در کل ی چیزی که من بهش رسیدم اینه.
انسان اگه با عقل ازدواج گنه ممکنه عشق ایجاد بشه و ممکن هم هست که ایجاد نشه. ولی حداقل حداقلش که "ی زندگی توام با تفاهم با هم کفو خودمونه" را داریم و هیچموقع احتمالا به چالشهای خیلی عمیقی با همسرمون بر نخواهیم خورد.
ولی مساله اونجاست که اگه با احساس ازدواج کردید این خطر بزرگ وجود داره که بعد از فروکش کردن اون احساسات اولیه ممکنه چالشهای خیلی بدتری بوجود بیاد. بیشتر طلاقها تو ازدواجهای احساسی بوده نه عقلانی.
در ثانی عشق را باید تو زندگی ساخت و پرداخت نه اینکه فکر کنید مثل بارون خودبخود قراره براتون بباره. برید و هنر اینکار را بیاموزید وگرنه تمان ازدواج های هم که بر اساس عشقهای رمانتیک و ... شکل میگیره سرشار از اسیبهای بعدیه و در موارد بیشمار بعد از ی مدت اون احساسات بی حد و اندازه افول مبکنه و انشان میمانه و یک عمر مشکلات عدیده.
*به جادوی چشم تو شیدا شدم*
*ز خود گم شدم در تو پیدا شدم*
*من آن قطره بودم که با موج عشق*
*در آغوش مهر تو دریا شدم*
ویرایش توسط کامران : پنجشنبه 27 آذر 93 در ساعت 17:35
علاقه مندی ها (Bookmarks)