وسوسه تغییر- فشار خرد کننده دودلی

[ameo]

سلام
روز همگی به خیر. من یه مرد 35 ساله ام. متاهل و دو فرزند دارم. معاون اداره ای هستم که 15 کارمند زیر دستمه. می دونم اینجا تاپیک مسائل زناشوییه اما خواهش دارم به دلیل استیصال به من تو این زمینه راهنمایی کنید. اما خصوصیات من به نظرم کاملا زندگی رو برام سخت کرده:
- شخصیت مهر طلب دارم و به همین خاطر غالبا مسالمت جو هستم
- کمالگرا هستم
- دیر تصمیم میگیرم
-فاقد مهارتهای ارتباطی و اعتماد به نفس لازم برای برخورد قاطعانه هستم
با همه این مشکلات به سختی کارهامو جلو می برم. خیلی کند حرکت می کنم. دیگران که توانمندی هامو می بینن ولی از مشکلات شخصیتیم بی اطلاعن هی بهم انتقاد می کنن که حیف تو نیست جایگاهت این باشه؟ یا مثلا چرا انقدر گوش به فرمان هستی و از این مسائل...
این مشکلاتم رو بگذارید کنار این تحریکات دیگران و در ضمن درون خودم که واقعا از اینهمه کند بودن در پیشرفت عذاب می کشم و شدیدا بلندپرواز و جاه طلبم، ببینید سالهاست چه می کشم! راستش بارها پیش مشاور و روانپزشک رفتم ولی کسی بهم نکات کاربردی رو نمیگه و هربار هم خواستم به ترسهام غلبه کنم یا پشیمون شدم چون بهم انتقاد شده که تند برخورد کردی و زود تصمیم گرفتی و از این حرفها یا خودم وقتی از هیجان تغییر و اصلاح بیرون آمدم و عوامل آزاردهنده و تحریک کننده نبودن به همین وضعی که دارم راضی شدم.
همسرم بهم میگه ببین تو دیگه شخصیتت شکل گرفته و این همه سال به جای این که کاراتو آهسته و پیوسته انجام بدی هی دنبال تغییر بودی و آخرشم به نتیجه نرسیدی. دقیقا راست میگه و این حرفش کلی آرومم میکنه ولی خودتون می دونید به هر حال به هر دلیل نرم افزار ذهنی من در حد مطلوبی ثمربخش نیست، واقعا لطف کنید به سوالای من پاسخ بدین:
-به نظرتون میشه آدم تو این سن خودشو تغییر بده با همه این تلاشهایی که کردم
- آیا کسی هست که یه سری نکات کاربردی رو که واقعا به دردم بخوره بهم یاد بده (من وقتی مربی خوب و عملگرایی داشته باشم که صبور و مهربان باشه به نحو شگفت انگیزی سرعت یادگیریم میره بالا)
-چطور میشه وسوسه تغییر رو حتی در شرایطی که به مشکل برمیخورم و خصوصیات شخصیتیم مورد هجمه و انتقاد قرار میگیره از خودم دور کنم(چون واقعا تا چند روز داغون و تو عذاب تردید هستم و آخرشم باز به این نتیجه میرسم که آرامش تو سازگاریه)
من تو برزخ عجیبی به سر می برم از یه طرف میخوام به میل خودم و مطابق با آنچه که شخصیتم بر اساس اون سرشته شده یعنی همین خصوصیات فوق الذکر عمل کنم از طرف دیگه تو بعضی موقعیت ها دچار مشکلات عدیده می شم و به همین خاطر سعی کردم روابطمم محدود بشه به کسانی که درکم می کنند و با من اهل مدارا هستند و همین طور راهنمایی گرفتن از دیگران تا به مشکل برنخورم . از طرف دیگه میل تغییر وقتی شعله ور میشه تمام این ثبات و آرامش به هم می ریزه و زندگیم واقعا سر بلاتکلیفی که با چه مدلی با مسائل برخورد کنم به هم می ریزه. لطفا منو راهنمایی کنید
ممنون

[سپیده ی تاریک]

سلام ، تغییر در چه راستایی؟ فقط نوشتید میخواید تغییر کنید ولی چه بعدی ؟

[مو فرفری]

سلام، شما تقریباً مثل شوهر من هستید.
حرکتش بسیار کُنده. تو همه چی. ولی من برعکس ایشون بسیار سریع و فرزم (بازم تو همه چی).
اگه خانمتون انسان برونگرا و اجتماعی تر از شما باشه احتمالاً اون هم مثل من دچار مشکل میشه. البته این رفتارهای شما که گفتید همه اش به عینه در زندگی من هست. همسرم هم وقتی مربی و به اصطلاح خودش "پا" داشته باشه همه کار میکنه. خیلی هم زود پیشرفت میکنه. ولی همین که تنها قراره کاری رو انجام بده یا تصمیمی بگیره رسماً قاطی میکنه.

یه بار من با یک مشاور در مورد روابطمون صحبت میکردم و اون مشاور خیلی سوالهایی از من پرسید در مورد شخصیت همسرم. درآخر به من گفت که ایشون "ترس از اجتماع" دارند و ریشه در کودکیشون داره. البته نمی دونم مال شما هم همین باشه یا نه. ولی مشاور به من گفت که باید به صورت حضوری پیش یک روانشناس که ترجیحاً مرد باشه بره. که البته لازمه این روانشناس به روش cbt کار کنه.

من فکر میکنم اگر واقعاً مایل به تغییر هستید از یک مشاورِ خبره بپرسید که چکار باید بکنید. سنتون هم اصلاً دیر نیست. مگه سن 35 سالگی برای یک آقا دیر به حساب میاد؟ من اصلاً اینطوری فکر نمیکنم.
همسرتون هم که میگه تو دیگه اینجوری شکل گرفتی به نظر من بیشتر میخواد شما رو آروم کنه. یعنی اون جمله ای رو میگه که شما میخوای بشنوی. وگرنه ما خانمها خیلی پیچیده حرف میزنیم. اون چیزی که میگیم اصلاً اون چیزی نیست که منظورمونه.

در آخر هم میخوام تشویقتون کنم به خاطر اینکه به فکر تغییر هستید.