سلام،
من دختري هستم 24 ساله و مدتي است با فردي آشنا شده ام كه تفاوت سني بسيار بالايي با من دارد ولي هر دوي ما اين تفاوت را سدي براي زندگي مشترك نمي بينيم. درست است فاصله زياد اشكالاتي دارد ولي من قبول كرده ام و در خودم مي بينم كه بتوانم با اين موضوع كنار بيايم، براي من عرض زندگي مهم است نه طول زندگي (بهر حال نمي شود در دهان مردم را بست و براي من اهميتي ندارد كه ديگران در رابطه با من چه مي گويند)، اين حق من است كه زندگي آينده ام را خودم انتخاب كنم و هر مشكلي در اين راه پيش بيايد خودم بايد پاسخگو باشم و از كسي انتظار ندارم كه در اين ميان شريك من باشد براينكه من به شخصه فكر مي كنم هر كس مسئول زندگي خودش است. ولي مشكل من اين است كه نمي توانم اين خواسته را بطور واضح در خانواده ام مطرح كنم زيرا خانواده من بافت سنتي داشته و نمي توانند اين مسأله را هضم كنند براي من نظر آنها قابل احترام است ولي در اين ميان مادرم برايم بسيار محترم و عزيز است و نمي خواهم با اين كار رنجيده خاطرش كنم.
خواهش مي كنم راهنماييم كنيد چگونه اين موضوع را مطرح كنم كه كسي از من ناراحت نشود. براينكه تصميم من در رابطه با اين موضوع قطعي بوده و فقط مي خواهم كدورتي به ميان نياييد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)