با سلام خدمت دوستان-دوستان من اصلا اهل دوست بودن با دختر و زن و ... نبودم.حتی میلی بهشون نداشتم.فقط فکر اینو میکردم 27 و 28 سالگی ازدواج کنم و زندگی خوبی داشته باشم.همش برای هدفم که زندگی خوب تو آینده باشه تلاش می کردم.دو سال پیش مدیریت مالیاتی دانشکده علوم اقتصادی با رتبه 1190 قبول شدم.باور کنین تلاش زیادی کردم.داشتم درسمو می خوندم.توی دانشگاه خانمی 35 ساله که اسمشو نمیخوام بگم توی قسمت دبیرخونه دانشگاه کار می کرد.من پنج شیش باری برای گرفتن گواهی اشتغال به اونجا رفتم .تا اینکه دیدم خانمه باهام خیلی راحت.یه روزی پارسال منو کشید پشت میز.در رو هم بست.بهم گفت میخوام باهات حرف بزنم.من اولش ترسیدم.اما بعد یه چایی برام ریخت و اومد پیشم نشست و بهم گفت از شوهرش به خاطر مشکل اعتیادش و دست به زن طلاق گرفته.بهم گفت من از تنهایی می میرم.بهم پیشنهاد ازدواج موقت داد.بهش گفتم خجالت بکش ومن اهل این حرفا نیستم تا اینکه به موبایلم زنگ زد و سرتون درد نیارم منم قبول کردم.باهاش عقد موقت کردم.بهم نگفته بود بچه داره.به خاطر همین ناراحت شدم.تو هفته دو روز پیشش بودم تا اینکه یه ماه پیش فهمیدم بارداره.بهم نگفته بود.الان اصلا پیشش نمیرم.دانشگاهم نمیرم.میخوام انصراف بدم.بهش زنگ زدم گفتم سقط کن.اما اون قبول نکرد.حالا موندم چی کار کنم.پدر مادرم اگه بفهم می کشنم.
تو روخدا یه راهی اگه به نظرتون می رسه جلو پام بذارین.اون اصلا راضی نیست سقط کنه.منم خیلی خیلی می ترسم.
چن تا مشاور رفتم.هیچ کدوم هیچ راهی جلو پام نمیذارن
اینم بگم این خانوم خیلی با محبت و من دوستش دارم.بچه هفت سالشم همینطور و حتی به فکر زندگی کردن باهشون افتادم اما خانواده متعصبم رو چی کار کنم.من الان 24 سالمه و اون خانوم 35 سالشه.
نوشته اصلی توسط maedeh120
علاقه مندی ها (Bookmarks)