علائم نشون‌دهنده‌ی آمادگی برای ازدواج چیه؟

[AnonyMouse]

سلام دوستان

ممنون می‌شم اگه در جواب به این سوال، منو راهنمایی کنید:

- چه علائمی نشون‌دهنده‌ی آمادگی برای ازدواج است؟

==--==--==--==--==--==--==--==

پسر هستم و 25 سالمه...
راستش وقتی در شرایط نرمال، به قضیه‌ی ازدواج و تشکیل یه زندگی مشترک فکر می‌کنم، خودم رو از نظر بلوغ فکری آماده می‌بینم و حس می‌کنم مسئولیت‌پذیری لازم رو برای زندگی در کنار یک نفر دیگه خواهم داشت...


اما هر از چند گاهی یه حس استرس مبهم میاد سراغم و این چیزا رو توی گوشم زمزمه می‌کنه:
- شاید بحث ازدواج خیلی گسترده‌تر از این چیزی باشه که فکر می‌کنی؛ باید کاملاً آماده بود و تو هنوز کاملاً به این آمادگی نرسیدی...
- تعریفی که به صورت تئوری نسبت به ازدواج داری، خیلی متفاوت از اون چیزی هست که به صورت عملی تجربه‌ش خواهی کرد...
- و ...

==--==--==--==--==--==--==--==

این استرس‌ها چه معنی‌ای می‌تونه داشته باشه؟

نشون‌دهنده‌ی اینه که من هنوز آمادگی لازم رو برای ازدواج ندارم؟
یا اینکه چون ازدواج ورود به یک دنیای ناشناخته است، باید این تصورات رو به حساب "طبیعی بودن" بذارم؟


لطفاً راهنماییم کنید...
همچنین ممنون می‌شم اگه در کنار نظرات‌تون، لینک چند تا مقاله مرتبط با این موضوع (که بتونم با خوندن‌شون به جواب برسم) رو هم قرار بدین...

[AnonyMouse]

در انتظار راهنمایی...!

[reihane_b]

سلام
این چیزی که شما گفتید راستش من هم واسم پیش میاد!! و گذاشتم به حساب طبیعی بودن
چون منم در کل فکر میکنم میتونم، ولی گاهی یه استرس و ترسی میاد سراغم... فکر میکنم چون این انتخاب مهمترین انتخاب و تصمیم زندگی هست و وارد زندگی جدیدی میشیم که تجربه نکردیم، بالاخره یه خورده استرس طبیعی باشه.
مخصوصا اینکه اگه به ازدواج خیلی رویایی فکر کنیم! و آمادگی روبرو شدن با مشکلات رو نداشته باشیم. سعی کنید واقع بینانه به ازدواج نگاه کنید.که مسلما گاهی مشکلاتی هست. به زندگی اطرافیانتون نگاه کنید و مثلا برای مشکلاتشون تو ذهن خودتون راه حل پیدا کنید
ببینید اگه جای اونا بودید چه راه حلی واسه اون مشکل پیدا میکردید؟
شاید اینجوری از استرستون در برابر زندگی جدید و مشکلاتش کمتر بشه

راستی اینکه از بقیه لحاظ هم آمادگیش ازدواج داشته باشید، خییلی مهمه و تاثیر گذار. منظورم از نظر اقتصادی، کار سربازی و ... اینها میتونه فشار روانی آقا پسر رو بیشتر کنه،اگه خیلی وضعیت خوبی نداشته باشه.
پس سعی کنید علاوه بر بلوغ فکری عقلی،به باقی بلوغ های لازم هم برسید.... که استرستون هم کمتر خواهد شد
انشاله خوشبخت بشید

[Less Than Nothing]

سلام دوستان

ممنون می‌شم اگه در جواب به این سوال، منو راهنمایی کنید:

- چه علائمی نشون‌دهنده‌ی آمادگی برای ازدواج است؟

==--==--==--==--==--==--==--==

پسر هستم و 25 سالمه...
راستش وقتی در شرایط نرمال، به قضیه‌ی ازدواج و تشکیل یه زندگی مشترک فکر می‌کنم، خودم رو از نظر بلوغ فکری آماده می‌بینم و حس می‌کنم مسئولیت‌پذیری لازم رو برای زندگی در کنار یک نفر دیگه خواهم داشت...


اما هر از چند گاهی یه حس استرس مبهم میاد سراغم و این چیزا رو توی گوشم زمزمه می‌کنه:
- شاید بحث ازدواج خیلی گسترده‌تر از این چیزی باشه که فکر می‌کنی؛ باید کاملاً آماده بود و تو هنوز کاملاً به این آمادگی نرسیدی...
- تعریفی که به صورت تئوری نسبت به ازدواج داری، خیلی متفاوت از اون چیزی هست که به صورت عملی تجربه‌ش خواهی کرد...
- و ...

==--==--==--==--==--==--==--==

این استرس‌ها چه معنی‌ای می‌تونه داشته باشه؟

نشون‌دهنده‌ی اینه که من هنوز آمادگی لازم رو برای ازدواج ندارم؟
یا اینکه چون ازدواج ورود به یک دنیای ناشناخته است، باید این تصورات رو به حساب "طبیعی بودن" بذارم؟


لطفاً راهنماییم کنید...
همچنین ممنون می‌شم اگه در کنار نظرات‌تون، لینک چند تا مقاله مرتبط با این موضوع (که بتونم با خوندن‌شون به جواب برسم) رو هم قرار بدین...

تعهد و مسئولیت دو جانبه است و اخلاق هستش که میتونه بین شما تفاهم ایجاد کنه که با هم بجوشید.

خیلی خلاصه وار میگم، خودم هم خودسانسوری دارم
-3. اول دنبال موردی باش که واقعا ارزشش رو داره که پیشش بمونی و خوبی و بدی هاشو قبول کنی و تحمل کنی (نق زدن ممنوع)
-2. خودتو آماده کن بری تو خرج و وقتی هم برای زن و بچه ات میخوای خرج کنی ناراحت پول های به سختی درآورده ات نباشی ( زن و بچه که نمیدونند پول درآوردن آدم سخته میگن داره پس خرج کنه، نگفتم خسیس باش مدیریت کن اگر زنت مدیر بهتری توی خرج هستش که خدا بهت شانس داده )
-1. حداقل های زندگی رو باید آدم داشته باشه (یه خونه نقلی از خودشون حداقل) یا اینکه دو تا خانواده پشتیبانی بچه ها شون رو واقعا باید بکنند، همین الان هم خیلی از والدین توی خرجی خودشون موندند چه برسه به کسی که میخواد تازه ازدواج کنه
0. همه اولش استرس دارند ولی بالاخره که باید از یه جایی شروع کرد، اون زن آینده شما هم 1 عمر منتظر روز عروسیش که بوده همون روز هم استرسی بهش وارد میشه که شما ازش خبر ندارید. ( تا 1 ماه اول ازدواج فعلا رعایت طرف رو داشته باش هول نکن طرف در نمیره)
1. یک برنامه واسه آینده خودتون داشته باشید ولی نمیگم چشم انداز 10 ساله برو تدوین کن همین دیروز خبر نداشتیم قراره چه چیزی بزنند بهمون تو روزنامه صبح خوندم
1. الان توی مملکت ما پوشکی که واسه بچه هم میگیری ممکنه گیرت دیگه نیاد (شده واسه یکی از بستگان رفتم بگیرم نایاب شده بود) - حالا یکم فکر کن منظورم تنها پوشک نبود
2. زندگی مشترک یعنی خوشحالی و غم رو با هم تقسیم میکنید، مثلا مورد بالا رو ادامه میدم یه هفته شما پوشک میکنی یه هفته خانم ، بزرگتر که شد دردسر ها بیشتر میشه باید هوای بچه رو هم از نظر تربیت بیشتر داشته باشی که بزرگتر شد تو روت واینسته (دست کم بچه های فامیل که میبینم خیلی پررو بار اومدند)

[setareh 1390]

سلام برادر محترم.
به نظر من این حس طبیعیه چیز بدی نیست.این حس بهتون کمک میکنه واقع بینانه و درست تصمیم بگیریدو ضمن اینکه شاید این حس الان براتون سخت باشه.
ولی سرعقد دلتون همچین دلشوره ای میگیره که نگو.باهاش کنار بیاید و سعی کن یه دختر خوب و متناسب باخودتون پیدا کنید.به امید روزهای پر از خوشبختی.
از نظر من علائم نشان دهنده امادگی برای ازدواج شاید یکیش همین حس ترس باشه و فکر کردن به این معقوله.داشتن یه کار مناسب.رسیدن به بلوغ فکری کامل برای ازدواج.
واز نظز من مطالعه در مورد شناخت اخلاقیات و روحیات خانمها تا بتونه بهتون بیشتر کمک کنه تو برقراری رابطه.
و داشتن امادگی پذیرفتن یک فرد جدید تو زندگی و مشترک شدن با یه فرد و شاید هم حس تعلق داشتن.اگه این موردهای اخر رو نداشتی نرو دنبالش.
و راستی همه ی ادمها از اول زندگی کلی پول نریخته تو دامنشون که.از قدیم گفتن مرد کارگره و زن بنا.یعنی مرد کار میکنه و زن با حقوق اون زندگیشون رو میسازهوتوکل کن به خدا درسته اگه کمی پس انداز هم داشتی بهتر اما اگه نداشتی هم اشکالی نداره.مهم تن سالمه تا بتونی خوب کار کنی و زندگی جمع کنی همین.

[khaleghezey]

درود دادا

من فقط نظر شخصیم رو مینویسم و هیچگونه ارتباطی با این سایت و مدیریتش نداره فقط نظر شخصیمه

والا فقط اینو میدونم که تا 27سالگی هیچی نمیدونستم اول خدمت بعد شغل بعد خسته شدن از تفریحات مجردی بعد همه این ازدواج.
برو زندگیتو کن فدات لذت ببر برو عشق و حال مجردی هروقت خسته شدی برو دنبال ازدواج.

ولی قبلش معیارهات رو مشخص کن.الکی سرتو ننداز پایین بری در خونه مردم رو بزنی بگی من دخترتونو میخوام!!! لباس نمیخوای بخری که

بشین خیلی قشنگ فکر کن ببین واقعا به معیارات میخوره بعدش برو خواستگار یواسه خودت و ارزشهات و احساست ارزش قائل شو.

2تا قانون بهت میگم البته بازم میگم قانونای زندگی شخصی من بودش

1.اولین جایی که میری خواستگاری آخرین جا باشه ( پس درست و عاقلانه انتخاب کن نه الله بختکی)
2.قبل رفتن خواستگاری بارها به خودت بگو محکم با تمام وجودت فریاد بکش این تویی که باید جواب بله رو بدی این تویی که باید انتخابش کنی و اونی که میخوای بگیر یمال تو هستش حق تو هستش و هیچکی هم نمیتونه این حق رو ازت بگیره

هرووقت چنین حسی پیدا کردی برو بگیرش

من یکی با این گرفتن خیلی حال میکنم بجای خواستگاری از کلمه گرفتن استفاده کن.راستی قبلش اطلاعاتت رو بالا ببر نسبت به طرز فکر بانوان و توی همین سایت بچرخی دستت میادش چیکار باید کنی و به چه چیزایی توجه میکنن زرنگ باشی راحت میتونی بدستش بیاری.البت به شرطی که خودتم بچه خوبی باشی