من همسر صیغه ای هستم

[سووشون]

زنی 32 ساله هستم که حدود 5 سال پیش با صاحب شرکت که مرد متاهلی بود شروع به کار کردم نمیدونم چی شد که من واون باهم رابطه نزدیک تری پیدا کردیم به هرحال رابطه بعد دوسال اونقدر نزدیک شد که اتفاقی که نباید میفتاد افتاد وما دیونه شدیم هردو ...بعد مدتی لطف خدا شامل حالش شد و با عنایتی که بهش کرد اون کلا تغیر کرد یعنی نمازو وروزه ..رفتن مسجد وغیره به منم گفت دیگه این رابطه ها درست نیست باید شرعا محرم بشیم و ما عقد موقت کردیم .....بااون حال روحی ومعنوی که خدا به ما عنایت کردما هردو بیشتر از قبل از اتفاقهای گذشته پشیمون بودیم ومن تصمیم به جدایی گرفتم تا زندگیش با همه مشکلاتش فقط به خاطر بچه ها که خیلی براش مهم بودن حفظ بشه اما بعداز چهل روز نتوستم ودوباره بهش زنگ زدم این اتفاق چندبار دیگه افتاد و هر بار یا اون یامن تماس گرفتیم وبار اخر پارسال بود که گفت طلاق به بچه ها اسیب زیادی میزنه ومن هم اصلا راضی به طلاق اون نبودم بهش گفتم میخوای زندگی کنی اون گفت اره وما جدا شدیم من تصمیم گرفتم از ایران برم وکم کم به خانوادم بقبولونم این مدت به دلایل تغیرات روحی زیاد وگریه های زیاد سرنماز صبح وعصر وشب وبه خاطرجبران اشتباههای گذشته تو زندگی خیلی کوتاه امده بود طوری که هرچور حرفی تو خونه بهش زده میشد حتی چندبار ازخونه بیرون اومده بود خانمش اجرت المثل ومهریه شو اچرا گذاشت تا مثلا پدرشو دربیاره که البته اورد چون از نظرمالی خیلی تضعیف شد و از نظر روحی خیلی داغون از مشکلاتی که دخترش ایجاد کرده بود دیگه چیزی نمیگم چون داستان دنباله داره بگذریم اخرین بار بهم زنگ زد وگفت توافقی میخوایم جدا شیم ومن رفتم و دیدمش داغون شده بود خانمش واسه طلاق توافقی نیومد ولی محمدرضا تصمیم گرفته بود جداشه چون برای بچه6 سالش نگرانه میگه ما اون دوتای دیگه رو با دعواهای زیاد و خراب کردیم حداقل این یکی با یکی از ما زندگی کنه ارامش بیشتری داره به هرحال دادخواست طلاق پارسال داده شده وخودش هم خونه رو ترک کرد,ما میدونیم اشتباه بود اشنایی ما و فقط به لطف خدا امیدورایم که مارو ببخشه و متاسفانه رابطه ای که منجر به اون اتفاق شد همه چی رو بدتر کرد.....باهمه اینها محجبه شدن من وگرایش بیشتر به خدا ومحافل مذهبی بهموم یه ارامش و همراهی داده که بتونیم همه این وضعیتهای بد رو تحمل کنیم وهمچنان به همدیگه احترام بذاریم و همدیگه رو دوست داشته باشیم اگرچه اینده ای نامعلومی پیش رومونه ... ضمنا پدر من هم خیلی سختگیره وفکر نمیکنم اجازه خواستگاری رو بده منم دوست ندارم محمدرضا با 44 سال سن وشرایط بد مالی بیاد خواستگاری و توی خانواده سنگ روی یخ بشه ویا حتی پدر و مادرم از انتخابم ناراحت بشن و باحرص خوردن خودشونو اذیت کنن دلم خیلی برای خودم و محمدرضا میسوزه الان فقط امیدش به خداست و سرگرمه با دختر 6سالش دانم میگه کاش تورو وارد این زندگی پراز مشکل نکرده بودم ما نه این دنیارو داریم نه اون دنیا مگه خدابهمون یه لطف بزرگ کنه
حالا شما بگید الان اگه جای من بودید از الان به بعدش چه راهی پیش میگرفتید ..

[titijun]

سلام مگه شما خواستگار دیگه ندارید اگر کس خوبی اومد باهاش ازدواج کن و دست از رابطه بردار
اونم کم کم تورو فراموش میکنه تو باید زندگی جدیدی رو شروع کنی

[بی دل]

حالا شما بگید الان اگه جای من بودید از الان به بعدش چه راهی پیش میگرفتید.....

من اگه الان و در این سن و سال و با این تجربه و ... که الان دارم بودم، قطعا قطعا قطعا کاری نمیکردم که در شرایط فعلی شما قرار بگیرم. ولی به هر حال اگر الان در شرایط شما بودم، تمام سعی ام رو میکردم و همه اراده ام رو جمع میکردم و ارتباط با این آقا را تمام میکردم علی الخصوص الان که امیدی هست که با خانمش به تفاهم برسه و به زندگیش برگرده.

حتی اگر همه شرایط برای ازدواج شما با ایشان فراهم باشه، این ازدواج به صلاح شما نیست. آسیب های زیادی خواهی دید. سختی ترک رابطه با این اقا در مقابل سختی های زندگی با این آقا در آینده، اصلا قابل قیاس نیست. برای تو دیر نشده. هنوز میتونی برگردی و در صدد جبران اشتباهت بر بیای و به آینده امید بخشی چشم بدوزی که قطعا در کنار این آقا بهش نخواهی رسید.

[کبـود]

خانم گرامی، من کاری به دلیل اختلاف اون آقا با زنش ندارم ، که البته سراغ هر مرد خیانت کاری برید ازین حرفها زیاد میزنه و زنش رو یک دیو ترسیم میکنه! و صدالبته تنها به قاضی رفتن راضی برگشتن هم داره!
در 99 درصد موارد هم تمام این حرفها دروغه و به صرف توجیه کردن خیانتشون عنوانش میکنند.

اما فکر نمی کنید حتی با تمام این شرایط، حضور شما به عنوان یک زن در زندگی اون آقا و پر کردن خلاء همسرشون نقش غیرقابل انکاری در تخریب رابطه زناشوییشون داشته؟! صدالبته که طبیعیه وقتی شخصی از جای دیگه تامین جنسی - عاطفی میشه دیگه تمایلی به بازسازی رابطه بیمار قبلیش نداره ، شاید اگه شما نبودید رابطشون هرگز به اینجاها نمیرسید.

به هرحال شما 50 درصد در ایجاد این وضعیت مسئولید و با فحش دادن اون خانم هم چیزی از گناه شما کم نمیشه. چه بسا که اگه شما جای ایشون بودید و زن دیگه ای با زندگیتون چنین کاری میکرد ، خیلی هم بدتر ازین عمل میکردید.

درحال حاضر بهتره خودتون رو کنار بکشید تا حداقل حضورتون در تصمیم گیری این دو نفر برای جدایی موثر نباشه ، البته دیگه تاثیری که نباید میذاشتید رو گذاشتید ... اما فعلا خودتون رو کنار بکشید تا ایشون و همسرشون به تنهایی برای آیندشون تصمیم بگیرند نه تحت تاثیر حضور شما.

[سووشون]

ممنون از لطف شما که موضوع من توجه کردید
همسر ایشون هیچو قت راضی به طلاق نبوده ونیست اما متاسفانه با روش خودش زندگی میکنه اون وفت که واسه اجرت المثل توی دادگاه بود قاضی بهشون گفت خانم دستی دستی اتیش بزندگی نزد اما پاشو کرد توی یه کفش و گفت هیچی نمیخوام فقظ حقم میخوام حتی محمدرضا بادادن مهریه هم مشکی نداشت اما همسرش اصلا قبول نداره که تو زندگی مقصره همیشه ایشون رو مقصره تمام وقایع می دونه الان هم به من اس مس میده که پاتو از زندگی من بکش بیرون که محمدرضا بهشون گفت دیگه ما دوساله که متارکه کردیم و قلبا و روحا از هم جداهستیم فقط قانونا باید تموم بشه اما از طرفی میدونه نمیتونه من رو خوشبخت کنه حالا که میبنم اون تنهای تنهای با دو تابچه که به دندون میکشه میخواد بگذرونه علاوه بر مسائل احسای چطوری به خاطر منافع خودم و ترس از فهمیدن خانوادم اونو رها کنم .....این اصلا امکان نداره
درجواب عزیزی که میگن خواستگار اتفاقا من با 32 سال سن هنوز کلی خاستگار دارم که چون خانوادم اصلا از مسائل من خبر ندارن دانم بهم پیش نهاد میکنن اما واقعا میشه در حق خودم که هیچ اما درحق یکنفر حوان که با هزار امید وارزو میاد خاستگاری همجین خیانتی کرد؟

کبود عزیز ممنون از توجه شما

خوشبختانه یا متاسفانه توی این دو سه سال اخیر که محمدرضا از لحاظ معنوی خیلی تفاوت کرده ه میگه من اشتباه کردم از اول جدا نشدم واینکه خودم رو با روابط بیرون خونه سرگرم کردم که باعث خرابی بیشتر زندگیم شد اما توی همین دوسال به خاطر تغیر روشهاش و کوتاه اومدن ها ش و حتی معذرت خواهی هاش اونقدر بی حرمت شد که خانمش از خونه بیرونش کرد جون میدونست که دیگه کبریت بی خطر تا جاییکه دوباره کم اورد به من زنگ زد باور نمیکنید که جقدر گریه میکنه سر هر نماز حتی برای اون هم دعا میکنه اما دیکه طاقت جنگیدن نداره اگرجه راه روشنی جلوی پاش نمیبینه

[کبـود]

من به عنوان یک خواننده به همسر ایشون حق میدم که شوهرش رو مقصر تمامی مشکلات بدونه ، بزرگترین مشکل هم صیغه کردن شما بود که معلومه کی مقصره..
مردی که راحت با وجود داشتن زن چنین خیانتی میکنه طبییه که مقصره. و بی شک مقصر بسیاری از مشکلاتی هم که بینشون پیش میومده حضور شخص شما بوده.
مشکلات زندگی اونها هیچ ارتباطی به شما نداشته که بخواید قضاوت کنید یا وارد زندگیون بشید، فقط و فقط به خودشون مربوط میشده ، درواقع اون زندگی هرچی که بوده ، متعلق به اون زن بوده و شما حق نداشتید پا به حریمش بذارید. با مطرح کردن اختلافات اون زندگی هم کار شما توجیه نمیشه.

امیدوارم ازین به بعد تصمیم درست بگیرید ، شاید شما با اون آقا به عنوان همسر تناسب داشته باشید.. اما یک سوال؟
خودتون فکر میکنید ذره ای امید به زندگی که رو خرابه های یه زندگی دیگه بنا بشه هست؟
اینطور که صحبت کردید ظاهرا به خدا و روز حساب اعتقاد دارید ، با این حساب فکر می کنید در زندگی که خودتون در تخریبش سهیم بودید. در خراب کردن سرنوشت اون بچه ها سهیم بودید ، می تونید خوشبخت باشید؟

درهای بخشش خدا همیشه باز هستند ، اما به شرط اینکه خودتون هم بخواید ، اینکه نماز می خونید و همچنان هم پاتون در زندگی کس دیگه بازه به نظرتون تضادی نداره؟
به نظر من هرچه سریعتر خودتون رو از اون اقا دور کنید ،حداقل صبر کنید ببینید نتیجه کارشون چی میشه ، اگه آشتی کردند که برای همیشه فراموشش کنید ، اگه هم جدا شدند به نظر من امیدی به رابطه شما نیست.
حداقل تو این مرحله آخر اجازه بدید حضور شما نقشی در طلاقشون نداشته باشه ، شاید اگه اون آقا به شما دلگرم نباشه برگرده سر زندگیش.

[سووشون]

من تقصیرهای خودم رو کاملا قبول دارم و جون خداوندلحظه لحظه بامن بوده و خواسته قلبی وحتی سعی عملی من رو واسه جداشدن ازون دیدده یه کوجولو امیدوارم که مارو ببخشه اما الان اوضاع روحی اون خیلی بده چطوری رهاش کنم خانمش از من خبر داره محمدرضا حاضر به زندگی با اون نیست با خودم میگم برم درحضور محمدرضا باهاش صحبت کنم قول بدم از ایران میرم که به نظرم تنها راه جدای که امتحان نکردیم وخواهش کنم و به پاش بیفتم که باهاش خوب باشه و زندگی کنه اگرچه میدونم مسخرست ....

[lonely sky]

عزیزم

فرض کن یان آقا از همسرش جدا شد و خواست با شما ازدواج کنه(فرض کن) تو واقعا میدونی چه مشکلاتی در زندگی با فرزند دختری در سن رشد این آقا خواهی داشت؟؟؟ فکر میکنی زندگی راحتی خواهی داشت؟؟

به نظر من خیــــــــــــر

احتمالا یک زندگی پر از تنش!!

بهتره به گزینه های دیگرت فکر کنی و البته حقیقت رو از همون ابتدا بهشون بگی...

راستی دکمه Enter هم گاهی به خوانایی متنی که می نویسی خیلی کمک می کنه، ازش استفاده کن!

موفق باشی

[behrooz.shie]

به رابتتون ادامه ندید شدیدا دوری کنید ازش جوری که واقعا شما رو هم دیگه توی زندگیش نبینه
بزارید دوباره زندگی شو از نو بسازه شما هیچ موقع نمیتونین خوشبخت باشین با اون
ایشون سر دوراهی قرار گرفه و هر کس دیگه هم بود همین راه رو انتخواب میکرد
چون از اون رابطه راضی نیست پس قاعدتا رو میاره به شما
ولی زندگی قبلیشو خراب میکنه و خودشم متوجه نیست
شما هم دارید کمکش میکنید!
شاید چند ساله دیگه همه چیز تعقیر کنه
ایشون میتونن زندگی شون رو دوباره بسازن (و البته با کمک های شما) ولی شما شاید نتونین زندگی ایندتون رو بسازید اگر همسر ایشون بشید!
هنوز هم راه برگشت برای شما هم هم برای ایشون هست

برای ازدواج تون هم لازم نیست دروغ بگید! و حیانت کنید به اون جوون!

[samanis]

مساله بزرگ شما اینه که تصور کردید با محجبه شدن و رنگ و لعاب شرعی دادن با رابطه با مردی متاهل ، اون رابطه دیگه ایرادی نداره ، رابطه با فرد متاهل ماهیتا به هر اسم و شکل و روشی غلط و نا بجاست.
شاید بد نباشه به نقش خودتون در از هم پاشیده شدن زندگی یک زن دیگه کمی فکر کنین ، شما کاملا بیگناه نیستید و هیچ عبادت و حجابی هم نمیتونه جوابگوی رفتار ناپسند شما باشه. من بهتون توصیه میکنم خودتون رو کاملا از این رابطه کنار بکشید ، شاید اون زندگی بدون حضور شما سر و سامان بگیره.