فرد مناسب برای ازدواج رو چطور پیدا کنم؟

[تنهاترین همدم]

با سلام به همه ی دوستان
من پسر 24 ساله هستم که لیسانس برق دارم و خدمت سربازیم تموم شده الانم 4 ماهی هست شاغلم
من از وقتی که درسم تموم شد آمادگی روحی رو برا ازدواج داشتم اما مشکل اینجاست که با در جریان قرار دادن خانوادم هیچ واکنشی از اونا ندیدم
شرایط خانوادگی ما به این صورته که من فرزند آخرم و یه برادر و دو خواهر بزگتر از خودم و مجرد دارم
مادرم ازدواج موفقی نداشته و به نظر من دلیل اصلی ترسش از ازدواج همینه و تا من بحث از دواجو پیش می کشم میگه کار کن تا یه 20 یا 30 ملیونی پول دست باشه اونوقت اقدام کنیم(که البته اون موقع هم بعید میدونم اقدام کنه)
حالا در این میون اگه من خودم معرفی کنم شاید مخالفت چندانی نکنه
من تنها تو یه شهر دیگه تو کارخونه زندگی می کنم و واقعا این شرایط داره منو دیونه می کنه
با این وضع جامعه اگه بخواد ادم وایسه که 20 30 میلیون پول دستش بیاد مثل حرکت یرعکس روی پله برقیه چون هرچی آدم کار کنه پولشو جمع کنه و هیچیم خرج نکنه بازم با این تورم انگار کار خاصی نکرده
حالا من که از خانواده نا امیدم خودم چطور مورد مناسبو می تونم پیدا کنم

[gelareh55]

سلام
برای ازدواج علاوه برآمادگی روحی و نیاز عاطفی شرایط دیگه ای هم لازمه . از جمله اینکه شما بیاد بتونید مسکن تهیه کنید برای همسر آیندتون. یعنی از پس هزینه های زندگی متاهلی و مقدمات ازدواج بربیاید.
الان در شهر دیگری در کارخونه ساکن هستید. ایا کارخونه پس از ازدواج به شما مسکن متاهلی میده؟ اگر نمیده خود شما باید فکر هزینه تهیه مسکن باشید.

و اینکه اگر با دختری از شهر خودتون ازدواج کنی حاضر میشه بیاد یه شهر دیگه دور از پدر و مادرش زندگی کنه.؟ یا قصد داری با دختری اهل همون شهری که کار میکنی ازدواج کنی؟
اینها مواردیه که باید اول خودتون راجع بهش فکر کنی و بعد آمادگی لازم رو پیدا کنی و وقتی میری خواستگاری بگی شرایط من اینهاست .
و این دیگه تصمصم اون دختر و والدینشه که قبوت کنن یا نه؟

[تنهاترین همدم]

گلاره جان از راهنمایی تون ممنون
من قصد دارم با همشهرهای خودم ازدواج کنم ولی اینکه طرف حاظر بشه با من بیاد شهری دیگه یا نه نیازمند وجودشه (من اصلا خواستگاری نرفتم که بخواد طرف به این قضیه فک کنه)
مشکل اینه که مادر من چون خودش ازدواج موفقی نداشته کلا از ازدواج میترسه بقیه خواهر برادرامم یا خودشون اقدام کردن یا خواستگار سمج داشتن
نهایتا تا من بخوام برم خواستگاریو تا بخواد شناخت حاصل بشه حداقل یک سالی طول می کشه تو این یه سالم من دارم کار می کنم یه وامیم جور بشه (که دنبالشم) بخش بزرگی از مشکلات مالی حل میشه. اما نظر شخصی من اینه که اینا هه دودوتا چارتاهای ماست برا دلگرمی اصل قضیه دست خداست
خدا رو شکر تا حالا با این که دانشجو و سرباز بودم تو هزینه های خودم نموندم و محتاج خانواده نشدم و الان که سر کارم انشاالله قدرتش هست که از پس کسی دیگه هم بر بیام حالا با یکم سختی
داداش بزرگه من 36 سالشه ولی هنوز مادرم به طور جدی به فکر ازدواجش نیست ولی من اصلا دوس ندارم تا اون سن مجرد باشم
حالا راه حلی که من تا اینجا بهش رسیدم اینه که من باید یه مورد مناسب معرفی کنم که اونا تو کار انجام شده قرار بگیرن اما نه اهل دوستی بودم نه تو دانشگاه مورد مناسبی بود نه محیط کارم زن توشه نه هیچ راه دیگه بعضی وقتا به فکر این سایتای همسر یابی میفتم
دارم تو تنهایی دیونه میشم حالا اگه چیزی برا ازدواج کم داشتم دلم نمی سوخت مثل موقعی که سرباز بودم یا دانشجو بودم (یه طوری کنار اومده بودم) اما الان دیگه بهونه ای نیست

[Eram]

سلام ...

خیلی خوبه که شرایط ازدواج رو دراین سن دارید ... و این که می خواهید ازدواج کنید یک هدف بسیار مثبته.

دارم تو تنهایی دیونه میشم حالا اگه چیزی برا ازدواج کم داشتم دلم نمی سوخت مثل موقعی که سرباز بودم یا دانشجو بودم (یه طوری کنار اومده بودم) اما الان دیگه بهونه ای نیست

از طرفی توی ازدواج اینجوری نیست که هروقت ما اراده کنیم مورد مناسب جلوی چشم ما ظاهر باشه. اصلا تفاوت اساسی انسان بالغ با کودکان در همین صبر است. پس به تلاش آگاهانه

خودتون ادامه بدید و بدونید که تمام مجردهای عالم حس شما رو دارن.یعنی اگه نداشتن اشکال داشت!!!! پس این تنهایی شما و حسش کاملا طبیعی است پس اون رو درجهت مثبت

هدایت کنید و ازش استفاده کنید. از طرفی نگذارید روی کل زندگیتون اثر منفی بگذاره. یعنی از زندگی مجردیتون هم لذت ببرید و شاد باشید... بار تنهاییتون رو تا زمان ازدواج می تونید

با حضور خانواده و دوستان و ورزش و تفریح های مختلف،کمرنگ کنید .

با آرزوی خوشبختی برای شما

[gelareh55]

با نظرات ارم کاملا موافقم . خواهری دارین که در این مورد کمکی به شما بکنه؟یا مثلا خاله عمه ... هر کدوم از خانمهای فامیل که شما رو کامل بشناسه و بتونه موردی رو که شایسته باشه معرفی کنن . در بین دوستان و همکارای کارخونه هم اگر کسی باشه که بهش نزدیک باشید و خانوندشو بشناسید شاید به شما مورد خوب معرفی کنن که بعد با خانواده بری برای تحقیق.
ترس مادر شما هم تا وقتیه که موردی پیدا نشده و تو ذهنشون افکار خاصی رو پرورش میدن ولی اگر موردی پیدا بشه که برای شما مناسب باشه و هم کفو باشید حتما دیدشون عوض میشه.
ولی به هر حال با عجله کاری از پیش نمیره.

[تنهاترین همدم]

از ابن که وقت گذاشتید ممنون
اما من یه خورده سوالمو بد جا انداختم
من درسته دارم زیاد داغش می کنم ولی عجول نیستم
به هر حال خود پیدا کردن کسی که بخواد با عقاید و تفکرات من و معیار ها و ملاکام هم سو باشه زمان بره و منم اینو قبول دارم ولی با دس روی دس گذاشتن که به نتیجه نمی رسیم
حرفم اینه که من باید از یه جایی شروع کنم و مشکل دقیقا اینجاست که اصلا شروع نشده
نظرتون راجع به ابن سایتای همسر یابی چیه به نظرتون جواب میده؟

[آنیتا123]

سلام

میتونی به خواهرها و برادرهات بسپری یا اینکه به همکارهای متاهلت بسپری که از طریق همسراشون یا توی فامیلشون یکی رو معرفی کنن بهت.

یا مثلا به افراد قابل اعتماد توی فامیلتون.

اگه سعی کنی بیشتر با آقایونی که متاهل هستن دوستی کنی هم خوبه.خیلی از موردها از همین طریق معرفی میشن.

با شروع این آشناییها با موردهایی که بهت معرفی میشن، دیدت نسبت به ازدواج بازتر میشه و میتونی در نهایت یه انتخاب خوب داشته باشی.

[Eram]

سلام

شروعش به نظرم می تونه رسیدن به خودت باشه...تیپ بزن جوری که همه بگن بهت چه خبره ؟

مطالعه کن ، اعتماد پدرومادر و همه ی اعضای خانوادتو جلب کن، اعتماد به نفستو افزایش بده ، محکم و استوار بپوش، رفتار کن ،فکر کن . خلاصه اینکه یه 5 6 ماه اول تمرین کن و روی خودت

کار کن تا اعتماد خانوادتو جلب کنی وبهشون نشون بدی دیگه وقتشهههههههه... بعدش قضیه رو بطور جدی باهاشون مطرح کن. ضمنا دراین بین حواست به موردای مناسب هم باشه .

راستی خیلیا فقط واسه وقت گذرونی و فرار از تنهایی میان توی سایت های همسر یابی و چت روم ها . وگرنه اگر دنبال رابطه ی پایداری ،همسر خوب رو بهتره باچشمان باز و ذهن آگاه در اطرافت توسط خودت یا خانوادت پیداکنی .

موفق باشی

[تنهاترین همدم]

انتیا 123 ممنون از راهنمایی تون من همه این کارا رو امتحان کردم مورد دوستای متاهل جواب داد اتفاقا چند موردم بهم معرفی کردن که خیلی موردای خوبی بودن ولی چون این دوستان از شهری دیگه بودن همشهری های خودشونو معرفی می کردن (همین شهری که توش زندگی می کنم) و بعد از درمیون گذاشتن موضوع ، مادرم مخالفت کرد و گفت دوس نداره از شهری دیگه زن بگیرم
و منم چون خیلی برام نظرشون مهمه صرف نظر کردم
پس می تونم بگم که همه ی راه های معرفی از طریق دوستان بسته شده
ارم خانوم شمام پیشنهاد خوبی دادید
من یه خورده زیادی شوخ طبعم و گاها انقد شوخی و خنده تو خونه راه میندازم که به مسخره بازی کشیده میشه ضمنا زیاد به تیپمم نمی رسم
شاید اگه یه خورده به تیپم برسم و شوخیامو تو خونه کمتر کنم نتیجه بده (اما اگه بتونم اونم شاید)