سلام به همگی
مشکلی هست که سالها با منه و خیلی راه ها رو رفتم که مشکل حل بشه اما خواستم از شما
راهنمایی بخوام شاید بتونین کمکم کنین.
خواهری دارم که از خودم بزرگتره و همکارمم هست.
متاسفانه علی رغم علاقه ای که بهم داریم به قول قدیمی ها آبمون در یک جو نمیره و بیشتر مشکلمون
هم در محل کاره!
اونم به دلیل منفی بافی و حواس پرتی و عصبی بودن خواهرم!
توی خونه سعی می کنم کاری به کارش نداشته باشم تا بحثمون نشه اما توی محل کار نمیشه.
خیلی سعی کردم که باهاش راه بیام اما نشد و دیگه بریدم.
مثلا تصور کنین یک روز صبح پر انرژی از خونه بیای بیرون و یک نفر کنارتون هر روز غر بزنه و هر کاری رو که
بهش بسپرین از خاطر ببره و اگر چیزی بهش بگین دعوا راه بندازه و خوب چون محیط کاره من علاقه ندارم
همکارا فکر کنن ما با هم مشکل داریم!
مثلا یک موضوع رو مجبورم براش 2 بار توضیح بدم و بار اول اصلا گوش نمیده! و دوباره همون سوال رو میپرسه!
در کل آدم افسرده ایه و فوق العاده منفی نگر و گوشه گیر و انزوا طلب!
اعتماد به نفس پایینی هم داره.
چون ازش کوچکتر هستم و در عین حال مافوقش سرکار هستم اگر حرفی بزنم ناراحت میشه و میگه
داری بزرگتری می کنی خانم مدیر!!!!!! و حسابی قلب منو می شکنه!
صبور بودم تا حالا اما هر آدمی ظرفیتی داره!
از طرفی هم وقتی دائم می بینم که حواسش پرته و باید روزی 10 بار کارهاش رو یادآوری کنم کلافه
میشم.
باور کنید روزی 2 ساعت انرژی و وقت من صرف توضیحات و رفع سوء تفاهمان میره و خستم می کنه!
طبیعیه من هم از کوره در میرم گاهی و میشه اونچه نباید بشه.
میخوام بدونم باید چه رفتاری رو در مقابل این رفتارهاش پیشه کنم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)