هیس دخترها فریاد نمی زنند!

[نوروزیان.]

تیزر این فیلم را قبلا دیده بودم. برای همین امروز به سینما رفتم و این فیلم را دیدم. راستش سوژه فیلم و پیام کلی آن قابل تحسین بود. اما پرداخت آن می توانست خیلی بهتر باشد. نقدهای زیادی به این فیلم از جنبه های اجتماعی و حقوقی شده است که در سایت های دیگر موجود است. اما کسی به جنبه های روانشناسی فیلم توجه نمی کند. من قصدم این است که هم نقاط قوت و هم نقاط ضعف فیلم را از این جهت بررسی کنم. البته منظورم روانشناسی تخصصی که کار متخصصان است نیست. بلکه بیان نکته های روانشناختی فیلم است که به درد مراجعان این سایت و مشاوره دادن به کاربران بخورد.

- مشکلات حاد و کمرشکن از ساده انگاری های ما سرچشمه می گیرد.

همه تصور می کنند که بچه های خانواده های مرفه و ثروتمند خوشبخت هستند و ناهنجاری مال بچه های خانواده های فقیر است. این فیلم به خوبی روی این نکته دست گذاشته است. شیرین و دختربچه ای که به خاطر او شیرین مرتکب قتل سرایدار می شود هر دو متعلق به طبقه مرفه هستند. اما در فیلم می بینیم که والدین شیرین هیچ گونه آگاهی به روش های درست تربیت فرزند ندارند. این مشکل را در صحنه های مختلف فیلم می بینیم :

- دخترک هشت ساله ( شیرین کودک ) در مزون لباس عروسی که مادرش صاحب آن است بازی می کند. او چیزی را خراب نمی کند یا شیطنت نمی کند. بلکه با یک شوق دخترانه تور عروسی را بر سر انداخته است و جلوی آینه می رقصد و بین لباس عروس ها با اشتیاق راه می رود. اما مادر به شدت کلافه می شود و حوصله دخترک را ندارد. و می خواهد او را به خانه بفرستد. در حالی که می بینیم یکی از همکاران او با مهربانی با شیرین رفتار می کند. یک تور برای او آماده می کند و به سادگی راضی اش می کند. اما مادر هیچ خلاقیت و ابتکاری برای رفتار با دخترش ندارد در حالی که می تواند با کمی ابتکار دخترش را نگهداری کند.

- مادر به دخترش اجازه حرف زدن نمی دهد. به محض اینکه شیرین دهان باز می کند و می گوید مامان مشکلی برایم پیش آمده ، توپ و تشرهای مادر به صورت رگباری شروع می شود : حتما مشق هایت را ننوشتی ، همیشه اذیت می کنی و ...

- - - Updated - - -

شیرین به ناچار هر بار ساکت می شود و انگشت اتهام مادر همیشه به سوی بچه است. بنابراین مشکل بزرگ دختر به عقده ناگفته تبدیل می شود.

- مادر شروع به ( تابوسازی ) در ذهن دختر می کند. در یک صحنه وقتی شیرین که به خاطر تجاوزها دچار بیماری و اضطراب شده است در رختخوابش می ترسد و جیغ می زند مادر بالای سرش می نشیند. سعی می کند دختر را آرام کند. شیرین سعی می کند از فرصت استفاده کند و مشکلش را به طور غیر مستقیم بگوید : مامان یکی از دوست هام می گفت که در خانه شان با یک مرد گنده تنها بوده و... در اینجا مادر اجازه نمی دهد شیرین ادامه دهد و می گوید : هیس. دیگر به کسی چیزی نگو و با آن دختر هم دیگر بازی نکن. در اینجا این تابوسازی به خوبی نشان داده می شود : در مقابل تجاوز باید سکوت کرد و به آن سرپوش گذاشت. و شیرین با این تربیت تبدیل می شود به یک آلت دست . مرد متجاوز هم حرف های مادر شیرین را به نوعی دیگر و با تهدید به آبروریزی عنوان می کند و بچه را کاملا مطیع می کند. این رویه در جامعه ما از کودکی به دختران القاء می شود و می بینیم که پرونده هایی متهم آن اقرار به هفتاد مورد تجاوز کرده است به اندازه انگشتان یک دست شاکی ندارد. البته در فیلم هم این موضوع مطرح می شود. آموزش انفعال کامل به دخترانمان.

- وقتی شیرین دچار بی خوابی ، بی اشتهایی ، افسردگی و ... می شود مادر متوجه مشکل روحی او نمی شود و فکر می کند جسمش بیمار است. در حالی که اگر با علایم هشداردهنده کمی آشنا بود پی به ناراحتی روانی شیرین می برد. حتی دکتر هم متوجه مشکل او نمی شود و برایش شربت اشتها آور تجویز می کند. این نشان دهنده عمق بی اطلاعی ما از سلامت روان و به خصوص فاکتورهای سلامت روان کودکانمان است. مشکلاتی که می توانست در کودکی با اقدام به موقع مرتفع شود تبدیل به هیولایی می شود که شیرین جوان را به کام مرگ می فرستد.

- شیرین دوبار در ازدواج شکست می خورد. هر دوبار رفتارهای مشکوک و بسیار تامل برانگیزی از خود بروز می دهد که البته ریشه اش ترس از آبروریزی و تابوهایی است که به او القاء شده است. بار اول به خاطر تماس یک مزاحم تلفنی ( که هیچ حرفی نمی زند) روز قبل از عقدش به ویلایی دور می رود و آن قدر از آمدن امتناع می کند که نامزدی به هم می خورد. بار دوم علایم وخیم تر می شود. شیرین با خواستگار دوم برای خرید لباس عروسی به مغازه می رود. اما به خاطر همان تصورات و ترس هایش در اتاق پرو در حالی که لباس عروسی به تن دارد اقدام به خودکشی می کند. اما خانواده اش هیچ یک از این علایم خطر را نمی بینند و پی گیری لازم را نمی کنند.

- پدر و مادر شیرین خیلی ساده انگار هستند و مسایل بدیهی را نادیده می گیرند. دخترک را به دست مردی می سپارند که تمام کارهایش را انجام دهد و حتی لباس های خیس دختر را در حمام عوض می کند و با او در خانه ساعتها تنها می ماند. و همین کار باعث می شود مرد به دختر تجاوز کند. شما یک نگاهی به دور و بر خودتان بیندازید و ببینید چه قدر از این مسایل اطرافمان است به بهانه اینکه : بچه باید آزاد باشد ، او کودک است و کسی به او کاری ندارد و ... . تابستان که می شود بینید چه طور دختران مدرسه ای را با پوشش های برهنه گونه به خیابان می آورند و در معرض انواع خطرها و حتی انحراف های فکری و اخلاقی که در سنین نوجوانی پدید می آید ، قرار می دهند. غافل از اینکه دختران در هر سنی آسیب پذیر هستند.


ادامه دارد