با کسی که منو دوست داره ازدواج کنم؟

[only star]

سلام
من بیست و چهار سال از عمرم میگذره و به نظر خونواده و دوستانم وقتشه که ازدواج کنم. خودم هم فکر نمی کنم بچه باشم.
یه خواهر کوچیکتر هم دارم که می دونم دوست داره ازدواج کنه اما به خاطر من بحثش رو پیش نمی کشه. البته من مشکلی ندارم اما حدس میزنم فکر می کنه من ناراحت میشم، یا مردم چی میگن، مخالفت مادرم و...
پدر و مادرم آدمای تحصیل کرده ای هستن و همیشه هوامو دارن. وضع مالیمون تقریبا خوبه. خودم هم ظاهرم بد نیست. با اینحال به شدت درونگرا و تا حدی خجالتیم. زیاد اجتماعی نیستم و شاید در کل دو سه تا دوست صمیمی بیشتر نداشته باشم. خلاصه اینکه اگر قرار باشه بین بیرون رفتن با دوستانم و حضور در مهمونی ها و... یا تنها توی خونه نشستن و کتاب خوندن یکی رو انتخاب کنم، صددرصد دومی رو ترجیح میدم. نتیجه اینکه خواستگارای زیادی نداشتم.
حالا میرم سراغ مسئله اصلی. پسری هست که می دونم سالهاست به من علاقه داره و بارها به روشهای مختلفی (بیشتر از طریق واسطه) عنوان کردن و یکبار هم به خواستگاری غیر رسمیشون جواب منفی دادم که گفتن صبر می کنن تا نظرم عوض شه. من نه علاقه ای بهش دارم نه ازش بدم میاد. اگر با معیارهای معمول جامعه در نظر بگیریم، وضع مالی پدر من بهتره، تحصیلات پدر و مادر من و سطح دانشگاهی که خودم توش درس خوندم خیلی بالاتره، من خودساخته ترم و استقلال بیشتری تو زندگیم دارم. اما چیزی که برام مهمه تفاوت دیدگاهها و سبک فکری ماست. به نظرم هیچ وجه اشتراکی نداریم. من به ادبیات و موسیقی علاقه دارم و اوقات بیکاریم توی گالری های هنری میگذره. ایشون فقط کارای منو دوست داره با اینکه اصلا ازشون سر در نمیاره. من به زور از جام تکون میخورم و از سوسک هم میترسم؛ ایشون عاشق رالی و پاراگلایدر و بانجی جامپینگ (خودشونو با طناب میبندن بعد ار ارتفاع میپرن) و اینجورکارهاست... ما هیچ گفت و گوی مشترکی با هم نداریم مگر اینکه بخوایم ادب رو رعایت کنیم (به عبارتی ایشون خودشونو با حرفای من تطبیق بدن و من وقتی راجع به مباحث مورد علاقش صحبت می کنن گوش بدم.)
الان موندم چیکار کنم. منم مثل هر دختری دلم میخواد با عشق ازدواج کنم اما می دونم خیلی کم احتمال داره این اتفاق بیفته به خصوص که زیادی منطقی ام. پس وقتی قرار نیست عاشق طرفم باشم بهتر نیست با کسی ازدواج کنم که اون عاشق منه تا حداقل بتونه اخلاقای خاصم رو تحمل کنه؟
اون پسر خوبیه، حقش نیست با زنی ازدواج کنه که اون زن عاشقانه دوستش داشته باشه؟

[ستیلا]

سلام
من بیست و چهار سال از عمرم میگذره و به نظر خونواده و دوستانم وقتشه که ازدواج کنم. خودم هم فکر نمی کنم بچه باشم. یه خواهر کوچیکتر هم دارم که می دونم دوست داره ازدواج کنه اما به خاطر من بحثش رو پیش نمی کشه. البته من مشکلی ندارم اما حدس میزنم فکر می کنه من ناراحت میشم، یا مردم چی میگن، مخالفت مادرم و...
پدر و مادرم آدمای تحصیل کرده ای هستن و همیشه هوامو دارن. وضع مالیمون تقریبا خوبه. خودم هم ظاهرم بد نیست. با اینحال به شدت درونگرا و تا حدی خجالتیم. زیاد اجتماعی نیستم و شاید در کل دو سه تا دوست صمیمی بیشتر نداشته باشم. خلاصه اینکه اگر قرار باشه بین بیرون رفتن با دوستانم و حضور در مهمونی ها و... یا تنها توی خونه نشستن و کتاب خوندن یکی رو انتخاب کنم، صددرصد دومی رو ترجیح میدم. نتیجه اینکه خواستگارای زیادی نداشتم.
حالا میرم سراغ مسئله اصلی. پسری هست که می دونم سالهاست به من علاقه داره و بارها به روشهای مختلفی (بیشتر از طریق واسطه) عنوان کردن و یکبار هم به خواستگاری غیر رسمیشون جواب منفی دادم که گفتن صبر می کنن تا نظرم عوض شه. من نه علاقه ای بهش دارم نه ازش بدم میاد. اگر با معیارهای معمول جامعه در نظر بگیریم، وضع مالی پدر من بهتره، تحصیلات پدر و مادر من و سطح دانشگاهی که خودم توش درس خوندم خیلی بالاتره، من خودساخته ترم و استقلال بیشتری تو زندگیم دارم. اما چیزی که برام مهمه تفاوت دیدگاهها و سبک فکری ماست. به نظرم هیچ وجه اشتراکی نداریم. من به ادبیات و موسیقی علاقه دارم و اوقات بیکاریم توی گالری های هنری میگذره. ایشون فقط کارای منو دوست داره با اینکه اصلا ازشون سر در نمیاره. من به زور از جام تکون میخورم و از سوسک هم میترسم؛ ایشون عاشق رالی و پاراگلایدر و بانجی جامپینگ (خودشونو با طناب میبندن بعد ار ارتفاع میپرن) و اینجورکارهاست... ما هیچ گفت و گوی مشترکی با هم نداریم مگر اینکه بخوایم ادب رو رعایت کنیم (به عبارتی ایشون خودشونو با حرفای من تطبیق بدن و من وقتی راجع به مباحث مورد علاقش صحبت می کنن گوش بدم.)
الان موندم چیکار کنم. منم مثل هر دختری دلم میخواد با عشق ازدواج کنم اما می دونم خیلی کم احتمال داره این اتفاق بیفته به خصوص که زیادی منطقی ام. پس وقتی قرار نیست عاشق طرفم باشم بهتر نیست با کسی ازدواج کنم که اون عاشق منه تا حداقل بتونه اخلاقای خاصم رو تحمل کنه؟
اون پسر خوبیه، حقش نیست با زنی ازدواج کنه که اون زن عاشقانه دوستش داشته باشه؟

سلام دوست عزیز به همدردی خوش امدیدازدواج مقوله ای هست که هر دو طرف باید همدیگه انتخاب کنند و بخوان با هم زندگی مشترک رو انتخاب کنند.اگه علاقه نباشه صد در صد این ازدواج به شکست میرسه.شما اگه واقعا به ایشان علاقه ندارید و ایشون رو با توجه به معیارهاتون و اخلاق خودتون مناسب نمیدونید پس به هیچ وجه فکر نکنید این مسایل حل خواهد شد.اینکه زمان ازدواج کردن هست یا از ترس اینکه موردی بهتر پیدا نشه دلیل اصلا قابل موجهی نیست که تن به ازدواجی بدون علاقه دو طرف داده بشه.شما اشاره کردید نه بهش علاقه دارید نه ازشون بدتون میاد حال ببینید ایا میتونید بهشون علاقه پیدا کنید یا خیر.

[only star]

ممنون ستیلای عزیز.
مسئله اینه که گرچه من از شرایط فعلیم راضی هستم و دلم نمیخواد ازدواج کنم اما یه سری چیزایی که گفتم باعث میشه به ازدواج فکر کنم. اینکه همه دوستام ازدواج کردن. اینکه مادرم همش میگه دلم می خواد عروسیتو ببینم. اینکه خواهرم به خاطر من ناراحت بشه و از همه مهمتر اصرارهای این آقا.
نه اینکه بخوام از روی ترحم باهاش ازدواج کنم اما ناراحت کردنش هم برام سخته. اون با اینکه شرایط ازدواج رو داره اما به خاطر من این همه سال صبر کرده و مطمئنم تا من ازدواج نکنم ازدواج نمی کنه.
دوستام میگن خواهان کسی باش که خواهان تو باشد.
مادرم میگه عشق بعد از ازدواج به وجود میاد.
می خوام بدونم مردی که عاشق یه زنه، می تونه کاری کنه که اون زن عاشقش بشه؟! اگه نه؛ میشه آدم به همسرش به چشم هم خونه ای نگاه کنه؟!

[ستیلا]

ممنون ستیلای عزیز.
مسئله اینه که گرچه من از شرایط فعلیم راضی هستم و دلم نمیخواد ازدواج کنم اما یه سری چیزایی که گفتم باعث میشه به ازدواج فکر کنم. اینکه همه دوستام ازدواج کردن. اینکه مادرم همش میگه دلم می خواد عروسیتو ببینم. اینکه خواهرم به خاطر من ناراحت بشه و از همه مهمتر اصرارهای این آقا.
نه اینکه بخوام از روی ترحم باهاش ازدواج کنم اما ناراحت کردنش هم برام سخته. اون با اینکه شرایط ازدواج رو داره اما به خاطر من این همه سال صبر کرده و مطمئنم تا من ازدواج نکنم ازدواج نمی کنه.
دوستام میگن خواهان کسی باش که خواهان تو باشد.
مادرم میگه عشق بعد از ازدواج به وجود میاد.
می خوام بدونم مردی که عاشق یه زنه، می تونه کاری کنه که اون زن عاشقش بشه؟! اگه نه؛ میشه آدم به همسرش به چشم هم خونه ای نگاه کنه؟!

دوست عزیز باید علاقه هم همراهش باشه یعنی یه علاقه ای هم نسبت به ایشون داشته باشی .میتونی تاپیک هایی رو ببینی که به خاطر عدم علاقه یکی از طرفین منجر به شکست شده .زندگی مشترک یعنی من میشوم ما .اما همخونه این نیست.اینکه همسر اینده تو دوست نداشته باشی و فقط مجبور باشب باهاش زندگی هم برای شما هم برای اون اقا پسر خوب نیست.البته به نظر من اینجور که متوجه شدم شما ازشون بدتون نمیاد فقط علاقه ای ندارید پس این خودش خوبه.ولی این کافی نیست

[mansor]

مادرم میگه عشق بعد از ازدواج به وجود میاد.
می خوام بدونم مردی که عاشق یه زنه، می تونه کاری کنه که اون زن عاشقش بشه؟! اگه نه؛ میشه آدم به همسرش به چشم هم خونه ای نگاه کنه؟!

سلام و خوش آمدید به تالار گفتگوگوی همدردی

در مورد اینکه آیا بعد از ازدواج علاقه ایجاد میشه یا نه فکر می کنم شدتش در زن و مرد متفاوت باشه (اینا رو براساس تجربه خودم و چند مورد از اطرافیانم میگم ولی باز بیشتر جستجو کنید). در بیشتر مواردی که من دیدم معمولا اگه آقایی از ابتدا به خانمش علاقه نداشته باشه احتمال ایجاد اون بعد از ازدواج کمه مخصوصا هرچی سن این آقا بیشتر باشه ولی معمولا خانمها به علت روحیات خاصشون از جمله از خود گذشتگی بیشتر، وابسته شدن و ... حتی اگه بدون علاقه اولیه ازدواج کنند ممکنه در آینده علاقه در اونها ایجاد میشه البته شاید این علاقه بیشتر از جنس وابستگی باشه تا عشق. در خیلی موارد هم علاقه ای بوجود نمیاد.

موارد مثل شما تو این انجمن زیاده بهتره کمک بگیرید. موارد زیر هم می تونه مفید باشه:
http://www.hamdardi.net/thread-18777.html
http://www.hamdardi.net/thread-29747.html
http://www.hamdardi.net/OLD/thread-24919.html
http://www.hamdardi.net/thread-20284.html

- - - Updated - - -

درضمن نگرانی شما در مورد افزایش سنتون فکر می کنم بی مورد باشه هیچ وقت به خاطر افزایش سن تو این قضیه عجله نکنید. به عنوان مثال من خودم دانشجوی ارشدم و از بین 7 همکلاسی خانم که تو کلاسمون هستند فقط دو نفرشون متاهل اند. میانگین سنشون هم 24-25 سال هست. در مورد خواهرتون هم بستگی به خودتون داره. اگه با ازدواج زودتر ایشون مخالفتی ندارید و به قولی اون حس حسادت زنانه اذیتتون نمی کنه بهتره عجله نکنید و با دید باز اقدام کنید.

[only star]

ستیلا شما درست می گین. من از ایشون بدم نمیاد. اما عاشقش هم نیستم. در واقع رابطه ما بر اساس احترامه نه علاقه. فکر کنم ما می تونیم بیست سال کنار هم زندگی کنیم بدون اینکه یه بار بحثمون بشه.
به این فکر می کنم که با هرکی ازدواج کنم ممکنه بهش علاقه ای نداشته باشم. ایشون حداقل مدام باهام کلنجار نمیره که نظراتم رو عوض کنم. من زندگی خودمو میکنم اونم زندگی خودشو. از طرفی این زندگی هیچ هیجانی نداره.

ممنون آقای منصور بابت هایی تاپیک هایی که معرفی کردید خیلی مفید بودن. خودم هم اگه بخوام فقط به خودم فکر کنم میگم این ازدواج نود درصد اشتباهه. اما اطرافیان من معمولا زود ازدواج می کنن. تقریبا دیگه دوست مجردی ندارم. خواهرم هم خودش نمیخواد. ولی اینا برام مهم نیست. نگرانم که چجوری خواستگارم رو منصرف کنم. می تونم بیخیالش بشم و اگه کسی نبود بهش جواب مثبت بدم و اگر مورد مناسبتری پیدا شد خب، من تعهدی نداشتم. اما وجدانم راضی نمیشه. چی باید بهش بگم؟!

[ستیلا]

ستیلا شما درست می گین. من از ایشون بدم نمیاد. اما عاشقش هم نیستم. در واقع رابطه ما بر اساس احترامه نه علاقه. فکر کنم ما می تونیم بیست سال کنار هم زندگی کنیم بدون اینکه یه بار بحثمون بشه.
به این فکر می کنم که با هرکی ازدواج کنم ممکنه بهش علاقه ای نداشته باشم. ایشون حداقل مدام باهام کلنجار نمیره که نظراتم رو عوض کنم. من زندگی خودمو میکنم اونم زندگی خودشو. از طرفی این زندگی هیچ هیجانی نداره.

ممنون آقای منصور بابت هایی تاپیک هایی که معرفی کردید خیلی مفید بودن. خودم هم اگه بخوام فقط به خودم فکر کنم میگم این ازدواج نود درصد اشتباهه. اما اطرافیان من معمولا زود ازدواج می کنن. تقریبا دیگه دوست مجردی ندارم. خواهرم هم خودش نمیخواد. ولی اینا برام مهم نیست. نگرانم که چجوری خواستگارم رو منصرف کنم. می تونم بیخیالش بشم و اگه کسی نبود بهش جواب مثبت بدم و اگر مورد مناسبتری پیدا شد خب، من تعهدی نداشتم. اما وجدانم راضی نمیشه. چی باید بهش بگم؟!

دوست عزیز اینکه اون پسر رو معطل نگه داری کار درستی نیست.بذار اینجوری بگم فکر کن جای شما و اون اقا پسر عوض میشد.اونوقت اون اقا شما رو بلا تکلیف نگه میداشت اونوقت اگه مورد بهتری پیدا نشد با شما ازدواج میکنه و اگه هم پیدا شد که هیچ چون قولی به شما نداده.دوست عزیز شما حق انتخاب دارید و با سبک سنگین کردن خودتون و اون اقا مسیر خودتون رو مشخص کنید .ببینید نقاط مثبت و منفی ایشون چی هست.ایا به معیارهاتون میخوره .

[mansor]

سلام
شما واسه چی فکر می کنید نمی تونید عاشق باشید یا کسی رو دوست داشته باشید؟ میشه بیشتر توضیح بدید.
تو یک سخنرانی از دکتر انوشه شنیدم که اولویت زندگی آقایون در جوانی: عشق، ثروت و سلامتی و در زمان پیری: سلامتی، ثروت و عشق ولی در مورد خانمها در جوانی: عشق، سلامتی، ثروت و در پیری باز هم: عشق، سلامتی، ثروت

به قول خودتون ظاهرتون که بد نیست، پدر و مادرتون هم تحصیل کرده، وضع مالی خوب، تازه هنوز 24 سالتونه. مسن که نیستید که بگید دیگه عوض نمیشم یا دچار تحجر شدم.

درضمن اون آقا پسر رو هم بلاتکلیف نگذارید. رحم کنید به پسرا

[واحد]

خواهر خوبم عشق اون چیزی نیست که تو قصه ها خوندیم . عشق چیزی نیست که تو منتظرش باشی تا با یه اسب سفید از راه برسه وتو رو با خودش ببره عزیز من عشق همین دور وبره جایی که ما اصلا دنبالش نمی گردیم اون اگه عاشقته و چندین ساله که منتظرته محاله که تو عاشقش نباشی . دوست داشتن یه رابطه دوطرفه است ایا اگه نبینی دلتنگش نمیشی ؟ وقتی میبینی ضربان قلبت تند تر نمیشه ؟ اگه فردا بشنوی با یه نفر دیگه نامزد کرده ناراحت نمیشی ؟ ایندفعه که دیدیش اینارو دقت کن اگه جوابشون آریه شک نکن که عاشقشی . ضمن اینکه یه مرد عاشق میتونه زنشو عاشق کنه حتی اگه عاشق نباشه .مگه یه زن از زندگی چی میخواد اصلا یه مرد از زندگی چی میخواد ؟ مگه خوشبختی جز اینه که بدونی یکی از صمیم قلب دوستت داره ؟ اگه اون دوستت داره تو هم حتما دوستش داری . مگر اینکه دوست داشتن اونم دروغ باشه . برای اینکه مطمئن بشی شاید بهتر باشه یکم بهش نزدیکتر بشی .

[mahasty]

!