نوشته اصلی توسط
malakeh
هیچکی واسه هیچکی ارزش قائل نیست
هیچکی واسه طرفش راضی نیست یه قدم برداره
یک تفاوت عمده مردم بعضی کشورهای دیگه با مردم ایران اینه که هر کسی سرش تو کار خودشه و کمک کردن و دلسوزی برای دیگران اون جوری تعریف نشده. اگر کسی حل کردن مشکل دیگری جزئی از شغلش باشه این کار رو می کنه ولی از روی محبت و از خودگذشتگی نه
البته مشکل فضولی توی کار دیگران هیچ وقت پیش نمی آد ولی هر کس به تنهایی باید با مشکلاتش روبرو بشه. این قانون حاکمه. البته استثنا همه جا وجود داره و در ضمن کشورهای شرقی کمتر چنین مشکلی رو دارن.
از جائی که کار میکنیم بگیرید تو این شرایط کارفرما ها هم سوء استفاده گر شدن و اگه یه ذره تعلل کنی میبینی یکی دیگه جات رو گرفته ...
زیر آب همکارها رو زدن و سواستفاده و ناحقی همه جا هست. حتی تا اونجایی که برای کسی که چند سال اول کارش هست مرخصی گرفتن برابر با ترس اینه که وقتی برگشتی ممکنه کارت رو به کسی دیگه داده باشن.
من دوست دارم که جائی زندگی کنم که واسه من ارزش قائل بشن
یه نکته خیلی مهم توی خارج زندگی کردن اینه که یک مهاجر همیشه مهاجره و این حس مالکیت نداشتن همیشه همراه آدم هست و خیلی جاها هم بروز می کنه. بنابراین ارزش قائل شدن هم به همین دلیل کاستی هایی داره.
علاقه مندی ها (Bookmarks)