مخالفت پدر کسی که دوسش دارم

[#roz#]

سلام به همه ی دوستان عزیز
من 5 سال با آقا پسری دوستم.میدونم اولین اشتباهم اینجا بود پس از دوستانم میخوام این موضوع رو متذکر نشن.
خوب ما هم دیگرو دوست داریم.باید اینو بگم من ایشونو دوس دارم اما عاشقش نیستم.و فرق این دو رو بخوبی میدونم.ما قصدمون از همون اوایل ازدواج بود اما برای اینکه شرایطمون مناسب ازدواج نبود صبر کردیم تا فراهم شه.حالا که همه چی فراهم شده با مخالفت پدر ایشون مواجه شدیم.اینو بگم که ایشون تو شهر ما دانشجو بودن.و درسشون که تموم شد به شهر خودشون که 5 ساعت فاصله داره برگشتن.
همون موقعه اومدن خواستگاریم .به نظر خانوادم خانواده ایشون معقول و خوب بودند اما فقط به دلیل اینکه سربازی نرفته بودن و کار نداشتن مخالف بودن و به نظر من هم منطقی بود و قبول کردم.اما پدر ایشون از همون اول مخالف بود و حتی حاضر نبود خواستگاری بیاد و گفته بود اگه بیامم جواب من نه اس!!2سال از اومدنشون میگذره . ایشون تو این دو سال هم خدمتشو رفت هم سرکار.تو این مدت هم سعی کرد که پدرشو راضی کنن اما راضی نمیشه‍‍‍‍‍‍‍‍!!!!!!با اینکه پدرشون هم از خانواده ی من و خودم تعریف کردن ولی باز هم مخالفن!!و دلایل شون اصلا منطقی نیس!!دلایل شون:1- راه دور‍‍‍‍!!! 2- رسم و رسومات بهم نمیخوره(در صورتی که اصلا در این مورد حرف نزدن)3-من همون اولم گفته بودم نه!!
میشه مارو راهنمایی کنید و بگین این پدر عزیزو چطور باید راضی کرد با این دلایل بسیار قانع کنندشون؟:confused:
در ضمن هر دومای تحصیلاتمون لیسانس .سن من24 و سن ایشون 28 سال اس

[matinalone]

مطمئن هستیداقاپسرراستش روبه شمامیگندوخانواده مخالف هستند؟
دست خودم نیست نسبت به پسرهابدبین شدم به اینخاطراین سوال روپرسیدم

[faghat-KHODA]

سلام


خوش امدید به همدردی


البته دلیل دومی که گفتید خیلی هم غیر منطقی نیست.

فکر کنم هیچ کس به اندازه خونوادش رو ایشون شناخت نداره.قطعا پسر ایشون هم رگ خواب پدرش رو میدونه.یا افرادی که پدرشون ازشون حرف شنوی دارن رو میشناسن.فقط چیزی که هست، شما کار خاصی نمیتونید بکنید.حالا اگه پسر بودید می گفتم برید پاشنه خونه ایشون رو در بیارید.ولی در مورد شما نمی شه خیلی کارها رو کرد.


قطعا ایشون بعنوان یک پدر نگران اینده فرزندشون هستن.قصد دشمنی که ندارن.پس باید خیالشون رو از بابت خیلی چیزا راحت کنید.مثلا بهشون ثابت کنید که اختلاف فرهنگی موجود خیلی فاحش نیست.

ان شاءالله هر چی خیرتونه همون بشه.


فقط خدا

[#roz#]

عزیزم در صورتی غیر منطقی نیست که در مورد رسم ورسومات صحبتی شده باشه!چون تا صحبتی نشه اختلافات هم مشخص نمیشه!و به این دلیل میگم منطقی نیست.
و اینکه راستشو میگه یا نه:اگه قرار به دروغ بود اصلا نمیومد و میگفت راضی نمیشن که بیان و اینکه من از شما بدبین ترم به همین علت ازش بارها خواستم وقتی با پدرشون صحبت میکنن من هم تلفنی گوش کنم و متاسفانه پدرشون دقیقا همین دلایلی که عرض کردم گفتن و بعضی موقعه ها اعصبانی میشدن.
اینکه پدر دلسوزی هستن شکی درش نیست اما این رفتارشون دلسوزانه نیست!اگر دلسوزانه بود بجای اینکه بی جهت مخالفت کنن در مورد بنده و خانوادم کاملا تحقیق میکردن که...

[نوروزیان.]

یک راه به نظرم رسید. ظاهرا مادر و دیگر اعضای خانواده ایشان مخالف نیستند. پس بهترین راه این است که مادرش که همسر خود را خوب می شناسد هسرش را راضی کند. اگر پدربزرگ و مادربزرگ ایشان هم موافق هستند کارت راحت تر می شود. رابطه ی همسری با پدر و فرزندی تفاوت فاحش دارد و احتمال نتیجه دادن این روش بیشتر است. اما این کار باید با یک نقشه حساب شده و در طول زمان باشد.

[#roz#]

نوپو عزیزم ممنونم ار راه حلت و همچنین بقیه ی دوستای گلم
اما خودمم این راه بنظرم رسید اما انگار مادرشون این قدرتو نداره که بتونه راضیشون کنه!!اونطور که من متوجه شدم تو خونواده ی ایشون مرد سالاری حکمفرماست!وقتی اومدن خواستگاری مادرشون خیلی از من خوشش اومده بود و اینو همه متوجه شدن. اما وقتی پدرشون نظرشون گفتن ایشونم هیچی نگفتن!!انگار تا حالا کسی بالای حرف ایشون حرف نزده!
اینم از شانس من!:(
خودش میگه فقط من میتونم پدرمو راضی کنم و باید صبر کنی!ولی من واقعا نمیدونم چقدر دیگه باید صبر کنم؟:(

- - - Updated - - -

نوپو عزیزم ممنونم ار راه حلت و همچنین بقیه ی دوستای گلم
اما خودمم این راه بنظرم رسید اما انگار مادرشون این قدرتو نداره که بتونه راضیشون کنه!!اونطور که من متوجه شدم تو خونواده ی ایشون مرد سالاری حکمفرماست!وقتی اومدن خواستگاری مادرشون خیلی از من خوشش اومده بود و اینو همه متوجه شدن. اما وقتی پدرشون نظرشون گفتن ایشونم هیچی نگفتن!!انگار تا حالا کسی بالای حرف ایشون حرف نزده!
اینم از شانس من!:(
خودش میگه فقط من میتونم پدرمو راضی کنم و باید صبر کنی!ولی من واقعا نمیدونم چقدر دیگه باید صبر کنم؟:(

[tamanaye man]

تک پسره ؟

[نوروزیان.]

خوب اگر می تونه کمی صبر کن. اما فکر اینجایش را کرده ای که می توانی در خانواده ای مردسالار زندگی کنی یا نه ؟ که از همین الان مردسالاری خانواده مشکل درست کرده است. ببین در خانواده های مدرن تر هم پدر تصمیم می گیرد اما این طور نیست که نزدیک ترین و محرم ترین فرد زندگی اش هیچ حرفی نزند. حتی نتواند حرف بزند خیلی است ! شما حتی اگر این آقا پدرش را راضی کند و ازدواج کنید همه چیز به پایان نمی رسد. نه این آقا می تواند از خانواده کاملا جدا شود و نه امکان دارد تحت تاثیر این تفکر مرد سالاری نباشد. به الان نگاه نکن که داغ شده است. آیا شما که یک خانواده مدرن تر داری و این مناسبات مردسالاری برایت قابل قبول نیست می توانی وارد این خانواده شوی ؟ با خانواده ات بنیشین و فکرهایتان را خوب بکنید. آنها بیشتر از شما این چیزها را دیده اند. البته من هم دیده ام و کاملا آشنا هستم که گوشزد کردم.

[#roz#]

نه تک پسر نیست ولی پسر ارشد هستن.
پدرشون اینطوری هستن اما خودشون طرز فکرشون اصلا اینطوری نیست و خودشون هم نفی میکنن اینطور رفتارو!
میگم ما 5 سال باهم رابطه داریم .نمیگم 100٪ همه چیز تمومن نه ، اخلاقای بدم داره اما وقتی تو یه ترازو اخلاق های خوب و بدشونو بزاریم اخلاق های خوبشون خیلی بیشتر.
دوستای عزیزم مشکل من خوب بودن یا بد بودن ایشون نیست چون تایید شده هستند نه فقط از طرف خودم بلکه از همه ی اطرافیانم که با ایشون برخورد داشتند که این فقط شامل دوستانم نمیشه!
من فقط یه راهنمایی یا یه راه حل برای راضی کردن پدرشون میخوام.
ممنون از همه ی راهنمایی و دلسوزیاتون دوستای گلم

[نوروزیان.]

یک راه حل این است که از مردان خانواده ایشان استفاده کنید. خواستگار شما حتما می داند کدام مرد بزرگتر فامیل است و همه روی حرفش حساب می کنند. پس اگر چنین کسی در فامیل شان است یا آشنایشان از او درخواست وساطت کنند. این کار معمولا در خانواده های مردسالار جواب می دهد.
نکته ی دیگر اینکه خواستگار شما باید کمی سیاست داشته باشد. اما ظاهرا طوری رفتار می کند که پدرش را به مقاومت و لجاجت بیشتر وامی دارد. معلوم است وقتی تهدید می کند تنها اقدام خواهد کرد آنها بیشتر موضع دفاعی می گیرند. حتی به شما حساس تر می شوند و حتی این قضیه را از چشم شما می بینند. حتما آدم های زیادی را دیده ای دوست دارند همه تقصیرها را گردن دختر بیندازند و می گویند پسر ما را تحریک کرده ُ، گول زده و .... . شما هم الان در معرض اتهام قرار گرفته اید. الان شما باید او را به آرامش دعوت کنید و اگر حرف های تندی از این دست زد به او گوشزد کنید که روش های اشتباه در پیش نگیرد. ایشان نباید احساسی برخورد کند مثلا : من بالاخره به عشقم می رسم ، این دختر برای من همه چیز است ، شما عشق را نمی فهمید و حرف هایی از این دست. بلکه باید طوری رفتار کند که نشان از یک انتخاب عاقلانه داشته باشد مثل : من مدت های زیادی این خانم را بررسی کرده ام او انعطاف پذیر است و فرهنگ ما را قبول می کند ( این را با استناد به جواب خودتان گفتم که می گویید خوبی ها و بدی های خواستگار و خانواده را پذیرفته اید) ، او خیلی عاقل است وقتی فلان کار را کردم من را متوجه اشتباهم کرد، تفاوت هایی را که به آن معتقد هستید دقیقا به من توضیح دهید تا بتوانم فکر کنم وقتی این قدر کلی می گویید ما به آنها نمی خوریم یا فرهنگ آنها فرق دارد من از کجا بفهمم منظورتان چیست؟ من این اعتقادات را دارم ( واضح بیان کنند چه اعتقادی ) و برایم خیلی مهم است که زنم هم همین طور فکر کند ، از فلان حرف ها و رفتارهایش فهمیدم مثل من فکر می کند. امیدوارم منظورم را خوب گفته باشم. برای قانع کردن یک آدم باید با سیاست ، برنامه و نقشه دقیق پیش رفت.
شما و خواستگارتان باید بنشینید و این برنامه را طرح کنید. چند لیست تهیه کنید از محاسن و معایب ، اعتقادات و خصوصیات شخصیتی خودتان و خانواده هایتان. بعد می توانید بفهمید که با استفاده از کدام حسن یا خصوصیت یا اعتقاد می توانید برنامه ای طرح کنید و کدام عیب می تواند باعث تغییر نقشه شود.

- - - Updated - - -


الان هفت سال است که شما منتظر مانده اید. اما خواستگار شما نتوانسته است کاری از پیش ببرد. وقتش است به طور جدی فقط به زندگی خودتان فکر کنید. آیا در این مدت آدم مناسب تری پیدا شده است که رد کرده باشید؟ دقیقا تا کی می خواهید صبر کنید؟ یک سال دیگر ، یک ماه دیگر یا ده سال؟ در پست قبل هم به شما گفتم که هر چه قدر ایشان متفاوت از خانواده باشد مایه هایی از این تفکر در رفتارش هست. چون با این شیوه زندگی بزرگ شده است حتی اگر خودش متوجه نباشد. در ثانی اگر هم تفاوت با خانواده داشته باشد به هر حال شما وارد خانواده او می شوید. خانواده ای که مردسالار است. آن قدر که بعد از دوسال اصرار پسر راضی به شکستن رسم نمی شود. بعد از ازدواج هم همین خواهد بود. پس با خودتان صادق باشید و برای مدتی فکر دوست داشتن را فراموش کنید. بدون فاکتور دوست داشتن و بدون فاکتور انکار کردن واقعیت ، آیا می توانید با مردسالاری کنار بیایید؟ با پدری که خود را صاحب اختیار پسرش می داند و خواهد دانست و مادری که اجازه حرف زدن به خودش نمی دهد و نخواهد داد؟ مهمتر از همه اینکه آیا خواستگار شما منهای علاقه ای که بین شما است خصوصیت خاصی دارد که دیگران نمی توانند داشته باشند؟ باز هم مهمتر از مهمتر اینکه اگر پنج سال دوست نبودید و ارتباط نداشتید ،و ایشان به خواستگاری شما می آمد و همین چیزهایی را که شما در طی دوستی فهمیده اید صادقانه بیان می کرد ، بعد هم همین شرایط الان و این مخالفت ها پیش می آمد ، شما باز هم صبر می کردید؟ شما دو سال صبر نکرده اید برای ایشان. در واقع این آقا از هفت سال پیش شما را می شناسد چون خودتان گفته اید دوستی پنج ساله برای ازدواج بوده است. پس شما هفت سال به این آقا فرصت داده اید که شرایط را فراهم کند از هر نظر . شما هفت سال به کس دیگری فکر نکرده اید و فقط ایشان را دیده اید. در این مورد باز هم فکر کنید که شما الان یعنی 24 سال دارید. یعنی امسال تازه به سن پختگی رسیده اید اما هفت سال پیش هفده ساله بوده اید و یک نوجوان و تا قبل از این سن 24 هم خیلی جوان و ناپخته بودید. اما الان به میانه دهه بیست زندگی رسیده اید و مثل قبل نیستید. آیا می خواهید به خاطر رابطه ای که در دوران نوجوانی و قبل از بلوغ شروع کرده اید ، در دورانی که به سن پختگی و بلوغ کامل رسیده اید بازهم صبر کنید و به کس دیگر فکر نکنید؟ آیا می خواهید دوره ی جدید تر و عاقلانه تر را مثل دوران نوجوانی و اوایل جوانی که پر از شور و شر است زندگی کنید؟ شما این تصمیم برای ازدواج را چند سال پیش گرفته اید. اما الان وقتش است که حتما دوباره همه چیز را مرور کنید و به تمام این سوال های اساسی که گفتم فکر کنید بعد دوباره تصمیم بگیرید. نتیجه ی این فرایند تصمیم گیری و تصمیم نهایی هم با خودتان است و کسی چیزی را به شما تحمیل نمی کند.