این راه، بی عزتی نیست؟

[Pooh]

سلام.
سریع میرم سر اصل موضوع.
یک خواستگار برای یکی از آشناها اومده بوده که به علت سن کم دختر جواب منفی میدن. مادر پسره میگه خب ما دنبال یه دختر خوب میکردیم. مادر دختر هم یاد من می افته و میگه یکی رو میشناسم ولی الان اجازه ندارم مشارشونو بدم.
خلاصه زنگ میزنه به مامان من که اجازه داریم شمارتونو بدیم یا نه؟
مامان من هم اول یه سری اطلاع در مورد شغل و سن و درآمد و محل زندگیشون و این جور چیزا میگیره.

شرایطش در حد همین حدود که حرف زدن به خانواده ما میخوره.
حالا به نظر شما درسته شماره بدیم؟

من خودم یه سری نکات منفی میبینم در این جور آشنایی ها:

1-اینکه وقتی خانواده دختر در چنین شرایطی شماره بدن یعنی عملا دارن اعلام میکنن که اون پسره رو میخوان...و تازه خانواده پسر و خود پسر بعدش بیان ببینن اصلا دختر و خانواده دختر رو میپسندن یا نه.
اینجوری به نظر من شبیه اینه که دختر فرستاده دنبال پسره. و اینجوری من حس بدی دارم. حس اینکه به حراج گذاشته شده ام یا شبیه یک کالا پشت ویترین به نمایش گذاشته شده ام تا ببینم اونا منو میپسندن یا نه.

2-اگر هم فرضا همدیگه رو پسندیدیم و خواست بشه. آیا جایی برای من باقی میمونه که واقعا خواسته هامو بگم یا شروطی رو برای اونا بذارم؟
چون اونا که اول خودشون خواستار نبودن. من فکر میکنم اینجوری یه حالتی پیش میاد که انگار باید به هرچه اونا خواستن و بودن قانع باشم و بیشتر حرف نزنم.

3- خب به هر حال در روحیه دختر یک نیازی به نام "ناز کردن" و "نیاز به خواسته شدن" هست. که به نظر من دختر قلبش به سمت کسی باز میشه که حداقل این نیازهاشو پاسخ بده. و من اینطوری به نظرم اصلا جایی برای اینکه حس کنم واقعا خواسته شده ام و یا جایی برای ناز کردن نخواهم داشت و من اینطوری اصلا دوست ندارم.

4- فرضا هم اصلا ازدواج سر گرفت. اینطوری پس فردا توی زندگی سر هر اعتراض کوچیکی که بکنم یا سر هر خواسته و توقعی که از طرف مقابلم داشته باشم، طرف در نمیاد بگه خودت اول خواستی پس بسوز و بساز و همینه که هست؟
-----------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------

من موندم...!!!!! چطور من که سر قضیه علی که اونقدر منو میخواست و اونقدر منت من و خانوادمو کشید و دو سال صبر کرد، چون فقط من میگفتم میخوامش و اصرار داشتم و علی میدونست میخوامش، مامان میگفت چون اون میدونه دوستش داری خودتو سبک کرده ای و اگه بگی بله پس فردا هر بلایی هم که سرت بیارن چون خودت خواسته ای حق حرف زدن و اعتراض نداری...، ولی حالا این کارو کرده و فکر نکرده عزت منو پایین میاره؟؟؟
-----------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------
در کل به نظر شما این مواردی که گفتم حساسیت بی جا و یه واکنش غیر منطقیه؟

رفتار درست در این موقع چیه؟

[آنیتا123]

درود عزیزم

راستش یه کم از خوندن نوشته هات تعجب کردم.آخه این چیزایی که گفتی روال طبیعیه برای خواستگاری.

چرا باید ارزشت کم بشه؟یه معرفی از طرف خانواده انجام شده.مادر شما که با دادن شماره جواب مثبت به اونها ندادن.

شماره دادن که اونها تماس بگیرن و از مادرت یه وقت بگیرن برای اینکه بیان خونه و اونوقت شما تازه همو ببینین و بشناسین.

این یه روند کاملا طبیعیه.

بله.شما در صورت پسند اولیه دوطرف میتونی مثل بقیه دخترا خواسته هات و شروطت رو بگی.اونا هم همینطور.

خواستگاری های قبلی رو هم فراموش کن.حتما به مامان بگو شماره بدن.در صورت ازدواج هم چون این یه روال طبیعی بوده قرار نیست سرکوفت بشنوی.

وای سر دادن یه شماره تو به چه چیزهایی که فکر نکردی دختر.بزار بیان ببینی چی میشه.

[Pooh]

خب یه موقع خانواده پسر یا خود پسر یکی رو پسندیدن و بعد شماره میگیرن و زنگ میزنن که اجازه بگیرن بیان یا نه. این اشکالی نداره.
از طرفی معرفی از طرف خود خانواده دختر نباشه باز هم اشکالی نداره.
ولی این مورد جوریه که اون خانمه به مادر پسره گفته باهاشون حرف میزنم اگه اجازه دادن شمارشونو میدم. خب این به نظر من جالب نیست.

[zendegiye movafagh]

سلام
البته به این تندی که شما گفتی نیست
به فرض که شما شماره بدین اون وقت صرفا برای آشنایی هست نه بیشتر
که اگه خوشتون اومد ادامه می دید و در غیر اینصورت تموم میشه
اما نکته ای که جالب نیست اینه که ایشون اول از یکی از بستگان یا اشناهای شما خواستاری کردن بعد از شما ... معمولا یه سری حرف و حدیث ها پیشمیاد و ممکنه برای خودتون جالب نباشه و یهه موقع هایی بهش فکر کنید

[Pooh]

بله. خودم هم این مساله به نظرم جالب نیست که قبلا خواستگار یکی از آشناها بوده اند.
البته برای پسر کوچیکشون اون دخترو میخواستن. که خانواده دختر هم چون دختر سنش کمه و قصد ازدواج نداره جواب منفی دادن.
برای پسر بزرگشون اون خانم منو معرفی کرده.

[رزا]

سلام... من نظر شخصیم این هست که اجازه بدید تشریف بیارند ..

هیچ اشکالی نداره که قبلا خاستگار فامیل شما بوده یا اینکه از طرف اقوام شما به این آقا شماره منزلتون داده بشه ..خیلی رو این موضوع حساس نشو ..شما که نمیخوای با دسته گل بری

خاستگاری که میگی بد نباشه؟؟

اگر از اطلاعاتی که از این آقا گرفتید و کیس خوبی هست چرا از دستش بدی؟؟

[آویژه]

عزیزم

شخصا چندان مشکلی نمی بینم که اجازه بدی ایشون بیاد و مثل موردهای دیگه شما و خانواده گرامی، اون رو بررسی کنید. غیر از اینکه نگاهت به خواستگاری یک راه یک طرفه باشه! اینطوره؟

چه اشکالی داره مادر بگن "ایرادی نداره، ایشون هم مثل خواستگارای دیگه که تا الان در خدمتشون بودیم. می تونید شماره ما رو بهشون بدید و تشریف بیارند با هم آشنا بشیم." ؟!

هر وقت هم خانواده اشون تماس گرفتن، درست عین موردهای دیگه برخورد کنید.

چطور احساس کالا بودن پیدا می کنی، وقتی اون پسر، نه به تنهایی؛ بلکه به همراه خانواده اش، رسما بلند شه بیاد خونه شما و اجازه آشنایی بگیره؟ :)

[صبا_2009]

سلام

به نظر من خیلی قضیه رو بزرگ کردین.

مگه بقیه خواستگارهایی سنتی به چه شکل انجام میشه. یه معرف زنگ میزنه مشخصات پسر و خانوادش رو میگه و میگه به نظر خانواده شما و دخترتون مناسب باشین. بعد اونا هم میگین خب شماره مون رو بدین و بعد هم ادامه ماجرا...

حالا این مورد شما چه فرقی با این چیزهایی که من گفتم داره که این همه پیش فرض ذهنی اومده تو ذهنتون و این همه مساله رو بغرنج کردین؟؟؟؟؟

[zendegiye movafagh]

خب اگه برای یه پسر دیگه شون می خوان که مشکل خاصی نیست میان و مثل بقیه خواستگارا
اصولا همینه دیگه میگن اجازه می دید بیاییم که اگه بیان تازه مثل بقیه خواستگاریها میشه

[فرهنگ 27]

عنوان تاپیک با محتوا نمی خونه.عوضش کن.

1-اینکه وقتی خانواده دختر در چنین شرایطی شماره بدن یعنی عملا دارن اعلام میکنن که اون پسره رو میخوان...و تازه خانواده پسر و خود پسر بعدش بیان ببینن اصلا دختر و خانواده دختر رو میپسندن یا نه.
اینجوری به نظر من شبیه اینه که دختر فرستاده دنبال پسره. و اینجوری من حس بدی دارم. حس اینکه به حراج گذاشته شده ام یا شبیه یک کالا پشت ویترین به نمایش گذاشته شده ام تا ببینم اونا منو میپسندن یا نه.

شما شماره نمی دین،اجازه می دید اون آشنا شماره بده.در واقع شما معرفی شدی.

2-اگر هم فرضا همدیگه رو پسندیدیم و خواست بشه. آیا جایی برای من باقی میمونه که واقعا خواسته هامو بگم یا شروطی رو برای اونا بذارم؟
چون اونا که اول خودشون خواستار نبودن. من فکر میکنم اینجوری یه حالتی پیش میاد که انگار باید به هرچه اونا خواستن و بودن قانع باشم و بیشتر حرف نزنم.

هیچ کس حق نداره تو خاستگاری شرط بذاره یا خواسته هاشو تحمیل کنه،باید ببینه

آیا مخاطبش خواسته ها و شرایط مورد نظرشو داره یا نداره.

خودشون نمی خواستن،چون از وجود شما آگاه نبودن،ولی بعد از اینکه بهشون معرفی شدی

اگر برای خاستگاری اقدام کردن، صرفن خواستار آشنایی بودن.خواستنشون م به معنای انفعال

شما نیست.

3- خب به هر حال در روحیه دختر یک نیازی به نام "ناز کردن" و "نیاز به خواسته شدن" هست. که به نظر من دختر قلبش به سمت کسی باز میشه که حداقل این نیازهاشو پاسخ بده. و من اینطوری به نظرم اصلا جایی برای اینکه حس کنم واقعا خواسته شده ام و یا جایی برای ناز کردن نخواهم داشت و من اینطوری اصلا دوست ندارم.

ناز کردن بمونه بعد از ازدواج،خاستگاری که هیچ آشنایی با شما نداره،نمی تونه نیتتو

بخونه تا بفهمه رفتارت از سر ناز کردنه یا ...

4- فرضا هم اصلا ازدواج سر گرفت. اینطوری پس فردا توی زندگی سر هر اعتراض کوچیکی که بکنم یا سر هر خواسته و توقعی که از طرف مقابلم داشته باشم، طرف در نمیاد بگه خودت اول خواستی پس بسوز و بساز و همینه که هست؟

شما معرفی شدی؛خودت که نرفتی یقه پسرو بگیری بیا ازدواج کنیم.

کاملن حساسیتت بی جاست،اجازه بده بیان خاستگاری،اگر شرایطش مد نظرت

نبود،جواب نه بده تموم بشه.