هیچی ندارم که بهش افتخار کنم

[پونیو]

سلام من دختری 19 سالم که هیچی ندارم بهش افتخار کنم،میگن تو اعتماد بنفست پایینه ولی من دلیلی نمیبینم که بخوام اعتماد بنفس داشته باشم و هر سری که به آینه نگاه میکنم غیر ممکنه از خودم ایراد نگیرم. میگن خوشگلی دیوونه ای بینیت به صورتت میاد با نمکه قیافت اما چون دوستم هستن اینو میگن،من نمیخوام این قیافمو وحتی از شخصیتی که دارم بدم میاد متنفرم از اینکه برم تو یه جمعی بگن چقدر آرومی ازینکه انقدر خجالتی و تر سو و کم حرفم بدم میاد اما نمیتونم خودمو عوض کنم چون این اخلاق از بچه گی با من بوده. پدر عصبی ای دارم که هنوزم با اینکه دیگه داد وفریاد نمیکنه باهاش راحت نیستم انگار که همیشه میخواد ازم ایراد بگیره من دائم ازش فرار میکنم درسته پدرمه خیلی زحمت کشیده واسم ممنونشم اما من نمیتونم باهاش خوب وراحت ارتباط برقرار کنم. یه ترس عجیبی از آدما بخصوص جنس مخالف دارم میترسم همه مث بابام رفتار کنن من خیلی تنهام حتی با مامانم در حد معمولی در ارتباطم ولی خب باهاش نسبت به بابام راحت ترم ولی بازم هیچوقت وقتی ناراحتم باهاش حرف نمیزنم چون خودش درگیر کلی مشکله نمیخوام در گیره ناراحتی منم بشه. هر چی فکر میکنم هیچ چیز خوب وقشنگی تو ذهنم نمیاد حتی نمیتونم بفهمم چی دوستدارم برای کارشناسی بخونم یعنی نمیتونم یه تصمیم قطعی بگیرم. من قبلا پیش روان پزشک رفتم برام فلوکستین تجویز کردن من یکسال مصرف کردم خیلی عالی وشاد نشدم تنها گریه هامو قطع کرد چون یادمه قبلا از شدت گریه شدید کور میشدم که الان دیگه نمیتونم راحت گریه کنم به زور 2 تا قطره اشک میریزم یا وقتی خیلی بهم فشار میادو تلنبار میشه ناراحتیم منفجر میشم مث شخصیت کارتونیا اشکام میریزه دیگم نمیتونم جلوشو بگیرم ! فکر کنم چون یهو قرصامو قطع کردم دوباره دارم بدتر میشم فک میکردم یک سال کافیه من حوصلم نکشید مدام برم دکتر حدودا فکر کنم یک سالی هست که قرص نمیخورم دیگم نرفتم پیش دکتر اگه برم پیشش مطمئنم دعوام میکنه. الان اصلی ترین مشکلم اینه که نمیتونم واسه کنکور خودمو آماده کنم یعنی نمیتونم تصمیم بگیرم چون به نظرم تو کاردانی اصلا موفق نبودم تو تاپیک قبلیم راجع به وضعیت تحصیلیم نوشتم.

[meinoush]

چون سنت کمه از خودت توقعای زیاد داری. سنت که بره بالاتر میگی ای بابا اندامم خوب بودا پوستم خوب بودا چهره ام خوب بودا و ... خلاصه کم توقع می شی.
کی رو از ادمای معروف هنرپیشه ها مثلا فکر می کنی خیلی خوشگله حرف نداره؟ اسمشو سرچ کن بی ارایششو ببین. همه بالاخره یه عیبی دارن دیگه.
چون می گی تنها بودی. ادم تنها می مونه بی دفاع از بدو تولد! واسه همینم جرات نمی کنه خیلی چیزا رو امتحان کنه توی بچگی چون کسی نیست پشتش. این حالتی میشه. یه کم خودت به خودت جرات بده. جسارت های کوچولو کن. مثلا اگه یکی می بینی هی زخم زبون می زنه یه تلاشی کن مودبانه و قاطع یکی دو جمله بگی که حرف دهنشو بفهمه. اوایل ناشی هستی و نتایج خوبی هم عایدت نمیشه اما تو خیلی جوونی و الان وقت همین تمریناست گ
این تالار کارگاه جراتمندانه رفتار کردن و چگونه منفعل نباشیم داره سرچ کن بخون.
دکتر روانپزشک نمیاد مریضشو دعوا کنه. به هر حال مهم هم نیست. وقتی اوضاعت خوب نیست و سرخود قطع کردی دکترو برو. بعدا می تونی تلفنی حداقل از دکترت بپرسی که چطوری باید قطع کنی و سرخود اینکارو نکنی.
راستشو بخوای ادما اونقدرام مهم نیستن. ازشون نترس. هر کی هم یه جوریه دیگه تو به خودت و کارایی که می خوای بکنی فکر کن
اسمتم گذاشتی خجالتی. از کی خجالت می کشی؟ همون ادمایی که ازارت می دن؟ از ادمایی که مهربونن که دیگه خجالت نمی کشی. ادمای نامهربونم بی لیاقت تر از اینن که ازشون بخوای خجالت بکشی یا باهاشون مدارا کنی.
هیچی نداری که بهش افتخار کنی؟ 90 سالت نیست که. 19 سالته. تو یه دهه تلاش کن. بعدش بشین نگاه به گذشته کن و همش به خودت افتخار کن.
به اینده فکر نکن. به زمان حال فکر کن. برای هر روزت زندگی کن و برنامه و هدف داشته باش.
سخنوری خوب واست کردم خودم بی عملم.
موفق باشی.

[پونیو]

مرسی مینوش من سعی میکنم خجالت رو کنار بزارم اما این تپش قلب و لرزش دستام صدای آرومم وقتی میخوام بین چند تا آدم غریبه دو کلوم حرف بزنم خیلی ناراحتم میکنه که واقعا دست خودم نیست . من خیلی جاها تنها میرم کاملا غیر اجتماعی از آدم به دور نیستم مثلا 2 - 3 ساله تنها میرم لباس میخرم یا مثلا تو خیابون تنها دارم میرم حوس بستنی میکنم میخرم با لذت میخورم! حالا درسته کسی نگام کنه معذب میشم ولی تمامه تلاشمو میکنم که اهمیت ندم اما بازم نمیشه بازم توی جمعی وارد شم هیچ حرفی واسه گفتن ندارم همه هم میگن چقدر ساکتی انگار نیستییییی

[atrin]

سلام دوست من.منم مشکل تو رو داشتم.هیچکس نمیتونه به خودت کمک کنه جز خودت.تو کلاس های مختلف ثبت نام کن.استعدادها و توانایی هاتو شناسایی کن.برو دنبال ورزش،هنر...

باور کن تاثیر عجیبی میذاره..مثلا من خودم خیلی طول کشید تا گواهینامه بگیرم.مدام سرزنش میشدم همه می گفتن عرضه نداری ولی تلاش کردم و گرفتم.

مثلا همین سایت...من خودم تازه عضو شدم.با این ک سنم کمه و بی تجربم ولی میام نظر میدم فقط برای اینکه بگم من هم هستم.دوس دارم من هم بحساب بیام و بتونم نظر بدم...

الان من تو جمع نمی تونم حرف بزنم و نظرمو بگم.با خودم گفتم خب از اینجا شروع می کنم...فوقش اگ اشتباه نظر دادم دیگران راهنماییم می کنن و این خودش یه تجربس.

فقط خودت باید بخودت کمک کنی.فقط باید به خودت ایمان داشته باشی.

موفق باشی دوست من.

[پونیو]

آترین جان باز شما اقدام کردی گواهینامه بگیری من که عمم یبار گذاشت بشینم پشت ماشینش تا یه کوچولو بهم یاد بده بار اولم بود خب نمیتونستم به نظرم انقدر سخت اومد که گریم گرفته بود . من حتی دو چرخه سواری بلد نیستم اصلا بچه گیام سوار نشدم !

[salehe92]

سلام. امیدوارم که خوب و خوش و سلامت باشی.
منم قبلا خجالتی بودم و هنوزم کمی هستم. البته بستگی به جمعی که در ان قرار دارم داره.
هر وقت روی موضوعی تسلط و اطلاعات کافی داشته باشم, بسیار هم بلبل زبون میشم! ولی امان از وقتی که اطلاعاتم کمه و... انوقت کمی صدام میلرزه. تجربه به خودم ثابت کرده که هر چی با امادگی قبلی بیشتری در یک جمع حاضر بشم, کمتر خجالت می کشم و سخنور بهتری میشم!
سعی کن بیشتر مطالعه کنی و در زمینه هایی که علاقه داری اطلاعاتت را افزایش بدی.
و به نظرم اگه اسمت را هم عوض کنی و یک اسم با بار مثبت برای خودت انتخاب کنی, خیلی بهتره.
تاپیک قبلیت را الان دیدم. یعنی توانایی نقاشی هیچه؟!!!!
به نظر من, بهتره بشینی با خودت فکر کنی و ببینی از زندگی چی می خوای و علائق و استعدادهات چیه و بعد هدف زندگی ات را مشخص کن و شروع کن به تلاش کردن تا بهش برسی.
و بقیه چیزا خیلی توجه نکن. شما الان خیلی جوانی. و در بهترین سالهای عمرت به سر می بری.
خواهرانه بهت میگم, به جای این حرفا برو بچسب به درسا و حرفه ای که دوست داری و از حالا براش زحمت بکش که تا چند سال دیگه تخصص و تجربه کافی را بدست بیاری و در رشته مورد علاقت متخصص بشی. هر چه دیرتر تصمیم بگیری که چی می خوای دیرتر هم شروع به اقدام می کنی و دیرتر هم تخصص لازم را کسب می کنی.
این زمانت را هدر نده و ازش استفاده کن و به جای ناراحتی و ...., سعی کن خوشحال و شاد باشی.
من خودم کلی اشتباه کردم و از سر لج بازی با خودم کلی از عمرم را تباه کردم و الان کاری نمی تونم برای ان زمان از دست رفته انجام بدم جزء عبرت از گذشته و استفاده از بقیه جوانیم.
حیف جوانی ات را راحت از دست بدی.
موفق و شاد و سلامت باشی

[پونیو]

ممنونم صالحه عزیز بهترین سال های عمرم؟! که همش تو تنهایی و نا امیدی وغصه خوردن میگذره من اگه میتونستم بفهمم که استعدادم کجاس یا تو چه زمینه ای
بیشتره میشستم واسش تلاش میکردم

[salehe92]

بله بهترین سال های عمرت, چرا که بیشترین انرژی و شور و نشاط را داری و کاملا سلامت و جوانی.
هر چی از عمر ادم می گذره, عمر سلول های بدنت هم بیشتر میشه و به پیری نزدیکتر میشی!!!
و احتمال کلی بیماری مختلف هم وجود داره که خدای نکرده در اینده مبتلا بشی!!!
تو را خدا همدردی کردن من را ببین, به جای امیدواری, از بیماری های احتمالی صحبت می کنم!!!
ولی چون دیدم!!! که فردی بوده داشته خوشحال و شاد و خندان به زندگیش میرسیده که متاسفانه ناگهانی بیمار شده! خود ایمنی گرفته!!! و برنامه های زندگیش را مقداری البته نه کاملا بهم ریخته!!!
می خوام بهت بگم که همیشه مثل الان کلی وقت ازاد و انرژی و... نداری!!! پس از این زمانت کمال استفاده را بکن.
اینکه چه استعداد و علاقه ای داری را خودت باید کشف کنی. والا شناختی ندارم که نظری بدم.
خب چرا نقاشی را ادامه نمیدی؟ علاقه داری یا نه؟
برو ببین اولویت ها و خواسته هات چیه و بعد بر اساس انها هدفی را انتخاب کن که تو را به خواسته هات برسونه.
یک بار یک جا خوندم که نوشته بود, امروزه خواست ما رسیدن به اهدافمون شده ولی باید بر عکس باشه!!! و اهدافمون باید ما را به خواسته هامون برسونند!!!
حالا برو ببین خواسته هات از زندگی چیه.
و به خدا همه ادم ها کلی مشکل تو زندگیشون دارن و شما تنها نیستی!!!
ولی خب زندگی دیگه کاریش نمیشه کرد!!! یا باید فقط غصه خورد و کاری نکرد و یا با وجود همه مشکلات, زندگی هم کرد!!!

[پونیو]

نقاشی فقط کلی خرج داره . نمیدونم یه زمان که خیلی دوستداشتم الان هم دوستدارم ولی حوصلشو ندارم

[salehe92]

امروزه همه چیز خرج داره و برای رسیدن به مرحله سود دهی نیاز به تلاش خیلی زیادی داره.
به نظر من برو دنبال کاری که علاقه و توانایی داری. هر دو در کنار هم.
گرافیک دوست داری؟ من خیلی با رشته های هنری سر و کار ندارم. ولی یکی از بستگان دور به نقاشی علاقه داشت و الان داره علم و فرهنگ گرافیک می خونه و خیلی خوشحال و راضیه.
به نظر من برو مشاوره تحصیلی. خیلی بهت کمک می کنه.
و بشین شفاف و صادقانه با خودت صحبت کن و ببین از زندگی چی می خوای و چه نیازهایی داری و برای رسیدن بهش حاضری چه بهایی را بپردازی.
به جز رشته های هنری, به رشته های دیگه هم علاقه داری؟
میشه یک لیست از اهداف و خواسته هات برامون بنویسی؟؟؟