داشتن 60 درصد ملاک ها،اما گذاشتن دو شرط غیرمنطقی

[انتظارسبز]

سلام
میشه لطفا دختران گروه نظرشونو بگن؟اقایون هم نظر بدن.من خواستگاری دارم که تقریبا شرایط لازمو داره اما ی شرط گذاشته اونکه به محض بچه دار شدن من نباید سرکار برم( هیچ نوع کاری حتی پاره وقت) و خیلی روی این موضوع مصر هستش ( با ادامه تحصیل و رفتن به کلاس های مختلف مشکلی نداره) .ی مورد دیگه هم اینکه تعداد بچه زیاد می خواد(3-4) ولی نظرمن2 تا بچه کاملا کافیه ولی بقیه شرایطش تقریبا اکی هستش.از طرفی من خیلی درس خوندم تا مهندس شدم و سعی کردم کلی هم مهارت کسب کنم(در حد خودم) و فعالیت اجتماعی رو به شدت علاقه مندم حتی به صورت پاره وقت.کمکم کنید.اگر جای من بودید چه کارمیکردید.با توجه به اینکه26 سالمه و ممکنه شرایط دیگه این جور پیش نیاد( درضمن خانواده ام هم میگن خوبه و تاکید می کنن همه چیز تابع شرایط تغییر می کنه. لطفا نقاط مثبت و منفی این موضوع رو بهم بگید تا بتونم درست تصمیم گیری کنم و بعدا پشیمون نشم.

[کاربر19]

من فکر میکنم فعالیت برای کسی که بهش علاقه داره و براش درس خونده یه امر خیلی مهمه ، اگه واقعا کارکردن و فعالیت رو دوس داری و براش زحمت کشیدی و نمیتونی خودتو بدون اون فرض کنی ،باید روی تصمیمت تجدید نظر کنی ،بعدا خانواده نمیان حس رنجش تو از تو خونه نشستن رو تجربه کنن و عذابش مال خودته
ب

[نوروزیان.]

زمانه برعکس شده است. قدیم ترها وقتی پسری به خواستگاری می رفت ، دختر برای ازدواج کردن با او شرط و شروط می گذاشت و پسر هم کلی منتش را می کشید.
اما این آقا اومده خواستگاری ، بعد به جای اینکه سعی کنه نظر مساعد شما را جلب کند و جواب مثبت بگیرد برعکس عمل می کند. این آقا به جای اینکه بگوید : خانم شما در چه صورتی به خواستگاری من جواب مثبت می دهید ؟ شرایط برای شما تعیین می کند و نشسته می گه به این شرط باهات ازدواج می کنم و بهت جواب مثبت می دم که فلان شرطم را قبول کنی.
انگار نه انگار که این مرد است که باید خواهان ازدواج باشد و سعی کند نظر زن را جلب کند. انتظار دارد شما نقش یک داماد را بازی کنید و از خواستگارتان جواب مثبت بگیرید.

[هوایی]

با سلام.

به نظرم اینکه ایشون شرطی همچون عدم کار در صورت وجود بچه رو مطرح کردن نه غیر منطقی و نه نشونه برعکس شدن زمونه است! خیلی از آقایون دوست دارند خانم در درجه اول به زندگی و بچه ها و تربیتشون برسند تا کار بیرون. به هر حال خیلی خوبه که الان این قضیه رو مطرح کردند و بهتره روش فکر کنید و تصمیمتون رو بگیرید.
در ضمن خواهر بنده هم خیلی مصر بودن که ادامه تحصیل بدند و دامادمون هم قبول کردند ولی با اومدن بچه زندگیشون خود به خود به نحوی تغییر کرد که خواهرم خودش گفت ادامه تحصیل نمیدم و به زندگیم می رسم. (نمیدونم شاید حس مادرانه بوده یا هر چیز دیگه ای)

موفق باشید

[معاون کلانتر]

سلام
متاسفانه زنان شاغل در خانه داری و همسر داری و تربیت بچه و ... بشدت کوتاهی میکنند و این مسئله بر کسی پوشیده نیست

ظرف یا لباس شستن یا پختن غذا و تمیز کردن خونه و امثال اون برای زنی که دیپلمه و خانه داره ، عار نیست
اما برای زنی که مدرکی مثل فوق و دکتری داره یا شاغله کاملا این قضیه متفاوته

خواهر خود من شاغله و مجبور شدند برای بچه شون پرستار بگیرن ، و وقتی میدیدم اون بچه صبح با گریه بیدار میشه و دنبال مادرش میگرده خیلی نگران کننده بود

واقعا هیچ چیز تلخ تر از اون نیست که بچه تو بدی یک غریبه بزرگ کنه
کدوم غریبه ای برای بچه دیگران دلسوزی میکنه ؟و به فکر بچه اونهاست تا درست تربیت بشه و نیازهای عاطفی اش تامین بشه

پرستار فقط مثل یک مراقبه نه یک مادر دلسوز و مهربان ، و همیشه باید به فکر باشی که پرستار یک وقت داروی بیهوشی به بچه ات نده تا زود بخوابونتش یا غذایی که فاسده یا با بی مسئولیتی سبب بیماری بچه ات نشه یا رفتار نامناسبی یاد بچه نده و ...

از نظر من که این حرف اصلا غیر منطقی نیست ؟

در مورد تعداد بچه هم نظرات متفاوته ، خود من به یکی فکر میکنم شما به دوتا اون آقا به 4 تا و ...
(معلومه که با اومدن اولین بچه روال ادامه پیدا میکنه و دومی و سومی و چهارمی و ... و به همین سبب اگر شرط اول و دوم رو کنار هم بذارید ایشون تمایلی به کار کردن شما ندارند)

خیلی خوبه که سر این مسائل بحث بشه و اگر نظرات شما هم سو هست ازدواج کنید
و اگر نیست بیخیال بشید

[pasta]

بهتره به جای اصطلاح "شرط گذاشته" از اصطلاح "انتظار داره" استفاده کنین تا دوستان یه مقدار به خاطر همین ادبیات به خواستگارتون خورده نگیرن.
ایشون از شما یا از شخصی که باهاش ازدواج کنه انتظار داره که توجه خاصی به فرزند بشه.
توقع ایشون کاملا به جا هست.کما اینکه همین 30 سال پیش مادران نسل پیشین دقیقا همین وضعیت رو داشتن بدون اینکه حتی طرف مقابل بخواد در قالب توقع یا انتظار بیان کنه.
شما هم اگه نمی خواهید می تونید بسیار راحت رد کنید.
اما من فکر می کنم تو این مورد حساسیت بیش از حد به خرج ندین و خیلی از مردا حتی اگه بچه هم نداشته باشن دوست ندارن همسرشون کار کنه.
این هم دلایل خاص خودشو داره که نمی شه اینجا در مورد صحبت کرد.اما به نظرم توقعات ایشون کاملا منطقی هست و با توجه به عنوان تاپیکتون انتظار داشتم با چیزی فراتر از این حرفا رو به رو شم.

[انتظارسبز]

میناجون،نوپوی عزیز،اقا یاخانم هوایی،اقای معاون کلانتر و پاستا از همتون به خاطر توجهتون ممنونم.
اقای معاون وپاستا من به ایشون گفتم نظرم این هست که چند سال اول مراقبت از بچه رو کاملاانجام بدم و بعد که یکم از اب و گل دراومد مثلا مواقعی که میره پیش دبستانی یا مهدکودک و خونه نیست و همسرم هم خونه نیست حتی به صورت پاره وقت کار کنم ی جایی که محیط فقط خانما باشن مثل مدرسه و... ایشون تایید کنن وگفتم وقتی شما خونه هستید خودم دوست ندارم بیرون از منزل باشم.من وظایف ی زن و همسر و مادرو میدونم و نهایت تلاشمو برای درست انجام دادنشون میکنم اما با همه ی توضیحات من اصرار اون اقا برای این مسئله پابرجا بود و مرتب سر این قضیه اصرار می کرد(پا هم نمیشد بره)
اخه با خودم میگم پس نتیجه ی این همه درس و تلاش چی میشه؟ اخه نقش اجتماعی زنان توی جامعه ی ما کجاست؟؟؟من خیلی موارد اینجوری رو داشتم و نمیدونم چرا متاسفانه اقایون برای فعالیت خانمها در بیرون از خونه اررزشی قایل نیستن و به زن به چشم فقط ی کسی که بتونه براشون بچه بیاره و بزرگ کنه بچه ها رو نگاه میکنن.این موضوع به خصوص در مردان مذهبی بیشتر دیده میشه و کسی مثل من که از نظرات دیگه مذهبی هستم ولی روی این موضوع حساسم ایجاد مشکل میکنه و انتخابامو سخت.از طرفی هرکسی ی متلکی می ندازه و میگه سنت بالا بره همینم گیرت نمیاد.باید چه کار کنم؟

[capitan]

دمش گرم، به این میگن مرد. آخه 3-4 تا بچه زیاده؟؟؟!!! آدم باید بیکار باشه دو تا بچه بزرگ کنه آخرشم دخترش شوهر کنه بره شهر دیگه، پسرشم پاشه بره اونور آب... بچه باید مادر بالا سرش باشه شاید درک نکنید اما هیچی بدتر از این نیست که وقتی بچه از خواب بلند میشه یا از بیرون میاد خونه ببینه مامانش خونه نیست، یکی از لذتبخش ترین لذتهای دنیا اینه که مامانت غذاتو واست بکشه

[نوروزیان.]

یکی از مواردی که باید سرش توافق داشته باشین با خواستگارتان طرز تلقی شما از چگونگی انجام نقش همسری و مادری است. که انگار در این مورد اصلا تفاهم ندارید.
ببین خانومی من خودم تمام خانم های خانواده و اقوامم شاغل هستند و خانواده مذهبی ای هم هستیم. اتفاقا از بچه هایمان نهایت مراقبت را می کنیم ، به کارهای خانه اهمیت بسیار زیادی می دهیم و خانه هایمان از خانه بسیاری از خانم های خانه دار تمیزتر و شیک تر است. به درس بچه ها ، به آموزش های مذهبی بچه ها و بازی و تفریح و تربیتشان نهایت اهمیت را می دهیم.
مادر ، خواهر و خاله من در مدرسه دبیر و مدیر بودند. دو خواهر از اقوام نزدیکمان با همسرانشان همکاری می کنند و برای خودشان کار راه انداخته اند و درآمد زیادی دارند. در عین حال با وسواس زیاد به بچه هایشان می رسند . مثلا یکی شان دکتر داروخانه است و داروخانه باز کرده است. برای بچه ها طبقه پایین داروخانه یک اتاق خوب با همه امکانات بازی و خواب و آسایش فراهم کرده است و بچه هایش را به آنجا می برد و مرتب خودش یا شوهرش به بچه ها سر می زنند. بچه ها آنجا را خانه دوم خودشان می دانند و خیلی لذت می برند. در عین حال مهدکودک هم می روند و کلی آنجا برنامه های مفرح دارند.

خواهر من که بچه دار شده بود خواهر زاده ام را پیش مادر و مادربزرگ و خود من می گذاشت و وقتی از مدرسه برمی گشت می آمد کنار بچه اش. بچه هم اتفاقا به خاطر تجربه مادر و مادربزرگم بسیار خوب و سالم بزرگ شد و تربیت شد. الان یک دختر ده ساله شیطان و شاد است.
چون کنار من که خاله اش باشم بزرگ شده خیلی با هم صمیمی هستیم و واقعا از زندگی لذت می بریم از بس که توی سر و کله من می زند در حالی که من بسیار دیده ام بچه هایی که فقط در خانه و کنار مادر بزرگ شده اند بسیار بسیار وابسته هستند و آنقدر به مادر می چسبند که فکر می کنی بهشان چسب زده اند. به محض اینکه مادر حتی به یک اتاق دیگر می رود جیغشان بلند می شود و کنار هیچ کسی بند نمی شوند. در ضمن بچه های خونگرمی نیستند و زیاد با بچه های دیگر صمیمی نمی شوند. در حالی که دختر خواهرم چون به واسطه شاغل بودن مادرش کنار ما بزرگ شده بود به هیچ عنوان نه غریبی می کرد ، نه عنق بود و نه وابسته مادرش . خیلی هم بچه خونگرمی است.

خود من مادرم شاغل بود و معلم . باور کنید من به هیچ عنوان حتی یک لحظه ، حتی یک لحظه از بچگی تا به حال آرزو نکرده ای کاش مادرم خانه دار بود.



مادرم به واسطه تحصیلات و حضور در جامعه بسیار زن آگاه و آشنا به شرایط جامعه بود و چون با دختران زیادی سر و کار داشت خیلی خوب می دانست که چطور من را که دختر آخرش بودم تربیت کند. آنقدر که مادرم از من مراقبت کرد و به درسم اهمیت داد ( هیچ وقت در درس مشکلی نداشتم؛ چون مادرم معلم بود ) من بچه های زیادی را در کلاس مدرسه می دیدم که مادرهایشان خانه دار بودند و اصلا مادرهایشان به درسشان رسیدگی نمی کردند.
مادرم آنقدر به کارهای خانه رسیدگی می کرد و هنوز هم می کند که من کلافه می شوم و کم می آورم. مادرم از فعالیت چه در شغلش و چه در خانه لذت بسیاری می برد.
فقط همین قدر بگویم بزرگترین دلیلی که باعث شد من به سمت دوست پسر نروم همین نزدیکی با مادرم و تربیت او و آشنایی اش به شرایط جامعه و جوانها بود که به واسطه اشتغال در یک شغل مناسب به دست آورده بود.
آنقدر از اشتغال مادر خیر و برکت به زندگی من رسیده است که حوصله تان را سر می برد. برای همین حتی یک لحظه آرزو نکردم کاش مادرم خانه دار بود.

شما آقایان واقعا از تربیت کردن بچه و خانه داری و شرایط خانم ها چه می دانید که اینقدر راحت قضاوت می کنید

می بینی انتظار عزیز این تجربه من بود که برایت گفتم. تمام عمرم به همین منوال گذشته است و الان خوشبخت هستم. انتظار عزیز شما می توانی با مردی ازدواج کنی که اینقدر سریع و بدون علم و آگاهی راجع به شرایط
خانم ها قضاوت نکند و دید بازتری به شرایط داشته باشد. ربطی به مذهبی بودن یا نبودن ندارد. گفتم که هم پدر و هم مادرم مذهبی هستند. ربط به طرز تفکر و شرایط زندگی یک خانواده دارد. شما لازم نیست به خاطر ازدواج از یک زندگی شاد و پر تحرک و پر از تجربه محروم شوی عزیزم .

می دانی من بیشتر روی چه چیزی تاکید دارم ؟روی این نکته که با مردی ازدواج کنی که تو را آنقدر دارای شعور و عقل و تدبیر و درایت بداند که چنین حرف های زننده ای را مطرح نکند. آنقدر به تو اعتماد داشته باشد که بداند شما نقش خودت را به عنوان یک مادر و همسر به خوبی ایفا خواهی کرد و نیازی به آقابالاسر نداری. با مردی ازدواج کنی که خوشحالی تو را خوشحالی خودش بداند و تو را یک آدم متعصب تصور نکند که نمی توانی براساس شرایطی که داری برای زندگی ات تصمیم بگیری و به خانواده ات ضربه خواهی زد. برعکس تو را یک زن انعطاف پذیر و مدبر بداند که بهترین ها را برای شوهر و خانواده ات رقم خواهی زد .

وقتی روح دوتا آدم به هم نزدیک باشد به هم اعتماد خواهند کرد و اینقدر خشک و خشن با هم برخورد نمی کنند. حتما متوجه منظورم شدی که روی اشتغال تاکید ندارم بلکه روی طرز فکر و طرز تلقی یک مرد از شما تاکید می کنم.
عزیزم واقعا می توانی با مردی که اینقدر برایت شرط و شروط می گذارد ، ذره ای به تو اعتماد ندارد و اصلا دنیای تو را و توانایی تو را درک نمی کند ، یک زندگی شاد داشته باشی؟ واقعا با مردی که اینگونه رفتار می کند می توانی یک حس قشنگ عشق و صمیمیت را داشته باشی و از درون قلبت بهش نزدیک باشی ؟
خوب روی حرف هایم فکر کن و ببین ته قلبت چه می گذرد . این خیلی مهم است .

[شیدا.]

زمانه برعکس شده است. قدیم ترها وقتی پسری به خواستگاری می رفت ، دختر برای ازدواج کردن با او شرط و شروط می گذاشت و پسر هم کلی منتش را می کشید.
اما این آقا اومده خواستگاری ، بعد به جای اینکه سعی کنه نظر مساعد شما را جلب کند و جواب مثبت بگیرد برعکس عمل می کند. این آقا به جای اینکه بگوید : خانم شما در چه صورتی به خواستگاری من جواب مثبت می دهید ؟ شرایط برای شما تعیین می کند و نشسته می گه به این شرط باهات ازدواج می کنم و بهت جواب مثبت می دم که فلان شرطم را قبول کنی.
انگار نه انگار که این مرد است که باید خواهان ازدواج باشد و سعی کند نظر زن را جلب کند. انتظار دارد شما نقش یک داماد را بازی کنید و از خواستگارتان جواب مثبت بگیرید.

نوپو جان،
فکر می کنم پاسخ شما کمی غیرمنصفانه است. نه قراره که پسر مثل غلام حلقه به گوش بگه چی بدم تا خواستگاری من را قبول کنی
و نه دختر قراره مثل کنیز بگه سرورم چیکار کنم برات تا من را به کنیزی قبول کنی.

هر دوشون حق دارند که شرط ها یا به قول آقای پاستا، انتظاراتشون یا ... بگند.
طرف مقابل بسنجه و رد یا قبول کنه.

این آقا هم گفته من دوست ندارم خانمم شاغل باشه، کسی نمی تونه بهش خرده بگیره که چرا دوست نداری!