آیا راهی که میخوام برم درسته؟

[misagh]

سلام. من تازه عضو این تالارها شدم. می خوام که منو راهنمایی کنید.
راستش من الان 21 سالمه و دانشجوی سال سومم. به یکی از دختر های توی فامیلمون علاقه دارم. این موضوع رو به خانواده هم گفتم. البته حرفهام رو به مامانم زدم و اون هم به بابام گفته. خودم مستقیم با بابابم حرف نزدم.
خوشبختانه نظر بابام در مورد خانوادش مثبت بود. در مورد خودش هم که از خیلی ها شنیدم دختر خوبیه.
اما مشکلی که هست اینه که من از یه طرف درسم مونده و از یه طرف دیگه هم می خوام ارشد بخونم. سربازی رو هم باس اضافه کرد.
این رو هم بگم که تا حالا چون نمیدونستم که می خوام چی کار کنم ، هیچ اقدامی نکردم.
حقیقتش اینه که تصمیم گرفتم کارشناسی رو بگیرم و توی شهر خودم(چون تا اون موقع متاهل میشم) سربازیم رو انجام بدم .
و در حین سربازی میتونم پیش بابام کار کنم و همچنین درس بخونم. بعد از 2 سال هم ارشد شرکت کنم و ارشدم رو بگیرم.
خودم فکر میکنم که اینجوری میتونم به همه ی اهدافم برسم.
حقیقتش دلیل عجله ی من هم واسه اینه که اگر دیر بجنبم ممکنه نتونم بهش برسم و هم اینکه از لحاظ روحی و عاطفی به ازدواج نیاز دارم. الان تقریبا 6-7 ماهه که دارم راجع به این موضوع فکر میکنم.
در ضمن من یه آپارتمان هم دارم و از این جهت و از لحاظ شغل مشکلی ندارم.
حالا اگه میشه راهنماییم کنید که آیا روش درستی رو انتخاب کردم یا نه؟
این رو هم اضافه کنم که دو خانواده از هم شناخت کافی دارند .

[گرد آفرید]

ببینید اکنون که خانه دارید،باید از نظر درآمد و استقلال مالی صددرصد مطمئن باشید.منظورم آن است که اگر آپارتمان را پدرتان به شما داده است و نزد او می خواهید کار کنید،باید ببینید که واقعاً پس از مدتی کار پیش پدرتان،می توانید شغلی را مرتبط با رشته تحصیلی خود بیابید یا نه؟اگر هم تنها برای کسب دانش درس می خوانید و کارتان همان کار پدر است که هیچ و خیلی هم خوب است.
در دوران سربازی نیز باید از ساعت شش صبح تا چهار عصر که ناهاری می خورید و استراحتی می کنید،برای آن وقت بگذارید و سپس چند ساعتی را نیز تا آخر شب کار کنید و سپس تازه بروید منزل خودتان و به زن و زندگی خود برسید.
پس از سربازی،مورد دیگر همزمانی کار کردن با تحصیل در مقطعی بالا مانند کارشناسی ارشد است که درست مانند دبیرستان کلاس دارد و حضور و غیاب و نیز یک پایان نامه که باید خودتان آن را ارائه دهید و سنگین هم هست.البته هیچ چیزی برای اراده انسان سنگین و بزرگ نیست،همه این را می دانیم . . . .
اما آیا شما اکنون که راحت در خانه پدری دارید درس می خوانید،در خود توان ورود به این کارزار را می بینید.یعنی:
1-نخست دو سال سربازی+داشتن زن و شاید بچه+کار پس از ساعات سربازی.
2-تحصیل تمام وقت+کا ر و درآمد+زن و زندگی.
حرف زدنش برای خود بنده آسان است،اما انجام درست و بهنگام همه این کارها که باید انسان تمام هوش و حواسش به آنها باشد،اول اینکه هر کدام وقت خود را می طلبد و دوم آنکه برنامه ریزی و عمل به آن را و وجود یکی همزمان با دیگری یه دلیل کمبود وقت و توان ناممکن اگر نباشد،سبب خستگی،افسردگی و ناتمام رها کردن آنها می شود و درباره زندگی مشترک که به فاجعه ختم خواهد شد..
البته شما می توانید در دوران سربازی قید کار را بزنید و یا در دوران تحصیل واز پدرتان خرجی بگیرید،اما آیا شما فکر استقلال مالی و شخیتی خود را کرده اید؟خوب . . . .هنگامی که اینها را کنار هم می گذاریم،شما را نمی دانم اما من که چند تا پیراهن بیشتر پاره کرده ام،نظرم این است که:
کارشناسی را تمام کرده و سربازی را هم همچنین و سپس به فکر ازدواج باشید و اگر ناراحت نمی شوید،این را بگویم که اکنون شما اصلاً شرایط اولیه ازدواج را ندارید،باید صبر کرده و مراحل زندگی خود را با آرامش و بااراده به پایان رسانید.برای آنکه یک شمای کلی از یک برنامه ریزی وافع بینانه را در ذهن داشته باشید،نکات زیر را مد نظر قرار دهید:
1-باید برای زندگی خود با آرامش و به شکلی گام به گام برنامه ریزی داشته باشید.
2-در مورد ازدواج دچار احساسات نشوید،هر چند دشوار است و از فکر مدام درباره دختر مورد نظر بپرهیزید و برای این کار بیشتر به تحصیل،کار و ورزش بپردازید.
3-واقع بین باشد؛بدین معنا که اگر همه این کارها را بخواهید انجام دهید،باید زمان بندی داشته باشید و چند هندوانه را با یک دست برندارید.
4-اگر ترس از ازدواج دختر مذکور را دارید،می توانید با پدرتان که حالا در جریان است،درباره برنامه های خود برای آینده و نیز نگرانی از دست دان آن دختر صحبت نمایید و در این میان رفتن سرکار و آزمودن خودتان را که هم کار کرده و هم درس بخوانید،برای اثبات خود به خوتان و پدرتان را فراموش ننمایید.
5-اگر خانواده تان موافقت کردند،ضمن خواستگاری از آن دختر و ذکر اینکه باید چند سالی باهم نامزد باشید را فرموش نکنید.اما مشکل اینجاست که دوستال سربازی و یک سال خواندن برای ارشد و سه سال هم خود تحصیلات شما،رویهم می شود شش سال!! . . . .
می بینید که نامزدی به این طولانی را هیچ خانواده ای نمی پذیرند.پس در نهایت باید یا یک اطمینان ضمنی را از آن خانواده بگیرید یا اینکه به هم محرم شوید تا شما کارهاتان را انجام دهید.
**سفارش می کنم که حتی الامکان موارد چهار و پنج را انجام ندهیدو با توکل به خداوند بزرگ شکیبایی داشته باشید.اگر خود را کورکورانه در وادی احساسان بی منطق و دلبستگی و نگرانی درباره از دست دادن دختر مذکور بکیند،چون شرایط ازدواج را ندارید،اگر هم با فشار بر خانواده تان بروید و با دختر ازدواج نمایید،هم دوران طولانی نامزدی در پیش خواهید داشت که زیان بار است و سبب جدایی و هم از نظر روانی،اعصاب و جسمی اذیت خواهید شد و چون درآمدی هم ندارید و بعید است که در کنکور ارشد پذیرفته شوید،کارتان به استیصال خواهد کشید.
حواستان باشد،یافتن کار و داشتن درآمد بسیار سخت است و نیز همزمان تحصیل تمام وت در دانشگاه و . . . . .

[narges]

به نظر من شما از معدود افرادی هستید که با توجه به اینکه درس هم می خوانید شرایط ازدواج دارید و این خیلی خوبه به نظر من اگر شما پشتکار و همت خوبی داشته باشید بهترین اقدام برداشتن اولین گام یعنی رفتن به خواستگاری هست خوشبخت باشید

[misagh]

گرد آفرید جان و narges عزیز ممنون .
گرد آفرید جان راستش بابام میتونه خرجمو بده ، همون طوری که خرج داداشمو داد تا سربازیش تموم بشه و زن داداشم هم ارشدش رو بگیره. بعدش هم یه سرمایه بهش داد تا واسه خودش یه کارگاه بزنه.
من رشتم فیزیکه و به همین دلیل و هم اینکه بابام هم فرهنگی هست و تو آموزش و پرورش آشنا داره میتونم سرباز معلم بشم یا اینکه حداقل توی سپاه سربازی کنم (مثل داداشم) که از ساعت 7 تا 2 بعد از ظهره.
(البته بخاطر مشکل کلیوی که دارم امکان معاف شدنم هست) ولی خودم اصلا به معافی فکر نمیکنم چون نمیشه زیاد بهش امیدوار بود .
اینی که گفتید من الان شرایط ازدواج رو ندارم ، خودم هم اینو میدونم و الان هم نمیخوام ازدواج کنم و زیر یه سقف زندگی کنم.
منظورم این بود که خانواده ها با هم صحبت کنن و دو طرف همدیگه رو بیشتر بشناسن . شاید اصلا با اینکه خانواده ها هم کف هم هستن ما دو نفر با هم نقاط مشترک کافی نداشته باشیم.
خودم به همه این چیز هایی که گفتید زیاد فکر کردم . و به خیلی چیزهای دیگه .
بابام میگه که مشکلی نیست ، اما من(یعنی بابام) از کجا بدونم که تو بعد چند سال که اونها بفرض منتظر تو موندن تو همون احساسی رو داشته باشی که الان داری. من(خودم) خیلی راجع بهش فکر کردم ، با اینکه از خودم مطمئنم ولی باس همه جوانب رو بررسی کرد. اما این یه طرف قضیه اس. طرف دیگه اینه که اگر من منتظر بمونم و این چند سال رو به کس دیگه ای فکر نکنم ، بعد از چند سال که رفتم خواستگاری اون موقع اگر دیدم که به هم نمیخوریم ، اون موقع خیلی سخت میشه فراموشش کنم شاید هم اصلا نشه و از خیلی چیزها بگذرم و ازدواج کنم و تو زندگی به مشکل بخورم . در واقع منظورم اینه که الان که وابستگی زیاد نشده و عقل بر احساس غلبه داره باس فکر همه جوانب رو بکنم. اما از این موضوع مطمئنم که واقعا و با تمام وجودم دوسش دارم (نگفتم که عاشقم چون در جامعه ما عشق به اون معنایی که باید معنی نشده) با اینکه اون هیچی نمیدونه ، و با همین حس قشنگ تونستم به خاطر این هدفم خیلی از عادات بدم رو ترک کنم.

در واقع به نظر خودم باید مثلا عید امسال خانواده ها با هم حرف بزنن و اگر صلاح دونستن دو طرف هم با هم حرفاشون رو بزنن و اگر شرایط مطلوب بود ، در اون زمان برای آینده تصمیم بگیرن . تا اون زمان هم به نظر من میشه راجع به خیلی چیزها فکر کرد .

[گرد آفرید]

با توجه به توضیحات مبسوط بنده،نظر قطعی من این است که رابطه خود را با آن دختر قطع نمایید؛زیرا با توجه به اینکه هر آنکه از دیده رود از دل رود و نمی توانید دختر مردم را چند سال منتظر بگذارید(نامزد باشید) هیچ حسابی را نمی توان در مورد این رابطه باز کرد.
ناراحت نباشید،برای هر پسری این دلبستگی ها پیش می آید و زیاد جدی نگیرید و فراموش خواهد شد.هر چند که هم اکنون می دانم پیش خود می گویید که:بنده احساس شما را درک نمی کنم یا اصلاً احساس ندارم . . .خود من سالها پیش یک چند وقتی دقیقاً با شرایطی که الان شما دارید،وابسته شده بودم که البته تمام شد.
راستی جدای از سرباز معلمی،از کجا می دانید حتماً در سپاه می افتید؟یا در شهر خودتان؟و اینکه این را بدانید که در مدت سرباز معلمی باید در روستاها خدمت کنید نه در شهر خودتان و این مدت خوبی است که خود را بسازید برای زندگی.

[pangoan]

bikhiyal eshghe in zamone kashke vali hamin ke yehoi beri khastegariye kasi ke dosesh dari .. . . vaghean aliye !? barat arezoye moafaghhiyat mikonam ... ba khanevaat harche zoodtar dar jaryan bezar az khaharet ya madaret shoro kon... yeki ro vaete gharar bade ... shabo ruze hamaton ziba

[misagh]

سلام به همه. میدونم چقدر بده که یه موضوع ایجاد کنی و بعد ولش کنی بری. اما باور کنید که دسترسی به اینترنت ندارم.
بعد از مدتها تونستم بنویسم. راسش ما تو خونوادمون یه رسمی داریم که فقط با اقوام ازدواج میکنیم. اینو به خاطره چیزی که گرد آفرید گفته بود گفتم ((ناراحت نباشید،برای هر پسری این دلبستگی ها پیش می آید و زیاد جدی نگیرید و فراموش خواهد شد.هر چند که هم اکنون می دانم پیش خود می گویید که:بنده احساس شما را درک نمی کنم یا اصلاً احساس ندارم . . .خود من سالها پیش یک چند وقتی دقیقاً با شرایطی که الان شما دارید،وابسته شده بودم که البته تمام شد.)). پس مطمئناً کسه دیگه ای نمیاد تو زندگیم. یه وقت فکر نکنید یه دنده ام ها ! نه. اما خانواده هم رضایت دارن ولی میگن الان نه. منم قانع شدم .
در هر صورت از همه ممنونم و دست همتون رو میبوسم وامیدوارم همه خوشبخت باشیم.
منتظر نظرات هستم.

[digitalman]

میثاق جان نگفتی بالاره چیکار کردی ؟

[bigharar]

به نظر من که شرایطتان فعلاً خوب است. من اگر به جای شما می بودم با این خانواده خوب که حمایتت میکنن پیش می رفتم.

اما نه در حد اینکه خانواده ها حرف بزنن و موافقتشون را اعلام کنن و.... اگر دیدین به درد هم میخورین به نظر من بهترین راه اینه که عقد کنین و بعد از یک مدتی که شرایط بهتر شد ازدواج کنید. چون حرف زدن صرف و موافقت خانواده ها برای هیچکس تعهد نمی آره اما عقد تعهد میاره.

خوشبخت باشین

[marjanp]

اگر موقعیتش رو دارید ازدواج کنید ولی زندگی رو هم به این راحتی نگیرید یه کم رویایی فکر میکنید