نمیتونم زندگیمو نجات بدم.چیکارکنم؟

[رولا]

سلام به همه
من همین امشب با این سایت اشنا شدم.خیلی داغونم کمکم کنید
من وشوهرم 5ساله که ازدواج کردیم .پدرش اصلا کمک نکردو خیلی هم اذیتمون کرده .ما با کمک هم و تلاش خودمونو از زیر 0 کشیدیم بالا.تا 4ماه پیش یه شهر دیکه بودیم چون درس میخوندیم.از 4ماه پیش که برگشتیم تهران زندگیم زیرورو شد.علی دیگه اون ادم قبل نیست.بامن خوب رفتار نمیکنه.همش تو خونه دعواس البته اون خونسرده ومن جوشی.واین باعث شده من کارای وجشتناکی بکنم تو دعوا.میگم چرا اینجوری میکنی میگه این جواب تمام روزایی بوده که باهام دعواکردی.انقدر ارمن بد میگه که خودمم شک کردم که یه هیولایی چیزی بودم.گفتم باشه ببخشید غلط کردم.دیگه تکرار نمیشه .قبول نمیکنه.میگه ازین به بعد روال زندگی عوض میشه.من دیگه اون علی نیستم.دیگه خسته شدم ازین همه بحث.امشبم گفت پشتوانه ندارم وگرنه تمومش میکردم .باخودم میگم جواب تمام سختی ها و کارایی که من کردم واقعا یعنی.من خیلی گذشت کردم.تک دختر هستم.ولی بخاطر علی 4سال از خانوادم دور شدم که زندگیمو بسازم.ولی الان جواب تمام خوبیهام بی توجهی و بی محلیه.حرفاش دیوونم میکنه .امشب چاقو برداشتم خودمو بکشم.بهم میگه دیونه.روانی.این اخر دوست داشتناس؟میگم کارای تو رفتارات داره دیونم میکنه .میگه از اول دیونه بود
بهم بگید چیکار کنم .بمونم زندگی کنم.یا تمومش کنم.وقتی میگه زورکی که نمیشه دوست داشت
ممنون ارشما

[پرواز1]

عزیزم تو هر زندگی یه شرایط بحرانی وجود داره که فراتر از تحمل طرفین هست. اینقد زود سراغ موندن و نموندن نرو. بشین فک کن چی شد که به اینجا کشیده شد. شوهرت الان چرا به این نتیجه رسید که شما ...

خودت و شوهرت رو بیشتر معرفی کن. اینکه الان چکار می کنه؟ کارش چیه؟ محیط کارش چه طوریه؟

علت دعواهاتون چی بوده و هست؟

تا بچه ها بتونن راهنمایی کنن.
موفق باشید

[khaleghezey]

درود بانو

لطفا به سوالات دوست عزیزمون جواب بدید.

خوب اولا اینکار شما خیلی استباه و غلط بوده که میخواستی با نمایش دادن که میخوای خودتو بکشی رفتار شوهرت را تغییر بدی.لطفا دیگه اینکار را تکرار نکنید.

نوشتید:

.پدرش اصلا کمک نکرد

وقتی ازدواج میکنند دوطرف یعنی قبول مسئولیت میکنن برای تشکیل یه زندگی مستقل پس باید روی پای خودشان به ایستند و اینکه انتظار کمک از طرف دیگران را داشته باشند انتظار اشتباه و غلطیه

همش تو خونه دعواس البته اون خونسرده ومن جوشی.واین باعث شده من کارای وجشتناکی بکنم تو دعوا.میگم چرا اینجوری میکنی میگه این جواب تمام روزایی بوده که باهام دعواکردی.انقدر ارمن بد میگه که خودمم شک کردم که یه هیولایی چیزی بودم.گفتم باشه ببخشید غلط کردم.دیگه تکرار نمیشه .قبول نمیکنه.میگه ازین به بعد روال زندگی عوض میشه.من دیگه اون علی نیستم.دیگه خسته شدم ازین همه بحث

اولا این خیلی خوبه که مشکل رفتاری خودت را پیدا کردی پس از این به بعد سعی کن روی رفتار خودت خیلی کار کنی تا بهتر بشی سعی کن مهارت های خودت را افزایش بدی مقاله در این مورد در سایت زیاده حتما مطالعه کنید.

شوهر شما خودش داره فریاد مینزه بنده خدا یه زندگی میخواد همراه با آرامش زندگی که درش سکوت و عشق و محبت باشه .دوست داره شما زن باشید و همانند بقیه زنان رفتار کنید دوست داره به جایگاهش و شخصیتش احترام بزارید نه اینکه باهاش بحث و جدل کنید.

1.از این به بعد بحث کردن ممنوع
2.صبور باشید عصبانیت ممنوع
3.گیر دادن و غر زدن ممنوع
4.من گذاشتن اینکه من بخاطر تو اینکارو کردن و تک دخترم و از این حرفا گفتنش ممنوعه

خیلی راحت بگم من بشخصه توی نوشته شما رفتار و ظرافت زنانه ندیدم.شما زن هستید و زن ذاتا احساساتیه و نرم و لطیفه پر از محبت و عشق خداوند در وجودش نهفته این قدرت عظیم را و اینکه آستانه تحملش بسیار بالاست.از اینها استفاده کنید بانو خودت باش یه زن باش با همه ظرافت ها و پیچیدگی هایی که داره.

مقالاتی که در زیر قرار میدم را مطالعه کنید و به کار ببنیدید.
از این به بعد اول به کار یکه میخوای انجام بدی خوب فکر میکنی و عاقبتش را میسنجی بعد انجامش میدی.لجبازی هم نمیکنی.

اینو اول بخوان

کارگاه خانواده موفق - مرد مقتدر / زن لطیف

و از همه مهمتر این لینک

تفاوت بین زن و مرد از نظر دیدشان نسبت به مسائل مردهای منطقی و بانوان احساسی

استقبال از شوهر، چرا؟


موفق باشید بانو مطالعه کنید و بکار ببندید بعد در مورد طریقه درست بیان افکار و احساساتان مقالاتی در سایت هست که برایتان قرار میدم.
لطفا خلاقیت فراموش نشه محبت بهش کن و عاشقانه رفتار کن به عکس العملش کاری نداشسته باش اولاش تعجب میکنه و گارد دفاعی میگیره ولی شما پاپس نمیکشی نا امید شدن ممنوع
اگه یکم صبور باشی و بدون منت و انتظار اینکه در قبال اینکه محبت میکنی شوهرت بهت محبت کنه بهش عشق بده بعد یه مدت شوهرت نرم میشه و زندگیتان از این رو به اون رو میشه فقط صبور باشید و توکل کنید به خدا

[رولا]

سلام دوست عزیز
حرفای شما واقعا درسته .من خودم قبول دارم که خیلی جاها اشتباه کردم.من هیچ وقت نگفتم که برات این کاروکردم واون کارو کردم.هیچ وقت نگفتم.چون معتقد بودم همین دیگرو میخواستیم پس باید پای همه چیش وایسیم.اشتباهم تکرار این بود که چرا بابات.......
ولی کوتاه نمیاد با این چیکارکنم.؟رفتاراش بده .دست میذاره رو نقطه ضعفم که حرصمو دربیاره.نشون میده که اهمیتی براش ندارم که اینم باعث یه جنجال دیگه میشه.خودشم اینو میدونه ولی نمیدونم چرا اینجوری میکنه
من تمام کارایی که گفتید انجام میدم .مقاله هارم میخونم.امیدوارم جواب بده

[nika lili]

سلام:
خواهر من سعی کنید کمتر بهش امرو نهی کنید ، براش مادری نکنید، بزارید فکر کنه خیلی ازش ضعیف تر هستید و همیشه نیاز به کمکش دارید.

[رولا]

بخدا من هیچ وقت نخواستم امرونهی کنم یا براش مادری.ولی یه ادم بی دست وپا بود الان تونسته خودشو جمع کنه.اگر خودم امور زندگیمو دست نمیگرفتم اوضاع خیلی بد میشد.علی پسری بود که توخونه ازش کارنمیخواستن وقتی ازدواج کرد نمیدونست باید چیجوری باشه.نه اینکه بچه باشه یا لوس و ......اصلا.ولی خوب یه چیزایی که تو بقیه مردا میدیدم نداشت.
میدونم تقصیر خودمه وقتی به خیال خودم داشتم خوبی میکردم .دراصل داشتم اشتباه بزرگی میکردم.و اینم چوب اشتباهم
تمام سعیمو میکنم که درست بشه.

[شیدا.]

حرفای شما واقعا درسته .من خودم قبول دارم که خیلی جاها اشتباه کردم.من هیچ وقت نگفتم که برات این کاروکردم واون کارو کردم.هیچ وقت نگفتم.چون معتقد بودم همین دیگرو میخواستیم پس باید پای همه چیش وایسیم.اشتباهم تکرار این بود که چرا بابات.......

5 سال به جرم رفتارهای پدرش (نه خودش) غر شنیده و سرکوفت شنیده و تحقیر شده و ...
به نظر شما باید چیکار میکرد؟
مگه مسئول رفتارهای باباشه؟

تاپیک مشابه شرایطت توی تالار زیاده.
یه کم وقت بذار بخونشون.

تو این مدت هم به شوهرت کاری نداشته باش.
یه مدت بی خیالش شو. نه غر بزن، نه امر و نهی کن. نه خواهش و تمنا کن.
یه کم بهش فضا بده و ازش فاصله بگیر.
اما تو این مدت خودت افسرده و تنبل نباش. شادو سرحال و معمولی زندگیت را بکن.

[nika lili]

خیلی ها فکر میکنن هر کی ازدواج کنه خوب میشه عیبهاش از بین میره، بسیاری از پدر مادر ها رو هم دیدم
که بچهاشون رو بحال خودشون رها میکنن به امید روزی که ازدواج میکنن خوب میشن .

[معاون کلانتر]

سلام
چیزی که بیشتر باعث پرخاش و دعوا میشه لحن صحبت کردنه تا درخواست های طرفین از هم
یکم از وازه های محبت آمیز استفاده کنید و مهربون تر باشید ، همسرتون رو با واژه های زیبا صدا کنید (مثلا بجای علی از علی جون یا هر از چند بار از کلمه عزیزم استفاده کنید)

با همسرتون شوخی و بگو بخند داشته باشید

اسلحه شما محبت و سیاسته نه پرخاش و درگیری که مختص مردهاست ، شما صلاح همسرتون رو برداشیتد و دارید باهاش شمشیر بازی میکنید و هر چقدر که تلاش کنید شکست میخورید ، پس از سلاح زنانه استفاده کنید

از همسرتون توقع نداشته باشید
هر کاری که برای همسرتون انجام بدید در نهایت نتیجه و ثمره اش به خودتون میرسه
هر چقدر که آرامش و محبت و بیشتری به همسرتون بدید به همون اندازه و شاید بیشتر پس میگیرید

از نیازهاتون نزنید و به فکر خودتون هم باشید ، شما با اینکارتون توقع بیدلیلی نسبت به همسرتون پیدا میکنید

گذشت به این مفهوم نیست که یک نفر فدای دیگری بشه ، هر مردی دوست داره نقش یک تکیه گاه رو برای همسرش ایفا کنه و در قبال اون همسرش بهش آرامش بده

در مورد اعضای خانواده همسرتون الفاظ مناسب بکار ببرید و حرفی نزنید که به همسرتون بر بخوره
هر کسی پدر مادرشو با شدت زیادی دوست داره و حتی اگر پدر مادرش اشتباهی مرتکب شدن دلیل نمیشه در مورد اونها بد صحبت کنید


انقدر هم این دنیا رو جدی نگیرید و فکر نکنید ، واقع گرا بودن بیش از حد مضره

در مورد مشکلات زندگی به خدا توکل کنید نه همسرتون و همه چیز رو بسپرید به دست خدا

[رولا]

سلام دوستای عزیز
طبق حرفایی که زدم و نوشته های شما توی این یه هفته تونستم با هزار بدبختی علی رو برگردونم یه کم به حال قبل.البته که مثل قبل نیست و به قول خودش بی انگیزس.جالبش اینه که توی این یه هفته ثانیه ای نیست که حرف رفتن از ایران رو نزنه.هی میگه من میخوام برم .اینجا نه وابستگی دارم نه انگیزه.حرفاش بهم برمیخوره ولی بازم تحمل میکردم که بحثمون نشه.
دیشبم بازم یه رفتاری کرد که یه بحث کوچیک کردیم.فقط من حرف میزنم.و اون اصلا اصلا اصلا حرف نمیزنه و فقط نگاه میگنه واین کارش بیشتر عصبییم میکنه.میگم بابا یه حرفی بزن.وقتی تو ساکتی یعنی حرفای منو تایید میکنی.بازم فقط نگاه میکنه.اخرشم گفت بلاخره من میرم پس توام برنامتو بامن جور کن.
میگم من هیچ جایی نمیام.رو من حساب نکن.خیلی راحت میگه باشه خودم میرم.نمیدونم میخواد به چی برسه با این کاراش وحرفاش.همه فکرش شده رفتن
بخدا دیگه نمیدونم باید چیکارکنم.فکر میکنم دارم تنهایی واسه نگه داشتن زندگیمون تلاش میکنم. یه طرفه که فایده ای نداره اخه
دلم ازین میسوزه که خیلی سختی کشیدیم واسه زندگیمون.علی این ادم نبود.نمیدونم اونجا خودشو نشون نمیداد یا الان عوض شده.ولی چرا. نمیدونم .من رفتارام انقدر بد نبوده که اینجوری بخواد بشه.
اصلا مقصر همه چیز من (که واقعا اینجوریم نیست) ولی دیگه نه تا این حد که نخواد اینجا بمونه.انگیزه نداشته باشه.وابستگی نداشته باشه.نمیدونم چش شده
دیگه اصلا حوصله هیچ کاری رو ندارم.فقط الکی رور وشب میکنم.
چیکار کنم؟؟؟