آموزش روش صحيح غصه خوري!

[آرزو]

از سایت خوب و مهربان «تبیان»

آموزش روش صحيح غصه خوري!

افسردگي، يک بيماري رواني ناشي از اختلالات مغزي و سيستم عصبي نيست، افسردگي، يک انحراف عاطفي است. به عبارت ديگر، افکار منحرف و فريب‏آلود، مجموعه‏اي از احساسات: غم و اندوه، عدم اعتماد به نفس، بي‏تفاوتي و بي‏حوصلگي، خستگي و ضعف، نااميدي و... را تحت عنوان افسردگي به دنبال مي‏کشند و قرباني خود را به طرف خودکشي سوق مي‏دهند.

افکار غيرمنطقي، غيرواقعي و فريب‏آلود، ميکروب و علت افسردگي هستند و چنانچه اين افکار، تصحيح و اصلاح شوند، افسردگي نيز درمان خواهد شد.

احساس طبيعي غم و اندوه

غم و اندوه ، يک عکس‏العمل سالم و طبيعي در مقابل ضايعات، حوادث، نااميدي‏ها و تغييرات بد زندگي است که ما اغلب، آن را سرکوب مي‏کنيم. ما براي حوادث اسفناک زندگي، براي بيماري‏ها يا براي هر سختي و مشقتي که در زندگي با آن رو به رو مي‏شويم دچار غم و اندوه مي‏گرديم. ممکن است براي کاري که زماني بر اثر ناپختگي و جواني انجام داده‏ايم اکنون غصه‏دار شويم. متأسفانه بسياري از ما نمي‏دانيم حالت صحيح و سالم غصه خوردن چگونه است و چه‏طور بايد با آن برخورد کرد و چه‏طور آن را ارضا کرد ، و از دل بيرون راند؟ ما به خود ، اجازه گريه کردن نمي‏دهيم و غم و غصّه ي خود را انکار مي‏کنيم. ما مي‏ترسيم اشکمان جاري شود و دردها را بيرون بريزيم. در نتيجه، اين عواطف را در سينه حفظ کرده ، هيچ وقت از آنها فارغ نمي‏شويم. آنها با فشاري که روي فکر و قلب ما وارد مي‏سازند، رفتار و اعمال روزمره ي ما را از مسير طبيعي منحرف مي‏سازند، به‏گونه‏اي که به عوارضي چون «افسردگي» دچار مي‏شويم. روان‏شناسان معتقدند که راه سالم برخورد با غم و اندوه، اين است که: «هيچ وقت، فرصت گريه کردن را از دست ندهيد».

[آرزو]

خداباوري

بينش خداباورانه و توحيدي مي‏گويد که اگر تنها شَوم، باز هم خدا هست. او جانشين همه نداشتن‏هاست. شخص خداباور مي‏گويد: من دوستي شنوا، بينا، دانا و مهربان دارم که «بر هر چيز تواناست» و آن دوست و ياور خوب، «براي ما کافي است».

شناخت‏درماني مي‏گويد: «با پيش آمدن حادثه‏اي ناگوار، آن را تعميم ندهيد و هميشه منتظر حادثه بدي نباشيد. دليلي ندارد که اتفاق گذشته، باز تکرار شود». اما بينش توحيدي مي‏گويد:

«خداباوري ، حصار امني است که هر که در پناه آن قرار گيرد، هيچ گزندي را تواناي غلبه بر او نيست».

شناخت درماني مي‏گويد: «کامل‏گرايي و همه چيز را در حد بهترين خواستن، مايه رنج است». و بينش توحيدي مي‏گويد: «هر پديده و شي‏ء در جهان، نابودشدني است مگر آن که رو به‏سوي او دارد. هيچ‏کس و هيچ‏چيز جز او بهترين نيست و او تنها ربّ اعلي و سزاوار دوست داشتن و پرستيدن است».

شناخت درماني ممکن است نگراني ما را از پاره‏اي مسائل برطرف کند، ولي نمي‏تواند اضطراب و افسردگي را ريشه‏کن کند. تنها خدا، صاحب و ناخداي اين کشتي توفان‏زده است که مي‏تواند انسان، اين مسافر بي‏قرار را ـ که گرفتار کشمکش‏هاي دروني و بيروني است ـ ، آرام کند. تنها برداشتن بينش‏هاي غلط (نفي خدايان دروغين)، موجب رستگاري نيست، بلکه بايد بينش خداباورانه به دنبال آن، مطرح و جايگزين شود ، يعني ارزش‏هاي فطري و خدايي، جانشين الهه‏ها و ارزش‏هاي دروغين شود.