با توجه به این شرایط برم جلو برای خواستگاری ؟

[stu]

سلام دوستان
میخواستم یه همفکری کنم باهاتون و یه راهنمایی بگیرم ازتون برای اینکه دلم میخواد برای ازدواج و شروع رابطه عاطفی اقدام کنم
من 27 سالمه ، دانشجوی فوق لیسانسم که فقط تزم مونده که اگه خدا بخواد تا اواخر بهار دفاع میکنم درسم تموم میشه ، 4 ماه سربازی رفتم و چون وسط سربازی ارشد قبول شدم اومدم بیرون برای دانشگاه ، شاغلم بدون قرارداد طوریکه ممکنه اگه خدا بخواد همینجا امریه بشم و بعدش باهام قرارداد ببندن و یا شایدم نشه ، یه آپارتمان 46 متری هم دارم که دادم مستاجر نشسته و نزدیکه 30 میلیون باید جور کنم اگه بخوام برم بشینم.
این از شرایط زندگی ،
با توجه به اینکه پدرم شرایط مالیش جوری نیست که بخواد منو تو مدت خدمت با حقوق کمی که میگیرم پشتیبانی کنه حالا با توجه به این شرایط چیزی که جلوم میگیره برای ازدواج اینه که اولا اگه سربازیم اینجا ردیف نشه و اگه کارم جور نشه چی کار کنم ، حالا باز میگیم خدا بزرگه خودمم انقدر تلاش میکنم که بالاخره بیکار نمیمونم که .
از طرف دیگه شرایط روحیم هم جوریه که خب احساس خلا عاطفی دارم و احساس تنهایی میکنم حالا نمیدونم همیشه همه جا خوندم که ازدواج نباید از رو تنهایی باشه و ازدواج راه حل هیچ مشکلی نیست . تا الان هم که 27 سالمه من هر موقع موقعیتی میشد که بخوام با دختری رابطه ای شروع کنم از همون اول میگفتم چون من شرایط ازدواج ندارم باهاش پس اشتباه شروع رابطه ، وابسته میشم بهش بعد دور شدن سخته ازش ، یا یه فکرایی تو سرم میومد که واقعا این دختر لقمه دهن من هستش؟ ، واقعا این همونیه که من میخوام؟ نمیدونم از این پیش فرضای شاید اشتباه میومد و باعث شد که من هیچ رابطه ای نداشته باشم .
چند وقت پیش با خانواده صحبت کردم برای اینکه من میخوام ازدواج کنم و شما نظرتون چیه ، که اصلا استقبال نشد و حرفشون این بود که هنوز زوده و صبر کن یکی دو سال دیگه ، نمیدونم سربازیمو بهونه میکردن یا میگفتن وضعیت کارت معلوم نیست از این حرفا
ولی من واقعا این تنهاییو نمیتونم تا 2 سال دیگه ادامه بدم ، یه جوری شده که دلم میخواد دیگه مستقل باشم . یه همدم تو زندگیم داشته باشم .
حالا تنها موقعیتی که هستش یکی از همکلاسی های ارشدم هستش که از همون ترم یک خیلی به نظرم خاص میومد ، هم ظاهرش و هم کاراکترش به دلم میشینه ، ولی فقط تو اون 2،3 ترمی که دانشگاه کلاس میرفتیم باهاش رابطه همکلاسی و صحبت های درسی داشتم ، الان که دیگه کلاس نداریم و نزدیک 1 ساله که من ندیدمش و نه خبری دارم ازش ، شاید دفاع کرده باشه شاید هنوز مونده یاشه ، نه تلفنی نه ایمیلی هیچی هم ندارم ازش . فقط یک همکلاسی خانومی داریم که بزرگتر از ماست و شاید اون بتونه واسطه ای بشه چون با اون دوست بود . حالا نمیدونم اگه بخوام بهش زنگ بزنم و بگم در حق من یه خواهری بکنه و یه آمار بگیره و ببینه اصلا مجرد هست که اجازه خواستگاری بهم میده ؟ یا یه صحبت بکنه با دختره بعد یه جوری منو کانکت کنه تا خودم مستقیم باهاش صحبت کنم . نمیدونم مغزم دیگه کار نمیکنه ، کاش همون موقع که کلاس داشتیم میرفتم جلو الان دیگه سخت شده قضیه
لطفا همفکری کنید چیزی که تو ذهنمه خب اینه که یه مدت نامزدیم و برای آشنایی پیش میریم که ببینیم اصلا خانواده ها میخورن به هم ، اصلا لقمه دهن همدیگه هستیم ، یکی دو سال هم خب عقد میمونیم ، تو سربازیمم حتی اگه امریه نشدم خب بعد از ظهر ها هم می تونم کار کنم ، درسته شاید از دید پدر و مادرم من دارم خوشبینی میکنم و شاید منطقی نباشه شرایطم ولی میخوام برای یه بارم شده دنبال منطق نباشم دنبال دلم باشم

[stu]

کسی فکری نداره ، کمکی نمیتونید بکنید

[mahasty]

سلام.
شخصا فکر میکنم مسائل عاطفی وقتی مدت زیادی حل نشده توی ذهن آدم بمونن؛ میتونن آثار نامطلوبی به جا بگذارند.
شما شرایط اولیه مثل خونه و کار و ... رو هم که دارید.
طبق گفته خودتون الان دو-سه سال هست که به این خانم فکر میکنید. ببینید اصلا شما رو میپسندند یا نه.

[آنیتا123]

سلام.به نظر منم اقدام کنین.تو شرایط فعلی جامعه نمیشه منتظر موند همه چیز جور بشه و بعد تازه اقدام کرد برای ازدواج.معمولا دخترها هم شرایط رو درک میکنن.

برنامه ای که خودتون دارین خیلی خوبه(نامزدی و عقد)

مساله اصلی تر اینه که شما اقدام کنین و از نظر طرف مقابلون آگاه بشین و اگه اوکی بود همون مرحله شناخت هم زمان بره.

فقط خودتون رو برای شنیدن هر جوابی آماده کنین.

ممکنه همسر آینده شما این دخترخانوم باشن ممکنه هم فرد دیگه ای باشه.

مهم اینه که شما قدم اول رو بردارین.

براتون آرزوی خوشبختی دارم.موفق باشید.

[stu]

سلام mahasti و آنیتا 123 عزیز
مرسی از کمکتون ، ممنونم
ذهنم خیلی درگیر هستش خیلی زیاد .شاید این آخرین موقعیتی که خودم میتونم انتخاب کنم . ولی بالاخره باید شهامت کنم برم جلو دیگه
خدایا خودت کمکم کن تا زندگیمو درست کنم
بچه ها برام دعا کنید ، خدا کنه تو این شرایط روحی بهم نه نگه که خیلی سخت میشه برام.
مرسی

[stu]

سلام
دیشب خیلی فکر کردم ، واقعا نمیدونم چی کار کنم ، تو این شرایط شاید اشتباه باشه واقعا ، شاید حرف پدر و مادرم درست باشه ، نمیدونم شاید خودم انقدر شهامت ندارم شاید جنم متاهل شدن ندارم هنوز . خدایا کمکم کن انگار مغزم میخواد بپاچه از هم انقدر ذهنم مغشوش هستش . نتونستم برم جلو یا شایدم نخواستم برم جلو ، نمیدونم ، خدایا چقدر تنهایی سخته ، خدایا تنهام نزار

[aloneman]

سلام تو این دوره هیچ کس همه چیزش کامل نیست، همین که خونه داری و ارشد و یه درآمدی هم برا خودت داری خودش خیلیه و از خیلیها جلوتری، به نظر من از همین فردا و یا اولین فرصت اقدام کنید و به اون هم کلاسیتون بگید و آمارشو دربیارید با تنبلی و دست روی دست گذاشتن به جایی نمی رسی.

[دختر بیخیال]

باسلام

شما مگه نمیگید به خانواده مسله ازدواجتون و گفتید و آنها هم گفتند هنوز زوده و بهانه سربازی و وضعیت ناپایدار کاریتون و آوردند.
پس اولین قدم برای شما رضایت خانواده به ازدواج شماست ، دوم رضایت خانواده به اینکه شما یکی از همکلاسیهاتون و کاندید کنید.

این درست نیست که شما قبل از کسب رضایت خانواده از دوست ایشون بخواین با ایشون صحبت کنند یا حتی شماره ایشون و براتون بگیرند یا حتی بهتون بگند ایشون مجردند، اگه این قدم و قبل از قدم قبلی بردارید ممکنه به همون مشکلاتی که قبلا اول تاپیکتون ذکر کردید مواجه بشید.

شما تا به دوست ایشون بگید ، مطمعن باشید دوست ایشون به ایشون خواهند گفت حتی ممکن هم هست در دانشگاه شایعه بشه که شما قصد دارید از ایشون خواستگاری کنید اونوقت وقتی شما تازه بخواین با خانوادتون صحبت کنید و اونها هم طبق قبل مخالفتشون و اعلام کنند اونوقت این به ضرر دختر خانم و حتی وجه شما در مقابل ایشون خواهد بود.

پس اول به خانوادتون بگید همچین موردی در دانشگاه هست ، من هم تمایل دارم که مستقل شوم میریم خواستگاری شاید جوابشون منفی بود اگه هم مثبت بود شرایط و میگیم و ازشون میخوایم مدتی صبر کنند تا اتمام باقی مراحل سربازی شما، که شاید هم موافقت کنند، اگه خانواده موافقت کردند اجازه دادند شما شماره خانه ی دختر خانم و بگیرید اونوقت از طریق دوست ایشون وارد عمل بشید ببینید اصلا مجرد هستند و شماره ای در اختیارتون قرار میدند .
ولی حتما دقت کنید قبل ازاینکه با خانواده خودتون به توافق نرسیدید با دختر خانم صحبت نکنید ایشون و وارد فاز احساسی نکنید. شاید اصلا خانواده شما مخالف این باشند که شما خودتون شخصا برای خودتون همسر انتخاب کنید.

[stu]

aloneman و دختر بیخیال ممنونم ازتون
دختر بیخیال کاملا درست درک کردی شرایط منو ، دقیقا همینیه که میگی اصلا منطقی نیست کارم ، آخر پستمم نوشتم که یه بارم که شده میخوام دنبال منطق نباشم و دنبال دلم باشم ولی نمیشه ، همینیه که میگی اول باید با خانواده خودم کنار بیام ،خانواده وقتی حمایتی نمیکنن کاری نمیتونم بکنم ، بیخود یه خانواده دیگرو درگیر مشکل خودم میکنم اینجوری. دیشب هم خیلی درگیر بودم که زنگ بزنم ولی هم روم نمیشد هم این تردید لعنتی نمیزاشت که نهایتا نتونستم .
aloneman ، زندگی متاهلی به این سادگی ها نیست ، خیلی مسولیت بزرگی هستش ، نمیدونم دلشو ندارم . میدونی اگه حمایتم میکردن شاید میشد ولی الان به زور بخوام اون وقت پس فردا هر چی بشه دوتا میزنن تو سرم میگن که ما که گفتیم میخواستی زن نگیری
تا الان هیچ وقت تو زندگیم انقدر شرایط سخت نشده بود برام ، فقط برام دعا کنید که بتونم این تنهایی تحمل کنم ، بدم میاد از اینکه جلو مشکلاتم کم بیارم ، الان میفهمم که یه شرایطی میتونه تو زندگی آدم پیش ییاد که میلیارد هم پول دراری ولی وقتی عشقی تو زندگیت نداشته باشی هیچ فایده ای نداره .

[کیت کت]

100% صبر کنید.....مگه الکیه!جای سربازیتون مشخص نیست،دوران سربازی درامد نداری،شغلتون و استخدامتون قطعی نیست!!!خوب دوران اشنایی هم وقت می خواد هم پول!.خونه هم تا 30 میلیون نداشته باشیاز رهن دراریدد انگار خونه هم ندارید.خانوادتون حق دارن با شرایط شما زوده صبر کنید.