سلام به شما
شما قبل از هرچیزی برای خوب شدن روحیه خودتون باید اقدام کنید.اگر شما از لحاظ روحی قوی نباشی نمیتونی عنان زندگی رو به دست بگیری و علاوه بر اون نمیتونی مادر کاملی هم برای دخترت باشی.
بهتره از لحاظ روحی به خودت برسی.ورزش کنی.حتما به یک مشاور خانواده سر بزنی.(اگر تهران هستید بگید براتون چند تا ادرس بذاریم)
من از حرفهای شما حس میکنم بیشتر در صدد جدایی هستید تا اصلاح زندگی.این رو اضافه کنم دختر 11 ساله شما با جدایی شما خورد و نابود میشه.
اول همه توان و انرژی خودتون رو برای درست کردن زندگی بذارید.و مسئولیت پذیر باشید.شما از اول هم با همسرت مشکل داشتی اما اقدام به بچه دار شدن کردی.پس اینجا دختر شما گناهی نداره.
این چیزهایی که شما از همسرت گفتی مسلما خبره ترین وکلا هم نمیتونن برای جدایی شما اقدام کنن.پس بهتره وقت و هزینه رو صرف مشاور خانواده کنید تا ایجوری بتونید کانون زندگی رو حفظ کنید.
شما خودتون به یک مشاور مراجعه کنید.اونا قطعا راهکارهایی رو ارائه میدن که شما بتونی در مقابل رفتارهای همسرت عکس العمل پخته و درستی داشته باشی
http://www.hamdardi.net/thread-6825.html
(پست شماره 10 رو ملاحظه کنید)
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)