مناجاتی بدون شرح

[فرشته مهربان]

لطفاً روی جملات و کلمات با دقت متمرکز شوید :
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.



خداى را سپاس كه براى حكمش برگرداننده‏ اى،و براى بخشش بازدارنده ‏اى و همانند ساخته ه‏اى ساخته هيچ سازنده‏ا ى نيست،

و او سخاوتمند وسعت‏ بخش است،

انواع مخلوقات را پديد آورد،

و ساخته‏ ها را با حكمتش محكم نمود،

طليعه‏ ها بر او پوشيده‏ نمى‏ ماند،

و وديعه‏ ها نزد او ضايع نمى‏شود

پاداش‏ دهنده‏ هر سازنده،و بى‏ نيازكننده هر قناعت‏ گر، و رحم‏ كننده بر هر نالان،

و فرو فرستنده سودها،و نازل‏ كننده كتاب جامع‏ با نور درخشان است،

او شنونده دعاها،و دوركننده بلاها،و بالابرنده درجات است و كوبنده گردنكشان است،

[فرشته مهربان]

پس معبودى جز او نيست، و چيزى با او برابرى نمى‏كند،و چيزى همانندش نيست،

و اوست شنوا و بينا،و لطيف و آگاه،و بر هرچيز تواناست.

خدايا
به سوى تو رغبت مى‏ نمايم،و به پروردگارى‏ تو گواهى مى‏ دهم،

اقراركننده‏ ام كه تو پروردگار منى،و بازگشت من به سوى تو است،

وجودم را با نعمتت آغاز كردى پيش‏ از آنكه موجودى قابل ذكر باشم، و مرا از خاك پديد آوردى،سپس در ميان صلبها جايم دادى،درحالى‏كه از حوادث زمانه و رفت‏ وآمد روزگار و سالها،ايمنى بخشيدى
همواره كوچ ‏كننده بودم از صلبى به رحمى،درگذشته از ايام و قرنهاى پيشين، از باب رأفت و لطف و احسانى كه به من داشتى، مرا در حكومت پيشوايان كفر،آنان‏كه پيمانت را شكستند،و پيامبرانت را تكذيب كردند،به دنيا نياوردى،

و زمانى‏ به دنيا آوردى با آنچه در علمت برايم رقم خورده بود و آن عبارت بود از هدايتى كه مرا براى پذيرفتن آن آماده ساختى،و در عرصه گاهش نشو و نمايم‏ دادى،و پيش از آن هم با رفتار زيبايت،و نعمتهاى كاملت بر من مهر ورزيدى،در نتيجه وجودم را پديد آوردى از نطفه ريخته‏ شده و در تاريكي هاى سه‏ گانه ميان گوشت و خون و پوست جايم دادى،

و مرا در آفرينش وجودم گواه نگرفتى، و چيزى از كار خلقتم را به من واگذار ننمودى،سپس براى آنچه در علمت از هدايتم گذشته بود مرا كامل به دنيا آوردى،و در حال كودكى و خردسالى در ميان گهواره محافظت نمودى،و از بين غذاها شير گوارا نصيبم كردى،و دل دايه‏ ها را بر من مهربان نمودى،و مادران پرمهر را به پرستارى‏ ام گماشتى،و از آسيبهاى جنیان نگهدارى فرمودى،و از زيادى و كمى سالمم داشتى،پس تو برترى اى مهربان،اى بخشنده،تا آنگاه كه آغاز به سخن‏ كردم.نعمتهاى كاملت را بر من تمام كردى

[فرشته مهربان]

معبودا،
من گواهي‏ مى‏ دهم به حقيقت ايمانم،
و باور يقينم،
و يكتاپرستى بى‏ شائبه صريحم
و درون پوشيده نهادم،
و آويزه‏ هاى راه هاى نور چششم،
و چين هاى صفحه پيشانى ‏ام،
و روزنه‏ هاى راه هاى نفسم،
و پرّه‏ هاى نرمه تيغه بينى‏ ام،
و حفره‏ هاى پرده شنوايى‏ ام،
و آنچه كه ضميمه‏ شده و بر ان بر هم نهاده دو لبم،
و حركتهاى سخن زبانم،
و جاى فرو رفتگى سقف دهان و آرواره‏ ام،
و محل‏ روييدن دندانهايم،
و جاى گوارايى خوراك و آشاميدنى ‏ام،
و بار بر مغز سرم‏ و رسايى رگهايى طولانى گردنم،
و آنچه را قفسه سينه‏ ام در برگرفته،
و بندهاى‏ پى شاهرگم،
و آويخته‏ هاى پرده دلم،
و قطعات كناره‏ هاى كبدم،
و آنچه را در برگرفته غضروفهاى‏ دنده‏ هايم،
و جايگاه هاى مفاصلم،
و پيوستگى پاهايم،
و اطراف انگشتانم،و گوشتم،و خونم، و مويم،و پوستم،و عصبم،و نايم،و استخوانم،و مغزم،و رگهايم و تمام اعضايم، و آنچه در ايام شيرخوارگى بر آنها بافته شد،
و آنچه زمين از سنگينى من برداشته،و خوابم و بيدارى‏ ام و سكونم،و حركات ركوع و سجودم

[فرشته مهربان]

خلاصه با تمام اين امور گواهى مى ‏دهم بر اينكه اگر به حركت مى ‏آمدم و طول‏ روزگاران،و زمانهاى بس دراز مى‏ كوشيدم،بر فرض كه آن همه زمان را عمر مى‏ كردم،كه شكر يكى از نعمت هايت را بجا آورم نخواهم توانست،جز با منتّت كه به سبب آن شكرت بر من واجب مى ‏شود،شكرى دايم و نو،و ثنايى تازه و فراهم.

آرى‏ اگر من و همه شمارش‏گران از آفريدگانت،حرص ورزيم كه نهايت نعمت هايت،از نعمتهاى سابقه‏ دار و بى‏سابقه‏ ات را برشماريم،هرگز نمى‏ توانيم به شماره آوريم،و نه اندازه آن را احصا كنيم،
چه دور است چنين چيزى چگونه ممكن است؟

و حال آنكه تو در كتاب‏ گويايت،و خبر صادقانه‏ ات اعلام كرده‏ اى: اگر نعمتهاى خدا را برشماريد،قدرت شمارش آن را نداريد.

خدايا
كتابت راست گفته، و اخبارت صادقانه است،و پيامبرانت و رسولانت به مردم رساندند،آنچه را از وحيت بر آنان نازل كردى.و براى آنان و به وسيله‏ آنان از دينت شريعت ساختى،

معبودا
من گواهى مى‏ دهم به تلاش و كوششم،و به قدر رسايى طاعت و ظرفيتم،و از باب‏ ايمان و يقين مى‏ گويم: سپاس خداى را كه فرزندى نگرفته،تا از او ارث برند،و براى او در فرمانروايى‏ اش شريكى نبوده‏ تا با او در آنچه پديد آورده مخالفت كند، و سرپرستى از خوارى برايش نبوده،تا او را در آنچه ساخته يارى دهد،

پس منزّه است او،
منزّه است او،
اگر در آسمان‏ و زمين معبودهايى جز خدا بود،هر آينه هر دو تباه مى‏ شدند و متلاشى مى‏ گشتند،

منزّه است خداى يگانه يكتا،و بى‏ نياز،كه نزاده،و زاده‏ نشده و احدى همتايش نبوده است.

سپاس خداى را،سپاسى كه برابرى كند با سپاس فرشتگان مقرّب،و انبياى‏ مرسلش و درود و سلام خدا بر بهترين برگزيده از خلقش محمّد خاتم پيامبران،و اهل بيت پاك و پاكيزه و ناب گشته او باد.

[فرشته مهربان]

خدايا
چنانم كن كه از تو بترسم گويا كه تو را مى‏ بينم،
و با پرهيزگارى مرا خوشبخت گردان،
و به نافرمانى‏ ات بدبختم مكن،
و خير در قضايت را برايم اختيار كن،
و به من در تقديرت بركت ده،تا تعجيل آنچه را تو به تأخير انداختى نخواهم،و تأخير آنچه را تو پيش انداختى ميل نكنم.

خدايا
قرار ده،بى‏ نيازى را در ذاتم،و يقين را در دلم،و اخلاص را در عملم، و نور را در ديده‏ا م،و بصيرت را در دينم
و مرا به اعضايم بهره‏ مند كن،
و گوش و چشمم را دو وارث‏ من گردان،
و مرا بر آن‏كه به من ستم روا داشته پيروز فرما،و در رابطه با او انتقام و هدفم را نشانم ده،و چشمم را بدين‏ سبب‏ روشن گردان.

خدايا
گرفتارى‏ ام را برطرف كن،و زشتى‏ ام را بپوشان،و خطايم را بيامرز و شيطانم را بران‏ و دينم را ادا كن،

و برايم معبودا در آخرت و دنيا درجه‏ اى برتر قرار ده،

خدايا
تو را سپاس،مرا آفريدى،و شنواوبينا قرار دادى،
و تو را سپاس كه مرا پديد آوردى،و از روى رحمت،آفريده‏ اى‏ متناسب قرار دادى،درحالى‏كه از آفرينش من بى‏ نياز بودى،

پروردگارا
به اينكه مرا پديد آوردى.پس در خلقتم تناسب نهادى،

پروردگارا
به اينكه‏ آفرينشم را آغاز نمودى،و صورتم را نيكو نمودى،

پروردگارا
به اينكه به من احسان كردى و در خويشتنم عافيت نهادى،

پروردگارا
به اينكه‏ محافظتم تمودى و موّفقم داشتى،

پروردگارا
به اينكه بر من نعمت بخشيدى و راهنمايى‏ ام نمودى،

پروردگارا
به اينكه سزاوار احسانم كردى،و از هر خيرى‏ عطايم كردى،

پروردگارا
به اينكه مرا خوراندى و نوشاندى،

پروردگارا
به اينكه بى‏ نيازم ساختى و اندوخته‏ ام بخشيدى،

پروردگارا
به اينكه‏ يارى‏ ام نمودى و عزّتم بخشيدى،

پروردگارا
به اينكه به من پوشاندى،از پوشش با صفايت و بر من آسان نمودى،از رفتار كفايت‏كننده‏ات،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست
و مرا بر بلاهاى روزگار،و حوادث شب ها و روزها يارى ده،
و از هراسهاى دنيا،و گرفتاريهاى آخرت نجات ده،
و مرا از شرّ آنچه ستمگران در زمين انجام مى‏ دهند كفايت كن،

خدايا
از آنچه مى‏ ترسم مرا بس باش
و از آنچه حذر مى‏ كنم نگهدارى كن،
و در نفسم و دينم از من نگهبانى فرما
و مرا در سفرم نگهدار،و در خاندان و مالم جانشين باش،
و مرا در آنچه نصيبم فرمودى بركت ده،
و در نزد خويش خوارم ساز،و در ديدگان مردم بزرگم كن،
و از شرّ جن و انس سالمم بدار
و به گناهانم‏ رسوايم مساز،و به باطنم سبكم منما،و به عملم دچارم مكن،
و مرا از نعمت هايت محروم مفرما،و به غير خود واگذارم مكن.

[فرشته مهربان]

خدايا،مرا به كه واگذار مى‏كنى؟

به نزديك تا با من به دشمنى برخيزد؟
يا به بيگانه تا با من با ترش‏رويى برخورد كند؟
يا به آنان‏كه خوارم مى‏ شمرند؟
و حال اينكه تو خداى من،و زمامدار كار منى.

من به تو شكايت مى‏ك نم،از غربتم،و دورى‏ خانه ،وخواریم ‏ نزدكسى كه اختيار كارم را به او دادى.

خدايا غضبت را بر من فرود نياور،
اگر در مقام خشم كردن‏ بر من نباشى،از غير تو باك ندارم،
منزّهى تو،جز اينكه عافيتت بر من گسترده ‏تر است

از تو درخواست مى‏ كنم پروردگارا به نور جمالت،كه زمين و آسمانها به آن روشن گشت،و تاريكيها به آن برطرف شد، و كار گذشتگان و آيندگان به وسيله آن به اصلاح رسيد،كه مرا بر خشمت نميرانى،و ناخشنودى‏ ات را بر من فرود نياورى،
خشنودى حق توست،خشنودى حق توست،تا پيش از آن راضى شوى،

معبودى جز تو نيست،پروردگار خانه محترم، و مشعر الحرام،و خانه كعبه كه بركت را در آن نازل فرمودى،و آن را براى مردم ايمن ساختى،

اى‏ آن‏كه با بردبارى‏ اش از گناهان بزرگ گذشت،
اى آن‏كه با فضلش نعمتها را كامل ساخت،
اى آن‏كه با كرمش گسترده و فراوان عطا كرد،

اى توشه‏ ام در سختيها،
اى همراهم در تنهايى،
اى فريادرسم در گرفتاريها،
اى سرپرستم در نعمتها،

اى خداى من و خداى پدردانم ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب،
و پروردگار جبراييل‏ و ميكاييل و اسرافيل
و پروردگار محمّد خاتم پيامبران و اهل بيت برگزيده ‏اش
و نازل ‏كننده‏ تورات و انجيل و زبور و قرآن
و فروفرستنده كهيعص و طه و يس و قرآن حكيم

[فرشته مهربان]

خدايا
مرا به كه واگذار مى‏كنى؟
به نزديك تا با من به دشمنى برخيزد؟
يا به بيگانه تا با من با ترش‏رويى برخورد كند؟
يا به آنان‏كه خوارم مى‏ شمرند؟
و حال اينكه تو خداى من،و زمامدار كار منى.

من به تو شكايت مى‏ كنم،از غربتم،و دورى‏ خانه ،وخواریم ‏ نزدكسى كه اختيار كارم را به او دادى.

خدايا
غضبت را بر من فرود نياور،
اگر در مقام خشم كردن‏ بر من نباشى،از غير تو باك ندارم،
منزّهى تو،جز اينكه عافيتت بر من گسترده ‏تر است

از تو درخواست مى‏ كنم پروردگارا
به نور جمالت،كه زمين و آسمانها به آن روشن گشت،و تاريكيها به آن برطرف شد، و كار گذشتگان و آيندگان به وسيله آن به اصلاح رسيد،كه مرا بر خشمت نميرانى،و ناخشنودى‏ ات را بر من فرود نياورى،
خشنودى حق توست،خشنودى حق توست،تا پيش از آن راضى شوى،

معبودى جز تو نيست،پروردگار خانه محترم، و مشعر الحرام،و خانه كعبه كه بركت را در آن نازل فرمودى،و آن را براى مردم ايمن ساختى،

اى‏ آن‏كه با بردبارى‏ اش از گناهان بزرگ گذشت،
اى آن‏كه با فضلش نعمتها را كامل ساخت،
اى آن‏كه با كرمش گسترده و فراوان عطا كرد،

اى توشه‏ ام در سختيها،
اى همراهم در تنهايى،
اى فريادرسم در گرفتاريها،
اى سرپرستم در نعمتها،

اى خداى من
و خداى پدردانم ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب،
و پروردگار جبراييل‏ و ميكاييل و اسرافيل
و پروردگار محمّد خاتم پيامبران و اهل بيت برگزيده ‏اش
و نازل ‏كننده‏ تورات و انجيل و زبور و قرآن
و فروفرستنده كهيعص و طه و يس و قرآن حكيم

[فرشته مهربان]

و مرا در هر سال با افزوده شدن به وجودم پرورش دادى،تا آفرينشم كامل‏ شد،و تاب و توانم معتدل گشت،

حجّت را بر من واجب نمودى،چنان‏كه معرفتت را به من الهام فرمودى‏ و با شگفتيهاى حكمتت به هراسم (حیرت ) افكندى،

و به آنچه در آسمان و زمينت از پديده هاى خلقت پديد آوردى بيدارم نمودى،

به سپاسگذارى و يادت آگاهى‏ ام دادى،و طاعت و عبادتت را بر من واجب نمودى،و آنچه را پيامبرانت آوردند به من فهماندى،و پذيرفتن خشنودى‏ ات را بر من آسان كردى،و در تمام اين امور به‏ يارى و لطفت بر من منّت نهادى،

سپس وقتى كه مرا از بهترين خاك آفريدى،برايم نپسنديدى اى معبود من نعمتى‏ را بدون نعمتى ديگر، و از انواع وسايل زندگى،و اقسام بهره‏ ها نصيب من فرمودى،و اين بخاطر نعمت‏ بخشى‏ بزرگ و بزرگتر و احسان ديرينه‏ ات بر من بود،تا جايى كه همه نعمتها را بر من كامل نمودى،و تمام بلاها را از من بازگرداندى،نادانى و گستاخى ‏ام بر تو،بازت نداشت از اين كه مرا به آنچه به تو نزديك مى‏ كند راهنمايى كردى، و به آنچه مرا به پيشگاهت مقرّب مى‏ن مايد توفيق دادى،

پس اگر بخوانمت،اجابتم نمايى،و اگر از تو درخواست نمايم،عطايم كنى،و اگر اطاعتت‏ كنم قدردانى فرمايى،و اگر به شكرت برخيزم بر نعمتم بيفزايى،

همه اينها كامل كردن نعمت هايت بر من و احسانت به سوى‏ من است،

پس منزّهى تو،

منزّهى تو،كه آفريننده‏ اى،و بازگرداننده ‏اى،و ستوده‏ اى و بزرگوارى،

نامهايت مقدس است،و نعمت هايت بزرگ،

خدايا
كداميك از نعمت هايت را به شماره آورم و ياد كنم،يا براى كدميك از عطاهايت به سپاسگذارى برخيزم درحالى‏كه پروردگارا، بيش از آن است كه شمارش گران برشمارند،يا اينكه ياد دارندگان در دانش به آنها برسند،
آنگاه اى خدا،آنچه از بدحالى و پريشانى‏ از من بازگرداندى و دور كردى،از آنچه از سلامتى كامل و خوشحالى برايم نمايان شد،بيشتر است،

معبودا، من گواهي‏ مى‏ دهم به حقيقت ايمانم،و باور يقينم،و يكتاپرستى بى‏ شائبه صريحم و درون پوشيده نهادم،و آويزه‏ هاى راه هاى نور چشمم،و چين هاى صفحه پيشانى‏ا م،و روزنه‏ هاى راه هاى نفسم،و پرّه ‏هاى نرمه تيغه بينى‏ ام،و حفره‏ هاى پرده شنوايى‏ ام،و آنچه كه ضميمه‏ شده و بر آن بر هم نهاده دو لبم،و حركت هاى سخن زبانم،و جاى فرو رفتگى سقف دهان و آرواره‏ ام،و محل‏ روييدن دندان هايم،

[فرشته مهربان]

اى خدا،
اى خدا،
اى آغازگر،
اى پديدآور،
براى تو همتايى نيست،
اى جاودانگى كه پايانى برايت نمى‏ باشد،
اى زنده وقتى كه زنده‏ ايى نبود،
اى زنده‏ كننده مردگان،
اى مراقب بر هركس به آنچه كه انجام داده،

اى كه شكرم براى او اندك است ولى محرومم نساخت،
خطايم بزرگ‏ شد،پس رسوايم نكرد،
و مرا بر نافرمانيها ديد،ولى در بين مردم رسوايم ننمود،
اى كه در خردسالى‏ حفظم نمود،و در بزرگسالى رزقم داد،
اى كه عطاهايش نزد من شماره نشود،و نعمتهايش تلافى نگردد،
اى كه با من به خير و احسان روبرو شد،و من با بدى و نافرمانى با او روبرو گشتم،
اى كه به ايمان هدايتم نمود،پيش از آنكه سپاس نعمتهايش را بشناسم،

اى كه در بيمارى خواندمش،پس شفايم داد،
و در حال برهنگى‏ پوشاند مرا،
و در حال گرسنگى سيرم كرد و
در حال تشنگى سيرابم نمود،
و در حال خوارى،عزّتم بخشيد،
و در حال نادانى معرفتم‏ بخشيد،
و در حال تنهايى افزونم نمود،
و در حال غربت،بازم گرداند،
و در حال ندارى،دارايم كرد،
و در يارى‏ خواهى،يارى‏ ام فرمود،
و در ثروتمندى محرومم‏ نكرد،
و از درخواست همه اينها باز ايستادم،پس او شروع به عنايت بر من نمود،

حمد و سپاس توراست،
اى كه لغزشم را ناديده گرفت‏ و اندوهم را زدود،
و عايم را اجابت نمود،و عيبم را پوشاند،
وگناهم را آمرزيد،و مرا به خواسته ‏ام رساندو بر دشمنم‏ پيروز گرداند،

اگر نعمتها و عطاها و بخشش هاى باارزشت را برشمارم هرگز نمى‏ توانم به شماره آرم،

[فرشته مهربان]

تو را سپاس اى معبود من و آقاى من،و خداى من،

فرمان دادى فرمانت‏ نخواندم،
نهيم نمودى،مرتكب نهيت شدم،
اكنون چنانم،كه نه دارنده زمينه برائتم تا عذرخواهى كنم،و نه داراى قدرتم،تا يارى ستانم،

اى مولاى‏ من
با چه وسيله‏ اى با تو روبرو شوم؟
آيا با گوشم،يا با ديده ‏ام،يا با زبانم،يا با دستم،يا با پايم، آيا اين همه نعمتهاى تو نزد من نيست؟
و من با همه اينها تو را معصيت كردم،

اى مولاى من
تو را بر من حجّت و راه است،
اى آن‏كه مرا از پدران و مادران پوشاند،از اينكه مرا از خود برانند،و از خويشان و برادران،از اينكه مرا سرزنش كنند،و از پادشاهان از اينكه مجازاتم نمايند،

مولاى من
اگر اينان آگاه مى‏ شدند،بر آنچه تو بر آن از من‏ مى‏ دانى،در اين صورت مهلتم نمى‏ دانند،و مرا تنها مى‏ گذاردند،و از من مى‏ بريدند،
هم اينك اى خداى من در برابرت هستم،

اى‏ آقاى من
فروتن و خوار،درمانده و كوچك،نه دارنده زمينه برائتم،تا عذرخواهى كنم،و نه نيروى كه يارى بطلبم،و نه دليلى كه با آن احتجاج نمايم،و نه گوينده‏ اى هستم كه گناه و كار بد نكرده باشم،

انكار گناه كجا؟
بر فرض اگر انكار مى‏ كردم، چه سود مى‏ داد،چگونه؟
و چسان اين معنا ممكن شود،و حال آنكه همه اعضايم بر آنچه عمل كردم بر من گواهند
به يقين‏ دانستم بدون ترديد.كه تو از كارهاى بزرگ من پرسنده‏ اى،و تو حاكم عدالت‏ پيشه‏ اى هستى كه در حكم‏ و داورى ستم نمى‏كنى،
و عدالت تو هلاك‏ كننده من است،و من از همه عدالت تو گريزانم،

معبودا
اگر مرا عذاب كنى،به خاطر گناهان‏ من است پس از حجّتى كه بر من دارى،
و اگر از من درگذرى،به سبب بردبارى و جود و كرم توست،معبودى جز تو نيست من از ستمكارانم،