با سلام.من توی تاپیکهای قبلیم گفته بودم که32سالمه و پشیمونم که چرا قبلا با وجود خواستگارهای زیادی که داشتم ازدواج نکردم.حتی پدر و مادرم رو متهم میکردم که چرا نسبت به این موضوع بیتفاوت بودم.تو این یکسال که به فکر ازدواج افتادم موردایی که بودن هر کدوم به دلیلی نشدن.الان با یه نفر آشنا شدم که به نظر آدم خوبی میاد.شرایط کلیشم بد نیست.38سالشه.ما دوبار کاملا به صورت رسمی همو دیدیم.متاسفانه حس من نسبت بهش اصلا خوب نیست.اون میگه که به من احساس داره.من وقتی باهاش حرف میزدم حتی برام سخت بود به صورتش نگاه کنم.مشاورم میگه این به خاطر تجربه قبلیته(خواستگاری که برام خیلی جذاب بود ولی ازدواجمون منتفی شد)از اون جریان چهارماه گذشته.مشاور میگه معمولا شش ماه طول میکشه.من از ظاهر،طرز صحبت و حتی اس ام اس های این آقا خوشم نمیاد.به من میگه رفتارت سرده.منم اینو بهانه میکنم که چون هنوز چیزی مشخص نیست بهتره رسمی رفتار کنیم.البته تلویحا بهش گفتم که حسی ندارم بهش.اونم خیلی ناراحت شد.به من میگه بگو من چیکار کنم که به من احساس پیدا کنی.من به خاطر ازدواج نکردنم اینهمه ناراحت بودم.ولی الانم که یکی هست که منو واقعا دوست داره و موقعیتشم خوبه،دارم از خودم دورش میکنم.از طرفی نمیخوام بهش جواب منفی بدم اشتباه گذشتمو تکرار کنم.از طرفی هم در برابرش احساس گناه میکنم.مشاور بهم گفت ایراد نداره بهش فرصت بده خودشو نشون بده بهت.نمیدونم معطل نگه داشتنش کار درستیه یا نه؟در ضمن یه مورد دیگه بهش معرفی شده که قراره آخر این هفته ببینمش.به نظر شما در حالکه اون هنوز رسما به خواستگاری من نیومده این کار من که در مورد خواستگارهای دیگم فکر کنم از نظر اخلاقی ایراد داره؟آخه اون به من میگه تو این مدت همه موردهایی که بهش معرفی شده رو به خاطر من رد میکنه.از منم همین انتظار رو داره.
علاقه مندی ها (Bookmarks)