کمک برای فراموش کردن رابطه

[کیارش۲]

سلام
سعی میکنم خلاصه بنویسم سوالی داشتین بپرسین
میخوام یکی رو فراموش کنم یک ساله میشناسمش
ازش پرسیدم کاملا منطقی بهم جواب رد داد طوری که جای هیچ بحثی نموند.
از وقتی جواب رد شنیدم رابطم رو به کل باهاش قطع کردم عکساشو نگاه نمیکنم آهنگ گوش نمیدم امیدم بهش رو هم کاملا قطع کردم و مهمتر از همه قلبا تصمیم گرفتم فراموشش کنم.
کاملا یک طرفه بوده و خیال پردازی و اینا.
هفته اول همه چی داشت خوب پیش میرفت اما حالا روز به روز دارم بدتر میشم. روز سعی میکنم بهش فکر نکنم به جاش شب کابوس حرفای تلخش میاد سراغم.
من کسی بودم که میگفتم آدمیزاد هر کار بخواد میتونه بکنه اما حالا دارم به حرف خودم شک میکنم.احساس میکنم نمیتونم پیوندم باهاش رو قطع کنم احساس میکنم حتی از قبل از اینکه به دنیا بیام میشناسمش.
کسی میتونه بهم کمک کنه؟
:(

[احساس بهاری]

با سلام

من کسی بودم که میگفتم آدمیزاد هر کار بخواد میتونه بکنه اما حالا دارم به حرف خودم شک میکنم

چقدر خوب شد که به این نتیجه رسیدی ، این نتیجه رو هیچ وقت از یاد نبر و یادت باشه که یه جورایی انسان دست خودش نیست!!

نمیتونم پیوندم باهاش رو قطع کنم احساس میکنم حتی از قبل از اینکه به دنیا بیام میشناسمش

از وقتی جواب رد شنیدم رابطم رو به کل باهاش قطع کردم عکساشو نگاه نمیکنم آهنگ گوش نمیدم امیدم بهش رو هم کاملا قطع کردم و مهمتر از همه قلبا تصمیم گرفتم فراموشش کنم.

گاهی درجهت فراموش کردن طرف قدم های اشتباهی بر میداریم که نتیجه عکس پیش میاد
مثلا
هر چند روز جلوی خودتو میگیری که سراغ عکساش نری!و با این حست مبارزه میکنی
یه عمر اهنگ گوش میکردم و حالا به این دلیل اهنگ گوش نمیکنم که ممکنه غمگین بشم و یاد اون بیوفتم...!وقتی یه اهنگی رو به صورت اتفاقی میشنوم انگار یارو واسه قلب من خونده!
امیدتو ازش قطع کردی به کی حالا وصل کردی؟
به چه نتیجه ای رسیده بودی؟ پس همش دست خودت نیست وقتی رفت توی قلبت به همین اسونی بخوای فراموشش کنی

توصیه من:
اولا صبور باش و بذار زمان بگذره
خودتو ازاد بذار و روی طرفت حساسیت نشون نده با مثلا جلو گیری شدید از ذهنت و خیال پردازی هایی که به طرفت هجوم میاره
یادت باشه اگه خودت افکار واحساسات خودتو در گیر و مشغول نکنی اون تورو مشغول میکنه و تورو میکشونه به سمت غمگینی و ناراحتی وافسردگی بی میلی به همه چیز نا امیدی و ...

موفق باشی

[mahasty]

سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند؛ در ماننــد!

الان عده ای (شاید حتی خودتو شما) می فرمایید که این عشق نبوده و صرفا دچار احساسات زودگذر نفسانی شده اید و نباید داغ دلتون رو با خودندن چنین اشعاری تازه کرد.
این حرف من رو یاد کسانی می ندازه که وقتی مریض یا خسته ایم می فرمایند چیزی نیست، فلان بیماری حاد رو که نداری! اما این دلیل اصلا منطقی نیست. آدم سرماخورده و خسته هم احتیاج به استراحت داره. گرچه کمتر.
روان آدم هم همینطوره. وقتی خسته است نیاز داره که استراحت کنه. اما شما به جای استراحت بعد از این اتفاق ناخوشایند، شروع کردین به تلاش مضاعف برای تغییر خودتون و فراموش کردن ضعف های یک ساله . برای همینه که بعد از یک هفته این طوری احساس عجز می کنید.

حق با شماست، آدم هرکاری بخواد می تونه بکنه. اما نه وقتی سرحال نیست.

شما خانمی رو دوست داشتید. کار زشت یا اشتباهی نکردید که حالا بخواهید به طور کلی کتمان کنید. ربات هم نیستید که ناگهان مغزتون رو از چیزی که یک سال تموم درگیرش بوده خالی کنید. حتی هنوز هم اجازه دارید کمی بهش علاقه مند باشید و فکر کنید چقدر خوب میشد اگر خلاف این بود. خوشبختانه یا بدبختانه اولین و آخرین نفری هم نیستید که به چنین مشکلی خورده. این همه شاعر و خواننده که با شما همدردی میکنند. ولی به مرور این احساسات رو کنار بزارید. کم کم. بعد از اینکه از این مدل استراحت خسته شدید خودبه خود همه چیز رو به راه میشه. شما نمیتونید کاری بکنید. گمونم حتی صبر! پس بگذارید گذشت زمان و وقوع اتفاقات جدید، همه چیز رو کمرنگ کنه.

[کیارش۲]

ممنونم خیلی خوب بود حرفاتون

راستش اره اصلا ادم صبوری نیستم با این که مثلا یکسال صبر کردم ولی صبرم زیاد که نشد کمتر هم شد کلا ادم خیلی عجولی هستم تو هر مسئله ای.دست خودم هم نیست.
این روزا به غیر از این مسئله کلی درگیری فکری هم دارم اونا با این که همشون خیلی مهم هستند ولی نمیدونم چرا در موردشون بیخیالم
منظورم این بود یجا بیکار ننشستم که فکرم بره سمتش.

پیش یه روانشناس که رفته بودم گفت یه نفر دیگه رو وارد زندگیت کن که اونم تو رو بخواد اینجوری فراموش میشه
حالا من نمیدونم برم به فلان دختری بگم بیا یه مدت با هم باشیم من قبلی رو یادم بره
یا مثلا هیچی بهش نگم تش نامردی کنم که اینم تو مرام ما نیست

ولی مسلما نمیتونم باهاش ادامه بدم چون معیار هام رو نداره
اون مورد قبلی هم قیافش معمولی بود چون همه ی معیار هام رو همه با داشت میخواستمش و هم اینکه عاشقش بود همه چیز عالی میشد اگه خودش هم منو میخواست که نخواست.
معیار هام هم چون یه خورده متفاوته واسه همین احتمال اینکه مثل اون رو دوباره پیدا کنم خیلی کمه
این مسئله هم جدا از مسائل عاطفی ازارم میده

[anisa]

گذر زمان خیلی چیزارو تغییر میده مطمئن باش .
به خدا بیشتر از قبل توکل کن .

سوم دبیرستان بودم یه دوستی داشتم نویسنده بود یه متنی واسم نوشت بهم هدیه داد من روزی هزار بار میخوندمش هنوز بعضی جملاتش یهو یادم میاد :
"خدایا اگر هر چه را تو از انسان میستانی خود جایش نمی نشستی چه سخت بود بریدن ها و از دست دادن ها و اکنون چه حلاوت غریبی دارد این خواستن ها و جایگزین شدن ها ..."

[کیارش۲]

راستش بعید میدونم گذر زمان در این مورد چیزی رو حل کنه.
من قبلا هم چهار بار عاشق شدم و در مورد سوم و چهارم فهمیدم که چارش صبر و زمانه و همینطور هم شد با این که مثلا مورد سوم دو سال هم طول کشید و همه این روابطم هم یک طرفه بوده از شانسم :دی
ولی تو این مورد شک دارم راستش.
اولا که همون ده ماه پیش هم صبر کردم فکر میکنم شیش ماه برای فراموش کردن ارتباط دو ماهه کافی بوده باشه ولی نشد تازه اونموقع علاقم بهش کمتر بود و آتیشی بودم و همون علاقه ای که روانشناسا بهش میگن هوس و من همون عشق اسمشو میذارم بود ولی عشق سطح پایین.
اما بعد از اون شیش ماه که سعی کردم فراموشش کنم احساسم بهش قوی تر شد و به کمال خودش رسید و فقط یک درجه از عشق الهی پایینتر بود و هست.
یه بار که داشتم با خودش سر یه موضوعی صحبت میکردم گفت: "سرکوب یه احساس فقط اونو قوی تر میکنه" علت قوی شدن احساس من هم شاید همین بوده.
نمیدونم حرفای منو متوجه میشین یا نه چون فقط کسی که تجربه اینارو داشته میفهمه چی میگم.
واقعا خستم بعد از اون همه سختی تو شیش سال اخیر که من یه چیز میگم شما یه چیز میشنوین حقم بود پاداشم رو بگیرم اما بازم ضربه خوردم.
نمیدونم باید چیکار کنم هرچی هم که بحث کنیم آخر سر چاره ای جز صبر کردن ندارم چون تا حالا دوبار بهش پیشنهاد دادم یه بار پارسال که غیر مستقیم بود که اونم هیچی نگفت یه بار هم امسال که علنی گفتم و جواب رد شنیدم و دیگه هر چند وقت هم که بگذره روم نمیشه دوباره مطرح کنم پیشش و درست هم نیست اینکار چون بازم خودمو کوچیک میکنم هنوز غرورمو همرام دارم.
واقعا دیگه موندم چیکار کنم.
شاید تو عشقش داشتم افراط میکردم و خداوند اونو مثل حضرت یوسف ازم گرفت تا عشقم رو متوجه خدا کنم اما واقعا من نمیتونم چون به یک موجود زمینی هم احتیاج دارم تا بهش عشق بورزم عشق واقعی منظورم هست.نه صرفا دوست داشتن عادی همسر.
شایدم دارم اشتباه میکنم نمیدونم
واقعا دیگه نمیدونم
کاش خدا جواب سوالامو میداد
ای کاش..

[کیارش۲]

کسی جواب نمیده؟
:(
یا شاید بقیه هم مثل خودم راه دیگه ای به ذهنشون نمیرسه؟
:(

[مهمان93]

شماباخونواده تون خواستگاری رسمی برین؟شایداون این نوع درخواست کردنوقبول نداشته که جواب منفی داده بهتون.....اول بگین بهش که میخواین رسمی باخونواده تون بیاین ...ببینین چی میگه؟

[yasna2]

سلام میدونم خیلی سخته فراموش کردن اون طرف ولی مطمئن باش اگه خودت واقعا بخای حتما میتونی شعار نمیدم تو اطرافیانم دیدم ک میگم یکی از دوستام در حدی بود که میدونست بدرد هم نمیخورن ولی بدجور عاشق پسر همسایشون بود ثانیه اینبود بهش فکر نکنه فکر خودکشی میکرد ولی وقتی دید این دوست داشتن الکیه سعی کرد فکر کردن به اونو کم کنه دقت کن کم کنه نه احساسشو سرکوب کنه و دیگه فکر نکنه خودشوب درسو ورزشو اینا مشغول کرد بعد چندماه فراموش کردحتی الان ک میبینش هیچ فرقی با بقیه پسرا براش ندارهمطمئن باش میتونی اگه واقعا بخای

[کیارش۲]

قا یا خانوم مهمان93 مرسی نه قضیه فرق داره این شکلیا نیست سنش از من بیشتره.
Yasna2
ممنونم که جواب دادین و اولین پستتون رو واسه من گذاشتین
خوب چجوری باید بخوام الان حدود سه چهار هفته گذشته روز به روز بدتر دارم میشم پست اولم رو دوباره بخونید چه کار باید میکردم که نکردم.
هر کسی تو زندگیش دنبال یه چیزه یکی واسه پولدار شدن میجنگه یکی دنباله شهرته یکی آرامش میخواد یکی دیگه احترام میخواد خلاصه هرکی یه امیدی داره
من هم امیدم به این بود
شیش سال راه اومدم ولی حتی یک قدم نزدیک نشدم بهش.
زندگیم که از دست رفت امیدی بهش ندارم
با این شیوه ای که دارم زندگی میکنم تو این کثافت اون دنیا رو هم از دست میدم دیگه خسر الدنیا والاخره میشم.
فقط نمیدونم کجارو اشتباه رفتم.من که همیشه سعی کردم خوب باشم کسی رو اذیت نکنم از خودم بزنم واسه حتی غریبه ها به یه رهگذر هم محبت کنم تا حالش خوب بشه حالا این بلا سر خودم اومد.