اختلال شخصیت مرزی دارم :(

[خانوم مجرد]

سلام به همگی
بالاخره رفتم پیش روانشناس و اون تشخیص اختلال شخصیت مرزی داد . با روانشناسم فوق العاده صادقانه حرف زدم و اونم روانشناس خوبیه و باسواد
اون لحظه عادی بودم
ولی برگشتم خونه حالم بد شد انگار خبر سرطان داشتن بهم دادن
در موردش خوندم دیدم اختلال شخصیت وراثتی هست و تا اخر عمر با ادم میمونه
علائم و نشانه های شخصیتی و رفتاریشو خوندم ...حالا دلیل همه رفتارا و افکارمو میفهمم
حس میکنم مبتلا به بیماریهای دیگه روحی هم میشم در اینده
خیلی تو دلم خالی شد .. میترسم
حس میکنم عادی نیستم
همش با خودم فکر میکنم چرا اینطوری هستم؟ این بیماری دیگه چی بود؟
گفت کمالگرا هم هستی
بدترش اینه که خوندم اینجور بیمارا به درمان مقاومت نشون میدن
(نکنه مقاومت دست خودشون نیست ذهنشون دستور میده؟؟؟)

[ammin]

سلام خانوم مجرد.دخترخوب همینجوری شروع کردی داری برای خودت میبری ومیدوزی.فرض کن واقعا اختلال مرزی داشته باشی.الان داری خودت اختلال"خودبیمارانگاری"رو درسایر زمینه هابهش اضافه میکنی.اکثرجوونا کمالگراهستند اگه نبودند باید به یه چیزای شک کرد.نشنیدی میگن"آرزوبرجوانان عیب نیست"مهم اینه مواردغیرضرورکه باعث میشه از زمان فعلیت رضایت نداشته باشی حذف شه.کی گفته مرزی حتما ژنتیک هست وتا آخر عمرباهات میمونه؟همه ما احتمال داره درآستانه اختلالات مختلف باشیم خوداین شدت وضعف داره.توی کتاب "مغزجهان سه پوندی"نویسنده میگه همه ماوقتی ازخیابان ردمیشیم پارانوید(بدبین)میشیم.این که رفتی مشاور خیلی خوبه ولی نا امید شدنت خوب نیست..امیدوارم روندمشاوره باعث بشه از زندگیت رضایت بیشتری کسب کنی...همانطورکه خودت میدونی کسب مهارتهای اجتماعی یه عامل مهم دررفع این اختلال هست.ایمان ومعنویت هم که عامل مشترک بهبود همه اختلالات هست،

[میشل]

سلام خانوم مجرد

حالا می خوای چیکار کنی؟

تصمیمت چیه؟

[آوای باران]

سلام خانوم مجرد
ا سال و نیم پیش منم وقتی تو بدترین شرایط زندگیم بودم منم به دکتر روانشناس مراجعه کردم و دکترم با توجه به آزمون هایی که ازم گرفت تشخیص اختلال مرزی و دوقطبی داد به روانپزشک معرفیم کرد و اون داروی دپاکین و سرترالین تجویزم کرد این داروهارو به مدت چندماه مصرف کردم و در این مدت به صورت طرح واره پش روانشناس درمانمو ادامه میدادم ، اما به دلیل اینکه به داروی دپاکین عوارض نشون دادم مثل میل به خود کشی ، لرزیدن دستها ، خواب زیاد ، خوش اشتهایی مصرفشو کم کردم و بعد قطعش کردم با اینکه دکترم مخالف بود ، اما خب اونموقع اوضام کمی بهتر شده بود و چون سر کار میرم والانم سرگرم کار هستم خیلی بهتر شدم ، اما گاهی وقتا خیلی کم برا اینکه فقط با روانشناس درد ودل کنم گاهی میرم پیشش . دوست عزیز نگران نباش این بیماری همیشه با تو نخواهد بود همونطور که الان در من نیست . با گفتن این جملات خودتو نباز در آینده معلوم نیست چی میشه پس به الان بیندیش و درمانتو ادامه بده

[خانوم مجرد]

الان داری خودت اختلال"خودبیمارانگاری"رو درسایر زمینه هابهش اضافه میکنی.اکثرجوونا کمالگراهستند اگه نبودند باید به یه چیزای شک کرد.نشنیدی میگن"آرزوبرجوانان عیب نیست"مهم اینه مواردغیرضرورکه باعث میشه از زمان فعلیت رضایت نداشته باشی حذف شه.کی گفته مرزی حتما ژنتیک هست وتا آخر عمرباهات میمونه؟

سلام اقای آمین ممنون از پاسختون
خوندم که اختلالات با ادم میمونن و فقط کمرنگ میشن با افزایش سن
کمالگرایی من زندگیمو فلج کرده منفعلم کرده حتی تو ریزترین ویژگیهای شخصیتیم هم حساس شدم که چرا اینو دارم و اونو ندارم؟؟
اختلال خودبیمارانگارانه که اصلا کارمه!! از نوجوونیم حتی تو خیالپردازیام خودمو بیمار میدیدم و کسی یا کسایی که دوستشون داشتم و واسم مهم بودن میومدن دیدنم!!! تعجب نکنید من واقعا اینطوریم الانم اره! حق با شماستانگار دوست دارم بیماریهام بیشتر بشن و حس جلب ترحم دارم

- - - Updated - - -

سلام خانوم مجرد

حالا می خوای چیکار کنی؟

تصمیمت چیه؟

سلام میشل جان
میرم پیش روانشناسم ادامه میدم تا دوره درمانم تکمیل شه
حس میکنم چیزای دیگه هم هست که اون بعدها تشخیص بده
جلسات خیلی خوبه
البته تست نگرفت از حرفام این تشخیص داد
گفت روش شناختی رفتاری رو واسم به کار میگیره

- - - Updated - - -

دکترم با توجه به آزمون هایی که ازم گرفت تشخیص اختلال مرزی و دوقطبی داد به روانپزشک معرفیم کرد و اون داروی دپاکین و سرترالین تجویزم کرد این داروهارو به مدت چندماه مصرف کردم و در این مدت به صورت طرح واره پش روانشناس درمانمو ادامه میدادم ، اما به دلیل اینکه به داروی دپاکین عوارض نشون دادم مثل میل به خود کشی ، لرزیدن دستها ، خواب زیاد ، خوش اشتهایی مصرفشو کم کردم و بعد قطعش کردم با اینکه دکترم مخالف بود ، اما خب اونموقع اوضام کمی بهتر شده بود و چون سر کار میرم والانم سرگرم کار هستم خیلی بهتر شدم ، اما گاهی وقتا خیلی کم برا اینکه فقط با روانشناس درد ودل کنم گاهی میرم پیشش . دوست عزیز نگران نباش این بیماری همیشه با تو نخواهد بود همونطور که الان در من نیست . با گفتن این جملات خودتو نباز در آینده معلوم نیست چی میشه پس به الان بیندیش و درمانتو ادامه بده

سلام اوای باران عزیز
ممنون از پاسخت
ادامه میدم تا خوب بشم
اره برم سرکار کلی اوضاعم بهتر میشه
من اصلا حاضر نیستم داروهای روانپزشکی رو ببخورم
من کلا منفی باف و ناامیدم
خیلیا بهم گفتن شبیه شخصیت کارتون گالیوری که میگفت من میدونستم !!

[آوای باران]

میدونم گفتن این حرفا آسونه اما عمل کردنش سخت منم وقتی کسی این دلداریا رو بهم میداد میگفتم نه نمیشه تو که جای من نیستی ببینی چی میکشم ؟!!!
اما خب به لطف خدا و خاستن خودم و سرگرم کردنم اوضام خدارو شکر الان بهتره . فقط بخاه اونموقع حل میشه . من فیلم رازو دیدم تو این مدت خیلی بهم کمک کرد . سخنرانی آقای دکتر آزمندیان هم همینطور .خیلی مثبت اندیشم کرد . قانون طبیعت میگه هر چی که بخای بهش میرسی حتا اگه برات بد باشه . چیزای خوبو به خودت جذب کن مثبت فکر کن حتا اگه الکی باشه خود الکی فکر کردنم خودش کلی تاثیر داره . وقتی یه چیزی رو به خودت جذب میکنی تو طبیعت اون چیز واست مارک میخوره .تا الان تو همه ی امواج منفی رو به خودت جذب کردی بسه دیگه تموم کن این افکارو ، به چیزای خوب فکر کن به شادی به خوشیایی که داری هر چند کوچیک و زود تموم شدنی . اما فکر کن بذار فکرت به چیزای خوب عادت کنه . یاد بگیر از زندگیت چطور میتونی لذت ببری توام مثل من مهارت زندگی کردنو بلد نبودی اما باد بگیر تو زندگی خیلی چیزای دیگه هست که بتونی بهشون خوش باشی اما متاسفانه ازشون غافل شدی .
به خدا توکل کن دلت با اون باشه همه چی حله .

[ammin]

یه دخترمجرد،با احساسات مختلف،هزارتا آرزو واینکه از زندگیش وعملکردش شاید،رضایت چندانی نداره. خب معلومه کمالگرا میشه همه ما نیازبه کسب مهارت داریم تا برکمالگرایمون غلبه کنیم.تازه یه کمش خوبه باعث حرکت ورشد میشه.اگه این مهارتهاروداشتیم شاید توی این تالارنبودیم.اگه شما مثلا ۴۰سالت باشه وبهت بگه مرزی وکمالگرا هستی نگران کننده ترازاین سن هست البته ۴۰ساله ای که ازسن ۲۷دنبال کسب مهارت بوده باشه وبه یه"اطمینان نسبی"توی زندگیش نرسیده باشه.

- - - Updated - - -

نقص ازیه جهت آزار دهنده بودنش وسلب رضایت بدهست اما ازجهت اینکه باعث میشه حرکت کنی ودنبال رشد وغلبه براون باشی خوبه.نیازبه تمرین ،صبر،حوصله،پذیرش خود، اگه همینجوری که عضو این سایت شدی ادامه بدی وازکانالهای مختلف مهارت کسب کنی بهت قول میدم تاقبل ازسن۲۹ علاوه براینکه ارسطح عادی هم بهترمیشی،توانایی نجات یه مرزی وکمالگرامثل الان خودتو هم بدست میاری

[میشل]

میرم پیش روانشناسم ادامه میدم تا دوره درمانم تکمیل شه
حس میکنم چیزای دیگه هم هست که اون بعدها تشخیص بده
جلسات خیلی خوبه
البته تست نگرفت از حرفام این تشخیص داد
گفت روش شناختی رفتاری رو واسم به کار میگیره

خب پس خواهشا دست از این منفی بافی ها بردار عزیزم. پست اولت رو بخون، یه عالم "حس می کنم" و "فکر می کنم" توش هست...

حالا که برای برطرف کردن این مسئله برنامه داری، با دید مثبت به سمتش برو. جملات مثبت به خودت بگو، و از جملات منفی شدیدا پرهیز کن.

در ضمن به تشخیص روانشناسی که با استناد به حرف های خودت، توی یک جلسه تشخیص شخصیت مرزی میده، و اینو به خودت هم میگه، خیلی اعتماد نکن. تو یه مدته که داری همه چی رو شدیدا منفی می بینی، خصوصا با توجه به اینکه گفتی خیلی باهاش صادقانه حرف زدی، می تونم حدس بزنم که تاریکی ذهنت رو حسابی درشت نمایی کردی و بهش انتقال دادی.... اون باید خیلی بیشتر از اینها وقت می ذاشت، و اگرم به شخصیت مرزی شک کرده بود، به این سرعت نباید بهت می گفت.

به نظر من تو صرفا دچار خطاهای منفی نگری و درشت نمایی هستی... کمالگرایی و پیدا نکردن اهدافی که ارضائت کنن، باعث افسردگی و تشدید احساسات منفیت شدن. مشکل خاصی نداری اما اونقدر دنبال مشکل می گردی، که اگه چند روز دیگه بیای یه تاپیک بزنی و مسئولیت حادثه 11 سپتامبر رو به عهده بگیری، تعجب نمی کنم...... ای کاش به جای تحلیل کردن خودت، می چسبیدی به یه هدفی، تا انرژی های مثبت جای انرژی های منفی رو بگیرن.

[خانوم مجرد]

میشل چجوری بهش بگم که ممکنه تشخیصش اشتباه بوده باشه؟
اخه گفت من صادقانه باهات پیش میام
و بهت میگم چرا و توام حق داری بپرسی دلیلشونو
میتونم بهش بگم حرفای تو رو از زبون خودم و بگم بنظرتون این نیست؟
میشل من خودم میگم شخصیتم موقع حرف زدن با کسیکه قراره به حرفام گوش کنه یهو نمایشی میشه
اخه اون گفت پرخاشگریهای شدیدت یکی از نشونه های اختلال هست
ولی حرفای تورو قبول دارم
چرا من مثل تو تحلیل نمیکنم و از خودم یجورایی دفاع نمیکنم؟
هر کی هر چی میگه ، به خودم میگیرمش هرچی بیشتر سیاهنمایی کنه بیشتر قبول میکنم
خسته شدم از خودم
اصلا همین الان چرا حرف تو روم تاثیر گذاشت و روانشناسی که خیلی قبولش دارم رو بردم زیر سوال؟
من خیلی زودباورم و خیلی هم زود قضاوت میکنم

[میشل]

چرا من مثل تو تحلیل نمیکنم

چون افسرده ای، تو افسردگی، ذهن آدم تاریک می شه. پس طبیعیه که نتونی تحلیل روشنی از خودت و وضعیتت داشته باشی.

مثل بچه گربه ای هستی که بین کامواهایی که باز کرده، گره خورده...

دامن زدن به احساسات منفی، و استدلال و استدلال و استدلال در مورد همه جوانب زندگی گذشته و آیندت، فضا رو برات تاریک و تاریک تر کرده. تو اون تاریکی توصیفی که از خودت داری، قابل اتکا نیست.

در ضمن من نگفتم به روانشناست اعتماد نکن، گفتم به تشخیصش اعتماد نکن. اعتماد نکردن هم به معنی رد کردن نیست، یعنی برات صد در صد نباشه.

با هم دوباره بررسی کنید. و بهش در مورد افسردگیت بگو. بگو که همه چی رو بصورت اغراق آمیزی تاریک می بینی، خصوصا خودت رو. ازش بخواه که این نکته رو حتما در مورد حرف های تو در نظر بگیره. و حواسش باشه که کسیکه داره از خانوم مجرد تعریف می کنه، یه عینک سیاه به چشمش داره.

راستش من تا حالا پیش روانشناس نرفتم، همیشه خودم تنهایی سعی کردم مشکلاتم رو حل کنم. به همین خاطر نمی تونم در این مورد کمکی بکنم.

اما فقط یک چیز رو مطمئنم، و اون اینکه تو می تونی حال بدت رو رها کنی، و بری سراغ یه حال خوب. و وقتی حالت خوب باشه، تشخیص و تحلیلت از خودت و زندگیت، خیلی خیلی قابل اتکا تر از حالا می شه.