مشکلات ازدواج با مرد بچه دار و جدایی یا تحمل

[parypanahy]

سلام، من تازه وارد این تایپیک و این سایت شدم و میخوام از شما دوستان و تجربه ها تون واسه حل مشکلم راهنمایی بخوام. من حدود کمتر از یک ساله ازدواج کردم و دو ماه بعد عقد مون اومدیم خونه خودمون و مستقل شدیم. و الان 7ماهه خونه خودمم. من حدود 3-4 ماه قبل ازدواج با همسرم آشنا شدم و با هم صحبت کردیم تا شناخت پیدا کنیم. همسرم بعد یه مدت آشنایی گفت باید چندتا موضوع مهم توی زندگیشو بامن درجریان بذاره و بعد درمورد ازدواج تصمیم بگیرم. اولش گفت که قبلا ازدواج کرده و جدا شده بعد یه مدت که پذیرش این موضوع رو در من دید گفت از اون زن یک دختر12-13 ساله داره که الان هزانتش با مادرشه و توی یه شهر دیگه زندگی می کنن.بعد چند روزی گفت یه موضوع دیگه هم هست باید بدونی و اینکه بعد جدایی با یه خانم دیگه هم ازدواج کرده و چندماه بعد جداشده و آخر اینکه چندسال بعدش دوباره خانم اولش رجوع میکنه و دوسال میمونه و باز جدا میشه. شرایط سختی بود و من خیلی ساده به قضیه نگاه کردم و به هر حال به خواستگاریش جواب مثبت دادم. فکر میکردم بچه به مادرش برای همیشه زندگی می کنه و تاثیری توی زندگی من نداره فکر میکردم همسرم رفتن بچه پیش مادردخترش رو پذیرفته و این موضوع اذیتش نمیکنه فکر میکردم آدم روشنیه . چون قبل ازدواج که دلیل داد هزانت بچه به مادرش رو ازش پرسیدم خیلی ساده و راحت جواب داد بچه خودش مادرشو انتخاب کرده و اونجا راحتته و من اجبارش نمیکنم. اما دریغ که اینا همش توهمات و تصورات من بود. رفتن به خونه خودمون مصادف شد با تعطیلات مدارس و کل این تعطیلات دخترش پیش ما بود و روزهای اول ازدواجم مثل شب تاریک شد و تمام عشقی که به خلوت با همسرم قبل ازدواج داشتم تا ابد تباه شد. با اومدن دخترش ، دیدم همسرم رابطه و احساس بسیار عمیقی با دخترش داره که با بقیه پدر و دخترا متفاوته و من نمیتونستم اینو بپذیرم. داشتم داغون میشدم حتی دست به خودکشی زدم اما همسرم زود فهمیدو منو رسوند بیمارستان و یه هفته بعد دوباره برگشتم به دنیا. بعد که مدارس باز شد دخترش تعطیلا آخر هفته و معمولا ماهی سه روز پیش مابود. اما یک ماه پیش مادرشو مجبور کرده بیان شهرما خونه بگیرن و اینجا مدرسه بره و از اون موقع پیش ماست و معلوم نیست چی قراره سر من و زندگیمو و آینده و عشق و احساسم بیاد

- - - Updated - - -

درضمن یادم رفت بگم من شاغل و کارمند هستم و اولین تجربه ازدواجمه

[mis-marjan]

دوست عزیز متاسفانه شما توی فرآیند ازدواج سطحی پیش رفتید و با اینکه قبل ازدواج همسرتون واقعیت هار و به شما گفت شما پذیرفتی ایشون قبلا دوازدواج ناموفق داشته و شما نادیده گرفتی
من در این ازدواج همسرت رو مقصر نمیدونم چون ایشون شرایط رو به شما گفتن و شما با پذیرش شرایط همسر ایشون شدی
حالا میخوام یه کم در مورد شرایط خودت و همسرت برای ما توضیح بدی سنتون؟ اوضاع مالی شما و همسرتون؟ شرایط اجتماعی و فرهنگی؟ تحصیلات خودتون و ایشون؟
چه ویژگی های مثبتی در همسرت دیدی که بهش جواب مثبت دادی؟
انتظاری که خودت از زندگی مشترک و همسرت داری؟

[zendegiye movafagh]

سلام
اول اینکه زندگی با مردی که دوبار جدا شده نباید خیلی براتون رویایی و رومانتیک جلوه می داد و یه سری موارد رو باید حتما در نظر می گرفتید و یا تحقیق می کردید که چرا جدا شده
شما از یه سری موارد به قول خودتون ساده گذر کردید که خیلی خیلی مهم هستند
دوم اینکه هیچ کی تو دنیا نیست که بتونه عشق و علاقه یک پدر و فرزند رو کم کنه و حتی اگه همدیگرو نبینن اون علاقه همیشه تو دلشون هست .

[فکور]

سلام

الان مشکلتون فقط اون بچه است یا مشکل دیگه هم دارید؟

بدترین حالت و ناموفق ترین حالت طلاق هست چرا خودکشی کردی ؟

با اون آقا راجع به بچه و آینده صحبت نکردی؟اگر کردی پاسخ چی بود؟

ایشون بعد خودکشی علت رو نپرسید؟

[parypanahy]

دوست عزیز متاسفانه شما توی فرآیند ازدواج سطحی پیش رفتید و با اینکه قبل ازدواج همسرتون واقعیت هار و به شما گفت شما پذیرفتی ایشون قبلا دوازدواج ناموفق داشته و شما نادیده گرفتی
من در این ازدواج همسرت رو مقصر نمیدونم چون ایشون شرایط رو به شما گفتن و شما با پذیرش شرایط همسر ایشون شدی
حالا میخوام یه کم در مورد شرایط خودت و همسرت برای ما توضیح بدی سنتون؟ اوضاع مالی شما و همسرتون؟ شرایط اجتماعی و فرهنگی؟ تحصیلات خودتون و ایشون؟
چه ویژگی های مثبتی در همسرت دیدی که بهش جواب مثبت دادی؟
انتظاری که خودت از زندگی مشترک و همسرت داری؟

سلام
ممنون از پاسخ و پیگیریتون
من کارمند هستم و دارای تحصیلات کارشناسی ارشد که قبل ازدواج درصدد بودم برای دکترا از بورس بگیرم اما شرایطی پیش اومد که نونستم برم. بعدش واسه دکترای ایران خودندم که مصادف شد با آشنایی با همسرم و سر جلسه کنکور نرفتم. چون شرایط روحیم جوری بود که قصد داشتم ازدواج کنم.
من 31 سال سن دارم و همسرم 41 ساله هستند.
همسرم کارمند ند. ایشون مرد بسیار خونواده دوست هستند خیلی اهل دوست و رفیق و بیرون رفتن نیستن . بسبار قابل اعتمادند.و بسیار احساسی و من هم بهشون علامندم و اینها دلایل انتخاب من بودند.
ازنظر اجتماعی و فرهنگی و سطح طبقاتی اختلافی نداریم و تقریبا در یک سطح هستیم.
البته همسرم کمی تعصبی هم هستند و لی این موضوع منو خیلی اذیت نمیکنه و باهاش مشکلی ندارم
از نظر مالی همونطورکه گفتم هردو کارمندیم و نمیشه گفت خیلی خوبه ولی مشکل مالی خاصی نداریم.
خونواده هامون باهم راحتن و مشکلی ندارن.
تنها مشکل من نوع برخورد و احساسیه که همسر با دخترش داره
گاهی اصلا نمیتونم حضور این دختر رو توی زندگی و خونه م بپذیرم و اینقدر بهم فشار میاد که دوست دارم ازخونه بیرونش کنم
البته رابطه من با دختر همسرم خوبه یعنی نذاشتم این دختر، حساسیتی که من به وجودش دارم رو خودش هم احساس کنه. و از این حساسیت من و همسرم مطلعیم
همیشه دوست داشتم با همسرم فقط برای هم باشیم و بقیه مسائل زندگی چه بچه چه خانواده هامون در مرحله بعدی قرار بگیرن . عاشق سفربودم و هستم و دوست دارم با همسرم دوتایی سفر بریم اصلا دوست ندارم دخترش همراهمون باشه اما اینو همسرم درک نمیکنه.
عاشق آشپزی غذاهای خاصم و دوست دارم این غذاها رو اول فقط برای خودم و همسرم دوتایی بپزم ولی حضور این دختر همیشه منو اینجا هم آزار میده
باور کنید آدم بدی نیستم اما میخوام این لذات رو فقط با همسرم تجربه کنم نمیخوام با احساس و تصورشون زندگی کنم .
گاهی دلم به حال خودم میسوزه. اما خودم کردم.و خودم خواستم. اما اصلا اینطوری به زندگی نگاه نمیکردم.

- - - Updated - - -

سلام

الان مشکلتون فقط اون بچه است یا مشکل دیگه هم دارید؟

بدترین حالت و ناموفق ترین حالت طلاق هست چرا خودکشی کردی ؟

با اون آقا راجع به بچه و آینده صحبت نکردی؟اگر کردی پاسخ چی بود؟

ایشون بعد خودکشی علت رو نپرسید؟

سلام و ممنون از پاسخگوییتون.
الان مشکل عمده من وجود این دختر در خونه منه. حضورش اذیتم میکنه. نوع رفتار و احساس همسرم با این دختر آزارم میده
گاهی واقعا بهم میریزم و فقط فقط به جدایی متوسل میشم.
روزی که دست به خودکشی زدم(حدود 60-70تاقرص خورده بودم) هنوز حدود 3ماه از ازدواجمون میگذشتو من همه چیزو تموم شده دیدم احساس کردم دیگه نمیتونم توی زندگی همسرم بمونم و این زندگی رو تحمل کنم دیگه نوع برخوردش با دخترش رو نمیتونستم ببینم. ازطرفی از جدایی و عواقبش میترسیدم و اون لحظه خوردن قرص تنها راه حلی بود که به نظرم رسید.
قبل ازدواج همسرم و خونوادشون خیلی تاکید داشتن که هزانت بجه با مادرشه و خود بچه مادرشو انتخاب کرده که من اصلا به برگشت این بچه فکر هم نمیکردم. فقط گفتن ممکنه ممکنه احتمال داره مادر این دختر بمیره یا زادواج کنه و این دختر مجبورشه بیاد پیش شما.
همسرم قبل ازدواج وقتی از دخترش صحبت میکرد بیشتر بر تمکین مالی و آینده این دختر تاکید داشت و من با این موضوع مخالفتی نداشتم
بعد اون اتفاق و برگشت من از بیمارستان، همسرم جوری برخورد میکرد که انگار اتفاقی نیفتاده و من ازسر دلخوشی دست به اینکار زدم و انگار داشت منو با بی تفاوتیش شرمنده میکرد.
درواقع با بی تفاوتی کاری کرد که منو خاموش کنه.

[شیدا.]

به ویژگیهای همسرتون اضافه کنید که بسیار باسیاست با شما برخورد کردند و می کنند

اول شما را از نظر عاطفی وابسته کردند
بعد جریان جداییشون را گفتند صبر کردند تا کاملا کنار بیایید و بپذیرید
بعد جریان بچه را گفتند باز صبر کردند تا کنار بیایید
بعد جریان ازدواج دوم را گفتند صبر کردند ...
بعد بچه را آرودند خونه و ...
با موضوع خودکشی شما خیلی خوب و باسیاست برخورد کردند و ...

می دونی که جریان همون قورباغه است که می ندازن تو آب و ذره ذره دمای آب را بالا می برند تا پخته بشه.
اگه یک دفعه بندازن تو آب جوش سریع می پره بیرون.

فقط برام سواله که با این همه برنامه ریزی و سیاست چطور دو بار طلاق گرفتند.

[toojih]

پری جان، این حرف من شاید شعار به نظر برسه ولی توی سن و سال من تجربه جایی برای شعار نمیزاره. باید عشق بورزی تا بتونی عشق رو دریافت کنی.

فکر کن دختر خودته و عاشقانه دوستش داشته باش، هم اونو و هم همسرت رو. بدون اینکه در مقابلش چشمداشت دریافت عشق و محبت داشته باشی. دقیقا مثل یک مادر.

مطمئنم اگه اینطوری باشی حتما مزه عشق رو در کنار همسرت و دخترت خواهی چشید.

[khoshkhabar]

سلام
چرا با اين سن كمت و شرايط خوبت با يه مردي كه دوبار جدا شده و يه دختر 12ساله داره ازدواج كردي؟
فكر نميكردم كسي را ببينم كه مثل خودم انقدر با احساسات صرف انتخاب همسر كنه.
منم در سن 25 سالگي و با مدرك مهندسي از يه دانشگاه خوب تهران و شاغل يه شركت دولتي معتبر با يه مرد مطلقه كه 2 تا بچه داشت ازدواج كردم.اونم مطلقه بودن و بچه داشتن را مرحله به مرحله بهم گفت.اول از نظر احساسي منو وابسته كرد بعد گفت يه بار جدا شده.بعد از يه مدتي گفت بچه هم داره .اوايل گفت پيش مادرشونن.
داستان من خيلي طولانيه فقط همينو بگم كه تازه بعد از 7سال زندگي 2 ساله كه فهميدم آقا بعد از جدايي از همسر اولش وازكتومي كرده بوده و به من نگفت.يعني چون خودش بچه داشت با بيرحمي منو از مادر شدن محروم كرد.
وضعيت خوبي ندارم خسته و درمونده شدم.
تجربه مو گفتم تا شايد كمكي بهت بشه.

[کاغذ بی خط]

منظورت از این که می گی از نوع رابطه و علاقه همسرم و دخترش بدم میاد چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟
میشه جزییات رو بگی مثلا چه جوری برخورد می کنه؟
چی اون رابطه برای تو دردناکره؟
علت جدایی ار همسرای قبلیشون چی بوده؟

[فکور]

دوباره سلام

از نظر منطقی اون آقا باید با کسی با شرایط شبیه خودش ازدواج میکرد نه با یه دختر که شور و شوق یه زندگی دست اول رو داره

باز هم از نظر منطقی که نگاه کنیم اون دختر به هر حال به پدرش نیاز داره بی انصافیه که شما توقع داشته باشی پدرشو نبینه یا کاری براش انجام نشه مطمئنا حداقل تا 18-19 سالگی اون دختر روابط با پدرش رو با همین کیفیت ادامه میده بعدش هم شاید در ظاهر کمی خشک تر بشه ولی به هر حال وابستگی هست

شما دو راه بیشتر نداری
1- سعی کنی به اون دختر واقعا علاقمند بشی و اونو یه چیزی تو مایه های بچه خودت ببینی در این صورت حضورش برات زجر آور نمیشه حتی میتونی بخشی از نیاز های عاطفیش رو خودت تامین کنی که اون دیگه سراغ پدرش نره و شما رو حساس تر نکنه

2- اگه داری زجر میکشی و تحمل این شرایط رو نداری خیلی سریع جدا بشی و به فکر یه زندگی دیگه باشی چون این زندگی مطمئنا هیچ وقت مثل یا حتی شبیه یه زندگی دست اول نمیشه

اصلا اصلا به خودکشی و اینجور چیزا فکر نکن فقط زودتر بین این دو راه تصمیم بگیر جوانی آدم فقط یه بار اتفاق می افته دوستم