با سلام خدمت به دوستان.راستش نمیدونم چرا این تاپیکو زدم.شاید چون الان که دارم تایپ میکنم حوصله تلفن زدن و حرف زدن بادوستامو ندارم کار دیگه ای ندارم که بکنم.
امروز سر تمرین.پام ضرب خورد و افتادم زمین.پام شکسته ودیگه تامدتی نمیتونم بیرون.شاید دیگه تنها سرگرمیم همین نت باشه.دوستان باید یه چیزی رو اعتراف کنم که زندگی سخته مخصوصامتاهلی.
تازه دارم قدر مجردی رو میدونم.ما مجردا واقعا داریم حال میکنیم ها.
وقتی مشکلات دوستانو میخوندم واقعا(با عرض معذرت که اینطور میگم) احساس خوشبختی کردم.

تو این تاپیک خواستم از فرشته مهربون.مدیر همدردی عزیز.بالهای صداقت.فرهنگ جان و بقیه دوستانی که مشکل دیگرون رو مشکل خود میبینند و بهشون مشاوره(خوب یا بد که اکثر موارد خوب بوده) میدن تشکر کنم.
واقعا دستتون درد نکنه.