چرا اصلا خواستگار ندارم ؟

[veis]

سلام به همه .
فکر می کنم بعضی ها تا حدی من رو بشناسند.
من 29 ساله ام. کارشناسی ارشد دارم و دو ساله کارمند رسمی یه ارگان دولتی معتبر هستم. با حقوق و مزایای خوب. قد و وزنم میانگین جامعه ست و ریز نقش هستم و خیلی کمتر از سنم نشون میدم. هیچ توقع مالی و ظاهری ای هم از همسر آینده م ندارم. همین قدر که اخلاق مناسب و عاقل و پخته ای داشته باشه ، کافیه .

مشکلی که من قبلا عنوان کردم (در مورد اون آقا) همچنان به قوت خودش باقیه . با این تفاوت که تقریبا باور کردم منو نمیخواد. می دونم یکی از همین روزهاست که بگه همه چی تموم. (و من هربار دعا می کنم ای کاش قدرتی داشته باشم و بتونم امیدم رو ازش ببرم و من تموم کنم همه چیز رو ، شاید هم این کارو کردم)

اما دلیلی که باعث میشه این کارو نکنم ، مشکلیه که در عنوان نوشتم. "من اصلا خواستگار ندارم". من کلا یه خواستگار سمج و جدی داشتم که اون هم به قدری رفتارا و اخلاقاش بد بود که حتی فکر کردن بهش باعث عذابمه .

من چهره بدی ندارم. اندامم خوبه . کار و تحصیلات و خانواده و ... هم دارم. اما اصلا خواستگار ندارم. واقعا نمی دونم چیکار کنم. از این وضعیت خسته شدم. چون هم خودم به ازدواج نیاز دارم. مخصوصا حالا که درسم هم تموم شده .
هم خانواده خیلی تیکه می ندازن. همه دوستام و خواهرام و ... ازدواج کردن. زنداداش هام سن کمتری از من دارن و بچه دارن. بعضی دوستام الان بچه های دوم رو هم آوردند. مثلا خواهرم مدام بهم میگه موندیاااا . داری 30 ساله میشی . من سن تو بودم بچه سوم رو هم داشتم. یا مامانم اون روز جلوی زنداداشها برگشته میگه دخترای مردم تو جوونی شوهر می کنن ، برا ما تو پیری

دیگه با هیچ کدوم از دوستام نمی تونم حرف بزنم. چون تا زنگ می زنم میگن تو هنوز شوهر نکردی ؟

می دونم الان میگید دعا کن .... دعا کردم
فعالیت اجتماعیت رو ببر بالا .... من مدام تو جامعه ام
آراسته باش ... آراسته ام
همه ویژگی های دخترهایی که مجرد می مونن (همونی که تو سایت گذاشتید) رو خوندم. حتی یه دونه از اون ویژگی ها رو ندارم. اما خواستگار ندارم. ای کاش حداقل دو نفر می اومدند .

اون روز خانواده م به دیدن فامیل دوری در یک شهرستان و در یک روستا رفته بودند. شاید باورتون نشه ، اما خانمی تو اونجا از مامانم پرسیده بود (به حالت تیکه پرونی) که دخترت خواستگار نداره ؟ اگه میخوای من اینجا یکیو براش پیدا کنم (فکر کنید همه روستایی و شغلشون دامدار)

این موضوع شده باعث مضحکه من توو خونه . مدام بهم می خندن و میگن این همه درس خوندی حالا باید بری گاوپروری

حالا همه اینا برای حالاست که من مدام یا محل کارم ، یا دانشگاه
موندم درسم تموم بشه باید چیکار کنم ؟ چون وقت بیشتری رو توو خونه خواهم بود. و مسلما کنایه های بیشتری رو می شنوم. روز به روز از جمع کناره بیشتری می گیرم. همه خواهرا و برادرام در سن پایین ازدواج کردن. حتی بچه های اونها که ده سالی از من کوچکتر هستن ، الان خواستگار دارن و قصد ازدواج . من نمی دونم اگه اون ها ازدواج کنن باید چیکار کنم ؟
مثلا خواهر خودم میگه ویس درس خوند به کجا رسید ؟ من میخوام دخترامو زود شوهر بدم. (در حالی که من واقعا از نظر مرتبه کاری و قدر و منزلت اجتماعی جایگاه خیلی خوبی دارم)

همه اینها باعث شده که اون آقا یه جورایی برام هدف و تنها نقطه امید باشن. مدام منتظر خواستگاریش هستم. اون هم روز به روز بدتر شده . می دونم دوسم داره ، اما توجه های زیاد من این توهم رو براش بوجود آورده و یه جورایی انگار که میخواد از دستم راحت بشه . در حالی که چند باری امتحان کردم ، به محض نبودنم دلتنگ شده و برگشته به طرفم.

حالا واقعا نمی دونم چه کمکی میخوام ازتون
شاید فقط دعا

امروز که نیمه شعبان بود ، کلی دعا کردم . اما دیگه حتی به دعا هم اعتقادی ندارم. تو رو خدا بگید چیکار کنم. فشار عصبی زیادی رومه .

-----------------------
احساس می کنم بیشترین دلیلی که باعث شده برم طرفش ، تنهایی باشه . چون واقعا تنهام

[مصباح الهدی]

سلام ویس عزیز

عیدت مبارک باشه خانومی.

ببین من یه نکته ای تو پستت خوندم و این اینه که توقع خیلی کمی داری.

ببین هم توقع زیاد داشتن خیلی بده و باعث می شه که اطرافیان فکر کنند نمی شه اصلا این دختر را به دست آورد و پا پس بکشن.

و هم توقع خیلی کم داشتن. چون الکی مشکوک می شن نکنه مشکلی هست که این قدر راحت می گیرن!!!

باید یه جورایی حد وسط و معقول باشه.

من اشکال کارت را در خانواده ات هم می بینم. مادرتون تو جمع نباید جوری رفتار کنند که ارزش شما پایین بیاد که یه خانومی اون جوری تیکه بپرونه!

باید بدونه که خواستگار که قرار نیست از مریخ بیاد که. قراره از همین اطرافیان برای پسرشون پیشنهاد بدن.

حتی اگر هیچ خواستگاری نباشه نباید این طور نشون بدن که تو خواستگار نداری. باید مثلا بگن که مواردی بوده اما قسمت نبوده. یا جوان خوب و با اخلاق کمه. واقعا نمیشه به همه اعتماد کرد! آدم تو تحقیقات به مواردی بر می خوره که متوجه میشه آدم کلا ازدواج نکنه بهتره تا اینکه با یک همچین پسری ازدواج کنه!

مادرت باید تو جمع ازت تعریف کنه. از خصوصیاتت بگه. بگه که دختر پاکی هستی و تو ازدواج برات خیلی مهم بوده که با یک پسر پاک ازدواج کنی. و گرنه می تونستی همین جوری ازدواج کنی و...

یک سوال دیگه هم ازت دارم.

محل زندگی شما کجاست؟ آدماش چه فرهنگی دارن؟ مذهبین؟ سنتین؟ مدرن هستند؟

شهرتون کوچیکه بزرگه یا....

لطفا یکمی در مورد اینا هم حرف بزن.

راستی اعتماد به نفست چه طوره؟ و از نظر شادابی و... در چه سطح هستی؟

[پونه]

سلام دوست عزیز
نوشته هات خوندم و خیلی ناراحت شدم انگار شرایط خودم دوباره میدیدم
من یک سالی از تو بزرگ ترم و واقعا خواستکاری نداشتم شکل دعا شدم به خدا
یک چند روزی هست دیگه زدم به ان در با خدا هم قاطی کردم
من هم کار خوب تحصبلات خوب خانوداه تحصیل کرده و وضع مالی نسبتا خوبی داریم
میدونم چی میگی ادم میبره کم میاره .................................................. .................................................. ...

[ستیلا]

سلام ویس عزیز.

عیدتون مبارک.

عزیزم با خودت رو راست باش و هر پل ارتباطی با اون اقا رو برای همیشه از بین ببر.(شماره و هر چیز دیگری)


من خیلی وقته که متاسفانه حضورم در سایت به خاطر گرفتارهای درسیم و متاهل شدنم کم شده اما هروقت میومدم منتظر بودم یه خبری ازت بگیرم.


عزیزم میتونی در محیط کاری به همکارهای خانم که باهاشون رابطه خوبی داری بگی که در صورت داشتن مورد مناسب معرف و واسطه باشند.خودت هم اشاره کردی که موارد دیگه رو هم انجام میدی.

و یه چیزی که من حس میکنم این هست که برای فرار و نداشتن خواستگار به اون فرد فکر میکنی اما این خودش اشتباه هست.

ویس عزیز تو باید محکم و قاطعانه این دندون خراب رو برای همیشه بکنی و بندازی دور..


اینکه برگرده یا نه اصلا مهم نیست .مهم ویس هست که باید شروع کنه ..

خواستگار هم با این راه حل که گفتم میاد انشاالله.میتونی حتی به فامیلهاتون هم که بهشون اطمینان دا ی بگی.

[شیدا.]

ویس عزیز،

در کنار صحبت های دوستان و با توجه به این که قبول دارم دلایل و شرایط مختلفی باعث شده شما خواستگار جدی و رسمی نداشته باشید،

یکی از دلایلش دوستی بی هدف با اون آقاست.
کسی که تا اینجا زندگی تون را تا حدودی به خاطرش خراب کردید و الان هم منتظرید ایشون بگه تمام!
حاضر نیستی خودت تمامش کنی.

شما تنها مورد نیستی، من موارد دیگه هم دیدم دخترهایی که دوست پسر دارند
و توی تالار گله می کنند که خواستگار ندارم.

آخه کدوم پسری می ره خواستگاری دختری که در حال حاضر دوست پسر داره؟
بالاخره با تحقیقات اولیه و پرس و جوی اولیه می فهمه که شما با کسی هستی،
خب معلومه که نمی آن!

[veis]

مرسی مصباح جان و پونه جان

در جواب مصباح عزیزم :
ببین من همین طوری هم نمیگم که من هیچ توقعی ندارم و ... . یعنی اصلا حتی یه دونه خواستگارم نداشتم که بدونه اصلا توقع من چی هست. تا حالا هم کسی در مورد معیارام از من نپرسیده . تو جمعم که حرف میشه میگم معمولی . شغل و اخلاق برام خیلی مهمه. از نظر مالی هم پشتوانه ای داشته باشه که بتونه یه خونه تهیه کنه یا اجاره کنه . خودم هم شاغلم . با هم زندگی رو می چرخونیم. (البته اینو در جمع خانواده خودم گفتم ، در خارج از اون حرفی پیش نیومده )
خانوادم هم در جمع این چیزا رو نمیگن. مثلا در جواب همون خانم روستایی مامانم گفته بود که دختر خواستگار داره . منتها هر کسی رو قبول نمی کنه. براش تحصیلات و کار مهمه . خود مامانمم هم ناراحت شده بود از حرف اون.
تو جمع خودمونی این حرفا رو می زنن . مامانم کلا زن ساده و بی سیاستیه . نمی تونم توقع زیادی ازش داشته باشم. مثلا ممکنه اگه من اشاره کنم که نباید جلوی زنداداشام همچین حرفی می زد متوجه اشتباهش بشه . اما خب فایده ای نداره جز اینکه ناراحتش می کنم و میگه تو از حرف زدن من ایراد می گیری. منم ترجیح میدم هیچی نگم.
قبلا که خواهرم هم مجرد بود ، با هم زیاد درد و دل می کردیم. اما الان نه . یعنی یه جورایی غرورم نمیذاره دیگه این حرفارو بهش بزنم. از ترحم دیگران بدم میاد.
ما تو تهران زندگی می کنیم مصباح جان. مردمش رو هم که می شناسی دیگه. خودمون هم نه مذهبی افراطی هستیم نه آزاد. مثلا من خودم مانتویی هستم. با یه آرایش ملایم. مانتوهای مدل شیک ولی ساده می پوشم.
از اعتماد به نفسم ام که بگم خداروشکر خیلی خوبه . خودم رو واقعا دوست دارم ، به خودم افتخار می کنم. اما مغرور نیستم. بقیه کلا بهم میگن خیلی معصومانه ای ! همه اونایی که منو می شناسن یه جورایی این حرف رو زدن. چون چهره آرومی دارم.
از نظر شادی هم کلا آدم شوخی هستم. تو جمع دوستان بیشتر .
برخوردمم با آقایون یه چیز نرمالیه . نه خیلی سخت و خشک. نه خیلی راحت . کلا حریم رو رعایت می کنم. اما شوخ طبع هم هستم. خیلی معمولی . نمی دونم چطور بگم. اصلا رفتارای عجیب و غریبی ندارم که باعث بشه حتی یه دونه خواستگارم نیاد.

خواهرای من شبیه من ، حتی شاید من از اون ها زیباتر و خوش اندام تر باشم. اونها لااقل 30 تا خواستگار داشتن هر کدوم. از 18 سالگی براشون خواستگار می اومد. اما من الان یازده سال از سن اون زمان اونها بیشتر دارم. اما دریغ از حتی یه خواستگار !!!!!
واقعا نمی فهمم چرا !!!!


پونه جان مرسی که همدردی می کنی . امیدوارم مشکل تو هم حل بشه . همین که می فهمی چی میگم ازت ممنونم.
****************************

شیدا جان مرسی بابت نظرت
ببین خانمی من دو ساله با اون آقا دوستم. پس قبل اون چرا هیچ کسی نبود ؟ من 27 ساله بودم که باهاش دوست شدم. دوستی ما هم دوستی ای نیست که مطلقا کسی خبر داشته باشه . یعنی اون قدر کم همو می بینیم و ... که اصلا نمیشه اسمش رو دوستی گذاشت .
نمی دونم شاید باید جای من باشید تا بفهمید.
اصلا شروع دوستی من همین بود. یعنی یه جورایی همه دوستام و زنداداشام و فامیل و هرکی که بگی خودش دوست می شد و ازدواج می کردن. این شد که من هم به قصد ازدواج باهاش دوست شدم.

ببینید بچه ها من نمی دونم شما تو کدوم شهر زندگی می کنید. اما اینجایی که من هستم و اطرافم می بینم اصلا ازدواج سنتی ای وجود نداره . حتی دخترا پسرهایی که مادر براشون دختر انتخاب کنه رو پسرهای مناسب نمی دونن . چون خودش نتونسته تو دوران کار و تحصیل و ... کسی رو برای خودش انتخاب کنه .

من مخالف ازدواج سنتی نیستم. اما واقعا هیچ کسی تا به حال حتی در حد پیشنهاد هم نداده !!!!

من واقعا می ترسم.


ستیلا جان عزیزم مرسی که به فکرم بودی
ببین نمی دونم این ادارات دولتی گذرت چقدر افتاده . اما اگه دقت کنی می بینی خانمهای حتی چهل - چهل و پنج و ... مجردن . لااقل تو اداره ما که اینجوره . البته اونا رو باهاشون حرف می زنی خواستگار داشتن. توقعاتشون بالا بوده. من اصلا نداشتم که توقعی داشته باشم. که اصلا بیام از توقعاتم بگم
حالا فکر کن من بیام و بهشون بگم برام خواستگار بیارید. اگه بود که ....
ضمن اینکه غیر مستقیم و مستقیم و به شوخی و جدی هم همیشه گفتم . اما اصلا نمی دونم چرا کسی من رو به عنوان یه کیس ازدواج نمی شناسه چرا ؟

در مورد فامیل هم که چه عرض کنم والا. اولا که فامیل اصلی (عمه ، خاله و ...) شهرستانن
بقیه فامیل هم که میشن خانواده های عروسا و دومادامون و .... نمیشه این چیزارو بهشون گفت

تازه بعضی وقتا ازشون حرفایی میشنوم که ...
مثلا یه بار یکیشون گفته بود : "ببینم این همه درس خوند ، آخر با کی قراره ازدواج کنه ؟" :|
انگار من درس خوندم که ازدواج کنم. من کلا درس رو واقعا دوست داشتم و دختر باهوشی هم بودم. شاگرد اول دانشگاه بودم.

می دونید چیه ؟ تو کل خانواده ما تقریبا من تنها دختری هستم که از نظر درسی و کاری به جایگاه واقعا خوبی رسیدم.شاید این یه جورایی حس حسادت همه رو بهم تحریک کرده. در حالی که من همیشه سعی کردم مثل خودشون باشم.

[meinoush]

روی چیزای مثبتی که داری تمرکز کن و باهاش حال کن. مثل ظاهر خوب تحصیلات کار دولتی استقلال مالی و هر چیز دیگه.

واسه چی یه پسر وقتی رابطه ازاد می تونه داشته باشه بیاد خودشو اسیر ازدواج دایم کنه؟

همون پسرا هم که می بینی مگه چن تاشون پول استقلال مالی مسوولیت پذیری و این چیزای لازم برای ازدواج کردن دارن که بیان خواستگاری؟

همونایی که مسخره ات می کنن مثل خواهرت و بقیه وظیفه اشونه برات دنبال خواستگار باشن. یا با یکی دو نفر که توی محل فامیل دوست و اشنا هست و خیلی روابط عمومیش خوبه باهمه دوست شن یا با یکی که کلا علاقه داره به اینکه این جوون به اون جوون برسونه دوست شن تا تو هم شناخته بشی توسط این عزیزان و بتونن تو رو معرفی کنن.

اگه هم دوستی می خواستی پیدا کنی که یکی هست می گی. این اقا رو که علافت کرده نمی خواد ردش کنی توی ذهنت تمومش کن. بذارش تو اب نمک . خواست بیاد نخواست نیاد.

به ظاهرت هم برس. یه طوری تیپ بزن که خانمانه و محترمانه باشه اما یه جورایی توی چشم هم باشی که همه ببیننت. محو نشی بین دخترای دیگه. یا رفتارت باید یه طوری باشه که هم محترمانه باشه هم خاص که دیده شی.

فکرتم خیلی واسه این چیزا نذار. به حرفای کسایی که فقط ایراد می گیرن اما نه راهنماییت می کنن نه برات دنبال خواستگار می گردن هیچ اهمیت نده.

هر کی هم ازدواج می کنه لزوما خوشبخت نیست. همه هم حالشون خوب نیست.

تنهاییت هم که همه مجردا می فهمن

دوست خوب متاهل خانم هم پیدا کنی خوبه. خودش حال و روزش خوب باشه ها. کار زیادی هم باشوهرش نداشته باشی که امنیت داشته باشه. اونا هم می تونن تو رو معرفی کنن واسه خواستگار.

دوستی و سلام و علیک و اینطور چیزا رو داشته باشین تو در و همسایه. منزوی نباشین.

خصوصیات خودتو بشناس خوباشو پررنگ تر کن و تقویت کن. مثلا یکی خیلی خوب صحبت می کنه یکی مهربونه یکی با سیاسته و ... هر چی. بشناس و پر رنگشون کن.

اینا هم نظرات من بود که ازدواج نکردم. اینو هم در نظر بگیر. شاید به درد نخور باشن.

موفق باشی.

[نوروزیان.]

ویس عزیز حرفی را که من می خواستم بهت بگویم خودت گفتی : شما موقعیت بسیار بهتری از آنها دارید و آنها حسادت می کنند. ببین ویس جان آدمی که دلسوز شما باشد این طوری با نیش و کنایه حرف نمی زند. طوری حرف نمی زند که طرف را ناراحت کند. کاملا از لحن گفتارشان معلومه که حسادت می کنند. ویس جان متاسفانه من زیاد می بینم که خانم ها خوراک فکری ندارند و فکر هم که می دانی نمی تواند بیکار بماند. نتیجه اش می شود اینکه سرک می کشند توی زندگی دیگران و بعد حسادت و بعد...
ویس جان واقعا به خاطر حرف فامیل های حسودت باید ناراحت باشی ؟ بله باید ناراحت باشی از اینکه چنین جامعه ای داریم . اما دلیل ندارد از خودت ناراحت باشی. من که اصلا نمی فهمم به من چه مربوطه که کسی شوهر کرده یا نه ؟ واقعا ویس عزیز خودت قضاوت کن اینکه بچه خواهرت می خواهد در سن نوزده سالگی ازدواج کند چه ربطی به تحصیلات شما دارد ؟ اگر ارتباط منطقی بین این دوتا پیدا کردی آن وقت ما را هم خبر کن و بعدش ناراحت بشو.
ویس عزیز باید بگویم الان توی روستاها درصد زیادی از دخترها بدون شوهر هستند. من در تحقیق خودم فهمیدم پانزده درصد دخترهای سی تا چهل ساله بدون شوهرند در روستا. حالا خودت حساب کار را بکن.
ویس جان یادت باشد : خوشبخت دختر مجردی است که سرش به زندگی خودش گرم است و آزاری ندارد. بدبخت زن شوهرداری است که به جای شوهرداری حسادت می کند و آزار می دهد و رابطه خویشاوندی را بی حرمت می کند.
اما در مورد ان آقا پسر. خود من قبلا هم به شما گفتم این آقا شما را نمی خواهد. آن موقع باور نکردی الان هم نمی خواهی باور کنی. چه خواستگار داشته باشی چه نداشته باشی این آقا به دردت نمی خورد.

پاورقی : ای کاش زن های ایرانی آنقدر که به فکر سرک کشیدن توی زندگی دیگران و حسادت و چشم و هم چشمی بودند به فکر این بودند که هر روز بهتر از قبل شوهر داری کنند.

[mina23]

سلام. خیلی اتفاقی به این سایت رسیدم و این مطلب رو خوندم. موقعیتت خیلی شبیه به موقعیت منه. فقط تفاوت های کمی داریم. واسه همین هم عضو شدم اینجا. تا باهات حرف بزنم.
من 23سالمه.تهران زندگی میکنم. لیسانسم رو از یه دانشگاه خیلی خوب تهران گرفتم. و الان کارمند یه ارگان خوب هستم و موقعیت خوبی دارم. و البته جای پیشرفت زیاد. فامیل های درجه 1من هم شهرستان هستن. و مثل شما من تنها کسی هستم که دانشگاه دولتی درس خوندم و خیلی زود سرکار رفتم. مادر من هم زن ساده و بی سیاستیه. منم تا حالا هیچ خواستگار رسمی نداشتم. هر چی بوده در حد یه حرف. تا حالا هیچ کس به خونه مون نیومده. منم وقتی دوستام تو دانشگاه از خواستگارهای دکتر و مهندسشون حرف میزدن، داغون میشدم. منم از لحاظ ظاهر و تیپ و قد و ... هیچی کم ندارم، توقع بالایی هم از همسرم نخواهم داشت. حتی برادرم هم که ازدواج کرد، همسرش خیلی به نظر من پرتوقع بود. اما من اینطور نیستم. منم گاهی وقتا خیلی نیاز به ازدواج، نیاز به دوست داشته شدن، نیاز به مهم بودن و ... رو در خودم حس میکنم. اما چاره چیه؟
بخدا خسته شدم از اینکه میگن، تو جامعه باش، کلاس فلان برو، مجالس زنانه و ... . هیچ کدوم از اینا دوای درد من نیست.
من دلم یه زندگی ساده میخواد با کسی که دوسش داشته باشم و دوسم داشته باشه. اما من نه اهل دوست پسر داشتن هستم نه بلدم که با عشوه گری، پسری رو مجذوب خودم کنم. یه دختر ساده. مانتویی ام اما شیک، با آرایش خیلی ملایم. اخلاقم هم که همه میگن عالیه. همه میگن خیلی مهربونم. حتی تو محل کارم بارها حتی همکارهای آقا بهم گفتن، کاش همه مثل شما بودن.
گاهی وقتا فک میکنم اگه من انقد خوبم(بنا به گفته دیگران) پس چرا تا حالا هیچ کس من رو برای خودش نخواسته؟ من حاضرم همه زندگیم رو برای یه نفر که همسرم هست بزارم بی هیچ توقعی اما ... .
گاهی وقتا دلم خیلی برای خودم میسوزه. که چرا من نتونم حق انتخاب داشته باشم. تا حالا سعی کردم عاشق نشم. چون میدونم که اگه عاشق بشم باز هم نمیتونم و ممکنه بعدش بدتر ضربه بخورم.
دوست خوبم برات دعا میکنم. شما هم برام دعا کن.

[meinoush]

در حالی که من همیشه سعی کردم مثل خودشون باشم.

اینکارو هم نکن. خود خودت باش. راحت باش هم با خودت هم با بقیه.
به خاطر بقیه ای که بهت احترام نمی ذارن نمی خواد فروتنی کن. به همه چیت افتخار کن. این افتخار و دوست داشتن خودت حتی توی نگاهت هم دیده می شه.

- - - Updated - - -

تو از نظر تحصیلی و شغلی الان رو به راهی اینا عالی هستن. ازدواج هم خوب می کنی. دونه دونه.