آیا در مورد این دختر امیدوار باشم یا قیدشو بزنم

[b2013]

سلام به همگی
ترم آخر لیسانس بود که یه دختر تقریباً همونی که مدنظرم بود و تو یه کلاس درسی که داشتم دیدم ، اوایل اصلاً قصد نداشتم باهاش آشنا بشم (برای ازدواج) ولی بعداً یه اتفاقایی افتاد که حس کردم اون می خواد باهام آشنا بشه و منم اون موقع حس اونو داشتم واسه همین رفتم سراغش و باهاش مقدمات آشنایی رو فراهم کردم و اونم قبول کرد ولی از همون اول گفت که یه مشکلی داره و گفت زیاد امیدوار نباشم، منم فک کردم که زیاد جدی نیست حرفش و خلاصه ما باهم آشنا شدیم . ترم 2 بود منم ترم 8 اختلاف سنمون تقریباً 3 سال، فرهنگ خانوادش تقریباً با خانوادم هم سطح بود (اینا رو از رفتار و گفته های خودش درباره خانوادش فهمیدم). من شمارمو بهش دادم و گفتم که فقط برا ازدواج میخوام باهاتون آشنا شم و اونم گفت اگه غیر این بود که اصلاً قبول نمی کردم. بعد یه مدت بهم اس ام اس داد که: من خیلی فک کردم در موردتون و ازتون می خوام دیگه به من فک نکنین رو در رو نمی تونستم بهتون بگم واسه همین با اس ام اس گفتم منو ببخشین اصلاً قصد اذیت کردنتونو نداشتم... من وقتی اس ام اسو دیدم یکم ناراحت شدم، فقط در همین حد. ولی خواستم ازش که یه دلیل منطقی بگه تا من قانع بشم و رهاش کنم. و یه بار حضوری رفتم تو دانشگاه و دیدمش، اون هی میگفت که یه مشکل شخصی داره و نمی تونه وواسه همین ردم می کنه. ازم خواست که بهش فک نکنم و هرچی اصرار کردم نگفت ولی از رفتاراش فهمدیم که در مورد من دو دله و بر همین اساس یه شانس دوباره به خودم دادم و... همینطور کم و بیش با هم در ارتباط بودیم با اس ام اس و من بالاخره بعد از حدود 9 ماه فهمیدم که به یه کس دیگه علاقه داره اونم شدید. و بهش گفتم چون دلت پیش کس دیگه ای هست واست آرزوی خوشبختی می کنم و دیگه بهت فک نمی کنم. ولی بعدا یه اتفاقایی افتاد که دوباره همدیگرو دیدیم (اون لپ تاپش مشکل داشت و من یکم وارد بودم و خواستم کمکش کنم) اینا و اینکه اون پسری که دوستش داشت رابطش باهاش قطع بود باعث شد که بعد یه مدت من دوباره احساس کنم شانسی دارم و رفتم دیدمش تو دانشگاه و ازش پرسیدم اون پسر ازدواج کرده یا نه و اون گفت هنوز مجرده و از طرفی فهمیدم که فامیلشونه و باهاش رابطه داشته(نمی دونم تا چه حد) ولی می گفت از بچگی اون پسر به این می گفته که دوستش داره و بعدا این رابطه پیش اومده. چند بار اینجوری رفتم دیدنش تو دانشگاه و خواستم دلشو بدست بیارم ولی اون می گفت نمی دونم چرا خدا محبتتو تو دلم ننداخت شاید لیاقتت بیشتر از منه. دختره از خیلی لحاظ همونی که من می خوام : اختلاف سنیمون خوبه، سطح تحصیلاتش یه سطح پایین تر از منه (من الان کارشناشی ارشد می خونم)، سطح فرهنگ خانوادش نزدیک به خانواده ماست همینطور از لحاظ اعتقادی و ... رشتش همونی که من خیلی بهش علاقه دارم (رشته زبان) ولی... اون به من می گه ولش کنم برم ، خودشو گناه کار می دونه(نمی دونم چرا) و میگه تو لیاقتت بیشتر از منه. الآن یک سال از اولین آشناییمون گذشته ولی من با همه این حرفا هنوز ولش نکردم چون اولاً از خیلی لحاظ دختری هست که می خوامش دوماً فک می کنم ارزششو داره . ولی این شانس قائل شدن من باعث شده سردرگم بشم چون نمی دونم واقعاً به اون می رسم یا نه و اون پسرو فراموش می کنه یا نه. با یکی از دوستام مشورت کردم اونم گفت رهاش کنم ولی گفت اگه باهاش ازدواج کنم به احتمال 95 درصد بتونه فراموش کنه و نمی دونم حرفش چقد درسته. الان به نظر شما ارزششو داره به ازدواج با این دختر فک کنم یا رهاش کنم. ممنون می شم واسه جواب قانع کنندتون.

[faghat-KHODA]

سلام

خوش امدید دوست گرامی

خوشبختانه از رو نوشته هاتون میشه فهمید خیلی خودتون رو درگیر احساسات نکردید.و احتمالا شخصیت عقل محوری دارید.این خیلی خوبه.پس قادرید تصمیم درست رو بگیرید


چند بار تاکیید داشتید که ایشون رو انتخابر کردید چون شرایطش با شما تا حد زیادی مشابه.قطعا اگه با دقت بیشتری به دور و برتون نگاه کنید می بینید افراد زیادی هستن با شرایط مشابه و چه بسا بهتر.پس خودتون رو مجاب نکنید که باید حتما حتما کاری کنید



راستش قبل از اینکه جوابتون رو بدم حدود 5 دقیقه مونیتور رو خاموش کردم و خودم رو جای شما گذاشتم.دیدم هرگز نمیتونم تو این شک زندگی

کنم که همسرم جسما در کنارم باشه و روحا "شاید" با کس دیگری(حالا شما احتمال 95 درصد دادی من احتمال99.99 درصد فرض کردم)


یه "شاید" این وسط هست که من نمی تونم بپذیرم.شما اگه میتونی شانست رو جدی امتحان کن.



فقط خدا

[setareh 1390]

سلام به همدردی خوش اومدید.
خب شما ادم عاقلی هستید که خودتون رو در گیر احساسات نکردید.من هم با حرف دوستمون موافقم اشما باید این سوال رو از خودتون بپرسید که ایا میتونید حتی یه لحظه فکر کنید که احتمال داره همسرتون هنوز هم فکرش پیش کس دیگه ای باشه؟
من هم یه دخترم و خوب این رو میدونم اگر دل دختری پیش کس دیگه ای باشه و خودش نخواد که اون رو فراموش کنه حتی اگه ازدواج بکنه هم حتی نمیتونه باز عشق سابقش رو فراموش کنه.
اون خانم کار خوبی کردند که ازتون خواستن ولشون کنید و شما هم بهتره تا بیشتر از این درگیر نشدید ازشون جدا بشید.ازدواج یه کار ساده نیست که بگید که به احتمال 95 % فراموش میکنه.شاید به احتمال %5 فراموش نکرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[بی وفا]

سلام دوست خوب من

عزیز جان مثل 2 دوستی که بهت گفتند یه شاید وجود داره منم میگم اره یه شاید وجود داره برای من سخته که طرفم نمیدونم با کسی در رابطه باشه یا نه اما اگر 1% وارد زندگی بشی و اون فکرش پیش فامیلش باشه چی ....زجر نمی کشی....؟؟؟؟دارم نمی ترسونمت ولی اگر خدای نکرده این شک برات به وجود بیاد حاضری باش زندگی کنی....؟؟؟؟
به هر حال دوستان کارشتاس هستند راهنماییت می کنن ولی از من می شنوی رها کن این دخترو..
ازدواج یه عمر و از من میشنوی به صورت سنتی دنبال خانوم و همسر ایندت باش این خیلی به تو می تونه کمک کنه ولی این خانومو ول کن به دردت نمی خوره......

[کامران]

پسر خوب وقتی صریح و رک بهت گفته خدا مهرتو به دلم ننداخته! دیگه واسه چی میخوای روزه شک دار بگیری؟ اونقدی بهتون علاقه نداره که بخواد ی عمر باهاتون زندگی کنه! ولش کنید!

[b2013]

از همتون ممنون به خاطر راهنمایی های قانع کنندتون و اینکه وقت با ارزشتونو گذاشتین و جواب بنده رو دادین. مخصوصا از کاربر fagat-KHODA که خودشو جای من قرار داد و همون حسی رو که من داشتمو بیان کرد و خانم setareh 1390 که حس طرف مقابلو بهم گفت و اینکه فراموش کردن چیز ساده ای نیست همینطور ازدواج. من فقط یکم سردرگم بودم و این حرفا کمکم کرد که تصمیم درستو بگیرم و دیگه نمی خوام دنبال اون دختر برم ، همینطور که قبلاً هم گفتم من به خاطر اینکه اون دختر شرایط و خصوصیاتش خیلی نزدیک به خواست من بود و هم اینکه واقعاً دختر خوب و وفاداری بود (شاید هم به خودم تلقین می کردم که مثل اون دیگه نمی تونم پیدا کنم) واسه همین می رفتم دنبالش و نمی خواستم تو این شرایط سخت تنهاش بذارم، چون خودش می گفت که می دونم از اینکه شما رو رد کردم بعداً پشیمون می شم، من می خواستم یه روزنه امید باشم واسش که اگه پشیمون بشه اون موقع دیگه حسرت نخوره. ولی این حس منو آزار می داد وقتی می دیدم دنبال کسی می رم که دلش پیش من نیست و حسی که بهم می گفت اضافه هستی. می دونم خدا مزد تحمل این روزای سختو بهش می ده و از خدا می خوام که همه جوونا رو (که بنده حقیر هم جزئی از اونا هستم) از وابستگی قبل از ازدواج نجات بده و کمک کنه تا با یه انتخاب خوب و عاقلانه بتونند یه زندگی خوب و توام با عشقو با کسی که مناسبشونه شروع کنن و از زندگی لذت ببرن.

زندگي باور ميخواهد آن هم از جنس اميد
كه اگر سختي راه به تو سيلي زد
يك اميد از ته قلب به تو گويد كه خدا هست هنوز