حساسیت همسرم به بچه

[sahra100]

سلام
انگار من و مشکلاتم تمومی نداره
فسقلی ما 5 ماهش تموم شد ولی حساسیت های همسرم تموم نشده !!!! این حساسیت ها داره درگیرمون میکنه باز
برای مثال وقتی جایی میریم از بغل بچه جم نمی خوره تا جایی که همه میگن تو باباشی اون مامانش . بخدا از خجالت میمیرم وقتی این رفتارهارو داره . هیچکس جرات نمیکنه بچمون بغل کنه ( میگه گردن بچه اسیب پذیره یهو بلایی سرش میارن ) وقتی مراسم هایی دعوت شیم که جداست نمیذاره بچمون پیش من باشه میگه تو رودروایسی داری بچرو بغل همه میدی یجوری برخورد میکنه انگار نه انگار من مادرشم ( جالب اینه 24 ساعته من از بچه نگه داری میکنم !!!)یا تو خونه نمیذاره من ناخن بچم بگیرم با اینکه خودش 3 بار دستش زخم کرده یا بلد نیست لباس بچرو عوض کنه ولی هی به من که روزی 100 بار انجام میدم میخواد تذکر بده که مراقب باشم یا هزار تا مورد شبیه این کاراش خیلی عصبیم میکنه

مشکل دومم اینکه الان ورزش و شروع کردم که لاغر شم ورزش که نه بیشتر نرمش سعیم می کنم رژیم بگیرم ولی اینقدر گشنه میشم که سردرد میگیرم و نمیتونم با اینکه خیلی اضافه وزن ندارم ولی نظرات خانواده همسرم راجع به چاق شدن و لاغر شدنم کلا" روانم رو بهم ریخته اخه خیلی به تناسب اندام اهمیت میدن . خودم که از اندام خودم بدم میاد اونام که میخوان یه سره نرمش و رژیم و ... توصیه کنن دیگه شرایطم رو بدترم میکنه از وقتی حرفاشون و شنیدم بقدری تحریک پذیر شدم که یا الکی دعوا میکنم یا بیحوصله از صبح یه گوشه میشینم
خواهش میکنم راهنماییم کنید البته ورزش بیرون خونرو پیشنهاد ندید چون با بچه نمیتونم

[کامران]

اتفاقا باید خوشحال باشید که اینقدر احساس مسولیت داره. بعدشم یکمی بچه بزرگ تر بشه و جون بگیره حساسیت ایشونم کم میشه. الان بچه واقعا نحیفه. به نظرم کار بدی نمیکنه،فقط یکمی زیاده روی میکنه! با صحبت متقابل در فضای آرامش تعدیل میشه

[روژان20]

دوست عزیزم درمورد همسرتون نمیتونم کمکی کنم چون تجربه ندارم اما درمورد اضافه وزنتون تجربه دارم:
به هیچ عنوان اجازه ندین قضاوت بقیه در مورد اندامتون باعث شه نسبت به خودتون حس بدی داشته باشین. آدما متاسفانه وقتی نقطه ضعفتو بدونن ازهمون راه همش عذابت میدن. من توصیه میکنم درجواب کسایی که بهت مرتب یادآور اضافه وزنت میشن صراحتا و با جدیت جواب بدین که: تو این شرایط آخرین چیزی که بهش فکر میکنم انداممه چون الان مادر هستم و این دوران بیشترین نیازو کودکم به من داره . کودکم که بزرگتر شه برنامه دارم. اینطوری دیگه این موضوع تکرار نمیشه.
اما خودت بعد از اولویت اولت که نگهداری کودک و مادر بودنه یه کم از برنامه هاتو برای این موضوع بذار. البته به مرور به واسطه شیردادن و فعالیتهای بچه داری که خیلی هم زیادتر از قبلا هستن وزنت کم کم کم میشه برای همین رژیم نگیر چون تو دوران شیردهی هستی و برای خودت و بچت خطرناکه. ورزش بیرونم که فعلا نمیتونی بری. :(پس یه چرخی تو نت بزن و مطالب خوبی دراین رابطه هستو بخون.
من چند تا نکته پراکنده تو ذهنم میگم شاید بدردت بخوره:
1-اگه تو دوران بارداری غذاتو خیلی زیاد کردی(بواسطه ویار و...)سعی کن یادت بیاد قبل بارداری چقدر غذا میخوردی با در نظر گرفتن شرایط شیردهیت یه سریهاشو با غذاهای مقوی تر و مغذیتر که برای افزایش شیرت مفیده یه برنامه غذایی خوب درست کن.
2-غذاتو تو وعده های بیشتر و مقدار کمتر بخور
3-شکمتو موقع انجام کارهای خونه به سمت تو بکش و عضلاتشو سفت بگیر اینکار به سفت شدن عضلاتت کمک میکنه. مواقعی که بیکاری هم همین سفت کردنو همراه با تنفس عمیق همراه با حرکت دستات انجام بده(نفستو عمیق بکش و همزمان دستاتو بالای سر ببر و چند ثانیه همینطور نگه دار و بعد همراه با پایین آوردن ستات هوا رو از دهان بیرون بده تکرار این حرکت 60بار در روز خیلی به سفت شدن عضلات شکم کمک میکنه. البته تو میتونی ده نوبت 6تایی انجامش بدی از عددش نترس:)))
4-سبزیجات تازه و میوه رو بیشتر مصرف کن تا میانوعده های دیگه.
موفق باشی گلم

[Royya]

نمی دونم چرا ما آدما بعضی وقتا از نعمت هایی هم که تو زندگی داریم شاکی می شیم.
عزیزم این که خیلی خوبه شوهرت تو مهمونیا از بچه مراقبت می کنه. تو 24 ساعته داری بچه داری می کنی و حالا شوهرت کمکت می کنه که حداقل چند ساعت توی مهمونی آرامش داشته باشی.
قدر این شرایطت را بدون. من خانومایی را دیدم که همسرشون اصلا تو بچه داری کمکشون نمی کنه، واقعا مسئولیت سختیه. بخصوص که تو مهمونیا با لباس معذب بخوای از بچه هم مراقیت کنی.
چند وقت دیگه هم بچه سنگین تر میشه و واقعا بغل کردن و نگهداریش بدون کمک همسرت مشکله.
از موقعیتت لذت ببر و خوشحال باش که فرزندت چنین پدر مسئولی داره.

[bahar.shadi]

سلام به مامان صحرای خوب و عزیز دل :)

حال شما گل بانو؟

نی نی کوچولوی ما چطوره؟

نوشتی :

انگار من و مشکلاتم تمومی نداره

صحرا جان مگه مسائل زندگی تمومی دارن که تو فکر می کنی این مسائل فقط برای تو تمامی ناپذیرن؟

یک نگاه به صحرای 2 سال پیش بنداز یک نگاه به مامان صحرای الان.

می بینی چقدر فرق کردی و زندگیت بهتر شده؟

پس فکر نکن فقط من هستم که مسئله دارم. زندگی به همین چالش هاش قشنگه.

تازه یاد بگیر که به مشکلاتت بگی مسئله! اینجوری ذهنت اکتیو میشه و حلش می کنه.

اما بریم سر مسئله تو با همسرت!

صحرا جان تا کی میخوای واسه حرف مردم ، برداشت های مردم ، قضاوت های مردم ، حرف و سخن های مردم

زندگی کنی؟

مسئله تو اضافه وزن یا حرف های دیگران یا حتی حساسیت همسرت به بچه نیست!

مسئله صحرا حساسیت و زودرنجی ای هست که مدتهاست ازش رنج می برده!

اما راه حل چیه؟

اینکه تو فقط برای خودت و آرامش خودت زندگی کنی و به دیگران اجازه بدی هر طور دوست دارند فکر کنن و زندگی

کنن اما مهم اینه که تو چی آرومت می کنه!

این پست رو بخون و بهش خوب فکر کن :


لینک 1



ببین اگر دنبال آرامش هستی زاویه نگاهت و عوض کن و سخت نگیر به خودت و اصلا برات حرف دیگران مهم نباشه.

برای مثال همسر تو به دلیل علاقه وافرش به فرزندتون بهش حساسه. برخی مردا اینطورین.

وقتی تو حرص میخوری یا حساسیت نشون میدی ناخود آگاه اون بدتر میشه و بیشتر وسواس نشون میده.

پس بگذار به شیوه خودش عمل کنه و اصلا فکرت رو درگیرش نکن و به حرفای مردم هم اهمیت نده.

درکش کن تا درکت کنه. تو که حساس نباشی اون هم عادی میشه براش. اینو جدی می گم.

راجع به خانواده همسرت هم اصلا برات مهم نباشه حرفشون.

مثلا بهشون بگو چشم چشم شما درست میگی :) و بعد اصلا برات مهم نباشه و تو دلت بهشون بخند :)

اینطوری هم دیگه نمیتونن سر به سرت بذارن و هم نقطه ضعف دیگه ازت ندارن.

اگر دیدت به تمام قضایای زندگی اینطوری باشه کمتر رنج می بری و زندگی پر آرامش تری خواهی داشت و با کاهش

حساسسیتت این آرامش رو به کانون خانوادت منتقل می کنی و روی اونها هم اثر مطلوب میگذاری.

برای امتحان یک هفته این روش هایی که گفتم رو تو هر موردی امتحان کن ببین حالت بهتر میشه یا نه.

ضمن اینکه سعی کن لبخند زیاد بزنی به دلایل زیر ;)


لینک 2


موفق باشی گلم ، نی نی گلمون رو هم ببوس مامان خانوم

[sahra100]

سلام به دوستای گلم
ممنون از راهنمایی های همیشه خوبتون
روژان عزیز ممنون از حرفهای خوبت
کامروای عزیز در ظاهر این مراقبت ها خیلی خوبه ولی وقتی جنبه افراطی پیدا کنه ادم کلافه میکنه و حساس . منم مراقب کودکم هستم خیلی هم حساس ترم و بیشتر دوستش دارم ولی لزومی نداره به نحوی برخورد کنم که بقیه حساس شن ولی نحوه رفتار همسرم باز داره مارو میکنه سوژه بقیه من ازین سوژه شدن ها متنفرم
بهار جان ممنون از حرف های خیلی خوبت . من سعیم کردم که به روی خودم نیارم درکش کنم و ... ولی داره به شعورم جایگاهم زحماتم ... توهین میشه شما نمیدونی چقدر خجالت اوره وقتی تو یه مراسم جدا میچسبه به بچه و بچم بهم نمیده هرجا میرم عین چسب دنبالم میاد که مواظب بچه باشه بعدم اینقدر استرس داره که خسته و کلافه میشه و استرسش تو صورتش معلوم میشه و ... که اون مراسم کوفتم میشه
اینکه میگید به خانوادش واکنش نشون ندم میدونم اونا هدفشون سربه سر گذاشتن و ازار نیشت ولی نمی فهمن که یهو چی میگن دقت نمیکنن طرفشون تو چه شرایطی هست فکر میکنن منم باید مثل خودشون هرروز انواع ورزش هارو انجام بدم و ... و زود تناسب اندامم برگرده . خوب خودمم دلم میخواد و ازین که نمیتونم ناراحت و تحریک پذیر میشم از طرفیم کافی 24 ساعت خونه مامان خودم باشم یا بفهمه کمترین رژیمی گرفتم بعد یک عالمه دعوا اینقدر بزور میدن بخورم که بدتر چاق میشم . این عدم تناسب اندامم تو رابطم با همسرمم اثر بدی گذاشته اصلا" دوست ندارم طرفم بیاد هرچی میگه اندامت خوبه فکر میکنم داره دروغ میگه و تحملم میکنه حتی روم نمیشه برم یه مانتو بخرم تورو خدا یه راهی بهم بگید

[eghlima]

سلام صحرا جان
تولد کوچولوت مبارک امیدوارم همیشه خوشحال و سر حال در کنار هم باشید

وقتی مشکلاتتو می خونم به فکر خودم می افتم من هنوز که هیچ اتفاقی نیوفتاده همش فکر اینم که اگه هیکلم بهم بریزه و مثل اولش نشه چی کار کنم

ولی به نظر حتما برو باشگاه و وقتی بچه ات رو از شیر گرفتی یه رژیم درست و درمون بگیر همه چیز حل میبشه
بعدم سعی کن همیشه اندازه بخوری نه کم بخور و نه زیاد اینقدر نگران این چیزا نباش

[مهرو]

دوست عزيزم همسرم من و همسران خيلي از دوستان نزديك و آشنايانمون هم رفتاري شبيه به رفتار همسرتون داشتند و دارند. من اوايلش خيلي اذيت مي شدم. بويژه اينكه همسرم اصلا اوايل بچه دارشدنمون تا حدود شش ماهگي دخترم اجازه نمي داد بدون حضور خودش جايي برم و يا حتي دلش آروم نمي گرفت كه دخترمو پيش مادر خودش و يا مادر من براي يك ساعت بگذاريم. اما من يه راهي رو در پيش گرفتم كه كمك كرد تا هم حساسيت همسرم و هم عصبانيتم در قبال رفتارهاي ايشون كم بشه

1- من ميدونستم كه همه اين حساسيت هاي همسرم از شدت علاقه و نيازي هست كه به اين كوچولوي تازه وارد داره و اون هم به نوعي داره اين تجربه جديد پدر شدنو با خودش تمرين مي كنه . پس بايد بهش زمان داد تا خودش رو در وضعيت جديد پيدا كنه. براي بعضي ها شايد تا دو سال طول بكشه و بعضي هاي ديگه هم يك ماه زيادشونه.
2- در مقابل حساسيت ها و امرو نهي هاش سعي كردم جبهه نگيرم و برعكس كمكش كردم كه وظايفي رو كه بلد نيست ياد بگيره مثل لباس پوشاندن كودك، حمام دادنش، دارو دادن بهش و...
3-اگر جايي ميگفت نرو و خودم هم اعتقاد داشتم كه واقعا حق با اونه با كمال ميل مي پذيرفتم ولي در مقابل اگر جايي رو بي خودي منع ميكرد ميگفتم بيا با هم بريم دخترمونو خودت بگير. اوايلش اين كارو مي كرد ولي بعدش ديد چرا الكي به خودش زحمت بده و مسخره بقيه بشه .كم كم حساسيتش كم شد و دختركمو مي سپرد تمام و كمال به خودم (مثلا در مهموني هايي كه نه خبر از بوي ادكلن و آرايش زنانه بود و نه بوس و بغل آشنايان و فاميل !!!!)
4- در مورد حرفاي اطرافيانم بگو بابا بي خياااااااااااااااااااااال .خيلي ها آرزوشونه خدا بهشون يه بچه بده حتي اگر صد كيلو اضافه وزن داشته باشن!!! من خودم 5 كيلو اضافه وزنمو تو 1 سال شير دهي ام كامل از دست دادم با همون نرمش هاي مرتب صبحگاهي ام. معمولا تا دو سال بعد زايمان اگر رژيم غذايي نرمال داشته باشيد كل اضافه وزنتون از بين ميره.

[fahime2012]

سلام
اولا قدم نورسیده مبارک. ثانیا در مورد رفتارهای همسرتون باید بگم که خیلی غیرعادی نیست بلکه شما برای خودتون بزرگش می کنید.با بزرگتر شدن بچه این حساسیت ها هم کمتر میشه. اشتباه ترین تفکر اینه : "خودم که از اندام خودم بدم میاد" این حرف یعنی چی؟ کسی که چنین تفکری داره ناخودآگاه اجازه میده دیگران راجع به اندامش نظر بدهند. خدا رو شکر کن برای همه نعمتهایی که بهت داده. اگر اضافه وزن نداری لازم نیست رژیم بگیری اون هم در این شرایط با بچه و .... . در مورد نظرات خانواده همسرتون هم یک گوشتون در باشه و یکی دروازه. نرمش برنامه ریزی شده و تحت نظر پزشک و ... خوبه اما قرار نیست برای تناسب اندام شکنجه بشی. از بچه ات و زندگی ات لذت ببر و قدر سلامتی ات را بدان.

[sahra100]

[align=right]اقلیمای عزیزم سلام
اصلا" الان وقع مناسی واسه این مقایسه ها نیست عزیزم هرکسی شرایط خاص خودش رو داره مثلا" دوست من 40 کیلو اضافه وزن داشت من 8 کیلو یکیم سریع همه اضافه وزنش رو از دست میده پس نگران نباش منم میدونم که الکی اینقدر حساس و تحریک پذیر شدم . یه مدت چون همش تو خونم و با بچه عصبی شدم خودم میدونم
مهروی و فهمیه عزیز سلام
ممنون از این همه اعتماد و ارامشی که تو حرفاتون بود خیلی ارامشم بیشتر شد ولی این سوژه شدن ها واقعا" ناراحتم میکنه این رفتارهای همسرم مدام باعث حرف بقیه و ... میشه راجع به اطرافیان م رفتن به جمعی که مراقبن حتی 100 گرم اضافه وزن نداشته باشن سخته با اینکه من خیلی وزنم بالا نیست ولی خوب مثل قدیم نیستم و راهکارهاشون ادم دیوانه میکنه