شوهرم یه ایراد گیر بزرگه! و دارم زیر لنتقادهاش له میشم.

[آراس]

سلام.
من 28 سالمه و 3 سال هست ازدواج کردم.
فوق لیسانسم و در حال حاضر تو یه مرکز تحقیقات کار می کنم و در آمد چندانی ندارم (که از این بابت خیلی ناراحتم!)
من شوهرمو دوست دارم. مرد مستقل و قوی هستش. خیلی منضبط (بر عکس من!) و با برنامه...
زندگی ما با عشق اون به من و لبریز شدن از محبتش شروع شد... ولی امروز اوضاع خیلی فرق کرده! من از اون دسته نیستم که بگم تا آخر باید مثل دوران نامزدی بدون دغدغه فقط خوش باشیم کلا رملنتیک نیستم زیاد...ولی رعایت احترام چیز دیگه ایه.
من نمی گم مشکلی ندارم اتفاقا تو این پست حسابی خودم رو معرفی کردم.
http://www.hamdardi.net/thread-31121.html
اما خب... مسئله شوهرم جدای از قضیه منه.
اون خیلی ایده آل گرا و ایرادگیر هست. این سخت گیریش برای خودش هم هست. ولی این اخلاقش باعث شده تبدیل به یه ماشین غر بشه.
مدام ایراد میگیره و تکه کلامش اینه " همه کارو باید خودم بکنم!" این حالتش فقط با من هم نیستا. هر کی هر کار کنه ناراضیه...مگر اینکه خودش توش دخیل بوده باشه. تو کارش هم همینه خودش میگه کارمندام به خونم تشنه ان! همیشه ازشون ناراضیه!
از نظرش همه این زندگی رو اون ساخته و من هیچ نقشی ندارم. من هیچ تلاشی نمی کنم. گاهی احساس می کنم اصلا بود یا نبود من براش فرقی نداره.
من واقعا بی عرضه نیستم...یعنی راستش نمی دونم...نمی تونم قضاوت کنم.
حداقل خنگ نیستم!
ولی اون همیشه منو تحقیر میکنه.
دیروز میگه تو دماغت هم نمی تونی بالا بکشی!
امروز میگه مثل ملانصردینی...90 در صد تصمیماتت اشتباهن!
اعصابمو خورد کرده دیگه...
واقعا یه وقتایی انقدر غر میزنه که هول می کنم و خراب کاری می کنم...
تا جایی که یادمه من چون بچه اول بودم همیشه مستقل بودم....ولی از بس ازم ایراد گرفته شخصیتم داره عوض میشه...
من دختر جدی و سخت کوش و مستقلی بودم که دارم میشم یه ابله دست و پا چلفتی.
بارها و بارها باهاش صحبت کردم... در شرایطی که صمیمی میشیم اعتراف میکنه که اخلاق مزخرفی داره و میگه من بابام همیشه تحقیرم میکرده...این جوری خودمو حفظ کردم! میگه بهترین کار اینه که تو گارد نگیری...از خودت دفاع نکنی...با من بحث نکن....من خودم پشیمون میشم اونقت ولی بحث که میکنی دیگه کوتاه نمیام!
آخه من چطور همه چی بارم کنه...شخصیتم رو خرد کنه و هیچی نگم. بلاخره منم آدمم!
این روش رو امتحان کردم...تا چند بار طاقت میارم اما آخرش دیگه یه جا کم میارم و می ترکم!
و دیگه بحث و تخریب و تخریب!

من میدونم باید اعتماد بنفسم اونقدر بره بالا که حرفاش روم اثر نزاره ...اما چطور..میزاره..از هر 10 تاش یکیش میزاره...بعضی اوقات هم درست میگه...و من بیشتر در بیزاری از خودم فرو میرم.
دیگخ دارم می ترسم....احساس می کنم اون هنم داره بدتر میشه...
من نمیخوام هرگز بچه دار بشم تا اون ههم مثل من به اسم اینکه داره تربیت میشه سرکوفت بخوره.

ممنون میشم کمکم کنید...

[آراس]

دوستان یعنی کسی نیست که راهنمایی کنه منو؟

[آراس]

[Nina s]

سلام اراس جان
فكر كنم همسرتون فرد ايده ال گرايى باشه و هميشه توقع داره همه چيز به بهترين حالت ممكن و بدونِ اشتباه انجام بشه. مطمئنن خودشونم خيلى اذيت ميشن. اگه تو سايت "ايده ال گرايى" رو سرچ كنيد مقالات مرتبط رو پيدا مى كنيد. اونارو مطالعه كنيد و با توجه به شناختى از همسرتون داريد اگه مطمئن شدين كه ايشون اين مشكل رو داره سعى كنيد بهشون كمك كنيد كه با پيامدها و راهكارهاى درمانش اشنا بشن.

[آراس]

نینا جان متشکرم. حتما!
ولی من در حال حاضر نمی دونم در مقابل رفتار ها و انتقاد هاش باید چه واکنشی نشون بدم. گاهی روابطمون حسابی میفته تو سر پایینی...یعنی اون با ایراد گرفتنشا منو ناراحت میکنه و من در بهترین و کنترل شده ترین حالت اینه که ساکت برم و به کارای خودم برسم و ازش دور بشم... نتیجه این کار اینه که تنش ایجاد نمیشه اما خب چیزی حل نمیشه...تازه فضای رابطمون هم حسابی سرد میشه که تقریبا هم شده!
دیگه انگیزه صحبت رو در رو هم ندارم چون زیاد داشتیم و همیشه روال این بوده که حرفای ناراحت کننده ای مطرح میشن و بحث و بحث و بحث...در نهایت تصمیم میگیریم هر کدوم رعایت هم رو بکنیم ... تا چند روز... و بعد روز از نو روزی از نو...دیگه انرژی اون بحث ها کردن ها رو ندارم!

[آراس]

سلام
اگر براى گرفتن راهنمايي از متخصصين گرامى لازم هست مطلب رو جايى ديگه ثبت كنم لطفا بهم اطلاع بدين.

[ardeshirk]

سلام به شما ..
ببينيد جداي از اينکه همسرتان تا چد حساس وايرادگيرهست ويا به نوعي ايده آل گرا... به نظرميرسه شماهم هنوز نتونستي يه ارتباط خوب ومطمئن با ايشون برقرارکني ... بايد قبول کني همه ما نقاط منفي ومثبت داريم جداي ازاينکه هرکدوم ما درمحيط هاي جداگانه وبا افکار مختلف پرورش پيدا کرديم پس توجه به نکات افتراق هنرنيست وتوجه به نکات اشتراک وتقويت اونا مهم تراست ... موضوع ديگه شما بايد بعداز 3سال ايشون رو شناخته باشي که درچه اموري چطور رفتارميکنه !!!!! نبايد با بي توجهي ورفتارناشيانه اونو جريحه داربکني ... من يه دوستي داشتم ميگفت همسرم بعداز 20 سال زندگي مشترک با هنوز نميدونه من غذاي اينجوري نميخوام ويا دوست ندارم براي يه ميهماني 2ساعت معطل بشم ويا ..... ميخوام بگم بعضي موضوعات جداي ازاينکه سطحي است يا عمقي به همراه بي توجهي طرف مقابل مايه دردسر واختلاف ميشه ...بايد قبول کني بالاخره ايشون يه سري خلق وخويي داره که باعاش بزرگ شده واجين شده اين اخلاقيات هم درمسائل مختلف قابل شناسايي ورصد نمودنه وبه راحتي شما ميتوني تصور کني نظر ايشون درمسائل مختلف چيه وقتي نظر ايشون رو درک کردي وبا هاش همراه شدي سبب کم شدن اصطکاک بيت خودتون ميشه بعد ميتوني توي همون مسائل وانجام شون پيش قدم بشي واونو خوشحال کني ودرمرتبه بعدي که اطمينان پيدا کرد که اگه شما کاري بکني انگار خودش انجام داده اون موقع ميتوني اين شرايط رو تعديل کني وبه تدريج بهش يفموني حالا اگه اين قضيه رو اينجوري هم حل ميکرديم ميشد وزحمت کمتري متحمل ميشديم .... متاسفانه اغلب خانم ها سياست ندارند البته منظورم حقه بازي نيست منظورم مديريت شرايط ومديريت رفتاري همسرانشان هست توي هرموضوعي خانم ها که ميخوان تغيير ايجاد کنن اولين قدم توجه به زمان وصبر داشتنه بعد نزديکي وهمراهي نزديک دراون موضوع با همسرشون وبعداز اطمينان پيدا کردن تغيير وتعديل اون شرايط ... شمام به حرفام فکرکن خوب خوب وبعد بکارببند مطمئنم موفق ميشي

[آراس]

سلام

واقعا ممنونم به خاطر حرفاتون

درست ميگين من خيلى سعى در تطبيق دادن خودم با همسرم نميكنم و بيشتر در تلاشم اون با من منطبق بشه. اينو تا حالا نفهميده بودم ولى خوب كه فكر مي كنم اينطور هست. اين احساس و تفكر رو داشتم كه نميخوام براى آرامش خودم بهش باج بدم و اگه قراره منو بخواد من همين جورى هستم. به قولى مي گفتم نبايد نقش بازى كنم... اما حالا مي فهمم كه اين تفكر از حد خودش بزرگتر شده و من بيشتر به سمت خود محورى رفتم.

اين فكر كه نمي خوام با ازدواج تغيير كنم! من همونيم كه هستم نميخوام ديگران بهم بگن بعد ازدواج خيلى عوض شد هميشه در من بوده! واقعا فكر نمي كردم عامل اين باشه! دليل اين فكر اين بود كه نمي خواستم در ازدواج ذوب شم و دست از پيشرفت بردارم...اما انگار بد عمل كردم!

من از دو رويي خوشم نمياد و ذاتا توانايى نقش بازى كردن ندارم...اما درست ميگين درك كردن و مديريت شرايط از جنس ديگه اى هستش...
دوست عزيز، ardeshirk, (كه به نظرم آقاي اردشير بتونم صداتون كنم) از خوندن حرفهاتون واقعا يكه خوردم. ولى حرفاتون كاملا در مورد من صدق ميكنه.

من بايد رفتار و شيوه اى متفاوت پيش بگيرم... كه سخته چون سه سال هست زندگيمون اين جور قالب گرفته و اينكه من يه طرف ماجرام...طرف ديگه شوهرمه كه مسلما وقت ميبره تا متوجه بشه من دارم تلاش مي كنم و از موضع خودش پايين بياد...

الان سوالم اينه كه چطور به طور متعادل اين كار رو بكنم؟ البته نياز به فكر بيشتر دارم... فعلا كمي هنگ هم كردم!!
مي تونم رو كمك شما حساب كنم؟
دوستان ديگه هم همينطور اگه در اين زمينه بتونن راهنماييم كنن واقعا ممنون ميشم!

[ardeshirk]

توي هرموضوعي خانم ها که ميخوان تغيير ايجاد کنن اولين قدم توجه به زمان وصبر داشتنه بعد نزديکي وهمراهي نزديک دراون موضوع با همسرشون وبعداز اطمينان پيدا کردن تغيير وتعديل اون شرايط ... شمام به حرفام فکرکن خوب خوب وبعد بکارببند مطمئنم موفق ميشي
با سلام به شما
خوشحالم که موثر بود ....به نظر خودم کليدي ترين موضوع درروابط زناشويي مطلبي که بالا آوردم ... براي اينکه تابوي چيزي رو بشکني ويا ابهت موضوعي که براي طرف مقابلت هست رو تعديل کني اول اون رو درک کن ... بعد بهتر ازطرف مقابلت اون کارو انجام بده تا شگفت زده اش بکنب وبعد که مثل اون شدي بخاطر اينکه از اون ايراد نگيري وجريحه دارش نکني ووادار به تقابل نکني حالا کارخودت ورفتار خودت رو که آيينه رفتارخودش هست رو زير سوال ببر يعني تعديلش کن ... معجزه ميکنه بدون هيچ تنش وحساسيتي از جنس خودش درمسائل وارد شو واز جنس خودش مسائل رو تقليل بده ... زمان ميبره ولي حتمي است ضمنا اينکه هم به اون واعتقاداتش توهين نکردي ونه فضاي خونه رو متشنج نکردي وهم اينکه نشون دادي ميتوني وتوانايي اون رو داري که توام مثل اون بلکه بالاتر وبهتر ازاون رفتارکني .... سعي کن وسط کار بي صبري نکني وهمه چي رو زير سوال نبري ... هيچ چيز درزندگي مشترک مانند تفاهم ( شناخت عميق انتظارات وخواسته ها ورفتارهاي همديگه واهداف پس پرده رفتارها به همراه حفظ شان وشئون خانواده ) نيست که بزرگترين سرمايه هست پس هرچقدر براش وقت بذاري بازخوردش براي خودته شک نکن خواهر من بهترين نتيجه رو ميگيري با درايت وصبر .... دلم نميخواد ببينم بعضي ها زندگي مشترک رو به مثابه رزمگاه ومحل نبرد تفکرات وخواسته ها ومنطق هاي خويش ميبينن ...بعدا که بشيني فکربکني هم هودت وهم همسرت ميبيني که مسائلي که براشون حساسيت نشون دادي وبراي اثبات حقانيت خودتون نهايت تلاش رو ميکردي خيلي بي اهميت هست ... مسائل در زندگي مشترک همش نسبي است اصلا سياه وسفيد به اون صورتي که تصورميشه نيست ... نذار به زندگي ات بابت اين مسائل تلنگر وارد بشه البته ببخشيد همه حرفام خطاب به شماست چون از همسرتون اندازه مطالب فوق مطلعم وطرفم شماييد .... شک ندارم موفق ميشي

[ardeshirk]

چه خبر ؟ اوضاع چطوره ... آيا بي خبري ميتونه معني خوش خبري باشه