ذوق و شوقی که برای ازدواج و داشتن یه همدل و هم زبون داشتم همش از بین رفت

[پشیمانی]

سلام.من چنتا تایپیک دیگه هم زدم.ولی این یکی بیشتر درد ودله تا گفتن مشکلاتم.راستش قبل ازدواج خیلی ذوق داشتم که شوهرم باهام چطور رفتار میکنه،همش فکر میکردم با ازدواجه که شخصیت پیدا میکنم و دوس داشتم همسرم اینقد پیش جمع باهام مهربون وباشخصیت رفتار کنه که همه غبطه بخورن و منم با افتخار سرمو بلند کنم.اما افسوس که همش رویا بود.شوهرم ادم بی ادبی هس.اصلا تشکر کردن بلد نیست.بلد نیست چطور به من علاقشو تو جمع نشون بده حتی با احترام با من حرف نمیزنه ویه نگاه نمیکنه.خیلی افسرده شدم و حس سر افکندگی دارم.فقط به خانواده خودش احترام میزاره و یا پیش دوستاش به من توجه میکنه اصلا پیش خانوادم منو ادم حساب نمیکنه.روزای اول ازدواجم اینقد باهام رفتار بدی داشت و همش ازم دور میشد که هیچ خاطره شیرینی ندارم.هرکی ازدواج میکنه یاد روزای گند اول عقدم میفتم و روزو شب گریه میکنم.من یه دختر شاد و پرانرژی بودم اما از وقتی ازواج کردم خیلی افسرده و پژمرده شدم .چرا بعضی مردا با اینکه تحصیلکرده هستن اینقد نفهمن و ادب و شعور حالیشون نیست؟!!! چرا نمیفهمن چطور باید با روح لطیف زن برخورد کرد.وقتی بعضی از اقایونی که تو تایپیکها کمک میکنند به بقیه و حرفاشونو میخونم تعجب میکنم که آیا واقعا چنین مردای با فهم وبامعرفتی هم تو این دنیای مزخرف پیدا میشه؟؟؟!!!!.خیلی داغونم.همه بهم ترحم میکنن اونم فقط بخاطر رفتار بدی که از همسرم میبینن چون میبینن که تو جمع اصلا بهم محل نمیزاره و تحویلم نمیگیره.انگار عارش میاد با من حرف بزنه یا نگام کنه.خیلی خستم از این دنیا.همه چیزایی که مجردی براش ذوق داشتم و ارزو داشتم همش نابود شده.همسرم اصلا از خوشحالی خانوادم خوشحال نمیشه.از ناراحتی منم ناراحت نمیشه.اصلا منو همدم خودش نمیدونه.منم همه چیو تو دلم ریختم.وخیلی افسرده شدم.مث دوتا ادم غریبه کنار هو هستیم.هیچ عشقی بهش ندارم.اصلا ازش خوشم نمیاد.چون اون باعث شد تا همه ارزوهام به باد بره.ازش خسته شدم ازش متنفرم.دیگه تحمل این غم و ناراحتیارو ندارم.میخام برگردم به دوران مجردیممشکل فقط اینا نیست.شوهرم یه ادم منفی نگر بدبین و بی احساس خشک هس که مشکلاتشو تقصیر سرنوشتش میندازه و از خداهم کمک نمیگیره (به گفته خودش) جوری رفتار میکنه که انگار خانواده من دشمن خونی اون هستن و باهاشون رابطه برقرار نمیکنه و منو هم پیش همشون حقیر وکوچیک میکنه اما تو جمع خودشون و طایفه خودشون رفتارش خیلی فرق داره.خیلی هم ادم کینه ای هستش اصلا قلب بزرگی نداره بخشش تو ذاتشش نیس انگار هرچی خصلت یه ادم بده تو این جمع شده.واقعا بریدم

[واحد]

دوست خوبم سلام . فکر نمیکنید همه این احساسات منفی برمی گرده به احساسات درونی خودت ؟نه رفتار همسرت ؟ نمیگم همه رفتارهای همسرت صحیح و کاملا درسته ولی ایا رفتارهای خود شما هم در بروز اون رفتارها دخیل نبوده ؟ توصیفاتی که شما نوشتی در بیشتر مرد های ما وجود داره . رویایی که شما در سر داشتی فقط توی فیلمها پیدا میشه که اقا توی جمع به خانمش خیلی بها میده و همش عزیزم عزیزم میکنه . در دنیای واقعی مردان ما به دلیل غرور یا کم رویی در جمع کمتر سعی میکنند به خانمشون نزدیک بشن . همسر شما اول تولد تا الان با خانواده خودش بوده و طبیعیه که با اونها راحتتر از خانواده شما باشه . فکر کن ببین کینه ای بودن یا نبخشیدنش به بعضی از رفتارهای شما برنمیگرده ؟ منم یه خانمم ولی رویایی که قبل از ازدواج داشتم این بود که وقتی همسرم رو با عقل و منطق انتخاب کردم ( اعتقادی به ازدواج از راه دوستی نداشتم ) بعد از اون هر کی باشه عاشقانه دوستش خواهم داشت . حالا ما نه همسر شما رو میشناسیم نه بهش دسترسی داریم که ازش بخواهیم رفتارش رو درست کنه . ولی شما با اصلاح رفتارهای خودت میتونی رفتارهای ایشون رو هم اصلاح کنی . این نیاز به زمان و صبوری و یادگیری مهارتهای ارتباطی دارد . سخنرانی کلید مرد رو حتما گوش کن .