ایا می توانم به ازدواج فکر کنم؟

[سپیدقلب]

با سلام.پسر 20 ساله هستم.نمیدونم از کجا باید شروع کنم.امیدوارم بتونم خوب نگارش کنم.راستش یکی دو سال پیش مادرم تلویحا پیشنهاد ازدواج با یکی از اقوام رو به من داد.منم بعد از یه مدت پایین و بالا کردن و تفکر با خودم گفتم خانوادش که عالی هستن،فامیل هم که هستیم،کیس خوبی به نظر میاد باشه.به مادر و پدرم گفتم ازش بدم نمیاد،اونام ظاهرا یه صحبتایی با خانوادش کردن(که البته من در جریانش نبودم و هنوزم نیستم)و از رفتار خانواده دختر که به شدت به من علاقه نشون می دادن و نوع رفت و آمدها که ناگهان چندین برابر شد به این موضوع پی بردم.بگذریم.خلاصه کنم،من اون موقع تازه دانشجو شده بودم،و از همون اول موفق نبودم(به دلایل شخصی) و خلاصه اصلا شرایطم خوب نبود. تا پارسال که تصمیم گرفتم دوباره کنکور بدم و تو یه رشته دیگه قبول شدم ! و انشاا... قراره بورسم کنند و کارم هم بعد از 4 سال انشاا... تضمینه... همون طور که گفتم خانواده ی دختر خانواده خوبی هست،البته هنوز با خودش صحبت نکردم و آشنا نیستم اما خانواده ای هستن که به نظرم کمکون کنن و در توانشون هست در صورت ازدواج موقتا یه واحد در اختیارمون بگذارند.البته من اصلا توی محاسباتم مگر با ضریب خیلی پایین روش حساب نمی کنم.البته اضافه کنم که به شدت احساس می کنم که به ازدواج نیاز دارم و تا اونجایی که می دونم هوس نیست،از لحاظ روحی و عاطفی و جنسی احساس نیاز می کنم.راستش من متدینم و نماز می خونم.برای همین برای خودم نسبت به روابط خارج از چهارچوب ازدواج محدودیت قائلم و همین با توجه به وضع و اوضاعی که همه در جریانید که وجود داره یکم به من فشار وارد می کنه .الان چیزی که فکرم رو مشغول کرده اینه که اصلا می تونم در حالی که مشغول تحصیلم ازدواج بکنم؟آیا به درس و پیشرفت تحصیلیم ضربه نمیزنه؟لطفا منو راهنمایی کنید.اگر تجربه ای در این زمینه دارید لطفا در اختیارم بگذارید(مثلا زندگی هایی که در زمان دانشجویی تشکیل شدن،دلایل موفقیت وعدم موفقیتشون و...)با تشکر

[Naashena]

شواهد من نشون میده قطعا به درستون ضربه میخوره
مثالش خودم و دوتا از دوستام که ازدواج کردن
البته تاثیرش متفاوته
مثلا یکی از دوستام نتونست حتی لیسانسشو تموم کنه
اون یکی هم مدت تحصیلش بیشتر شد ولی فوقشم گرفت
منم که فعلا رو هوا هستم
ولی باید ببینی چقدر داری هزینه میدی و چقدر فایده بدست میاری و بعد تصمیم بگیری
ببین چقدر برای ازدواج حاضری هزینه بدی

- - - Updated - - -

شواهد من نشون میده قطعا به درستون ضربه میخوره
مثالش خودم و دوتا از دوستام که ازدواج کردن
البته تاثیرش متفاوته
مثلا یکی از دوستام نتونست حتی لیسانسشو تموم کنه
اون یکی هم مدت تحصیلش بیشتر شد ولی فوقشم گرفت
منم که فعلا رو هوا هستم
ولی باید ببینی چقدر داری هزینه میدی و چقدر فایده بدست میاری و بعد تصمیم بگیری
ببین چقدر برای ازدواج حاضری هزینه بدی

[سپیدقلب]

تشکر از شما.منظور شما از هزینه چیه؟

- - - Updated - - -

ببخشید،چند سالتونه وچند ساگلی ازدواج کردید؟در چه مقطعی مشغول تحصیل هستید؟

[sara 65]

سلام آقای سپید قلب
جالبه که تا چند سال قبل بهترین زمان ازدواج رو دوران دانشجویی میدونستن اما الان اوضاع انقدر بده که اگرم کسی به شما پیشنهاد بده که با این شرایط ازدواج کنید شاید خودش هیچوقت جرات اینکارو نداشته باشه! بهر حال جواب این سوالتونو هیچکی بهتر از خود اون خانوم نمیدونه. حالا که خانواده هاتون در جریانن خب خودتون هم یه صحبتی با هم داشته باشینو ببینین اصلا به هم میخورین یا نه. شاید طرز تفکرتون خیلی با هم فرق داشته باشه یا شاید اصلا اون خانوم راضی به ازدواج با یه پسر بیکار نباشن. اونوقت اصلا نیازی نیست که این همه خیال پردازی کنینو فکرتونو مشغول کنین که الان میتونم ازدواج کنم یا نه! اما خب اگه دیدین قانعه و انتظار نداره اول ازدواج همه چی داشته باشه خب چرا تعلل؟؟؟؟؟

[مصباح الهدی]

با احترام به نظر دوستان.
به نظر من بهتره دوران کارشناسی را تمام کنید و بعد به ازدواج فکر کنید.هم پخته تر می شید.معیارهاتون تا اون موقع تثبیت میشه.
تا اون موقع هم حتما مطالعاتتون را در زمینه خانواده زیاد کنید.
به دنبال یک اشتغال هر چند ساده هم باشید حتما! استقلال فکری و فردی برای یک مرد واقعا مهمه! بعدا خودتون احساس ناخوشایندی می گیرید.

- - - Updated - - -

با احترام به نظر دوستان.
به نظر من بهتره دوران کارشناسی را تمام کنید و بعد به ازدواج فکر کنید.هم پخته تر می شید.معیارهاتون تا اون موقع تثبیت میشه.
تا اون موقع هم حتما مطالعاتتون را در زمینه خانواده زیاد کنید.
به دنبال یک اشتغال هر چند ساده هم باشید حتما! استقلال فکری و فردی برای یک مرد واقعا مهمه! بعدا خودتون احساس ناخوشایندی می گیرید.

[Naashena]

من ۲۷ هستم و مقطع ارشد هم هستم. عقدمم هفته دیگه هست
منظورم از هزینه پول مادی نبود منظورم همین افت تحصیلی که قطعا خواهید داشت و همین اضافه شدن به مقطع لیسانستون و حتی اگه درست مدیریت نکنید ممکنه نتوند لیسانستون رو تموم کنید اینا هزینه های غیر مادی هست که خواهید پرداخت
من خودم از ۱۹ سالگی کار کردم که الان تونستم اینقدر استقلال پیدا کنم که برم سراغ ازدواج
داشتن کار مهمه چون به طرف مقابل اطمینان خاطر میده که این ادم اهل کار و زندگی هست
داشتن کار هم همراه تحصیل قطعا به درست لطمه میزنه و اینم هزینه ای که می پردازی رو دو برابر میکنه
که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
فایده هایی هم که بدست میاری معلومه دیگه(البته درصورت انتخاب درست وگرنه کلا میشه هزینه)
ببین برات میصرفه هنوز

[سپیدقلب]

سلام آقای سپید قلب
جالبه که تا چند سال قبل بهترین زمان ازدواج رو دوران دانشجویی میدونستن اما الان اوضاع انقدر بده که اگرم کسی به شما پیشنهاد بده که با این شرایط ازدواج کنید شاید خودش هیچوقت جرات اینکارو نداشته باشه! بهر حال جواب این سوالتونو هیچکی بهتر از خود اون خانوم نمیدونه. حالا که خانواده هاتون در جریانن خب خودتون هم یه صحبتی با هم داشته باشینو ببینین اصلا به هم میخورین یا نه. شاید طرز تفکرتون خیلی با هم فرق داشته باشه یا شاید اصلا اون خانوم راضی به ازدواج با یه پسر بیکار نباشن. اونوقت اصلا نیازی نیست که این همه خیال پردازی کنینو فکرتونو مشغول کنین که الان میتونم ازدواج کنم یا نه! اما خب اگه دیدین قانعه و انتظار نداره اول ازدواج همه چی داشته باشه خب چرا تعلل؟؟؟؟؟

ممنون،ولی کار هنوز به اون جا ها نرسیده .موضوع مهم دقیقا خود ازدواج در حین تحصیله.اگه از این بحث نتیجه گیری کنم تازه می رسم سر صحبت کردن سر شرایط...!

- - - Updated - - -

با احترام به نظر دوستان.
به نظر من بهتره دوران کارشناسی را تمام کنید و بعد به ازدواج فکر کنید.هم پخته تر می شید.معیارهاتون تا اون موقع تثبیت میشه.
تا اون موقع هم حتما مطالعاتتون را در زمینه خانواده زیاد کنید.
به دنبال یک اشتغال هر چند ساده هم باشید حتما! استقلال فکری و فردی برای یک مرد واقعا مهمه! بعدا خودتون احساس ناخوشایندی می گیرید.

- - - Updated - - -

با احترام به نظر دوستان.
به نظر من بهتره دوران کارشناسی را تمام کنید و بعد به ازدواج فکر کنید.هم پخته تر می شید.معیارهاتون تا اون موقع تثبیت میشه.
تا اون موقع هم حتما مطالعاتتون را در زمینه خانواده زیاد کنید.
به دنبال یک اشتغال هر چند ساده هم باشید حتما! استقلال فکری و فردی برای یک مرد واقعا مهمه! بعدا خودتون احساس ناخوشایندی می گیرید.

تشکر از شما .احساس ناخوشایندی می گیرید" دقیقا" منظورتون چیه؟

- - - Updated - - -

ممنون انقدر انتقد پذیر هستید که انتقاد من رو هم پاک کردید !....

[سپیدقلب]

سلام .تو رو خدا بازم به من جواب بدید من اینجا نیومدم که فقط همین چند تا جواب رو بگیرم.من نیاز به مشورت شما دارم....خواهش می کنم

[مصباح الهدی]

ممنون،ولی کار هنوز به اون جا ها نرسیده .موضوع مهم دقیقا خود ازدواج در حین تحصیله.اگه از این بحث نتیجه گیری کنم تازه می رسم سر صحبت کردن سر شرایط...!

- - - Updated - - -


تشکر از شما .احساس ناخوشایندی می گیرید" دقیقا" منظورتون چیه؟

- - - Updated - - -

ممنون انقدر انتقد پذیر هستید که انتقاد من رو هم پاک کردید !....

سلام
ببینید یک پسر اگر بدون استقلال نسبی ازدواج کند و کاملا دستش توی جیب پدرش باشد؛خودش اصلا حس خوبی ندارد.چون یک مرد دوست دارد خودش مستقلا زندگی خودش را اداره کند. برای یک زن هم خیلی مهمه که بتواند به همسرش تکیه کند.

همچنین وقتی معیارهاتون ثابت شد ممکنه از ازدواجتون پشیمون بشید.مثلا بگید کاش با یه دختر تحصیل کرده تر ازدواج می کردم.یا ...

برای اینکه منظور من را از تثبیت معیار متوجه بشین یه مثال می زنم:
مثلا یک پسری تو بچگی دوست داشت خلبان بشه.
تو ابتدایی دوست داشت فضا نورد بشه.
تو راهنمایی دوست داشت دکتر بشه.
اما وقتی موقع انتخاب رشته دبیرستان شد؛دید ریاضی بیشتر دوست داره و رشته ریاضی انتخاب کرد.و دوست داشت مهندس بشه.

بعدا کم کم دید رشته مکانیک را بیشتر دوست دارد و دوست داشت تو دانشگاه این رشته را بخونه.
بعد تو کنکور فوق دید که به گرایش سیالات علاقه بیشتری دارد و برای این رشته کنکور داد.

خب به نظرتون تو کدوم مرحله میشد روی تصمیم گیری شغلی آینده این پسر اعتماد کرد.

منظورم این است که وقتی آدم مطالعه نداشته باشه و بعضی چیزها را تجربه نکرده باشه؛ممکنه خودش واقعا ندونه چی می خواد و احساس اون موقع کاملا کاذب باشه.یعنی شما الان فکر کنید که من یک دختر این طوری می خوام ولی بعدا با تجربه بیشتر می فهمید که در اصل یه دختر با ویژگی های دیگه می خواستین .
به همین دلیل می گم تا 24 سالگی فرصت دارید.
هم مطالعه کنید و هم دنبال کار باشید.
برای ازدواج عجله نباید کرد.صحبت یک عمر زندگی است.

[سپیدقلب]

سلام
ببینید یک پسر اگر بدون استقلال نسبی ازدواج کند و کاملا دستش توی جیب پدرش باشد؛خودش اصلا حس خوبی ندارد.چون یک مرد دوست دارد خودش مستقلا زندگی خودش را اداره کند. برای یک زن هم خیلی مهمه که بتواند به همسرش تکیه کند.

همچنین وقتی معیارهاتون ثابت شد ممکنه از ازدواجتون پشیمون بشید.مثلا بگید کاش با یه دختر تحصیل کرده تر ازدواج می کردم.یا ...

برای اینکه منظور من را از تثبیت معیار متوجه بشین یه مثال می زنم:
مثلا یک پسری تو بچگی دوست داشت خلبان بشه.
تو ابتدایی دوست داشت فضا نورد بشه.
تو راهنمایی دوست داشت دکتر بشه.
اما وقتی موقع انتخاب رشته دبیرستان شد؛دید ریاضی بیشتر دوست داره و رشته ریاضی انتخاب کرد.و دوست داشت مهندس بشه.

بعدا کم کم دید رشته مکانیک را بیشتر دوست دارد و دوست داشت تو دانشگاه این رشته را بخونه.
بعد تو کنکور فوق دید که به گرایش سیالات علاقه بیشتری دارد و برای این رشته کنکور داد.

خب به نظرتون تو کدوم مرحله میشد روی تصمیم گیری شغلی آینده این پسر اعتماد کرد.

منظورم این است که وقتی آدم مطالعه نداشته باشه و بعضی چیزها را تجربه نکرده باشه؛ممکنه خودش واقعا ندونه چی می خواد و احساس اون موقع کاملا کاذب باشه.یعنی شما الان فکر کنید که من یک دختر این طوری می خوام ولی بعدا با تجربه بیشتر می فهمید که در اصل یه دختر با ویژگی های دیگه می خواستین .
به همین دلیل می گم تا 24 سالگی فرصت دارید.
هم مطالعه کنید و هم دنبال کار باشید.
برای ازدواج عجله نباید کرد.صحبت یک عمر زندگی است.

ممنون از شما.مشکل مالیم تقریبا داره حل میشه.میدونم شما چی می گید.پختگی و تغییر سلایق رو قبول دارم...ولی احساسم اینه که به اون معیاری که برای انتخاب همسر لازمه رسیدم،مثلا دیگه فقط زیبایی برام مهم نیست و اخلاق،دیندار بودن،سطح خانوادگی،سطح فکری و همچنین معیارهای طرف مقابل خیلی نسبت به قبل برام مهم تر شده...مطالعه تا حدودی کردم...البته هرچه مطالعه کنم کم کردم.شما بگید بیشتر چه زمینه ای رو برای مطالعه پیشنهاد میدید؟