مدام از مادرم ایراد میگیره و آخر بحثمون کلی فحش و بدو بیراه به منو خانوادم میده.. به من تهمت میزنه و حرفایی میزنه به من که واقعا مردا به هم نمی گن.. دشمن به دشمنش نمیگه.. ما تو خانوادمون اصلا همین چیزی رو نداریم یعنی این کار واقعا اصلا هیچ توجیه منطقی نداره.
میگه گمشو برو خونه بابات .. منو با یه دونه بچه شش ماهه بیرون میکنه..فرداش هم پشیمون میشه و میخواد آشتی کنه باهام. ولی 2 هفته دیگه همین آش و همین کاسه ولی به صورت شدیدتر .
واقعا خیلی احساس حقارت می کنم
بی فرهنگی این آدم واقعا انگشت به دهن گذاشته منو.. خانوادش خیلی خوبن و هوامو دارن و از این دعواهای ما هیچ خبری ندارن .خانواده خودمم هم همینطور.. من اگر به خانوادمم بگم مثل کوه پشتم هستن و برخورد جدی می کنن ولی نمی دونم گفتن موضوع به خانواده مشکل من رو حل میکنه یا نه. من فقط میخوام یکی مشکلمو حل کنه. نمی خوام با گفتنش حرفم بیوفته سر زبونا و مشکل حل نشه.
به نظر شما راه حل چیه ؟ گفتن به خانواده اون یا خانواده خودم ؟ مهریم رو بذارم اجرا؟
دلم به حال بچم میسوزه.. اگر اون نبود شاید جدی تر به طلاق فکر میکردم
فقط کمکم کنید
به هیچ عنوان مشکل شما شاید تعجب کنی ولی کم و بیش مشکل بسیاری از زوجینی هستش که تازه ازدواج کردن و بیشترش هم مربوط به تفاوت شخصیت بین زن و مرد هستش. 
نوشته اصلی توسط shirin abadi
علاقه مندی ها (Bookmarks)