موقعیت مهم تره یا انسانیت.... انتخاب همسر اینده

[yalda.]

سلام دوستای خوبم
من مدتیه که اینجا عضوم اما چون خجالت میکشیدم با آیدی خودم پیام بذارم و سوالمو طرح کنم یک ایدی دیگه ساختم . ازتون میخوام بهم راهنمایی بدید.ببخشید اگر طولانی میشه و ممنون از حوصلتون.

متولد 69 ام و مدت تقریبا 6 ماهه که با پسری به قصد ازدواج آشنا شدم که ایشون متولد 66 هستند. ایشون خیلی پسر خوبین از لحاظ اینکه توی این 6 ماهی که شناختمش اخلاق های خوبی داره و توی اخلاق تا به حال همه معیارهای مورد نظر منو داشته. و شاید یه دلبستگی هم ایجاد شده.

الان سربازن تا اسفند. لیسانس مکانیکه (من ترم دیگه انترن میشم). خونشون به ما نسبتا نزدیکه. هر دو خانواده کم جمعیتی داریم.ایشون وضع مالی خانوادشون خوبه. اما الان شغل نداره . پول نداره .( قراره برای ازدواجش پدرش بهش یه خونه بده و الانم ماشین داده.البته ماشین حق الزحمه کارش کنار پدرشه اخه از 14 سالگی با پدرش کار کرده.) .تازه میخواد کنکور ارشدو بده و برای تحصیلات (تا دکترا) راه درازی در پیش داره. ایشون از بچگی سختی کشیده و بزرگ شده. تافل داره.اختراع داره.
اخلاقش فوق العاده عالیه. حسود ،خسیس،بددل،خاله زنک، نیست.تا اینجا قابل اتکا بوده و اهل نماز روزه هست و خیلی خوش تیپن..من اولش که جذبش شدم واسه این بود که میگفت الگوی زندگیش یکی از شهداس. اصولا برای خودش طرز فکر داره.برنامه داره. باری به هرجهت و صرفا گذران زندگی به هر صورتی نیست. از جامعه اگاهه و جهت گیری سیاسی یکسانی داریم.با اینکه میتونه به زیردستاش زور بگه اما عادله و بین خودش و اونا تفاوت نمیذاره. نمیذاره دعوامون بشه و میتونه هیجان هاشو کنترل کنه (مثبت و منفی- مثلا کنترل عصبانیت -ول نکردن و رفتن در شرایط سخت). تا حالا از گل نازکتر بهم نگفته ( 2-3بار که من خواستم امتحانش کنم با حرف خودش عصبانیش کنم ببینم تو عصبانیت چه واکنشی نشون میده که بسیار احترام امیز برخورد کرد.. البته منم احترامشو نگه میدارم. ) مشورتاشو با من میکنه. تابحال منو تو غم و شادی و امتحان ساپورت کرده و کتاب میخونه تا روحیه خانم ها رو یاد بگیره.خداییش تابحال چیزی کم نذاشته.

اما جدیدا (چون دوست صمیمی من داره ازدواج میکنه و ذهن من درگیر این قضایا شده) احساس میکنم شاید برای ازدواج با من مناسب نباشه.

چنتا چیز ذهنمو مشغول کرده.
1-پزشک نبودن ایشون مهمه؟ آخه مثلا وقتی تو دوستام یکی میگه فلانی یه خواستگار داره مثلا متخصص قلب-ارتوپدی... عمیقا بهش غبطه میخورم. از طرفی به خودم میگم مهم آدم بودن و زندگی خوبه. نه صرف دکتر بودن ( اما مثلا اخلاق نداشتن، مثلا بد دل یا خسیس باشه). نمیدونم درست فکر میکنم یا نه؟؟؟؟
2- ایشون قدش 1-2سانت از من کوتاهتره و من تو رویاهام شوهر قدبلند دوست داشتم! برای تکیه کردن بهش.و الان مثلا با برادرم میرم بیرون افتخار میکنم اما با ایشون زیاد این حسو ندارم.
3-بعدش اینکه پدر و برادر ایشون نماز نمیخونن و خانوادشون یه کم از ما بازتره. اما ما همگی اهل نمازو ... هستیم.
4-ما خانوادمون تحصیل کرده اند و شغل های کارمندی دارن ولی ایشون خانوادش تحصیلات کمتری دارن.مثلا پدرش از یک شغل سطح پایین شروع کرده (گرچه برای تحصیل دانشگاه رفتن اما بخاطر خرج خانواده مجبور به ترکش شدن) الان وارد کار ساخت و ساز شده و وضعش خوبه. یعنی یه اختلاف فرهنگی این وسط بین دوتا خانواده ایجاد میشه. مثلا من یکبار فیلم ها و عکس های عروسی و ... اقوام ایشونو میدیدم زده شدم که تو دلم گفتم فامیلهای اونا کجا فامیل های ما کجا. مثلا میگم نکنه نو کیسه باشن و اون فرهنگ مناسب مد نظر منو نداشته باشن؟ (منت بذارن و ... گرچه خودش الان اصلا اصلا اینطور نیست)
5- ایشون خانوادش روحیه مردسالارتری دارن تا ما و ایشون هم همینطوره نمیدونم این ممکنه مشکل ساز بشه یا نه.
6-احساس میکنم شاید در اینده رابطه ما از همسری یکنواخت شه و به خواهر برادری تبدیل شه.(یعنی یکنواخت) شاید چون ایشون زیاد هیجان رو بروز نمیدن و منم ادم آرومی ام .شاید چون اونام زندگیشون عادیه و من همیشه فکر میکردم بعد ازدواج خیلی فرق داره و آدم کلا متحول میشه و ... اما دیدم نه اونام مثل مانو مثل همه آدم هایی که تو مترو و اتوبوس میبینم .

ایشون آینده خوبی داره اما الان واقعا نه. من اگر ایشونو بخوام (گرچه الان هم اعلام میکنه که تا 2-3 ماه دیگه که سربازیش تموم شه میتونه بیاد چون چنتا پیشنهاد کاری داره که بلافاصله بعد سربازی و کنکور ارشد مشغول میشه) باید حدود 2-3 سال صبر کنم. تا حداقل فوقشو بگیره . کارش استیبل(با ثبات) شه. پس انداز کنه و ... (که خانواده من راضی شن. اخه براشون تحصیلات مهمه).
از طرفی ایشون به قدری به قدری انسان اند که دلم نمیاد این مدتو به قولی بذارمش تو آب نمک که ایشون باشه و اگر شرایط مناسبش ایجاد شد( مثلا پزشک ) ازش خداحافظی کنم. تازه از کجا معلوم بعد 2-3 سال خانوادش از من خوششون بیاد( یا بالعکس) وضربه روحی نخورم؟

ازطرفی چون متاهل ها میتونن قبل از رفتن به طرح پزشکی که 2 ساله یکبار امتحان تخصص بدن و اگر قبول شن طرح نرن ، این وسوسه منو اغوا میکنه که زودتر ازدواج کنم تا اون 2سال هدر نره و شاید یه رشته خوب قبول شم.اما بعد میگم بخاطر 2سال زندگیتو خراب نکن و عجله ای تصمیم نگیر؟؟؟

اینم بگم من تا به حال خواستگار دکتر نداشتم (با2-3نفر پزشک که معرفی شدن در حد 1جلسه (بیرون خونه) صحبت کردم و در اصول مشکل داشتیم.). چهره ام خیلی معمولیه. همه میگن بعد تخصص تازه سروکله خواستگار خوب پیدا میشه عجله نکن.ولی خوب نیاز روحی خودم هست .یه کمی حسودیم میشه به دوستانی که دارن ازدواج میکنن و دیدن خوشبختی اونا.

از یه طرف میگم مگه چنتا پسر دکتر متخصص هست که سنش به تو بخوره .مثلا شغل و خونه و ماشین داشته باشه و اخلاق های مورد نظر تورو داشته باشه؟قدش به تو بخوره.خانوادش به تو بخوره.میزان مذهبی و سیاسی و پاکی و وفاداری اش به اندازه قابل قبول تو باشه و ... و از تو خوشش بیاد!

نمیدونم نمیدونم واقعا گیجم.
برا همین گفتم تکلیفمو با خودم روشن کنم. میخوامش یا نه؟ چطور این رابطه رو برنامه ریزی کنم؟
ممنون میشم راهنماییم کنید.

[khaleghezey]

درود بانو

والا خدا شانس بده ملت آرزشونه یه همچین شووهری داشته باشن البته اگه کاملا درست شناختینش خداوکیلی من 4 تا آبجی هام ازدواج کردن اگه یکی داشتم خیلی خوشحال میشم یه همچین گلپسری دومادمون بشه.

هنوز سنی نداری 23 سالته وقت داری اون پسرم تازه 26 سالشه یکم صبر کن ولی بنظرم از دستش نده.این ترسایی که شما داری فکر نکنم همینجوری فکر کنی تا اخر عمرت بتونی یه شوووووهر واسه خودت دست و پا کنی

شماره یک:خانومم فوق داره من دیپلم اونم توی غیرانتفاعی مهم اینه برخورد اجتماعیش خوب باشه

ماره 2. کفش ورزشی و بدون پاشنه بپوش واسه ایشون کفشایی بگیرین که پاشنش بزرگتره قدشون بلندتر نشون بده.کفش پاشنه بلند نپوشی این مشکلم حله ولی همقد هستین خیلی خوبه به هم میاین کامل

شماره 3 .خانوادش خیلی مهمه و روش تاثیر میزاره ولی از اون مهمتر خود پسره هستش خودش اگه خوبه نماز و روزه هاش کامله مشکلی نداره
شماره4 : خوب فامیلاش به خودش چه مربوطه دختر خوب اونکه مسئول دیگران نیستش که خیلی داری سخت میگیریا گناه داره طفلی

شماره 5 : پسرا قمپز در میکنن زیاد جدی نگیر خودمم از این حرفا اولا به خانومم میزدم ولی الان ......

شماره 6: بعد ازدواج قرار نیست اتفاق خواستی بیوفته که رینگ بوکس یا رالی مسابقه نیست هرروز هیجان داشته باشه تازشم یه قسمت بزرگ این زندگی شما هستی پس خودتون هم باید تلاش کنین این لازمش مهارته که میتونی توی همین سایت هم بدستش بیاری مشکلی نداره


بنظر من ولش نکن همینو دودستی بچسبش تا از دستت نقاپیدنش

راستی حالا مگه ازت خواستگاری رسمی کرده و قراره با خانوادش بیان جلو اینقدی هول کردی شما ؟

[ژینا]

سلام انترن خانوم!

اگه تاپیک من رو نخوندی یه سری بزن: شرایط خوب من باعث شده نتونم ازدواج کنم!

منم خواستگارای مهندسم رو هر چقدر که خوب بودن نمی تونستم قبول کنم.یه جایی ته دلم راضی نمی شد که نمی شد.

خواستگارای خوب من بعد امتحان دستیاری خیلی بیشتر شدن و خوشحالم که اون موقع ها ازدواج نکردم ولی باید خودت رو آماده کنی که این جوری ممکنه هیچ وقت کسی که مد نظرته نیاد و کسی به خوبی این آقا سر راهت قرار نگیره که ازت اینقدر خوشش هم بیاد، ببین آدم پذیرفتنش هستی؟ استریت شدن اون قدرها هم آش دهانسوزی نیست و رشته لوکس قبول شدن هم برای متاهل ها سخته(ولی غیر ممکن نیست)

به این که بعد 10 سال چقدر اختلاف درآمد دارین هم فکر کن، ببین واست قابل هضم هست یا نه

[asayesh20]

سلام
خوب بگو باهم فعلا دوستینو تموم و فعلنکه مختو زده چون به اینکه کنارش باشی نیاز داره
کاش تو زندگی اینده هم اینجوری باشه
راستی تا نیومده خواستگاریت نمیتونی بگی دوسم داره
و تا خواستگاریت نیومده بهش فکرم نکن
فقط در حد همون دوست بمون
یه پسر زمانی میتونه بگه دختریرو دوس داره که بیاد خواستگاریش
وگرنه اینقد از این عشق ها وجود داره که....
بنظر من اگه مرد هیز نبود و اهل خلاف و سیگار و ... هم نبود یکمی هم که اخلاقش تند باشه ولی نون حلال بیاره خونه بسه برا ازدواج
مگه چند سال زندگی میخوای بکنین
ولی میگما مرد مومن ونماز خون باشه روزیشم کم باشه بخدا من دختر بودم باکله میرفتم
اینروزا شوهر کم شده بخدا بچسبین به یه ادم فقط اخلاق دار و مومن نون حلال خور

[نیکمرام]

ببینید از نظر نظری انسانیت مهمتر است تا موقعیت!.....اما برای شما انسانیت خیلی مهمتر از موقعیت نیست! پس در زمینه ازدواج مهم خودت هستی شما بیش از اندازه ظرفیت خودتان کاری به اصل انسانیت نداشته باش! شما نمیتوانید ادعا کنید آنقدر خالص هستید که انسانیت برایتان مهمتر است. البته اکثریت ما هم اینطور هستیم. تعجب کردم ! طرف اینقدر اخلاقهای خوب داره و تحصیلات هم داره و خیلی خوش تیپ هم هست! باز شما دیدگاهتان این هست که ایشون پزشک نیست! خوب پس مشخصه شما نباید تا زمانی که دیدگاهایتان موقعیت گرایی است به انسانیت آرمانی اهمیت بدهید!انسانیت معقول در کنار موقعیت عالی بیشتر خوشایند شماست تا انسانیت آرمانی و موقعیت معمول...حتی شاید شما با مورد اول خوشبخت تر بشید.سعی نکنید ب خوشبختی با این آقا را به خودتان بقبولانید بلکه سعی کنید ببینید آیا واقعا نسبت به ایشان احساسی دارید یا خیر؟ ضروری است که شما به شوهرتون افتخار کنید...بهرحال اگر رویای قبدبلندی و جذابیت جسمانی برایتان اهمیت دارد بیشتر تامل کنید برخی از زندگی ها به این خاطر به هم خورده.... در هر حال مهم ترین مساله این است کنارشون حس خوشایندی به شما دست بدهد و از معاشرت کنارشون گاهی از ته دل بخندید.... قرار نیست ایشان معلم اخلاقتان بشوند قرار است شوهرتون بشوند پس به این نکته که از معاشرت باهاشون تا حدی لذت میدهید اهمیت اساسی بدهید و اگر حداقلی از جذابیت ها وجود دارد دیگر به باقی مسایل مانند پزشک نبودن و قدکوتاه بودن زیاد اهمیت ندهید. اما اگر هیچ جذابیتی ندارند رابطه را بدون تردید پایان بدهید که این کار وظیفه ی شماست. امیدوارم موفق باشید و عاقلانه و بر اساس ظرفیت ها و ضعف های خودتان تصمیم بگیرید

[deljoo_deltang]

یعنی هنوز خانوادت خبر ندارن؟ آیا خواستگاری اومده؟