سلام من 26 سال دارم.لیسانس مهندسی دارم.خواستگاری دارم که فوق دیبلم و همرشته منه.توی یه اداره دولتی به صورت قراردادی استخدامه.خونوادم خیلی اصرار به این ازدواج دا رن اما من اصلا قیافش به دلم نمی شینه یعنی خودش هم به دلم نمی شینه. اما یه مساله دیگه هم اینه که اون نمیخواد همسرش تویه یه شرکت خصوصی کار کنه . من فعلا بیکارم چون هنوز نتو نستم کاری بیدا کنم. شاید هم تا آخر عمرم کار بیدا نکنم اما دلم نمی خواد کسی منو محدود کنه. به نظر خونوادم این اصلا مهم نیست چون ممکنه توی اداره دولتی بتونم کار بیدا کنم.اما برای من مهمه. وقتی هم از مدرکش ایراد میگیرم همه می گن که ادم بلند بروازی هستم. شاید اگه اون شرطو نمی ذاشت یا قیافش به دلم مینشست مدرکش برام مهم نبود.اصرار خونوادم به خاطر نگرانی از آیندمهو قبلا هم بار ها سنمو یاد آوری کردن!
لطفا منو راهنمایی کنید. آیا واقعا به خاطر اینکه دیر نشه باید فرد مورد نظر رو قبول کنم؟ آیا مساییلی که گفتم واقعا در ازدواج مهمه یا من دارم سخت گیری می کنم؟ وآیا اینکه به تنهایی در مقابل تمام اعظای خونوادم مقاومت کنم تصمیم درستی گرفتم؟ منظورم اینه که ارزششو داره؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)