چطور می توانم با همسرم بیشتر تفاهم داشته باشم و چطور بهتر هم رو درک کنیم؟

[malakeh]

سلام ، من همیشه فکر میکردم که هیچ مشکلی ندارم و زندگی خوبی دارم ولی الان که فکر میکنم میبینم یه مسائلی تو زندگیم هست که باید حلش کنم ، نیازمند راهنمائیهاتون هستم
از خصوصیات اخلاقیم براتون بگم اینه که فوق العاده حساس هستم ، زود ناراحت میشم ولی آدم کینه ای نیستم بسته به موضوع ناراحتی و شدت ناراحت شدنم ناراحتی از دلم میره بیرون و دیگه بعد از مدتی موضوعی که واسش ناراحت بودم دیگه واسم اهمیت نداره و کسی هم که ناراحتم کرده میبخشم ... (ولی این ببخشش نیاز به زمان داره) ولی از دیروز فکر میکنم که یه مسائل ریز ریزی تو زندگیم هست که ممکنه جمع بشه و یه مسئله بزرگ بشه
من 3/5 سال هست ازدواج کردم یک سال هم نامزد بودیم جمعا میشه 4/5 سال من و همسرم دوتامون خیلی حساس هستیم و دوتامون از حرف های همدیگه ناراحت میشیم و هر کدوممون فکر میکنیم که حق با خودشه (به شوخی که بگم هر کدوممون فکر میکنیم که حروم شدیم ) من از اینکه همسرم بخواد جلوی دیگران از من ایراد بگیره و سر هر چیز کوچولو غر بزنه و اگه یه چیزی یکی یا دو بار اتفاق بیافته اون دیگه هر جا بخواد صحبت کنه میگه همیشه اینطوری مثلا اگه یکبار شارژر موبایلش پیدا نشه دیگه میگه هیچ وقت تو این خونه و جلوه همه هم میگه هیچوقت .... اگه خودش یه کاری انجام بده خیلی کار مهمیه ولی اگه من اون کار رو انجام بدم یه کار خیلی عادی بوده و وظیفه ام بوده ... اگه من بهش بگم این کار رو انجام بده فکر میکنه که من دارم ازش سوء استفاده میکنم میگه که انگار من زن زنگرفتم شوهر کردم انگار اشتباه گرفتی که تو زن هستی و من مرد و ... هر چی بهش میگم واسش ایمیل های رمانتیک میفرستم مقالاتی که بعضی اوقات اینجا میخونم میبینم جالبه واسش میفرستم خواسته هام رو بهش میگم اصلا توجه نمیکنه میگه که تو یکی رو میخوای هی بهت بگه چشم و قربون صدقت بره و ... موقعی که میخوام در مورد مسئله ای که ناراحتم باهاش صحبت کنم یا میگه بعدا صحبت کنیم الان حوصله ندارم یا میگه ما مسئله ای نداریم یا یه دفعه در مورد یه چیز دیگه مثلا در مورد مطلبی که تو اخبار یا مجلات خونده صحبت میکنه یعنی انگار میخواد فرار کنه... یه بار میگه از ایران بریم تحقیق میکنیم کلی اطلاعات به دست میارم بعد حتی نمیشینه در مورد اطلاعاتی که به دست آوردم صحبت کنیم خودش میگه خودش پشیمون میشه ... هی میگه یاد جونیام اوفتادم اون موقع ها که مجرد بودم خیلی خوب بود و واقعا یه غم بزرگی تو دلش میشینه واقعا قلبش میگیره ها من گاهی اوقات باهاش همدردی میکنم گاهی میزنم به خل و چل بازی فضا رو عوض میکنم گاهی میگم بذارم تو حال و هوای خودش باشه ولی گاهی پیش خودم فکر میکنم مگه من چکار میکنم که انقدر از متاهل بودنش ناراحت میشه من مگه چقدر میتونم بد باشم که انقدر در حق این پسر بدی کنم که این به فکر مجردیش میافته انقدر ناراحت میشه ... خیلی ناراحتم خیلی مسائل دیگه دارم که الان اگه بگم خیلی طولانی میشه

[هاجس]

سلام عزيزم
مردا اكثرا همينطورين وقتي بهشون گير بدي همين ديالوگا رو ميگن
الان فكر كردم شوهر خودم داره باهام حرف ميزنه
منم وقتيتو مسائل احساسي بهش گير ميدم يا ميگم كه بهم محبت نميكني اونم هين حرفا رو ميزنه ميگه تو يكي رو ميخواي كه مدام پرستشت كنه
حالا اگه يه مدت بيخيالشون شي خودشون ميان طرفت و ازت ميپرسن كه چرا اينجوري شدي

[malakeh]

آخه من سعی میکنم خیلی وقتها بیخیال بشم ولی باز جواب نمیده من فکر میکنم خیلی واسش کوتا میام دقیقا اون هم همین نظر رو داره میگه اگه از اول انقدر کوتاه نمی اومدم الان تو حساب کار می اومد دستت ... خدایا من چقدر مشکل دارم نکنه تا الان خودم رو زده بودم کوچه علی چپ .......

یعنی چی ... چرا همه بیننده این پست هستن یعنی آدم حتما باید مشکلات خیانت و طلاق و ... رو داشته باشه که جواب بشنوه حتما باید یه مسئله بزرگ داشته باشه هر چند که این مسائل به ظاهر کوچک هستند که زندگی ها رو به بیراهه ها میکشونه ... چرا کسی من رو دوست نداره که راهنمائیم کنه

[fahime2012]

سلام دوست من
ببین اینکه یک زندگی بدون مشکل باشه تقریبا محاله. مهم اینه که مشکلات رو با تفاهم و درک متقابل حل و فصل کنیم وگرنه مشخصه که دو نفر که در دو خانواده متفاوت بزرگ شدند مثل هم نخواهند بود.
خب دوست من اول بگو خودت و همسرت چند سالتونه ؟
اینکه وقتی صحبت دوران مجردیش میشه حسرت اون روزها رو می خوره تا حدودی طبیعیه و اصلا دلیل بر بد بودن شما نیست. باید ببینی چه خاطراتی از دوران مجردیش بیشتر خوشحالش میکنه؟

[malakeh]

این رو میدونم فهیمه جان که زندگی بدون مشکل نیست ولی من دوست دارم اگه یه ناراحتی تو زندگیم هست حلش کنم و این باید دو طرفه باشه من 31 و همسرم 32 .
همسر من دوران مجردیش یه پسری بوده که اصلا خودش رو درگیر مسائل زندگی و به قولی خاله بازی های زندگی نکرده هر جا مهمونی یا مسافرتی بوده با خانواده اش نمی رفته بیشتر با پسر عمو هاش و پسر عمه هایش زمان تفریحش رو میگذرونده هر وقت عشقش میکشیده از سر کار که تعطیل میشده یه هو سر از شمال در می اورده و آخر هفته ها اکثرا میرفته شمال پیش پسر عموها و پسر عمه هاش و با هم بودن این جمعهای پسرونه خیلی هم بهشون خوش میگذشته (البته از نوع تفریحات سالم ) ولی با هم بودن و همیشه از خاطراتش برام تعریف میکنه با ذوق و شوق من هم میشه با لذت به خاطراتش گوش میدم ... الان هم خیلی مواقع من بهش میگم بیا بریم میگه دیگه حال نمیده الان کلی باید برنامه ریزی کنی کی بری کجا بری کی برگردی انگار تو یه مرحله از زندگی افتاده که خودش هم نمیدونه از زندگی چی میخواد (این رو دیروز بهش گفتم) یه روز میگه تو چرا واسه من بچه نمیاری اوایل بهش میگفتم که فعلا بذار ببینیم شرایطمون چی میشه آخه من با خانواده همسرم تو یک ساختمان زندگی میکنیم اونها طبقه بالا ما پائین هیچ مشکلی هم ندارم باهاشون خیلی خانواده خوبی هستند شده حتی یک هفته هم گذشته و ما همدیگر رو ندیدیم ولی ناراحتی پیش نیومده کلا آدمهای پر توقعی نیستن باهاشون مشکلی ندارم ... ولی یکی از مسائل زندگی من این بوده که کاشکی من این شرایط رو قبول نکرده بودم و دورتر از خانواده همسرم زندگی میکردم برای بچه دار شدنم یکبار به همسرم گفتم که شرط بچه دار شدنم اینه که محل زندگیمون رو عوض کنیم (که هر وقت در این مورد باهاش صحبت میکنم هر دومون ناراحت میشیم و به هیچ نتیجه ای نمیرسیم) بهش میگم الان ما مشکل نداریم ولی پس فردا بچه بیاد اون وقت خانواده ات از روی نگرانی حرفی بزنن یا بیان و برن ( گفتم که من خیلی حساس هستم) به مشکل می خورم گفت بچه ای که بخواد با شرط و شروط باشه نمیخوام بعد که فکر کردم دیدم اشتباه کردم نباید اینجوری میگفتم ... ازش هم بخاطر این شرط عذر خواهی کردم ... یه روز میگه اگه بچه دار شیم مشکل من میشه دوتا باید ناز دو نفر رو بکشم یه روز میگه تو نمیتونی مادر بشی تو بلد نیستی مادر بشی یه روز میگه دلم میخواد بابا بشم یه روز میگه اگه پدر شدم نمیدونم چطوری در حق بچه ام پدری کنم نمیدونم تو این وضعیت جطوری از پس یه بچه باید در بیام یه روز میگه تو یه بچه بی ادب بچه ننه لوس و ننر بار میاری و .... دیشب بهش گفتم من میخواستم واسه سال آینده برنامه ریزی کنیم که بچه دار شیم (هر چند که از ته دلم اصلا دوست ندارم یه آدم دیگه به این دنیا اضافه کنم ولی در کل به قول یکی از آشناها این قرضیه (خودخواهانه ) مادرانه یه جورائی آدم رو وسوسه میکنه) ولی بیا بریم اقداماتش رو انجام بدیم دکتر بریم آزمایشی چیزی هست انجام بدیم من هم از لحاظ جسمی خودم رو آماده کنم که بچه دار شیم ولی دوباره شروع کرد نه تو نمیتونی مادر شی تو شرط و شروط برام میذاری و ... همسرم خیلی خوبه خیلی مهربونه خیلی دوستش دارم ولی با این حرفهاش من رو میکوبه و نمدونه که داره چیکار میکنه بهش میگم من این همه بهت دارم راهنمائیت میکنم که با یه زن چطور رفتار کنی ولی تو اصلا توجه نمیکنی که آخری ناراحت شد گفت که باهام قهر کن کاری به کارم نداشته باش یه روز من هم کاری به کارش نداشتم صبح که داشتم میاومدم سر کار از ش پرسیدم میخواهی قهر باشی گفت آره و تا الآن هم ازش خبری نیست

[mr6262]

کمی از خودتون و همسرتون بگید که چند سالتونه؟ شاغلید؟ چجوری آشنا شدید و ...

[malakeh]

گفتم که من 31 و همسرم 32 ... آشنائی با همسرم هم با یکی از دوستام بودم تو حال و هوای درس خوندن و امتحان بودیم یه روز داشتیم میرفتیم خونشون که درس بخونیم که سوار ماشین همسرم شدیم اونجوری با هم آشنا شدیم تقریبا 3-4 ماه این آشنائی طول کشید که بعدش آمدن خواستگار و عقد کردیم و الآن در خدمت شما هستیم

[پیدا]

هیچکی نظری نداره ؟؟؟

یعنی چی ... چرا همه بیننده این پست هستن یعنی آدم حتما باید مشکلات خیانت و طلاق و ... رو داشته باشه که جواب بشنوه حتما باید یه مسئله بزرگ داشته باشه هر چند که این مسائل به ظاهر کوچک هستند که زندگی ها رو به بیراهه ها میکشونه ... چرا کسی من رو دوست نداره که راهنمائیم کنه

پس کجائین راهنماها ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بعضی از دوستان راست میگن انگار فقط به بعضی از مشکلات جواب داده میشه اینحا

از ساعت 11 تا 19:20 چهار بار به ما غر زدی و گفتی که چرا دوستم ندارید. چرا جوابم را نمی دید. چرا ....
این می تونه تا حدودی نشان دهنده رفتارهای شما با همسرت هم باشه!!
چقد سرش غر می زنی؟

نوشتی با خانواده همسرت توی یک ساختمان هستید و اگر یک هفته هم نبینیشون هیچ گله و شکایت و دخالتی توی کارهات نمی کنند. خب این هم پسر همون خانواده است. حتما به اندازه اونها فهمیده و بی آزار است.
بک کمی بیشتر به خودت و کارهات فکر کن، شاید واقعا اشکال توی رفتارهای خودت باشه.

[malakeh]

خوب من هم واسه همین اینجا هستم پیدای عزیز میخوام ایرادهای زندگیم رو بشناسم و از بین ببرم مرسی از جوابتون

[hamed65]

سلام،

به نظرم به خودتون تلقین نکنید که مشکل دارید. نه! بلکه شما و همسرتون خوشبخت هستید و حالا چه خوب هست که دنبال یک راه هایی هستید که تفاهم بیشتری با هم پیدا کنید و بهتر همدیگر رو درک کنید! من تجربه ام کم هست، ولی فکر می کنم زندگی مشترک شامل این می شود که مرد و زن برای بهتر و بهتر شدن رابطه شون تلاش کنند و به مرور زمان درک متقابل رو بالا ببرند. همیشه شما و همسرتون تفاوت هایی خواهید داشت، ولی تفاهم شامل این می شود که این تفاوت ها و نقاط ضعف همدیگر رو بپذیرید و همدیگر رو با تمام کمی ها و کاستی ها دوست داشته باشید.

فکر می کنم مطالعه ی مقالات تالار خیلی برای رسیدن به جواب سوالتون مفید باشه. همینطور مطالعه کتاب ها و مقالات مختلف از سایت های دیگر. و مهم ترین چیز بهتر کردن ارتباطتون با همسرتون هست. با گفتگو می شود از خواسته های یکدیگر آگاه شد و صمیمیت رو بیشتر کرد.

پیشنهاد می دهم تاپیک های انجمن مهارت های ارتباطی رو مطالعه کنید:
http://www.hamdardi.net/forum-82.html

همینطور به نظرم صبر کنید آستانه صبر و تحملتون رو بالاتر ببرید. به خصوص چون گفتید آدم حساسی هستید، راجع به این مسئله هم در تالار تاپیک ها و مقالات مختلف رو پیدا و مطالعه کنید.

در آخر، می توانید حضوراً به یک مشاور و متخصص مراجعه کنید و یا در کلاس های مرتبط با مشکلتون شرکت کنید.

موفق باشید.