خلاء عاطفی داره افسردم میکنه

[sama66]

سلام. من تازه عضو سایت شدم.
الان که این پیامو میزارم.اینقدر کارو پروژه دارم که اصلا نمیدونم اینجا چیکار میکنم و چرا به کارام نمیرسم.
متولد 66 هستم. خیلی وقت پیش حدود3 سال با پسری دوست بودم. رابطه خیلی معمولی داشتیم اصلا وارد مسائل جنسی نمیشدیم. اومد خاستگایریم. و به دلایلی که دیگه گفتن نداره چون گذشته.تموم شد قضیه خودمو خواستیم. الان 1 سال ازون قضیه میگذره.
نمیگم هیچ کس دیگه تو این مدت بهم پیشنهاد دوستی وآشنایی نداد. چرا بودن ولی خودم نخواستم دیگه یه رابطه دوستی رو دوباره تجربه کنم. الان 27 سالمه و تو یکی از بهترین دانشگاهای تهران درس میخونم. ولی چون 2 سال فکر کار بودم وبعد دوباره اومدم سراغ درس بیشتر اطرافیانم از من کوچیکترن.
خلاء عاطفی و تنهایی همه تمرکزمو گرفته. تحملشو دیگه ندارم:( از طرف نمیخوام دیگه وارد رابطه دوستی شم.اونم افرادی که الان میبینم اصلا مثل شخصی که قبلا باهاش آشنا شدم نیستن. همشون یه قسمت از فکرشون مسائل جنسی هست حتی تو کمترین سطحش. میترسم این تنهایی امونمو ببره.
از طرفی شهرستانی هستم و اونجا هم خبری از خواستگار نیست. یعنی نیستم که کسی ببینه اصلا.
نمیدونم چیکار کنم واقعا نمیدونم. دام افسرده میشم از اینکه تنها هستم. مخصوصا چون یه مدت با کسی بودم که خیلی دوسم داشت. الان این خلاء عاطفی نبودن کسی که دلم بهش قرص باشه اذیتم میکنه. و چون همه دورو وبریام یمی تو زندگیشون هست. این احساس تنهاییم بیشتر و بیشتر شده :(

[hanie_66]

دوست عزیزم سلام
به همدردی خوش اومدی
من تقریبا هم سن شما هستم.مثل شما تجربه ی یه رابطه ی عاطفی ناموفق رو داشتم که توی روحیه م اثرات بدی گذاشت.مثل شما علی رغم درگیری های زیاد این حس خلا رو دارم.من ظاهر بسیار شاد و شنگولی دارم.ظاهری که با کلی آدم توی دنیام در ارتباطم.اما توی واقعیت وجودیم؛توی حریم شخصیم واقعا تنهام.تنهایی که به این راحتی کسی نمی تونه پرش کنه.آدمای زیادی میان توی زندگیم که واقعا موندنی نیستن.منم مثل شما یه حضور واقعی و ماندگارو میخوام.
تا چند وقت پیش کاملا به مرز افسردگی رسیدم.به جایی رسیدم که هیچ انگیزه ای حتی برای کارای روزمره ی خودمم نداشتم.اما به خودم اومدم دیدم که دارم زندگیمو نابود می کنم
از خودم بدم میومد که شادی روزا مو بخوام با حضور کسی دیگه خلق کنم.از این وابستگی انتزاعی به آدمی توی رویاهام بیزار شدم.
روحیه تو عوض کن.خودت باش.عاشقانه خودتو دوست داشته باش.وقتی که از خودت راضی بودی برو کادو بخر.
من شخصا بیشترو بیشتر به علایقم می رسم این روزا.وقتم خیلی خیلی محدوده اما حتما زمانی رو صرف آشپزی می کنم.گلدون های زیادی خریدم که چند روز یه بار مراقبت می کنم ازشون.بیرون می رم.خرید می کنم.گاهی اونقد قدم می زنم که وقتی میرسم خونه حتی قدرت عوض کردن لباسامو هم ندارم
من دلخوش به پویایی های زندگیم شدم.این میتونه نیازمو کمتر کنه
و یه مسئله ی دیگه هم اینکه موضوع ازدواجو بسپر به دست معبود.خودش توی وقتی که حتی فکرشم نمی کنی سر راهت میزاره.واقعا از خدا می خوام که ایمانمو تا اونجایی قوی کنه که بپذیرم تقدیرشو.بدون اراده ی خدا حتی یه برگ از درختی نمیفته.خودتو غرق در رحمتش تصور کن.ایشالا که بهترینو نصیبت میکنه.
امیدوارم شاد باشی و خوشبخت

[sama66]

منم مثل توام هانیه جان. ظاهر شاد و شنگولم و آدمای زیادی که اومدن و دفتن تو این مدت باعث میشه هیچ کس حتی فکرشم نکنه این خلاء وجود داره..
فعلا که همه حوصله مو گرغته حتی تمرکزم برای درس خوندن..

[hanie_66]

عزیزم حواستو بزار به درست.ایشالا که به بهترین وجه تنهاییت پر میشه

[Less Than Nothing]

بودند مواردی که بعد از این رخداد حتی کابوس هم میدیدند و حملات شدید روحی بعد از چندین ماه بهشون شده.

راهکار هایی که من توی کتاب خوندم از گریه کردن تا حدی که نفس آدم بالا نیاد هست بگیر تا به یاد اوردن دعوا ها و خاطرات بدی که با طرف داشتید این شیوه ها رو تراپیست ها مد نظر میگیرند که بنده میگم هیچ تخصصی در این زمینه ندارم.

در موارد افسردگی نمیشه روی تمرکز کردن روی درس این موضوع رو رفع کرد چون اون وقت موضوع رو تشدید هم میکنه، بهتره که حتما با روان شناس صحبت کنید که تراپی رو شروع کنید.