با سلام خومت دوستان عزیز.
من پارسال هم توی این سایت چند تا تاپیک در مورد مشکلاتم داشتم که اون مشکلات تا حدودی با تغییراتی که توی خودم ایجاد کردم ( سیب زمینی شدن!!) و تا حدودی هم همکاری شوهرم (البته به قیمت پیش رفتن تا طلاق) حل شدن.
اما مشکلی که الان میخوام مطرحش کنم چشم چرانیه.
من و شوهرم 4 ساله ازدواج کردیم.یک سال هم عقد بودیم.در حال حاضر هم من باردارم.
متاسفانه چون دوران عقد شوهرم شهر دیگه ای کار میکرد نتونستم اونطور که باید بشناسمش.اما الان توی شهر خودمون کار و زندگی میکنیم.
مشکل من چشم چرانی شوهرمه.توی خیابون که میریم هر زنی که از کنارمون رد میشه و یه خورده تیپ و قیافه خوبی داره شوهرم بهش زل میزنه.توی مهمونیا همینطور.هر زنی از جلوش رد میشه کاملا با نگاهش دنبالش میکنه.واقعا حس بدی پیدا میکنم با این رفتارش.اوایل ازدواج یکبار این موضوع رو مطرح کردم که انکار کرد و شدیدا واکنش نشون داد و دعوا و ..... منم چون احساس میکردم بی منظوره دیگه بیخیال شدم .شاید هم احساسم درست نباشه.نمیدونم.اما با خودم به نتیجه نرسیدم چون با تکرار این رفتار زشت هر بار به هم میریزم.جالب اینجاست که از من میخواد توی مهمونیا روسری بپوشم و آرایش زیاد هم نکنم
شوهرم یه آدم کاملا مذهبیه.نماز و روزشو کاملا بجا میاره.من خیلی مذهبی نیستم.اما نمازمو میخونم.روزه هم تا جایی که توان داشته باشم.
از نظر قیافه شوهرم خوبه منم خوبم.هر دو متوسط به بالا و به هم میایم (به نظر اطرافیان)
شوهرم به من خیلی ابراز علاقه میکنه و هوامو داره البته به جز وقتی که پای خانوادش در میان باشه!
حالا من موندم چطور با این رفتار زشت کنار بیام.واقعا تحملش برام سخته.در ضمن چند بار هم خانوادم در این مورد بهم تذکر دادن.پس مطمئنم که توهم نیست.واقعا ممکنه بی منظور باشه؟؟؟ که حتی اگر هم باشه چیزی از زشتیش کم نمیکنه.
صلاح هست دوباره موضوع رو باهاش مطرح کنم؟؟؟
ممنون از راهنماییتون.
نوشته اصلی توسط معاون کلانتر
علاقه مندی ها (Bookmarks)