بعضی ها توی خونه وقتی که می خوان ابراز ناراحتی بکنند تا از یه خطای همسرشون و یا فرزندشون جلوگیری کنن؛ یا خطایی رو هشدار بدن معمولا فقط دعوا به پا میشه و اوضاع بدتر میشه و میشه گفت: حریم ها هم شکسته میشه و...
به این فکر می کنن که ابراز ناراحتی موجب میشه که دعوا راه بیافته و بین همسران اختلافات بیشتر میشه و فاصله عاطفی بچه با پدر و مادرشون هم بیشتر میشه
و این نوع فکر موجب میشه بسیاری از خطاها و گناهان اتفاق بیافتند ولی والدین نسبت به بچه ها عکس العمل نشون ندن و همسران هم نسبت به رفتار همدیگه ناراحت باشن و ابراز نکنند و به مرور زمان اصلا نسبت به خطاها و کج رفتاری ها بی تفاوت میشن و این خطر بزرگی هستش که توی خیلی از خانواده اتفاق افتاده که نسبت به کج رفتاری ها بی تفاوت هستند و از همه بدتر این که این کژیها به جامعه کشیده میشه و معضلات بیشتری به دامان اجتماع وارد میکنه
قبل از اینکه بخواید ابراز یه ناراحتی موثر تربیتی داشته باشین لازم هست زمینه ها و مقدماتی رو از پیش ایجاد کرده باشین
می خوام یه رفتار پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله رو براتون توضیح بدم که با عموم چطوری رفتار می کردند که همه مجذوب ایشون بودن و اگه می دونستند که رفتاری موجب ناراحتی پیامبر میشه سعی می کردند پرهیز کنند ولی باید بدونیم که پیامبر همیشه لبخند با محبت با عموم داشتند و همیشه بر همه سلام می کردند و این محبت های پیامبر ایجاد الفت و محبت می کرد و اگه این محبت ها نبود ابراز ناراحتی ایشون هم تاثیر در مخاطبشون نداشت
زن و شوهر اگه نسبت به همدیگه محبت داشته باشند سعی بر تقویت این محبت دارند و به خودی خود سعی می کنند که رفتاری که موجب تضعیف این محبت میشه ازشون صادر نشه
و ما والدین اگه رابطه ی عاطفی درستی با بچه ها داشته باشیم مطمئنا اگه بچه ها مواضع خشم و ناراحتی ما رو هم بدونن سعی می کنن با توجه با اون مواضع رفتار کنند و به مرور زمان به این رفتارهای صحیح عادت کنن.
http://ahlekhaneh.ir
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)