نمیتوانم خودم را متقاعد به ازدواج کنم

[سارا66]

سلام من یه دختره 26ساله هستم که تو کار و تحصیل موفق هستم وظاهر متوسطی رو به بالایی دارم بنابر این خواستگار های متعددی هم داشتم اما تا حالا هیچ احساسی نسبت به مردها و ازدواج ندارم اصلا نمیتونم خودم رو متقاعد به ازدواج کنم . احساس میکنم ازدواج یه جور حماقته وقتی همه چیز خوبه دیگه برای چی ازدواج کنم . دیگران به من میگن بعدا پشیمون میشی ؟ آیا واقعا این طوره تا حالا که حرفهای دیگرون روی من تاثیر نداشته . به دنبال یه جواب از یه آدم بی طرف هستم !

[hanie_66]

سلام دوست عزیزم.
خانومی من هم سنت هستم و کاملا میتونم درکت کنم.اما باید بگمدرسته که همه چیز کامله اما گاهی نیازهایی هست که فقط یه همدم و همراه کنارت میتونه مرتفعشون کنه
عزیزم واقعا شاید بعدا پشیمون بشی.اینو کاملا بی طرفانه میگم.گاهی موقعیت هایی برای ازدواج آدم پیش میاد که ساده ی ساده میگذره از کنارشون و بعدا میفهمه چه اشتباهی کرده.من تو این قضیه دکترا دارم
ممکنه گاهی چنان احساس تنهایی کنیم که فقط کنار یه همدم آروم بشیم

[دلپذیراد]

دوست عزیزم سلام

من دقیقا مثل شما هستم، اما 4 سال از شما کوچکترم و به اصرار خانواده خواستگار راه دادم و باز هم به اصرار و پیگیری یکی از خواستگارهام و خانواده که می گفتند این که الان سن ازدواجه و ... ازدواج کردم ...

ولی از اول بخاطر عدم علاقه به ماهیت ازدواج و الان به خاطر عدم پذیرش اقتدار مرد و این که مرد باید حرف آخر رو بزنه و ...یکم تو زندگیم مشکل پیدا کردم هر چند دارم خودم رو اصلاح می کنم ولی هم

خودم و هم همسرم رو خیلی اذیت کردم

پس دوست عزیزم اگر روزی تصمیم قاطع گرفتی که ازدواج کنی! حتما این مسائل رو با خودت حل کن و بعد کسی رو وارد زندگیت بکن وگرنه هم شما اذیت می شی و هم طرف مقابل

این رو دوستانه بهت میگم که :

همیشه زندگی رو یک کوهنوردی بدون که ممکنه قسمت پایین کوه یا حتی تا قسمتی از دامنه هاش رو بتونی تنها بری ولی مطمئن باش یه زمانی نیاز به کسی پیدا می کنی که بخای بااون هم مسیر

بشی و توی قسمت های سخت و جان فرسای کوه دست هم رو بگیرین به سمت قله برین ...

پس تا موقعیت ها رو از دست ندادی قشنگ بی رودربایستی با خودت بنشین و فکر کن که 10 سال دیگه هم می تونی به همین صورت به سمت قله ی زندگیت پیش بری یا خیر

امیدوارم هر چه زودتر با خودت به نتیجه برسی عزیزم

موفق باشی

[tamanaye man]

عزیزم فقط جلوی پات رو نبین ، یکم جلوتر هم یک نگاهی بنداز ، 10 سال دیگه 15 سال دیگه 30 سال دیگه ...همیشه میتونی انقدر تنها زندگی کنی ؟
آدم وقتی ازدواج میکنه همسرش شریک تمام شادی و غم هاش میشه و 2 تایی در کنار هم زندگی میکنند . و وجود یک بچه در زندگی یک هدف هست ، که زیبایی های خاص خودش رو داره ، می خوای از همه این نعمت ها به دور باشی ؟

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام
از آنجا که سئوالاتی مشابه آنچه که مراجع گفته است ، مکرر در جلسات مشاوره و همدردی مطرح بوده و هست، گفتم به نکاتی اشاره کنم شاید کمک کننده باشد.


یکم: نگاه به ازدواج جدا از نگاه به زندگی نیست.
در واقع نگرش فلسفی به جهان و جهان بینی فرد روی زندگیش اثر زیادی دارد و به مقوله ازدواج هم تحت تاثیر همین نگرش نگاه خواهد کرد.
آیا هدف ما از زندگی لذت هست؟
آیا هدف ما از زندگی گذران آن هست؟
آیا ما برای دیگران زندگی می کنیم؟
آیا می خواهیم به کمال برسیم و پتانسیل های بالقوه خود را بالفعل کنیم؟
آیا دمی خوش هستیم، و می گوییم امروز را بگذارنیم تا فردا؟
آیا به زعم خود عقلانی به زندگی نگاه می کنیم؟
و هزاران سئوال دیگر.....؟

شاید این قسمت یکی از ژرف ترین بخش های آدمی هست ، لذا نگرش هر فرد با فرد دیگر ممکن است متفاوت باشد که حتما روی نگاهش به ازدواج هم تاثیر می گذارد.



دوم: نوع شخصیت فرد
معمولا بسته به نوع شخصیت ، افرادی نگرش کوتاه مدت غنی شده دارند و بعضی جامع نگرند.
حتما دیدید کسی که حتی شب کنکور هم از فوتبال و میهمانی نمی گذرد و کوتاه مدت برایش مهم هست. و کسانی هم هستند که مدتی سختی را برای غنی کردن زندگی بلند مدت خود ، تحمل می کنند.
لذا طبیعی هست ازدواج در کوتاه مدت مسئولیت دارد، هماهنگی با همسر می خواهد، حل تعارض می خواهد، مهارت ارتباطی و زندگی می خواهد. اما طبیعی هست کسب این امکانات قابلیت های انسانی بلند مدتی را به فرد هدیه می کند.
شما به دوچرخه قناعت کنید نیاز به آگاهی و تمرین زیادی ندارد. لیکن اگر بخواهید خلبان باشید سختی زیاد دارد. به نظر می رسد یک زندگی انفرادی مهارتهایی در حد دوچرخه سواری بخواهد لیکن یک زندگی و خانواده مهارتهای بالایی می خواهد و ارزشهایی بالایی هم را می تواند به فرد بدهد.



سوم: تاثیر الگوهای محیطی
اینکه سبک زندگی اطرافیان چگونه هست. و هنجارها چیست موجب می شود که گاهی فردی خیلی زود یا خیلی دیر ازدواح کند. و این در واقع خواست شخصی فرد نیست اگرچه تصور می کند که انتخاب خودش هست، اما بی تاثیر از محیط نیست.



چهارم: ارزش های زندگی
معمولا انسان هدفهای خود را اولویت بندی می کند و نمره گذاری می کند که البته متاثر از دید فلسفی او به زندگی هست.
یکی داشتن ماشین اولویت اولش هست.
یکی داشتن منزل
یکی داشتن مدرک
یکی داشتن پرستیژ اجتماعی
یکی زندگی پر رفاه
یکی مشغولیت های لذت بخش
یکی آرامش
یکی رشد
یکی کمال و....
(این مقاله می تواند مکمل این بند باشد: آیا تنش برای زندگی لازم است)



پنجم: ترس از شکست
گاهی افراد تن به زندگی و ازدواج نمی دهند و بهانه های مختلف هم برای آن می آورند. اما ریشه آن ترس از شکست احتمالی یا حتی ترس از سختی هست.
اینها ازدواج برایشان مبهم هست، تجارب حاصل از زندگی اطرافیانشان گرفتاری و شکست هست.




ششم: اضطراب جدایی
اینها مثل کودکانی هستند که آنها را از لو لو ترسانده اند. و بیشتر دوست دارند به جای رفتن به مدرسه زندگی ، در دامان مادر تنهایی اشان بیارامند. اضطراب جدایی دارند. جدایی از آزادی خودشان. اینها بسان کودکانی که از مدرسه می گریزند از ازدواج می گریزند. چون با خود انفرادیشان خو گرفته اند و لذت مدرسه را نچشیده اند. آنها سختی مدرسه را می دانند و شنیده اند، لیکن نمی دانند که این سختی ها چه فواید بزرگ و طولانی مدتی را برای آنها دارد.




هفتم: نیازهای فیزیولوژیک و روانی
طبیعت جانداران به خصوص انسان اینست که نیاز به غذا، آب، اکسیژن مسائل جنسی، فضای اجتماعی، تولید نسل و ... می باشد.
پر واضح هست که اگر سیستمی بر خلاف روشی که سازنده اش آنها را تنظیم کرده است عمل کند، استهلاکش بیشتر و زوالش قطعی هست.
البته گاهی به خاطر مشکلات فیزیولوژی و سردی جنسی از یک سو و مشکلات شخصیتی از نظر نیازهای روانی فرد را خودبسندیده می کند. و فرد را تحت تنش نیاز به ازدواج نمی برد. در اینگونه موارد راهکار کلا متفاوت با سایر بندهای دیگر هست.





هشتم: روشهای اشتباه پاسخ به نیازهای عاطفی و جنسی
هر گونه جایگزین سازی نیازهای عاطفی و جنسی که به صورت غیر طبیعی و از مجرای غیر خودش باشد، ممکن است عوارض کوتاه مدت را بپوشاند اما در دراز مدت زندگی فرد را با خلاء و بی هویتی و پوچی روبرو می سازد.


علت نگارش این مقدمه مبنایی و نظری ، کلی و طولانی اینست که هم برای مراجع و هم برای اعضایی که جواب می دهند تصور نشود که این سئوال ساده ای هست که بتوان با گفتن اینکه ازدواج بکن یا نکن ، مسئله حل می شود! خیر اینطور نیست و نیاز به بررسی در ابعاد مختلف دارد.



اما آنچه که از نظر کاربردی در این مقال به صورت خلاصه می توان گفت اینست که طبیعی اینست که همگان تمایل به ازدواج داشته باشند و کسانی که از آن طفره می روند باید علل آن را شناسایی و درمان کنند.
این علل می تواند موارد ذیل باشد.
1 - مشکل مسئولیت پذیری
2 - ترس از شکست
3 - ارضاء نیازهای روانی و جنسی از زوشهای غیر متعارف
4 - مشکل در مسائل جنسی یا روانی
5 - نگاه لذت طلبانه و ناقص به زندگی
6 - مجهول بودن نقش و جایگاه آدمی در جهان
7 - الویت بندی ها اشتباه در زندگی
8 - نگاه منعفت جویانه و کوتاه مدت به زندگی که حاصلش پیشمانی در دراز مدت هست.
9 - راهنمایی های اشتباه دیگران، محیط های نامناسب، تاثیر منفی دیگران، و سبکهای ضعیف زندگی در اطراف ما.
10 - عدم کسب آمادگی های لازم برای ازدواج
11- موارد دیگری که در این طبقه بندی از تکرارپذیری کمتری برخوردار است.





خلاصه:
بحثی در اولویت ازدواج نیست. لیکن تنظیمات و شرایط آن و برکنارکردن موانع آن بسته به مصداقهای مختلف و افراد مختلف متفاوت هست و باید فرد آنها را توضیح داده تا ریشه یابی و حل شود.
با این توضیح مراجع باید بحث را خصوصی تر کند و دقیق تر بگوید کدام موارد بالا بیشتر شامل حالش می شود و چه مشکلی را باید بر طرف کند تا به طور طبیعی به ازدواج بپردازد

[کامران]

گاهی نفس ازدواج دلبخواه نیست!(مثل نیاز به خواب که واسه بدن ضروریه!) خود من اگه بخاطر یکسری نیازها که فقط تو ازدواج میشه بهش پاسخ صحیح داد نبود روحیم اینطور بود که هیچوقت ازدواج نکنم!(یا تا 40سالگی حداقل صبر میکردم!) اما شما علاوه بر نکاتی که مدیر همدردی فرمودن و دلایل دیگه ای که دوستان اشاره کردن و خودتونم میدونید! ببینید اون نیازها براتون حل شدن؟

[mohsen66]

خانومی، یعنی شما احساس نیاز جنسی نمی کنی؟ یا احساس نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن؟

[mohsen66]

خانم فرشته مهربان براچی بخشی از پستمو حذف کردین؟ یعنی خیلی چیز عجیب و غیر معقولی گفتم؟ این یه واقعیته که بارها و بارها از اطرافیانمون میشنویم و توی همین سایت چقد میبینیم که خیلیا از ازدواجشون پشیمونن چون مشکلات بعدش رو برنمی تابن.
منتظر جوابم...