میشه به سایت های همسر یابی اعتماد کرد؟؟؟؟؟؟

[تنهاترین همدم]

سلام به همه دوستان
تو این جامعه پر از شلوغی هر کسی مسئولیتی رو به عهده گرفته
یکی وسایل منزل می فروشه یکی غذا و مایحتاج روزمره تهیه می کنه یکی ساختمون می سازه
یکیم اومده یه جایی رو راه انداخته به اسم همسر یابی و داره فعالیت می کنه
حالامن خودم نمی دونم میشه به این سایت ها اطمینان کرد یا نه؟؟؟؟؟
آیا کسی که ما دنبالشیم تو این طور سایتا میاد ثبت نام کنه؟؟؟
دوستان نظرتونو با دلیل بگید و یه خورده ام اگه مثال بزنید ممنون میشم حالا چه موافق چه مخالف

[کیت کت]

نه!
فضای مجازی تو ایران ظرفیت روابط جدی نداره.

[saeeded]

سلام
تو واقعیت کسی رو که از قبل ها میشناختی نمیشه بهش اعتماد کرد بعد دنبال اعتماد تو فضای مجازی و سایت های اینترنتی میگردی ؟؟؟ اونم برای تصمیم و انتخاب مهمی مثل ازدواج ؟
اگه خوشی زده به سرت و دنبال تفریح و تنوع و ... + مشکلاتش میگردی آره فضای مجازی جای خوبیه .

[نادیا-7777]

متاسفانه در ایران فرهنگ این مدل سایت ها و آشناییها اصلا وجود نداره ، در خیلی از کشورهای خارجی فرهنگ استفادش هست و از اول نوع رابطه رو مشخص میکنن..یا طرف قبول میکنه و ادامه میدن یا قبول نمیکنه و تمام..
ولی توی ایران 99درصد آقایون در این سایت ها به بهانه آشنایی برای ازدواج دائم، دنبال دوستی و سواستفاده از خانمها و دختران ساده هستند.
البته خانمهای زیادی هم توی این سایتها به دنبال طعمه هستند.

در کل پیشنهاد من اینه که اصلا سمت این مدل سایت ها نری چون هم وقتت هم هزینه و هم روح و احساست رو تلف میکنی و در نهایت رابطه هم تمام میشه بدون هیچ نتیجه ای(تازه اگه شانس بیاری و مورد سواستفاده قرار نگیری)
چون 99 درصد آدمای توی این سایتها خیلی زرنگ(از نظر خودشون) و کلاش هستن

[love less]

سلام و سلام و درود

الحق که این قانون جذب کار میکنه. :) الکی.
یه مدتی بود میخاستم یه نظری بذارم. نه تاپیک مناسبی پیدا کردم. نه سطح دسترسی مون این اجازه رو میداد نه ارزش داشت یه تاپیک جدا نه ... کلا بساطی بود.

دوست عزیز،

بنده شخصا با بیشتر دلایلی که واسه منع روابط دوستی با جنس مخالف قبل از ازدواج در این تالار مطرح شد خیلی حال نمی کردم.
اما خودم یه دلیل محکمی واسه خودم داشتم که کافی بود.

ببینید این بحث دوستی از کجا اومده؟ از فرهنگ های بلاد کفر دیگه.
خب ما یه ویژگی ای که داریم اینه که هر چی وارد میکنیم اول فاتحش رو میخونیم بعد واردش میکنیم به مملکت. قبول کنید همینه.

در بلاد کفر، کسی که دوست میشه (از طریق مجازی یا حقیقی یا ...) ،
1- هدفش مشخصه و هر دو طرف به این هدف اشراف دارن.
2- پروسه شناختشون بسیار سادست و بسیار شبیه یه زندگی میشه. میرن میان میخورن میخرن یه کارای دیگه هم میکنن و کلا در خیلی ابعاد شخصیتی هم دیگه رو می بینن. یعنی طرف فیلم بازی نمیکنه. یعنی اصلا نیازی نداره که فیلم بازی کنه. چرا؟ یک این که خب ریخته واسش. دو این که معمولا سطح نگاهش بیشتر از این حرفاست و به بعدش هم فکر میکنه.
اما ماچی؟ در مراحل شناختمون ، همه بهترین کاراکتر خودشون رو به نمایش میگذارن. همه واسه اهداف والا اومدن جلو. هیچکس هیچ عیب و ایرادی نداره . خب چی؟

اره قبول دارم که اونا هم در حدو حدودی فیلم بازی میکنن اما قبول کنید که شکل فیلم بازی کردن اونا نسبت به ما ، صداقت محضه.

پس از اونجا که اینجا نمیتونی طرفتو خوب بشناسی ، خودتو اذیت نکن. به نفع خودته.

واسه اینه که شخصا دنبال دوستی (از هر نوعش) نمیرم. البته اینجا نمیرم. اونجا میرم :)

موفق و موید

اطلاعاتم از تحقیقات غیر میدانیم و دوستان و اشنایان اونوری بوده. زیاد سخت نگیر.