نوشته اصلی توسط
فرشته مهربان
خیلی خوبه که در رابطه با خواهرت احساس مسئولیت می کنی ،خیلی خوبه که خیر و خوبی را برای او میخواهی
قابل درک هست که این نوع ارتباطی آسیب زا هست و صدمه میزند و نگرانی شما بجاست و هیجانتان قابل فهم ، اما سعی کن اول برخودت مسلط باشی و هیجانت را کنترل کنی و ،بیشتر از آنکه نگران آبرو باشی نگران سلامت خواهرت باشی .
دقت داشته باش که :
احساس مسئولیت در رابطه با خانواده و حتی همنوعان بجا هست ، اما حد و حدود و چگونگی و روش اعمال این احساس مسئولیت از خود آن مهمتر هست .
پدر ، مادر ، خواهر ، برادر همه در سیستم خانواده نقش و جایگاه خاص خود را دارند و بنا به همین نقش ، مسئولیتها تعریف می شود و بی تفاوتی و بی توجهی هیچ توجیح عقلایی ندارد از طرفی نابجا عمل کردن و دخالتهای نابجا نیز همینطور .
لذا ما می پذیریم که شما در جایگاه یک برادر دلسوز احساس مسئولیت می کنی اما روش و نحوه عملیاتی شدن این احساس مسئولیت از سوی شما اشکالاتی دارد که البته این هم به عدم آگاهی باز می گردد و الا اگر می دانستید به خوبی عمل می کردید .
این احساس مسئولیت یک روح جاری و همیشگی هست و تلاش برای تعامل درست و صمیمیت داشتن از آن ناشی می شود . لذا اگر شما رابطه ای نزدیک و صمیمی با خواهرت داری ،بدون تجسسی که داشتید ، قطعاً وقتی که متوجه تغییر رفتار و حالات و عادات ایشون شدی (چنانکه اشاره داشتی ) ، ضمن توجه ، خویشتنداری نموده و با کنترل هیجان صبر و تلاش می کردی موقعیتی مناسب فراهم بشه و ضمن هم حسی و همدلی با خواهر ، به او می گفتی :
مدتیه "حواسم بهت هست و متوجه شدم گویی درگیر مسئله ای هستی ، چیزی اذیتت میکنه ، یا ذهن و احساساست را درگیر کرده ، همون خواهر همیشگی نیستی ..... چیزی شده ؟ کمکی از من برمیاد ؟ نیاز به حرف زدن داری سراپا گوشم برای خواهر گلم . نبینم خواهرم به هم ریخته باشه و ..... با بیانی سراسر عاطفی و رقیق ، اورا جذب می کردی تا با اطمینان از هم حسی و راز داری و یاری رسانی شما خودش باهات مسئله را مطرح می کرد و ...... شما هم مثل یک دوست او را راهنمایی درست کرده ، از آسیبهای چنین رابطه ای برایش می گفتی یا کمک می کردی نزد یک مشاور راهنمایی بگیرد و با آگاهی از عواقب و عوارض در تصمیم گیری و انتخاب راه ، آزادش می گذاشتی "
این نوع رابطه آگاهی و مهارت میخواهد که متأسفانه ما اغلب از آن غافلیم .
به شما و دیگر عزیزان عرض می کنم :
احساس مسئولیت یا بی تفاوتی ؟ >>>>ابداً ما نمی توانیم در نظام خانواده ، حتی در یک جامعه ، نسبت به هم بی تفاوت و بدون احساس مسئولیت باشیم چون انسانیم و اتفاقاً احساس مسئولیت جزء آیتم های هوش هیجانی هست و ضعف آن در هر کسی اشکالاتی ایجاد می کند . در عین حال باید تعادل در آن داشت ، یعنی نه افراط نه تفریط . ما یا از این ور بام می افتیم یا از آن ور ، یا تصور می کنیم هیچ چیزی به ما ربط ندارد یا دخالت را هم احساس مسئولیت می دانیم یا حتی مسئولیتهای خود ساخته داریم .
صمیمت در خانواده >>>>در نظام خانواده صمیمیت بسیار مهم هست ، اما همین صمیمیت نیز تعریف دارد ، مهارت می خواهد ، که پرداختن به آن در این مجال نمی گنجد، اما اگر باشد، کمک بزرگی برای صحیح تحقق یافتن احساس مسئولیت هست ، مثلاً در اینجا من میان پرده ای از تحقق احساس مسئولیت mmani828 در رابطه با خواهرش با استفاده از صمیمیت فی ما بین را بیان کردم که به عنوان مشتی از خروار تأثیری که صمیمیت می تواند در تعامل سازنده و رشد دهنده در خانواده ایجاد کند ببینید . تا ان شاء الله در تاپیکی مستقل به آن پرداخته شود .
علاقه مندی ها (Bookmarks)