پژوهشی از هلن فیشر – مدت زمان عاشقی چقدر است؟!
این پژوهش قبلا به فارسی برگردان و در بعضی سایتها و وبلاگها بازنشر شده است.
اما به سبب نکات جالبی که در متن آمده است آن را دوباره می خوانیم:
(Helen fisher) ، محقق و انسان شناس دانشگاه روتگر نیوجرسی، یکی از سرشناسترین محققین موضوع عشق در سطح جهان است.
از او کتابهای متعددی در این مورد به چاپ رسیده، از جمله «آناتومی عشق» ( ۱۹۹۲) و «جنس قوی» ( ۱۹۹۹) که به رل زنان در جامعه می پردازد.
کتاب جدید او با عنوان «چرا عاشق می شویم» به موضوع عشق، شکست در عشق، و نقش هورمونها در این مورد می پردازد .
مجله اشپيگل مصاحبه حالبي با اين پرفسور انجام داده :
مجله شپیگل: خانم فیشر، زنان و مردان با ازدواج ، به یکدیگر قول عشق تا هنگام مرگ می دهند.
طبق گفته شما ولی معمولا بعد از ۴ سال این قول به جدایی می انجامد؟
فیشر: بله. من به مدارک جمع شده از ۵۸ کشور نگاه کرده ام، در آنها دیده می شود که نیمی از کسانی که از یکدیگر جدا می شوند،
این کار را در طول ۴ سال اول دوران ازدواج خود انجام می دهند و بعد از آن به دنبال پارتنر جدید هستند .
شپیگل: این نیاز به عوض کردن پارتنر از کجاست؟ فیشر: در واقع باید سوال شما بر عکس باشد: » چرا ما اصولا به مدت طولانی با هم می مانیم؟ »
۹۷٪ از جانواران پستاندار چنین تیمهای دو نفری درست نمی کنند. چرا پس انسان؟
این مساله ساده که ما یکدیگر را به عنوان پارتنر پیدا کرده و به هم وفادار هستیم، یک حادثه شگفت انگیز است، و دلیلش این جاذبه غریبیست که آنرا عشق می نامیم.
شپیگل: شما در مورد پدیده عشق تحقیق می کنید، اینکار را چگونه انجام می دهید؟ فیشر: ما تعدادی از زنان و مردانی را که در آنها نشانه های عاشق بودن دیده می شود توسط دستگاه MRI معاینه کرده ایم، تا بفهمیم احساس عشق در کدام قسمت مغز جای دارد .
شپیگل: از کجا می دانید که آیا کسی واقعا عاشق است یا نه؟
فیشر: در این مورد کافیست که از او بپرسم در طول روز چه مدت به معشوق خود فکر می کند.
معمولا جواب حدود ۹۵ ٪ از وقت روز است، خوب چون عشق همین مسخ شدن خالص است.
این تمایل شدید، این جوشش، هسته اصلی عاشق بودن است.
عشق بسیار سرسخت و به ندرت قابل کنترل است و بسیار به سختی می توان به آن پایان داد.
به نظر من عشق قویترین میل جهان است، بسیار قویتر از میل به سکس. کسی که از رختخواب شریک جنسی خود رانده می شود، دست به قتل او نمی زند، اما تعداد کسانی که شریک خود را به خاطر رد کردن عشق آنها به قتل رسانده اند زیاد است، به خصوص در مردان .
شپیگل: شما نوشته اید از هر سه زن مقتول در آمریکا یکی از آنها از سوی پارتنر سابق خود به قتل رسیده است.
اما تعداد مردان مقتول از سوی شریک سابق آنها تنها ۴٪ است. آیا زنان هنگام شکست در عشق بیشتر دست به خودکشی می زنند؟
فیشر: نه، در مورد خودکشی هم تعداد مردان بیشتر است. سه چهارم کسانی که به خاطر سرخوردگی در عشق خودکشی کرده اند، مردان هستند.
زنان معمولا رابطه بهتری با خانواده و دوستان خود دارند و در دوران بحرانی از سوی آنها بهتر پشتیبانی می شوند.
بر عکس مردان معمولا وابستگی شدید به رابطه با آن یک شخص خاص دارند که این می تواند نتایج خطرناکی داشته باشد.
ولی البته در زنان هم خودکشی از روی عشق دیده می شود..
من از افراد تحت معاینه خود سوال کرده ام که آیا حاضرند برای عشق خود بمیرند یا نه.
بسیاری از آنان، به خصوص جوانان در گروه سنی حدود ۲۰ سال، به این سوال پاسخ مثبت دادند، فکر می کنم خود من نیز در آن مقطع زندگی همین پاسخ را می دادم .
شپیگل: در بدن افراد عاشق چه اتفاقی می افتد؟
فیشر: ما به افراد مورد آزمایش خود در حالیکه در دستگاه MRI قرار داشتند،
یک بار عکس معشوق خود و یک بار یک عکس غریبه نشان دادیم و عکسهای مغزی آنها را در این دو حالت مقایسه کردیم.
به نظر می آید که دو ناحیه در مغز که مسئول احساس عشق هستند را شناسایی کرده ایم.
از علائم بارز دیگر، بالا رفتن میزان هورمون دوپامین (Dopamin) و نورآدرنالین (Noradrenalin ) و پایین آمدن میزان هورمون سروتونین (Serotonin) در مغز است.
انرژی جوشان، تحریکات خوشحال کننده گاهی تا به حد رسیدن به خلسه، عرق کردن زیاد و طپش قلب نتیجه ترشح این سوپ هورمونی است .
شپیگل: هومر (Hommer ) هم به این نتیجه رسیده بود که:» و نیروی عشق در آن درون بود که حتی از عاقلان نیز عقلشان را ربود».
این همه دیوانگی چه معنایی می دهد؟
فیشر: خود من هم مدتها تصور می کردم که طبیعت در مورد عشق اغراق کرده است.
الان ولی فکر می کنم که عاشق شدن برای این به وجود آمده است که توجه ما (برای تولید مثل) متوجه یک پارتنر باشد و وقت و انرژی تلف نشود .
شپیگل: آیا میل جنسی برای این منظور کافی نبود؟
فیشر: نه، میل جنسی به تنهایی توجه ما را به سوی شریکهای متعددی جلب می کند، عاشق بودن باعث تحریک این میل در رابطه با معشوق می شود.
میزان بالای ترشح هورمون دوپامین باعث ترشح شدیدتر هورمون جنسی تستسترون هم می شود.. به همین دلیل است که عشاق میل ترک اطاق خواب را ندارند .
شپیگل: علت این شدت احساسات چیست؟ همانطور که خود در کتابتان نوشته اید، موشهای صحرایی فقط برای چند ثانیه جلب یکدیگر می شوند، فیلها مدت چند روز.
حتی در شامپانزه ها نیز دوان عشق کوتاه است. چطور این احساس در ما تا به این حد پیش میرود که حاضر به مرگ برای دیگری هستیم؟
فیشر: من تصور می کنم که راه رفتن بر روی دو پا همه چیز را در ما تغییر داد.
تا قبل از اینکه نیاکان ما (که احتمالا شبیه شامپانزه های امروز بوده اند) راه رفتن روی دو پا را بیاموزند،
ماده ها فرزندان خود را به پشت حمل می کردند، دستانشان آزاد بود و احتیاج به نرها برای حفاظت و همراهی نداشتند.
ولی از حدود ۶ تا ۷ میلیون سال قبل که انسان شروع به راه رفتن به روی دو پا کرد، مشکل آغاز شد: چرا که حالا ماده ها باید فرزندان خود را بغل می گرفتند و من نمی توانم تصور کنم که آنها می توانستند با یک دست فرزندان خود را حمل کنند و با دست دیگر به دنبال آذوقه بگردند و یا از خود دفاع کنند، پس به یک شریک برای بزرگ کردن فرزندان خود احتیاج داشتند.
شپیگل: و مردان؟
فیشر: برای آنها هم تمرکز به روی یک شریک نفع داشته است.
به عهده گرفتن وظیفه محافظت از چند شریک برای آنها هم کار سختی بوده است.
بچه هایی که از سوی یک جفت محافظت می شده اند، شانس بهتری برای زنده ماندن پیدا می کردند و از همانجا ارتباطهای سلولهای عصبی برای ایجاد حس عاشق بودن شکل گرفته است.
شپیگل: مدت زمان عاشقی چقدر است؟
فیشر: طبق تحقیقات ما بین ۱۸ ماه تا سه سال. البته این مدت زمان می تواند طولانی تر هم بشود اگر در برابر رابطه عشقی موانعی وجود داشته باشند،
مثلا اگر دو نفر در دو کشور مختلف زندگی کنند یا یکی از آنها متاهل باشد.
این نیز از خصوصیات سیستم ترشحی دوپامین است: اگر مغز «پاداشی» دریافت نکند، این سیستم خیلی فعالتر میشود…
شپیگل: …و با ترشح بیشتر قابلیت رنجبری را بالا می برد .
فیشر: بله. البته کار این سیستم به هیچ وجه همیشگی نیست.
اگر خوش شانس باشیم، این حس عاشقی تبدیل به دوست داشتن می شود.
در آن صورت هورمونهای دیگری کارگردانی را به عهده می گیرند: اوکسیتوسین (Oxytocin) و واسوپرسین (Vasopressin) که باعث حس نزدیکی و رابطه نزدیک هستند و ترشح هورمونهای دوپامین و تستسترون را کم می کنند. و این خوب هم هست. کسی که صاحب فرزندی می شود، نمی تواند تمام شب در اطاق خواب به دنبال معشوق بدود!
شپیگل: ولی برای بسیاری از زوجها دقیقا همین از دست رفتن رابطه جنسی یک مشکل بزرگ است.
فیشر: برای همین توصیه من برای رابطه های دراز مدت این است که از داشتن مرتب سکس خود داری نکنند.
ما جانوری هستیم که برای این ساخته شده ایم که مرتب با هم آمیزش داشته باشیم.
انسانهایی که به صورت قبیله ای زندگی می کنند، اکثرا روزانه با یکدیگر رابطه جنسی دارند.
ترشح هورمون تستسترون، باعث بالا رفتن هورمون دوپامین هم می شود که به برقراری رابطه کمک می کند .
ولی البته من زوجهایی را می شناسم که بدون این ارتباط نزدیک جنسی هم با یکدیگر زندگی می کنند..
کیفیت داشتن ارتباط نزدیک کمی دست کم گرفته می شود.
ما به دنبال عشق رمانتیک هستیم، که میلی ساده و یک جور دیوانگی کور است.
احساس رابطه نزدیک ولی یک حس بسیار رنگارنگ مانند نقشهای یک قالی شرقی است، که پر از احترام، طنز و خاطرات مشترک است .
شپیگل: و با وجود همه اینها این سیستم می تواند خیلی آسان از هم بپاشد.
فیشر: درست است و قابل توضیح هم هست: این در طبیعت انسان است که تا زمانی با شریک خود همراه باشد که فرزند آنها از آب و گل در آمده باشد.
زنهای قبیله ای در جنوب آفریقا هر چهار سال یک بار بچه دار می شوند و هر بار از مردی دیگر.
در جامعه مدرن این مساله به شکل بالاتر رفتن میزان طلاق به خصوص در دوران ۴ سال اول شکل پیدا می کند.
به نظر می آید طبیعت انسان برای این ساخته شده است که با شریک خود فرزندی داشته باشد، و بعد از مدتی برود.
و من فکر می کنم زندگی ما کم کم به زندگی نیاکانمان شبیه تر می شود.
شپیگل: چرا؟
فیشر: در دوران زندگی قبیله ای، زنان ۸۰٪ آذوقه را تامین می کردند.
به این ترتیب آنها قدرت «اقتصادی» داشتند و به همین خاطر وابسته نبودند.
امروزه همسر یک رئیس بانک به عنوان مثال، که از خود تحصیلات یا در آمدی ندارد، همسرش را ترک نمی کند چون از نظر اقتصادی قادر به این کار نیست.
ولی در بسیاری از جوامع دنیا این موقعیت تغییر می کند، زنان بیشتر صاحب استقلال اقتصادی می شوند و بیشتر توانایی آنرا پیدا می کنند که به رابطه های ناخواسته پایان دهند …
شپیگل: یا بیشتر رابطه های موازی داشته باشند ؟(توضیح خودم: منظور من از رابطه های موازی، همون چیزیه که بهش خیانت در رابطه میگیم.
من از این کلمه به خاطر بار اخلاقیش استفاده نمی کنم )
فیشر: نه، نه الزاما. جالب اینجاست که امروزه نسبت به گذشته کمتر رابطه های موازی دیده می شود ، یکی به خاطر اینکه این امکان بیشتر هست که نوجوانان و جوانان تجربه های متعدد خود را داشته باشند، و یکی دیگر به این دلیل که رابطه ها امروزی هم کوتاه تر شده اند.
شپیگل: آیا این جریان در آینده ادامه پیدا می کند؟ آیا آمار طلاق بالاتر نیز می رود؟
فیشر: بله، در این مورد شک ندارم. و البته شکلهای جدید با هم زندگی کردن به وجود خواهد آمد.
به عنوان مثال یک نوع ازدواجهایی که بعد از مدت زمان خاصی خود به خود لغو می شوند.
در آنصورت دو طرف تلاش بیشتری برای حفظ ارتباط خود خواهند کرد.
البته انسانها در آینده نیز همچنان ازدواج خواهند کرد-حتی دوباره و سه باره .
این به معنای پیروزی امید بر تجربه است. ما همچنان تلاش خود را خواهیم کرد-تقصیر به گردن سیستم عصبی و هورمونی ماست !
شپیگل: آیا ما واقعا اینقدر در برابر عشق بی اراده هستیم؟ تا چه حد آزادی انتخاب پارتنر خود را داریم؟
فیشر: ما حداقل این توانایی را داریم که از عاشق شدن خود جلو گیری کنیم.
تصور کنید شما تازه صاحب فرزندی شده اید، همسر خود را دوست دارید و در عین حال شخصی را در محل کار خود بسیار جذاب می یابید.
شما قادر هستید به خود بگویید:»نه،من خوشبخت هستم، این شخص نیز متاهل است، رابطه ما، موفق نخواهد بود». چنین صرف نظر کردنی مشکل، ولی ممکن است. صرف نظر کردن از سکس خیلی ساده تر هم هست.
من فکر می کنم ما مرتب با کسانی برخورد می کنیم که مایل هستیم با آنها رابطه جنسی داشته باشیم، و در آخر تنها دست آنها را می فشاریم.
شپیگل: آیا عشق و دوست داشتن و دوست بودن در کنار هم ممکن است؟
فیشر: قاعدتا بله. قسمتها مختلف مغز که مسئول احساس عشق، رابطه ، دوستی و هوس هستند، می توانند موازی هم کار کنند.
ما حتی قادریم با کسی زندگی کنیم و در عین حال عاشق شخص دیگری شویم.
این توانایی از نظر تئوری تکامل هم قابل توضیح است، چرا که این کار یک استراتژی دوبرابر به حساب می آید: در یک سو رابطه دراز مدت که باعث ثبات اجتماعی می شود، از سوی دیگر پارتنر جدیدی که امکان انتقال ژنها به نسل بعدی را بیشتر می کند. واقعیت این است که حتی در رابطه های موفق نیز ، ما شبها در تخت خوابیده ایم و از خود سوال می کنیم که آیا نمی توانستیم انتخاب بهتری داشته باشیم. این یک نیروی تخریب کننده مغز ماست…
شپیگل: و وقتی این نیروی تخریب کننده زمانی باعث جدایی شود، درد آن جدایی تقریبا به همان شدت شادابی زمان عاشق بودن است.
آیا این اشخاص را هم تحت نظر داشته اید؟ در مورد آنها چه مشاهداتی داشتید؟
فیشر: در این اشخاص دو حس به شدید ترین شکل خود دیده میشود: خشم و ناامیدی.
این دو احساس در دو فاز مختلف به سراغ فرد می آید: بعد از جدایی ابتدا زمان خشم یا اعتراض است، شخص سعی می کند پارتنر خود را دوباره به دست بیاورد.
سیستم ترشحی دوپامین ، بسیار فعال میشود ،چون مغز باز هم «پاداشی» دریافت نمی کند.
انرژیی که در این زمان صرف می شود بسیار زیاد است. دوباره پارتنر سابق محور همه چیز می شود و حس عشق باز هم قویتر می گردد که حتی ممکن است تبدیل به حس نفرت هم بشود.
شپیگل: …حس نفرت برای به دست آوردن دوباره پارتنر کمی عجیب به نظر می آید .
فیشر: این آخرین تلاش است. هر چه باشد، اینجا یک نفر دارد بر سر آینده ژنهای خود مبارزه می کند! و در واقع گاهی این روش کارساز نیز هست.
گاهی دو نفر دوباره به سوی هم برمی گردند وقتی یکی از آنها دیگری را تحت فشار سخت احساسی، مثلا تهدید به خودکشی قرار می دهد.
شپیگل: ولی سوال این است که ارتباطی که با این روش دوباره بر قرار شود تا کی ادامه پیدا کند.
فیشر: درست است. ولی خشم و نفرت می تواند کمکی هم باشد برای اینکه شخص خود را راحتتر از پارتنر خود جدا کرده و به دنبال پارنتر جدید باشد.
البته قبل از آن فاز افسردگی شدید سر می رسد. تمام دنیا خاکستری می شود، کسی زنگ نمی زند. و شخص دچار دپرسیون می شود.
شپیگل: چرا طبیعت جدایی را برای ما اینقدر مشکل کرده است؟ آیا بهتر نبود که خیلی راحتتر با نیرو و انرژی دوباره به زندگی بر می گشتیم؟
فیشر: من فکر می کنم که این افسردگی هم فایده های خودش را دارد. کسی که ترک می شود، احتیاج به کمک دارد، چرا که همیاری پارتنر او یکباره از بین رفته است.
مسلما کسی که با لبان خندان به سوی دوستان برای کمک خواستن می رود، زیاد قابل باور نیست.
افسردگی یک نشانه خیلی خوب برای اطرافیان است که یک مشکل بزرگ این وسط وجود دارد. در ضمن، یک افسردگی خفیف در این موقعیت می تواند کمک کند که شخص خود و اطراف خود را واقعی تر ببیند.
شپیگل: آیا راههایی وجود دارد که ما عشق از دست رفته خود را راحتتر فراموش کنیم؟
فیشر: بزرگترین توصیه من این است که هر چیزی که ما را به یاد او می اندازد ، از بین ببریم و یا از زندگی خود دور کنیم. نامه ها، عکسها، کارتها ، و البته که هرگز به او تلفن نکنیم …
شپیگل: پس عشق مانند یک ماده مخدر است؟
فیشر: دقیقا، پس برای ترک اعتیاد باید از آن دوری کرد.
نشانه های ترک اعتیاد عشق خیلی شبیه به ترک کوکائین است: خواهش بسیار شدید، مالیخولیا، خستگی، از دست دادن تعادل روحی. البته تفاوتهایی هم وجود دارد. کسی که به کوکائین معتاد است، هر روز همان خواهش روز قبل را احساس می کند، در حالیکه کسی که به عشق خود رسیده باشد، اکثرا بعد از مدتی این خواهش را ندارد که هر روز پارتنر خود را ببیند.
شپیگل: شما برای این مشکل تجویز قرص را نیز پیشنهاد می کنید .
فیشر: وقتی برای مقابله با افسردگی از دارو استفاده می شود، چرا برای مقابله با درد عشق از این روش استفاده نشود؟
البته با اینکار قادر نخواهید بود یک رابطه را نجات دهید، ولی می شود با اینکار مثلا جلوی خودکشی از سر عشق را گرفت.
البته من اخطار می دهم که از این داروها به مدت زمان طولانی استفاده نشود، این داروها ترشح دوپامین و سروتونین در مغز را کم می کنند، و این در دراز مدت می تواند باعث شود که شخص میل به پیدا کردن رابطه( جدید) و میل به ارتباط جنسی را از دست بدهد .
شپیگل: برای استفاده از دارو تا کجا می توان پیش رفت؟ مثلا می توان برای کسانی که به دنبال عشق از دست رفته خود تا حد مزاحمت پیش می روند (به اصطلاح: استاکر Stalker ) درمان با قرص را تجویز کرد؟
فیشر: چرا که نه؟ اینکه مواد شیمیایی چقدر رفتار ما را تغییر می دهند را هر کسی که یک آبجو هم خورده باشد ، می داند. البته نباید فراموش کرد که در مورد استاکر ها، اختلالات رفتاری دیگر نیز به مساله اضافه می شود.. من فکر می کنم که هر کسی دلش می خواهد به دنبال عشق از دست رفته اش برود، ولی اینکار را نمی کند چون یاد گرفته است که نباید این کار را بکند. ولی استاکرها قادر به کنترل این کشش خود نیستند.
شپیگل: داروهایی که میل جنسی را تشدید می کنند ، مدتهاست که ساخته شده اند. آیا زمانی علم قادر به ساختن ماده ای برای ایجاد عشق
و برقراری یا تشدید آن خواهد بود؟ فیشر: فرمهای مخصوصی از LSD باعث میشود که شخص راحتتر عاشق شود.
اما در کل من احتمال نمی دهم که چنین دارویی در آینده واقعا ساخته شود.
باید پارامترهای مختلفی کنار هم جمع شوند که شخصی عاشق شود: زمان مناسب و تحریکات حسی مختلفی که پاسخ دادن به آنها از دوران کودکی ما شکل گرفته است.
البته من فکر می کنم ماده ای ساخته خواهد شد که میزان ترشح دوپامین و نورآدرنالین را در مغز افزایش دهد و با اینکار آمادگی مغز را برای عاشق شدن بالا ببرد .
شپیگل: آیا ممکن است این آماده سازی مغز بدون دارو نیز انجام گیرد؟
فیشر: بله ، البته. من به تمام جوانانی که دلشان می خواهد عاشق شوند توصیه می کنم: بروید به بیرون، به سوی دنیای بیرون بروید، به دیگران نشان دهید که دنبال عشق هستید، و بازی عشق را بازی کنید.
آماده سازی مغز، بر پایه به تحرک در آوردن سیستم ترشحی دوپامین است، وقتی کسی را پیدا می کنید که فکر می کنید می تواند پارتنر شما باشد، بهتر است با او کارهای جدید، مهیج و حتی خطرناک انجام دهید.
نزدیکی نیز میزان ترشح دوپامین و تستسترون را بالا می برد، برای همین من همیشه به دانشجویان خود می گویم با کسی به رختخواب نروید که از او خوشتان نمی آید،چون ممکن است عاشقش بشوید!
شپیگل: آیا حقه های دیگری برای ایجاد عشق به ذهنتان می رسد؟
فیشر: همانطور که Baudelaire گفته است:»ما زنان را هر چه غریبه تر باشند، بیشتر دوست داریم» ، من به زنان توصیه می کنم که کمی مرموز باقی بمانند. و کلا این راه موثری است که علاقه های طرف مقابل را پیشبینی و ارضا کنیم.
همانطور که مردان در هیچ زمان دیگری به اندازه چند هفته اول عاشق بودن خود میل به صحبت کردن ندارند، یا زنان هیچ زمان دیگری به اندازه آن زمان با شریک خود فوتبال تماشا نمی کنند!…
البته کارسیستم مغزی مردان در این دوران هم با زنان متفاوت است، در مردان قسمتهایی از مغز که مربوط به تحریکات بینایی می شوند بیشتر فعال است .
شپیگل: و این تعجب آور نیست، درست است؟
فیشر: درست است. ولی پیش ضمینه تکامل در این مورد جالب است.
مردان به زنانی نگاه می کنند که قابلیت زایش داشته باشند (توضیح خودم: در واقع زنان زیبا!) ، و زنان برای اینکه بدانند آیا پارنتر آنها می تواند از پس نگهداری از بچه ها خوب بر بیاید، سعی در شناختن شخصیت او دارند.
اینکار به مراتب مشکل تر است و پیش از همه احتیاج به داشتن حافظه ای قوی دارد. برای همین زنان مرتب با دوستان خود از این صحبت می کنند که طرف مقابل چه گفته است، چه رفتاری داشته است و چکار کرده است.
در زنان آن قسمت از مغز که مربوط به حفظ خاطرات است بیشتر فعال می شود .
شپیگل: اما خاطرات به تنهایی آتش عشق را روشن نگه نمی دارند.
فیشر: نه، در دراز مدت احتیاج به کار کردن دائمی روی رابطه هست .
شپیگل: توصیه شما در این مورد چیست؟
فیشر: در اصل الان باید می گفتم سالی یک بار از پارتنر خود جدا شوید، رابطه های دیگری را تجربه کنید و بعد سعی کنید دوباره از اول شروع کنید!
شپیگل: این را جدی نمی گویید !
فیشر: البته که نه. مسلم است که کسی نمی خواهد واقعا اینطور زندگی کند.
ولی توصیه من اینست که از اول انتخاب درست انجام دهید، شخصی را انتخاب کنید که برایتان در دراز مدت جالب باشد، به نوع خاص خودش. به طرف پارتنر خود بروید، با او صحبت کنید و به حرفهایش گوش دهید، از او سوال کنید، سعی کنید جذاب باقی بمانید و احتیاجات خود را بیان کنید. البته که با وجود همه اینها تضمینی وجود ندارد.
چرا که متاسفانه واقعیت اینست: ما برای این در دنیا نیستیم که خوشبخت باشیم، ما در این دنیا هستیم که تولید مثل کنیم .
شپیگل: از شما برای این مصاحبه متشکرم .
از مجله شپیگل، شماره ۹، فوریه ۲۰۰۵
منبع: وب نوشت علی صاحبی | نوشته های دکتر علی صاحبی
باید در مورد عشق بدانیم
shine
دو شنبه ۱۳ خرد ۱۳۸۷
عشق و عاشقی از دیدگاه شیمی !!! / خیلی جالب
keyvan
جمعه ۱۳ دي ۱۳۸۷
تفاوت هاي زن و مرد در رابطه جنسي
سؤال: فرق میان PMTو BSEچیست؟
جواب: یکی جنون گاوی است و آن دیگری نوعی مشکل کشاورزی است.
بین 21 تا 28 روز پس از عادت ماهانه هورمون های زنانه به طور قابل توجهی پایین می آید و به عوارضی منجر می شود که آن را PMTمی گویند.
در بیشتر زنان این پدیده به صورت بی حوصلگی، اندوه، پریشان حالی و حتی گرایشات به خودکشی بروز می کند.
از هر 25 زن یک نفر به طور جدی از این عارضه رنج می برد و شخصیت او دستخوش تغییراتی می شود.
در دوران PMTهرگز به پرو پای زنی نپیچید مگر این که از جان خود سیر شده باشید.
غلبه ی هورمونیتستسرون، هورمون موفقیت، دستاورد و رقابت است و اگر از آن استفاده بدی شود، مرد و حیوانات نر را عملاً خطرناک می کند. بیشتر والدین از عطش سیری ناپذیر پسرانشان برای تماشای فیلم های پر از خشونت و این که آن ها با چه جزئیاتی صحنه های خشونت بار را بازگو می کنند، آگاه هستند. دختران معمولاً به این نوع فیلم ها علاقه ای ندارند.حکمران قلمرو حیوانات موجوداتی هستند با بیشترین تستسرون.92 درصد کسانی که پشت چراغ قرمز بوق می زنند مردان هستند. همچنین 96 درصد دزدان و 88 درصد جنایتکاران را مردان تشکیل می دهند. عملاً همه ی منحرفین جنسی مردند و آزمایشات روی زنان منحرف جنسی نشان می دهد که از هورمون مردانه ی بالاتری نسبت به زنان دیگر برخوردارند.
میل جنسی زنمیل جنسی زن مانند اجاق الکتریکی است، آرام آرام داغ می شود و مدت زیادی طول می کشد تا سرد شود.میل جنسی یک زن معمولی تدریجاً بیشتر شده و در سن 36 تا 38 به اوج خود می رسد که همین مسأله می تواند توجه آن ها را به جوان های کم سن و سال توجیه کند. عملکرد جنسی مرد در 19 سالگی را می توان با کارکرد جنسی زن 30 تا چهل ساله مقایسه کرد.
میل جنسی مردمیل جنسی در مردان مانند مایکروویو است. در عرض چند ثانیه با آخرین ظرفیت کار می کند و به محض پخته شدن غذا سریعاً خاموش می شود.با بالا رفتن سن مرد اندازه ی تستسرون او آرام آرام رو به کاهش می گذارد. میل جنسی مرد 40 ساله را می توان با میل جنسی زن 20 ساله مقایسه کرد که می تواند توجیهی باشد برای گرایش مردان در سنین بالا به دختران جوان. در زوج های از نظر سنی نامناسب فاصله ی سنی معمولاً بین 10 تا 20 سال است.
یائسگی در مردان بسیار خنده دارتر است. زنان در یائسگی اضافه وزن پیدا می کنند و بدنشان گر می گیرد اما مردها در یائسگی با دختران جوان قرار ملاقات می گذارند و موتور سواری می کنند.لطفاً رابطه ی جنسی نه، ما مؤنث هستیممیل جنسی زن به طور قابل توجهی تحت تأثیر اتفاقات زندگی اش است. اگر از شغل خود نفرت داشته باشید، اگر پروژه سنگینی در کار به عهده اش گذاشته شود، اگر قسط خانه اش دو برابر شود، اگر بچه ها مریض باشند، اگر در باران خیس شود و یا سگ خانه گم شود، رابطه چنسی برایش مفهومی نخواهد داشت. تنها چیزی که به آن نیازمند خواهد بود رفتن به رختخواب و خوابیدن است.
رابطه ی جنسی. همین الان. لطفاًاگر همین مسائل برای مرد اتفاق بیفتد او رابطه ی جنسی را قرص خواب قلمداد خواهد کرد و آن را نوعی وسیله ی رهایی از فشارهایی که در طول روز روی هم تلمبار شده خواهد دانست. بنابراین در پایان روز چنین تمایلی از جانب او برای زن سنگین و غیر قابل فهم است. زن او را یک وحشی بدون احساس خواهد نامید و مرد هم زن را سردمزاج خوانده و شب را روی کاناپه به صبح خواهد رساند.
برای مرد خوابیدن روی کاناپه مهم نیست این کار نوعی چادر زدن پیک نیکی است.زن خواهان رابطه ی جنسی زیاد با مردی است که دوستش داردتعداد کمتری از زنان را می شود یافت که مانند مردان از نظر جنسی زیاده طلب باشند، اما انگیزه های زن در این زمینه با انگیزه ی مرد تفاوت دارد. مغز مؤنث غارنشین چنان برنامه ریزی شده است که فقط به خاطر رابطه ی جنسی تن به آن نمی دهد و برای این کار نیاز به ارتباط یا حداقل اشتراکات عاطفی دارد تا میل جنسی پیدا کند.اغلب مردان تشخیص نمی دهند که اگر زن از نظر عاطفی وابسته شود تا حداقل پنج شش ماه یک هم بستر خوب خواهد بود.
مرد فقط به رابطه ی جنسی زیاد نیازمند استزیاده طلبی و بی بندوباری در مغز مرد برنامه ریزی شده است. او با دارا بودن مقدار زیادی تستسرون باید به نیاز دیرینه ی زاد و ولد پاسخ گوید. بنابراین از نظر بیولوژیک مناسب تک همسری نیست. بعضی از مردها مونوگامی (تک همسری) را چیزی می دانند که میز و صندلی از آن درست شده است.اگر این نیاز فشار زیادی به مرد وارد کند او حتی تا حضیض زناکاری فرو می غلتد تا بقای قبیله را تضمین کند.
وقتی پای نزدیکی جنسی پیش می آید، زن نیاز به دلیل مرد دارد مرد نیاز به مکان.دلیل زن برای رابطه ی جنسی با دلیل مرد فرق دارد. زن رابطه ی جدید را در جستجوی عشق و احساس عاشقانه آغاز می کند. نزدیکی جنسی بعد از این مرحله اتفاق می افتد.
زن: تو زوج مزخرفی هستی.مرد:در دو دقیقه چطور به این نتیجه رسیدی؟یک مرد سالم از شروع سرد تا اوج لذت جنسی به زمان متوسط 2 تا 5 دقیقه نیازمند است. این زمان در یک زن سالم به طور متوسط 13 دقیقه است. در بیشتر پستانداران نزدیکی جنسی عملی سریع بوده است چون در این لحظه نمی توانند از نظر ذهنی روی چیز دیگر تمرکز کنند و در معرض خطر حمله قرار می گیرند. «تند و سریع» شگرد طبیعت برای بقای انواع بود.
زن از راه گوش تحریک می شودوقتی زن مردی برهنه ببیند از خنده روده بر می شود.زن با داشتن طیف وسیع تری از گیرنده های حسی تمایل به شنیدن واژه های شیرین دارد تا نگاه کردن به شکل و اندام مذکر. حساسیت زن به شنیدن تعریف های بی نظیر چنان قوی است که حتی بعضی از زن ها هنگام شنیدن نغمه های عاشقانه از طرف محبوبشان چشمان خود را می بندند.
مرد از طریق چشم تحریک می شود
مغز مرد برای نگاه کردن به شکل و اندام مؤنث برنامه ریزی شده است. این است که تصورات اروتیک برای مردان بسیار مهم است.
زنان در واقع دنبال چه هستند
- شخصیت
- شوخ طبعی
- حساس بودن
- هوش و ذکاوت
- هیکل متناسب
آنچه مردان فکر می کنند زنان به دنبال آن هستند
- شخصیت
- هیکل متناسب
- شوخ طبعی
- حساسیت
- قیافه ی خوب
مردان خوب می دانند زنان دنبال چه هستند.آنچه زنان فکر می کنند مردان به دنبال آن هستند.
- قیافه خوب
- هیکل خوب
- سینه
- باسن
- شخصیت
آنچه مردان واقعاً دنبالش هستند
- شخصیت
- قیافه ی خوب
- هوش و ذکاوت
- شوخ طبعی
- هیکل متناسب
زنان در واقع نمی دانند مردها واقعاً چه می خواهند.آنچه زنان از رابطه ی جنسی انتظار دارندزن پیش از اقدام به رابطه ی جنسی نیاز به مدت نسبتاً زیادی دارد تا با صحبت و توجهی که به او می شود آمادگی پیدا کند. مرد می خواهد از فشاری برهد و زن می خواهد پناهی یابد. اگر این تفاوت درک شود مرد می تواند در این رابطه نقش بهتری ایفا کند. بیشتر زنان حداقل به سی دقیقه برای آمادگی ارتباط نیازمندند و مردان به 30 ثانیه.پس از اتمام رابطه هورمون های زن آماده است تا دنیا را فتح کند. او می خواهد نوازش کند، نوازش ببیند و صحبت کند. اما مرد اگر خواب نرفته باشد دلش می خواهد بلافاصله کار دیگری کند مثلاً قهوه درست کند. مرد همیشه می خواهد کنترل خود را حفظ کند. در زمان اوج لذت جنسی او برای چند لحظه این کنترل را از دست می دهد بلند شدن و بلافاصله کار دیگر انجام دادن نوعی اطمینان است برای او که احساس کند دوباره کنترل خود را به دست آورده است.
آنچه مردان از رابطه ی جنسی انتظار دارندمرد با اوج لذت جنسی می خواهد از فشار درونی خود رهایی یابد. مرد با استفاده از رابطه ی جنسی می خواهد به صورت فیزیکی چیزی را بیان کند که به طریق عاطفی قادر نبوده است. اگر مرد مشکلی از قبیل بیکاری، بدهکاری داشته باشد به احتمال زیاد از این ارتباط کمک می گیرد تا فشار روحی درونش را کاهش دهد. کمتر مسأله ای را می توان یافت که مرد نتواند آن را با ارتباط جنسی حل کند.آزمایشات نشان می دهند که مردی که تحت فشار نیاز جنسی است مشکلاتی در شنوایی، تفکر، رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین دارد. او همچنین از نوعی اختلال زمانی هم رنج می برد. مثلاً 3 دقیقه در نظرش 15 دقیقه می آید. اگر زنی انتظار تصمیم عاقلانه ای از مرد داشته باشد بهتر است بحث آن را موکول به بعد از رابطه ی جنسی کند، زیرا در این زمان مغز مرد کاملاً پاک و آماده است.
صحبت جنسی زناندر حین رابطه جنسی اگر مرد بخواهد حرف بزند باید از نیمکره چپ هم استفاده کند.اما برای زن استفاده از هر دو نیمکره آسان است.حرف زدن در حین رابطه ی جنسی برای زن بسیار مهم است. اما خود به جای واژه معمولاً از اصوات برخاسته از احساس استفاده می کند که این امر رابطه را برای مرد دلپذیرتر می کند. اگر زن بخواهد از واژه استفاده کند مرد مجبور می شود برای فکر کردن درباره ی آن ها از کار اصلی منحرف شود.
صحبت جنسی مردانبیشتر مردان در یک زمان یک کار انجام می دهند. اگر مردی آمادگی کامل برای ارتباط جنسی پیدا کند حرف زدن، شنیدن یا رانندگی برایش دشوار خواهد بود. این است که در حین این رابطه مرد به ندرت حرف می زند. اگر زن اقدام به صحبت کند به احتمال قوی حواس مرد را پرت خواهد کرد. در حین رابطه ی جنسی مرد نیمکره ی راست مغز خود را با تمامی ظرفیت به کار می گیرد. اسکن های مغزی نشان می دهند که تمرکز او در این زمان چنان شدید است که عملاً شنوایی خود را از دست می دهد.
زنان فکر می کنند که کامپیوتر باید مرد باشد زیرا
- برای جلب توجهش باید اول آن را روشن کرد.
- با وجود این که داده های زیادی در ذهن دارد همچنان ساکت است.
- قرار بر این است که مسأله شما را حل کند اما خودش نصف مسأله است.
- به محض این که به یکی وابسته شوید پی می برید که اگر کمی بیشتر منتظر می شدید مدل بهتری گیر می آوردید.
مردان فکر می کنند که کامپیوتر باید زن باشد زیرا
- هیچ کس غیر از خدا منطق درونی آن را درک نمی کند.
- زبان خاصی که کامپیوتر دارد برای هیچ کس قابل فهم نیست.
- حتی کوچک ترین اشتباه شما در حافظه دراز مدت ثبت می شود تا در موقع لزوم یادآوری شود.
- به محض وابسته شدن به آن درمی یابید که باید نصف حقوق خود را بابت لوازم جانبی صرف کنید.
/ نويسنده: آلن و باربارا پیز / مترجم:بیژن و پگاه پایدار/انتشارات:نشر افکار 1383
منبع: پارسینه | Parsine
عشق چيست؟
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)