سلام
اولین باره که این حرفا رو به کسی میزنم وحتی اینجا گفتنشون هم برام خیلی سخته.
من یه دختر 26 ساله ام. فوق لیسانس دارم و کار خوبی هم دارم. ظاهرم معمولیه ولی همه میگن که حرف زدنم خیلی خوبه روابط اجتماعیم قویه. اطلاعات عمومیم خوبه و تو خیلی زمینه ها حرفی واسه گفتن دارم. اما نمیدونم چرا هیچ خواستگاری ندارم. واقعا احساساتیم و تنهایی آزارم میده. همین چندوقت پیش یکی از همکارام بهم پیشنهاد آشنایی داد و بعد دوبار بیرون رفتن یهویی ولم کرد. با اینکه کاملا خوشش اومده بود. درواقع متوجه شدم که مادرش دختر دیگه ای رو بهش پیشنهاد کرده و.... البته الان با اون مساله کنار اومدم ولی مساله من تنهایی محضه که نمیدونم دلیلش چیه؟
خواستگارای سنتی که میان خونه هم وقتی میان بار دوم دیگه نمیان چون متاسفانه پدر من وضع مالی خوبی نداره و خونه زندگی جالبی نداریم و پدر و مادرم تحصیلکرده نیستند و در کل خانواده سطح پایینی دارم که به هیچ وجه خودشونو تغییر نمیدن. و به شدت هم تو خونه با هم بد هستند و همش با هم دعوا میکنن. همش احساس میکنم این حق من نیست. منی که این همه زحمت کشیدم هیچکس زحمات من و شایستگی هامو نمیبینه. خواستگارای سنتی که فقط خانوادمو میبینن. پسرای دور و برم هم که فقط یکی دو تاشون بهم پیشنهاد دادن که اونم نشده. با اینکه ظاهرم بد نیست و اخلاقم به گفته همه خیلی خیلی خوبه.
من باید چیکار کنم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)