الان نزدیک 5 سال عروسی کردیم من 31 سالم و همسرم 39 سالشه
تا الان که درس میخوندم و الان هم همسرم داره ادامه میده
شغل من کارمند دولتی ولی همسرم کارگر شرکت خصوصی که اصلن حقوق نمیده تقریبا سه ماه یکبار. دوماه یکبار حقوق میده و اون یا شهریه میشه یا چیزا دیگه
نمیخوام بگم خرجی خونه من میدم که زیاد اینطور نیست . البته هم من خرید میکنم و هم همسرم خانواده همسرم هم بهمون کمک میکنن .....خلاصه الان که به بچه فکر میکنم دلم هری میریزه پایین.از نظر شخصیتی هم همسر طوری بزرگ شده که باید بهش بگی اینکارو بکن اون کارو نکن .این اخلاقش منو اذیت میکنه نگرانم که مشکلات بچه هم به دوش من بیافته ... از طرفی سنم داره میره بالا... اینو هم بگم همسرم روحیه خیلی حساسی و نزک نارنجی داره به دلیل اینکه فرزند اول خانواده بوده و بعد چند سال به دنیا آمده یکم اخلاق خاصی داره . از طرفی کاملا و خیلی زیادی منظم و مرتبه..... خیلی به خیلی از موارد تو خونه و زندگی اهمیت میده ......... فرد دلسوز و رئوفی کینه ایی نیست ولی بددهنی یکم میکنه اونم وقتی به درجه عصبانیت برسه از همه بدتر اینکه صبور نیست .....
خودم هم زود عصبی میشم عجول و استرسی .......... و در خانواده بزرگ شدم که همه خیلی زود مستقل شدیم ..... و یعنی هم زمان هم درس میخوندم و هم کار .. کاملا پشتکارم قوی و با اراده برخ لاف همسرم .... الان هم که درس میخونه موقع امتحانش هم کلی منو اذیت میکنه .... عصبی میشه...
حالا با این شرایطی که دارم خیلی نگرانم که سنم داره میره بالا و برای بچه چه کار کنم یعنی به بچه دار شدن اصلن فکر نمکنم...
- - - Updated - - -
وقتی میگم بچه بیاریم یا نه ووووو هیچی نمیگه و میگم من اخراج میشم چه کار کنیم بازم سکوووووووووت سکووووووووووت
علاقه مندی ها (Bookmarks)