برای شوهرم،هیچی نیستم.

[انتها]

سلام.مدتهاست که به این تالار می اومدم و از مطالبش استفاده میکردم...اما عضو نبودم...فشار مشکلات زندگیم و تکرار مکررات باعث شد تصمیم بگیرم مطلبمو بنویسم تا شاید کمک دوستان بتونه برام مفید باشه...هرچند خودم ناامیدم و بیشتر هدفم درددل کردنه...پیشاپیش از طولانی بودن و پراکنده بودن مطالبم عذر میخوام.
5ساله ازدواج کردم32 سالمه.کارشناسی ارشد تو یکی از رشته های علوم انسانی دارم.اما متاسفانه چون تو شهر کوچکی زندگی میکنم و رشتمونو تو دانشگاههای اینجا ندارن امکان کار تاحالا برام پیش نیومده حتی تدریس خصوصی..شوهرم لیسانس داره و کاروبارش خداروشکر بد نیس..با کار زیادی که میکنه بعد از ازدواجمون تونست وضع مالی خوبی رو داشته باشه..منم تا جایی که میشد قناعت کردم.چون خودم کار نمیکردم سعی کردم خواسته های زیاد و نامعقولی نداشته باشم تا لااقل اینطوری به زعم خودم کمکی کرده باشم.
2 سال قبل از ازدواج با همسرم دوست بودم.اون وقتها بجز مورد عصبانیتش مورد بد دیگه ای ازش ندیده بودم.پسر سالمی بود..هدف داشت.ارزوهای بزرگ داشت.به زندگی خوشبین بود .مسئولیت پذیر بود.دست و دلباز بود و از همه اینها مهمتر دوستم داشت...
بعد از ازدواج آرووم آرووم همه چیز عوض شد..غرق تو کارش شد و پول درآوردن براش شد مهمترین هدف زندگی...روزبروز از من بیشتر فاصله گرفت...بهم بی توجه بود.مدام تحقیرم میکرد..تو هر جمعی جلو خانواده و دوستامون مسخره ام میکرد..چندین بار دست روم بلند کرد...همیشه منو با دیگرون مقایسه میکرد و ازم ایراد میگرفت.پول نداشتنمو بارها و بارها کوبید تو سرم..همیشه و بطور مداوم بهم میگه عرضه نداری هزار تومن پول دربیاری..زنهای مردمو ببین یاد بگیر....سه ساله رابطه جنسیشو باهام قطع کرده..تو این مدت بارها براش نامه نوشتم..باهاش با ملایمت صحبت کردم..اما نه تنها که بهتر نشد بلکه بیشتر نقاط ضعفمو یاد گرفت و تو هر بحثی اونا رو تو سرم زد..منم آرووم آرووم اعتماد بنفسمو از دست دادم..الان دیگه نمیدونم کدوم کارم درسته کدوم غلط..هر حرفی که میخوام تو جمع بزنم نگرانم که نکنه الان ضایعم کنه....مدام دروغ میگه..گوشی و تبلتش رمز داره و در برابر سوال من میگه بتو ربطی نداره با کی ام و چکار میکنم...دو سال پیش فهمیدم که بهم خیانت میکنه..البته با آدمهای مختلف نه فقط یکنفر..جالبه پر از تناقضه ..من و خانواده ام اعتقادات مذهبی نداریم اما اصولی داریم که همیشه بهش عمل میکنیم.از مادرم یاد گرفتم دروغ گفتن بدترین کار دنیاس.پدرم یادم داده که نونی که میخوریم باید حلال باشه..شوهرم از خونواده مذهبی ایه...جالبه سر سجاده نماز وقتی گوشیش زنگ میخوره به سادگی دروغ میگه..محرم میره عذاداری و وقتی برمیگرده تا پاسی از شب کانال پورنو نگاه میکنه...بخاطر محرم تا حالا ریششو نزده اما هرشب تا با دوست دخترای وایبریش تا 2صبح حرف نزنه نمیاد بخوابه
من واقعا کلافه و سردرگمم...برای طلاق هیچ مدرک محکمه پسندی ندارم...شما بگین چکار کنم؟
تا حالا به هر دری زدم..یعالمه کتاب روانشناسی خوندم..تو خونه مدام به خودم میرسم و مرتبم(جالبه همینم مسخره ام میکنه..میگه خجالت نمیکشی اینهمه سن رو ورداشته فقط فکر قروفری..چی از زندگی میفهمی جزاینکه ارایش کنی..لاک بزنی....)من همه اینکارها رو برا جلب توجهش میکنم..برا اینکه زنم.وظیفمه تو خونه مرتب و آراسته باشم اما جوابم اینه....
در ماه 300 هزار تومن پول بهم میده..من با این پول هم شهریه کلاس زبانمو میدم هم حتما هرماه یه کادو کوچک براش میخرم و باقیشم خرج رفت و امد یا وسیله ضروریم میکنم..خیلی وقتها منت همین پولم سرم میذاره
جالبه برا اینکه کمکش کنم تمام کارهایبیرون از شرکتشو مثل بانک..اداره جات و...رو من براش انجام میدم..که تقریبا هر روز صبحمو اشغال میکنه....اونوقت مدام بهم میگه فقط بلدی بخوری و بخوابی وقتی کمکامو بهش یاداوری میکنم میگه منت میذاری از زنهای مردم یاد بگیر
شما بگین من چیکار کنم؟کار مناسب که پیدا نیس تو شهرمون جز فروشندگی مغازه ها یا منشی گری که من نمیتونم این کارها رو قبول کنم....دوست دارم درسمو ادامه بدم اما اصلا تمرکز ندارم..فکروخیال آینده ام و ته این زندگی حتی یه لحظه هم راحتم نمیذاره
دیشب دوباره دعوای بدی باهم کرد.هرچی از دهنش درومد به من و خونوادم گفت..من فقط سکوت کردم . بعدش رفتم تو رختخواب انقد گریه کردم که صبح چشمام بزور بازشد....
تمام این 5 سال منفعل بودم با روحیه ای که شوهرم داره اگه فقط یبار قرار باشه جراتمندانه رفتار کنم مطمئنم دعوای وحشتناکی تو خونه اتفاق میفته...
کمکم کنید...من باید چکار کنم؟َ

[ammin]

سلام

متأسفم ازشرایطی که این مدت تو رو آزار داده..هرچقدرشرایط بد باشه نبایداجازه داد دیگران باعث بشن ماهم اشتباه کنیم.

بهت توصیه میکنم دربدترین شرایط هم آنچه که درسته وفکرمیکنی صحیح هست رو انجام بده. الان بنظرم کانون و هسته اصلی پستی که گذاشتی ضعف اعتماد بنفس هست وازشوهرت میترسی که "خودت باشی" قرار نیست بهش بی احترامی کنی۰یاسرش داد بکشی.یاباها لج کنی و ازش فاصله بگیری باهاش همدل نباشی.

اول خودت باش دوم بامنطق نرم وقابل قبول ازخودبودنت دفاع کن بدون اینکه به همدلیت باهاش آسیب بزنی.بهت میگه عرضه پول درآوردن نداری.بگو منم دوس دارم کارکنم ولی شرایطش اینجا فراهم نیست.اگه ما مسلمون هستیم زن وظیفه تأمین مخارج رو نداره تو کوتاهی هایی که وظیفه من هست رو بگو تا اصلاحش کنم.

توی جمع با خیال راحت حرفت روبزن بدون اینکه بخوای بری توجاده گستاخی ولجبازی بزرگترین دشمنت ترسهای غیرمنطقی خودته..

اگه به مشاور حضوری خوب مراجعه کنی ودستورالعملهاش روانجام بدی بهترنتیجه میگیری.

[مو فرفری]

سلام انتها جان،

من هم خیلی متاسفم از چیزایی که خوندم. آفرین به این صبر و استقامتت
و آفرین به اینکه در این شرایط سخت بازهم به دنبال راه چاره ای هستی.

یکی از آشنایان خیلی نزدیک ما که یه خانم هست، شوهری شبیه به خصوصیات اخلاقی همسر شما داشت. شوهر ایشون هم از خانمش خیلی ایراد میگرفت. ایرادای بنی اسرائیلی. مثلاً میگفت نمایندهء مردم تهران کیه؟ چرا نمیشناسیش؟ یا مثلاً فلان وزیر نفت چیکار کرده؟ همش بهش سرکوفت میزد که تو توی اجتماع نیستی، تو امروزی نیستی، با اینکه این بنده خدا سرش به زندگیش گرم بود خیلی هم به روز بود، تحصیلات دانشگاهی داشت، از زیباییش که هرچی بگم کم گفتم، خانه داریش هم در حد معمولی خوب بود و دوتا دختر مثل دسته گل بزرگ کرده بود. آخرسر هم بعداز 22سال زندگی الان از هم جدا شدن.
خیلی مشاوره رفت. مشاوره های دوتایی هم میرفتن. شوهرش دچار اختلال روانی و شخصیتی بود.

ولی کاری که این خانم تو مدت زندگی با اون آقا کرد و خیلی قابل تقدیر هست، این بود که رویاهاشو فراموش نکرد. هرچند اعتماد به نفسش پیش شوهرش خیلی کم بود ولی وقت بیشتری رو با ما که خانوادش حساب میشیم میگذروند. دوست داشت بره کارای آرایشگری یاد بگیره، رفت یاد گرفت، یه مدت رفت یه جاهایی کار کرد. شروع کرد به کم کردن اضافه وزنش، ورزش میکرد، سعی کرد رفتار شوهرش براش مهم نباشه. هرچند میدونم که خیلی سخت بود. ولی بیشتر روی خودش و علائقش زوم کرد.

ما همسن هستیم. من خیلی متاسفم که شما ناچار هستی در این سن به تنهایی به شادی زندگیت بپردازی. ولی سعی کن هر چیزی که شادت میکنه انجام بدی. کلاس رقص، کلاس ورزش حتی اگه از نظر مادی باشگاه نمیتونی بری، تو خونه با یه سی دی خودتو سرگرم کن. شیرینی پزی و کیک پزی رو بهت پیشنهاد میکنم. خیلی عالیه. بافتنی هم خیلی محشره.
به نظر من به جای اینکه ماهی یک کادوی کوچک برای همسرت بخری، برای کودک درونت این کادو رو بخر. یعنی چیزی که شاید بهش نیازی نداشته باشی و وجود یا عدم وجودش فرقی برات نکنه، ولی از درون خوشحال و شادت میکنه.

یه بار من به خودم یه بسته ماژیک های رنگی رنگی هدیه دادم. اینقدر تا چند وقت سرحال بودم که هرکی منو میدید فکر میکرد یه خبر خیلی خوب شنیدم.

وقتی شما روحیت رو بالا ببری، و تحت سلطهء همسرت نباشی، دید همسرتون هم نسبت به شما تغییر میکنه. شایدم نکنه، ولی مههم خود شمایی که چطوری از زندگیت لذت ببری.

امیدوارم نتیجه بگیری عزیزم

[انتها]

امین و موفرفری عزیز ممنونم از پاسختون..
خودم هم بارها به این موضوع فکر کردم که مسئول زندگیم خودم هستم و باید برا ی شادیم خودم اقدام کنم.قصد توجیه ندارم اما باور کنید این رفتارهای همسرم انرژی زیادی ازم میبره...کتاب خوندن یه زمانی بهترین تفریح و موردعلاقه ترین کارم بود اما الان حتی کتابهامم منو آرووم نمیکنن و تمرکز واسه مطالعه ندارم...
وقتی به آینده فکر میکنم نمیتونم تصور کنم هنوز شوهرم تو زندگیمه..کاش دلیل موجهی داشتم..چرا تو کشور ما یه زن فقط و فقط بخاطر اینکه شکمش سیر میشه و خرجی میگیره محکومه که زندگیشو با شخصی که اینهمه عذابش میده ادامه بده؟
من و همسرم تو کل روز فقط 3 ساعت همدیگرو میبینیم9 تا 12 شب بعدش من میخوابم و اون تا پاسی از شب مشغول تماشای .کانال و سایتهای .....با رفتاراش طوری بهم القا میکنه که انگار مزاحمم و باید زودتر برم تو اتاق...کدوم زنی بعد از 3سال پس زده شدن اعتماد بنفس داره؟شاید فکر کنید من مشکلی تو اندام یا ظاهر و یا....دارم اما اصلا اینطور نیس..من کاملا بروز لباس میپوشم..حتی تو خیابون توجه مردهای دیگه بهم جلب میشه اما همسرمه که فقط منو نمیبینه
انقد باهام بدرفتاری کرده که من زن بودنمو یادم رفته..پیش مشاور رفتم بهم گفت از نظر عاطفی بهش نزدیک شو اما بعد 5 سال واقعا برام سخته...به کسی که هیچوقت حرف خوش بهم نزده چجوری نزدیک شم/تازه من با کارهام علاقمو نشونش میدم..گاهی در طول روز اس ام اسی بهش میدم..کادو براش میخرم.محیط خونه رو آرووم نگه میدارم تا شبها استراحت کنه...برا کاراای بیرون از خونش هر کمکمی از دستم بیاد براش انجام میدم..هر روز صبح زود از خواب پامیشم تا حتما صبحونه براش اماده کنم..تمام کارهای خونه از خرید گرفته تا پرداخت اقساط و قبوض و حتی بیرون بردن آشغالها رو خودم انجام میدم که نکنه میاد خونه موردی خلاف میلش باشه
اما بازم ازش بی توجهی میبینم...
چند روز پیش برای جلب توجهش وانمود کردم که اس ام اس اشتباه براش فرستادم ..مثلا قرار بوده به دوستم اس بدم که اشتباه به شوهرم دادم.میخواستم عکس العملش رو ببینم..تو اس ام اس خطاب به دوستم گفته بودم که دکتر جواب آزمایشم رو دید و منو به یه دکتر دیگه تو تهران معرفی کرد.وقتی برا کاراهای تسویه حساب دانشگاهم برم تهران میرم پیش این دکتر.............حتی به روی خودشم نیاورد..اصلا نپرسید مگه مریضی؟قضیه دکتر و جواب آزمایش چیه؟یعنی اصلا براش مهم نیس....یعنی اگه قضیه برعکس بود من اینهمه بی تفاوت میشدم؟
در مورد قضیه طلاق هم میدونم نمیخواد جلو دیگرون کم بیاره اقدام نمیکنه نگرانه وجهه اجتماعیشه...تازه به خواسته هاشم که میرسه.نیازاشم خلاصه یجورایی رفع میشه...وگرنه نه مهریه ای دارم که از پرداختش بترسه(مهریه من فقط 14 سکه اس)نه منع دیگه ای....
دوستان دیگه منتظرتونم اگه نصیحتی برام داشته باشین.ممنون میشم

[ali -guilan]

من که ازدواج نکردم تجربه ندارم ولی براتون صبر ارزو میکنم
حتما برید سر کار حتما برید سر کار ! به همه دوستانتون که احتمالا خیلی هاشون سر کارن بسپرید ببرنتون سر کار ! از پدر و مادرتون بخواید رابطه پیدا کنن برای شما که برید سر کار ...
وقتی دستتون تو جیب خودتون رفت اون وقت حداقل دیگه نقش کلفت رو بازی نمیکنید
به شوهرتون بگید حداقل تصنعی هم که شده باید نیاز جنسی و عاطفی شما رو تامین کنن ...یعنی چی ؟!!
پای بزرگتر ها رو نمیتونین بکشین وسط ؟ دردتون رو به بزرگتر ها بگین ، به پدر و مادرش بگین ...براشون مدرک قطعی از خیانتش ببرین ... بگین هر کاری اونها گفتن انجام میدین ! دیگیه باید یه ادم پیدا شه ازش حرف شنوی داشته باشه ؟!!

[انتها]

[رزا]

سلام..

من فکر میکنم شما بیش از حد روی همسرت متمرکز شدی گاهی محبت و توجه بیش از حد دلزدگی میاره کمی از توجهت رو خرج خودت کن نه همسرت...

شما خیلی کارها برای اوقات بیکاریت میتونی انجام بدی فقط که کار کردن نیست...خیلی زود دست از زندگی شستی عزیز...

نگفتی که رابطه ات با همسرت چطور به اینجا کشیده شد؟؟ چرا نمیخواد باهات رابطه ج.ن.س.ی داشته باشه؟؟
مشکل اصلیش با شما چیه؟

[مو فرفری]

سلام انتها جان
الان علت اصلی اینکه واسه طلاق اقدام نمیکنید اینه که علت محکمه پسند ندارید؟ تا حالا شده به همسرتون حرفی از جدا شدن بزنید؟ اگه پیشنهادش از سمت شما باشه ایشون بی بروبرگرد قبول میکنن؟
فکر میکنم ثابت کردن اینکه ایشون سه ساله با شما هیچ رابطه ای نداره واسه پزشکی قانونی کاری نداشته باشه.

مگر اینکه شما دلیل دیگه ای داشته باشی که بخوای تو این زندگی بمونی. مثلاً به اصلاح همسرت امیدواری؟ یا اینکه عاشقشی و دوستش داری که بخواهی تمام خیانتا و بی احترامی ها و تحقیرها رو تحمل کنی. چون دقیقاً مسأله همون آینده ای هست که خودتون بهش اشاره کردین. نه بچه ای ، نه احترامی، نه جایگاهی .....

پیشنهاد من به شما گرفتن اشتراک آزاد و استفاده از مشاورن با تجربه هم هست. چون یه موقع میبینی آدم فکر میکنه اگه از همه حقوقم بگذرم شاید یه روز درست بشه، ولی درستش این بوده که اصلاً انرژی و زمان واسه اون موضوع خرج نکنه.

خوشحال میشم اگه جواب سوالامو بدی

[شمیم بهار]

وقتی به آینده فکر میکنم نمیتونم تصور کنم هنوز شوهرم تو زندگیمه..کاش دلیل موجهی داشتم..چرا تو کشور ما یه زن فقط و فقط بخاطر اینکه شکمش سیر میشه و خرجی میگیره محکومه که زندگیشو با شخصی که اینهمه عذابش میده ادامه بده؟

خوب معنی این جملتون اینکه شما تمایلی به ادامه زندگی با همسرتون ندارید و صرفا برای تامین معاش توی این زندگی باقی موندین ؟ اگه اینطوریه حتمن یک فکر جدی در مورد پیدا کردن یک منبع درامد انجام بدید، اگه واقعا توی شهرتون
کاری در راستای تحصیلات شما وجود نداره میتونید برید سراغ یاد گرفتن یه هنر
میتونید زبان رو خودتون بخونید و به جای کلاس زبان برید یه کار عملی یاد بگیرید و کم کم شروع کنید به کسب درامد. یا اینکه شروع کنید به تدریس کردن. به هرحال شما کارشناسی ارشد توی یک رشته دارید. شاید بشه توی مدارس غیرانتفاعی تدریس کرد.... مطمین باشید هزاران راه واسه امرار معاش هست که سخت ترینش تحمل کردن یه ادمه
وقتی از این حس وابستگی خلاص شدید بهتر میتونید تصمیم بگیرید

[واحد]

انتهای عزیزم سلام به همدردی خوش امدید . حتما اشتراک بگیرید و به طور اختصاصی مشاوره بگیرید . چون بیشتر دوستان و خودم متخصص مشاوره نیستیم و فقط نظرات و تجربیات خودمون رو بیان میکنیم . به نظر من شما دیگه بیش از حد خوبید . اونقدر که دیگه خودتون رو فراموش کردید . شما هیچ اعتراضی به این وضعیت نمیکنید . و ایشون فکر میکنه شما از این وضعیت رضایت دارید که اعتراضی نمیکنید . اول یه نکته از حرفهاتون توجه من رو جلب کرد اونو بگم . یکی از دوستان منم مشکل شما رو داره . و برای جذب همسرش شیک و امروزی میپوشه و همیشه با شوهرش سر این دعوا داره و همسرش ازش میخواد که محجبه باشه و مانتو بلند بپوشه . اینو میخوام بگم که اینطور نیست که همیشه شما بتونی با ارایش و لباس شیک ایشون رو جذب کنی . شاید ایشون خانم محجبه یا ساده دوست داره . و اینطوری بیشتر ازت دور میشه . به جای اینکه جذب بشه . شما که صبرت قابل تحسینه . این مورد رو هم امتحان کن . ولی نداشتن رابطه بین زن وشوهر به مدت سه سال موضوعیه که باید بررسی بشه . مطمئنی که ایشون مشکلی از نظر جسمی نداره ؟ قبل از اون رابطه شما چطور بوده ؟ ایشون سرد مزاجند ؟