اگر هنگام مسافرت دو نفر باشند که یکی از اونها بخواد به شمال بره و اون یکی به جنوب، نمی تونند با هم حرکت کنند. توی زندگی زن و شوهری هم همینطوره ؛ا گر قرار باشه زن و شوهری هرکدوم ساز خودشو بزنه و درمقابل دیگری کوتاه نیاد ، در اینصورت نمی تونند با هم حرکت کنند و به مقصد برسند.

زن و مردی که در کنار هم زندگی می کنند می تونند موارد توافق خودشونو بیشتر کنند و از چیزایی که مهم نیست و میشه ازاونا گذشت، بگذرند. مثلا اگرمردی، پوشیدن لباسی، برای همسرش دل آزاره درحالیکه به اون لباس، علاقه زیادی داره، بهتره که کوتاه بیادو اون لباسو نپوشه. یا مثلا زنی، یه نوع غذایی رو دوست داره که طرف مقابلش اونو دوست نداره، خوب می تونه از اون نوع غذا بگذره.اگر یکی خسته است ،اون یکی کمک کنه، اگر یکی بی حوصله است، اون یکی حوصله به خرج بده وخیلی ازمثال های دیگه.بنابراین، زن و مرد میتونند در خیلی از مسائلی که مهم نیست گذشت بکنند و سازگاری داشته باشند.

سازگاری هم به این معنیه که زن یا مرد از خواسته خودش کوتاه بیاد. وقتی که یکی، از خواسته خودش کوتاه اومد طرف مقابل هم گاهی متقابلا از خواسته خودش کوتاه میاد وبدین ترتیب، زندگی، با سازگاری به پیش میره. اگر زن و شوهری با هم رفیق و سازگار نباشند،میشن مثل اون دوتا مسافری که یکی به جنوب میره و اون یکی به شمال. پس به اون مقصد که آرامش باشه نمی رسند.

چه زیبا پیامبراکرم(ص) می فرماید: « مَا اصطَحَبَ اثنَانِ إلّا کَانَ أعظَمُهُما أجراً وَ أحَبُّهُما إلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أرفَقَهُما بِصَاحِبِه » هیچ دو نفری با هم مصاحبت و زندگی نکردند مگر این که یک نفر از آن دو نفر پیش خدا محبوب تر است، آن محبوب تر کیست! آن که با همنشینش رفیق تر و نرم خوتر باشد و بیشتر مراعات و مدارا کند. (کافی/ج2/ص120)

بنابراین اگر هرکدوم از زن و شوهر بخواد فقط تمنیّات خودشو ببینه و بر اون پافشاری کنه،ادامه این زندگی خیلی پر زجر و پر زحمت خواهدبود.
ناگفته نمونه که اگر، اختلاف زن و شوهر، در محرمات الهی باشه ، نباید گذشت کرد؛ البته چنین مواردی رو باید با مدارا ، صمیمیت و گفتگو حل کرد.در همون قدم اول نباید تند و خشن برخورد کرد. با تدبیر میشه تنش هارو به حداقل رسوند.

http://aramesh.mihanblog.com/post/145