زندگي متاهلي زن كارمند و مشكل شراكت با همسر

[مي مي]

با سلام خدمت همه دوستات خوبم
منو كه به ياد دارين راستش يه موضوعي پيش اومده كه ميخوام ازتون كمك بگيرم.
اگه يادتون باشه منو و همسرم هر دومون كارمند هستيم و متاسفانه از ابتداي زندگي مجبور شدم حقوقم رو تمام و كمال در اختيار همسرم بذارم ،البته از حق نگذريم اون هم چه حقوق خودش باشه چه حقوق من بيهوده خرج نميكنه و همش ميره براي قسط و وام خونه.چند وقت پيش آپارتمانمون رو عوض كرديم و آپارتمان بزرگتر خريديم اينم بگم آپارتمان قبليمون رو با دوستش شريك بود و سند به نامش نبود،البته چون از اداره همسرم بهشون وام خريد خونه ميدادن و براي اينكه وام مسكن ادارشون رو بگيريم بايد سند به نامش ميشد ،خونه خريده شد و البته به نام همسرم.منم كمي ناراحت شدم ولي به روم نياوردم.تو حرفاي روزمره هر از چندي به طور غير مستقيم اشاره ميكردم كه مثلا :داداشم براي زن داداشم زمين گرفته(زن داداشم خانه داره) يا مثلا فلان دوستم شوهرش براش ماشين خريده و به نامش كرده يا فلان همكارم خونه دو طبقه گرفتن و هر كدوم جدا وام مسكن گرفتن(يعني اينكه همكار خانمم هم خونه به نامش داره).ولي تا الان مستقيم راجع به اين موضوع باهاش حرف نزدم كه من رو هم تو خريدن خونه شريك كنه راستش از ترس اينكه مبادا دعوايي بشه نتونستم باهاش مستقيم صحبت كنم.تا اينكه چند روزيه كه تصميم گرفتيم اين آپارتمان رو هم بفروشيم و اگه خدا بخواد يه خونه ويلايي بخريم.خيلي دلم ميخواد باهاش صحبت كنم و بهش بگم منم حقي دارم و دلم ميخواد چند دنگي از خونه رو به نامم ببزنه.
درسته كه زندگي مشترك ارزش اين حرفا رو نداره ولي وقتي فكرش رو ميكنم كه اگه بهش نگم كه منم حقي دارم خيلي در حقم نامردي ميشه.درسته كه حقوق همسرم از من بالاتره و وقتي ازدواج كرديم آپارتماني كه داشت با دوستش شريك بود ولي خدا شاهده از وقتي ازدواج كردم يه قرون هم نتونستم از حقوقم براي خودم مستقل بردارم.حتي عيدي هايي كه مامان و بابا و داداشهام ميدادن رو بهش دادم.البته يه حساب پس انداز مشترك داريم كه اونجا پس انداز ميكرديم.يا شده بود از اداره بهم پاداشي ميدادن حتي اونها رو هم براي خودم برنميداشتم.آخه اگه اين كار رو ميكردم ناراحت ميشد و غوغا به پا ميشد.ميگفت تو شرايطي كه يه ريال هم براي پس انداز كردن برامون ارزش داره تو چطور ميتوني براي خودت پول رو برداري و خرج كني.ميدونم كه اشتباه كردم ولي كار من ااز روي دلسوزي نبود بلكه مجبورم كرد اينكارا رو بكنم و البته الان خيلي پشيمونم و البته از ابتدا هم پشيمون بودم،خلاصه وضع اينجوريه تا به اين مرحله رسيده.
البته اين رو هم بگم ما ماشينمون رو به خاطر آپارتماني كه عوض كرديم مجبور شديم بفروشيم و همسرم بهم گفته بود كه اگه ماشين خريديم به نام من ميخوايم بخريم ولي من مايلم از خونه چيزي به نامم كنه.
اين رو هم بگم اگه تايپيك هاي منو خونده باشين همسرم خيلي آدم زودرنجيه و سريع عصباني ميشه و حرف زود بهش برميخوره و عصباني هم كه بشه با فحش و بد و بيراه و اگه نتونه خودش رو كنترل كنه با كتك هم ممكنه ختم بشه،براي همين نميدونم چطوري اين قضيه رو پيش بگيرم و باهاش مطرح كنم؟نميدونم چطور بهش بگم كه فكر نكنه من آدم پول دوستي هستم و به فكر مادياتم؟و از طرفي ميخوام بهش بفهمونم كه منم حق دارم.نميدونم آيا به نظرتون براي گفتن اين حرفا ديره؟آخه الان تو شرايط استرس زايي هستيم(كي خونمون رو بخره؟كدوم خونه رو بپسنديم؟)و تو اين شرايط من هم باهاش حرف بزنم خوبه يا نه؟از طرفي الان هم در اين مورد مستقيم باهاش حرف نزنم خونه اي رو پسنديديم به نام خودش قولنامه ميكنه،به نظرتون اگه خونه اي رو ديديم و قرار شد بره قولنامه كنه باهاش موضوع رو مطرح كنم يا از الان آمادش كنم؟چي بهش بگم؟چه جور حرفم رو شروع كنم كه بهش برنخوره؟
يه چيزي رو هم بگم من خودم صلاح نميدونم تا وقتي خونه اي قطعي براي خريد نشده موضوع رو مطرح كنم شايد لج كنه و كلا قيد خونه رو بزنه و از اين خونه هم بشم و اين رو هم بفروشه و بگه حالا كه تو به فكر مادياتي اصلا نميخواد خونه داشته باشيم.
ديگه اينكه از بين خواهر و برادرهاش،خواهر بزرگش نصف خونشون به نامشه يعني دامادشون به نامش كرده.داماد كوچيكشون رفتاراش تقريبا مثل همسر منه و از خونه چيزي به نام خواهرشوهرم نكرده ولي ماشين به نام خواهرشوهرمه.اونهم مجبوره هر چي ميگيره رو تمام و كمال به همسرش بده و حقي نداره.
برادرشوهرم كه خسيس تر و با داشتن آپارتمان و باغ و ماشين چيزي به نام جاريم نيست.جاريم ميگفت يه بار بحثمون در اين مورد شد كه البته برادرشوهرم بهش گفته بود من زحمت كشيدم و اينا رو خريدم و قبل ازدواج هم كلي پس انداز كرده بود و جاريم كل كمك هايي كه كرده خيلي كم بوده كه حق نداره بگه چيزي به نامم كن.
دوستان خواهشي كه داشتم بهم كمك كنيد تا من چه جوري بحث رو شروع كنم و مطرح كنم؟

[سارا@]

سلام دوست عزیز
مشکل شما کمی حساس هست و باید کارشناس ها محترم جواب بدن
از طرفی حق شما وسط هست و از طرفی تهدید خراب شدن یک زندگی
هر چی که هست به نظرم از الان نسبت به پولهای خودت مدیریت داشته باش و دیگه اینطور بی حساب و کتاب پول نده
سر کار رفتن شما و پول درآوردن وظیفه شما نیست که حالا بخاطرش باید سرزنش هم بشید چرا همه شو نمیدی و برای خودت خرج میکنی با جنک و دعوا نه ولی با سیاست از میزان پول دادنت خودداری کن
مثلا وام بگیر و برای خودت سرمایه گذاری کن و در جواب بگو داری قسط های وامت رو میدی کمی باید جرات مندانه عمل کنی
انشالله کارشناس ها محترم میان و راجع به مشکلت راهنماییت میکنن

[مي مي]

دوستان ممنونم
ببخشيد خودم هم ميدونم خيلي طولاني نوشتم،ولي خواستم با ذهنيت بيشتري نظراتتون رو بديد.
حق با سارا جانه،موضوع من كمي حساسه.سارا جان من تو پست ام توضيح دادم من از اول ميدونستم كار درستي نيست كه همه پولهام رو به همسرم ميدم ولي چاره اي نداشتم آخه اگه بهش نميدادم،عصبي ميشد فحش ميداد ،كتك ميخوردم و زندگيمون رو داغون ميكرد.چون در مورد خواهرش و البته برادرش اين چيزا رو ديده،ميگه نبايد زن سرخود خرج كنه اون وقت ديگه اون زندگي ،زندگي مشترك نيست.الان هم دو برابر حقوقم وام برداشتم براي خونمون،نميتونم مستقل وام بردارم.وقتي من نميتونم يه قرون از پولهام رو براي خودم خرج كنم چطور انتظار داري وام بردارم و بگم وام براي خودم برداشتم.
به نظرش من و اون نداريم،البته بماند كه خودش هم خسيسه و هيچي از پولهاش رو خرج پنهاني نميكنه و همش رو مياره مثل من و رو هم ميريزيم.

حالا اميدوارم بهم بگين چيكار كنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

[سارا@]

منصفانه نیست که شما اینهمه زحمت میکشی صبح تا شب سر کار اونوقت همه ثمره تلاشت بره واسه خونه ای که از اون سهمی نداشته باشی!
میتونی به یک نفر از اعضای خانواده شوهرت (پدر یا مادر) اعتماد کنی و قضیه رو بگی تا به شوهرت انتقال بده ولی نه از طرف شما بلکه از طرف خودش بعنوان یک پیشنهاد که حقی از شما ضایع نشه؟
آیا همچین کسی رو سراغ داری؟

[elahe.a]

سلام دوست عزیز

اینطور که در تاپیکت خوندم، گویا به خاطر استفاده از وام باید منزل به نام همسرت میبوده و شاید بدین دلیل ایشون ساده از کنار موضوع گذشتند و فکر میکردند که شما این موضوع را پذیرفتین! احتمالا اصلا فکر هم نکردن خوب حداقل میتونن بخشی از خونه را به نامه شما کنن، به نظرم احتماله سهل انگاری زیاده و عمدی در کار نبوده،
به هر صورت، در یک زمان مناسب(بعد از یک معاشقه عالی،])وقتی دارین حرف عاشقانه میزنین و حس رضایت دارین، با استفاده از لطافت و ظرافت زنانه، ناراحتیتون را مطرح کنین و بگین اصلا منظورتون به نام کردن نیست و شما حس کردین که دیده نشدین و این براتون گرون تموم شده و سخت ناراحتتون کرده، بگین ما همه چی یکی بودیم، با هم تلاش کردیم و با هم جلو رفتیم و اینجوری حس کردین شاید خللی در احساس ایشون وارد شده،
بدون توقع حرفهاتون رو با احساسه کامل بگین، اینجوری حتما یا در فرصتی مناسب سورپرایزت میکنن و یا در مراحل بعدی زندگی برات جبران میکنن،

[taranee]

سلام می می جان
به نظر من خیلی منطقی و اروم با همسرت صحبت کن اگه دیدی داره موضع میگیره و عصبی میشه به ارامش دعوتش کن و ازش بخواه که با ارامش به حرفهات گوش بده و حرفهاشو بعد از گوش دادن به حرفهای تو بزنه

اگر هم بهت گفت که به مادیات فکر میکنی یا هر چیز دیگه ای تو هم بگو عزیزم اگه اینطوری فکر کنیم پس شما هم مادی هستی و داری به مادیات فکر میکنی که میخوای همه چی به نام شما باشه

ضمنا بگو من حق واقعیمو میخوام چیز زیادی نمیخوام بگو چند ساله تو این خونه زحمت میکشم بیرون خونه زحمت میکشم و حقوقمو نمیبینم اینطوری خستگی کار تو تنم میمونه انگیزه ای ندارم

بگو زندگی مشترک که فقط نباید تو پول دادن مشترک باشه باید همه چیش مشترک باشه

به نظر من یبار جرات داشته باش و حرفتو بزن میخواد دعوا بشه کتک بزنه یا هر کاری که میخواد بکنه ولی پای حرفت وایسا و نزار حقت از بین بره درسته شما زن و شوهر هستید ولی در همیشه رو یه پاشنه نمیچرخه به فکر ایندت باش

وقتی نتونی حرفتو بزنی و به حقت برسی مثل یه عقده یه زخم رو دلت میمونه و بالاخره یه جایی خودشو نشون میده که ممکنه عواقب خوبی نداشته باشه

در مورد زمانش هم به نظرم هرچه زودتر بگو حالا چه بخواد خونه رو عوض کنه چه نکنه از همین اپارتمان 3 دانگشو به نامت بزنه چون این حق توه

[مي مي]

دوستاي خوبم از همتون ممنونم
راستش اين تصميم رو دارم كه قبل اينكه خونه جديد به اسمش بشه اين موضوع رو حتما مطرح كنم،چون واقعا حس ميكنم اگه اين كار رو نكنه در حقم نامرديه.ميخوام نظرش رو رك و راست بدونم اگه نميخواد برام كاري بكنه بهش بگم كه من از اين وضع راضي نيستم و اگه مجبورم كنه كه به اين وضع ادامه بدم هر كاري كه ميكنم حلالش نميكنم.آخه آدم اهل نماز و روزه ايه.و حلال و حرام سرش ميشه.ميدونيد اون اوايل كه هنوز تو نصف آپارتمان شريك بود قرار بود همون آپارتمان رو بخريم يعني نصف ديگه اش رو از شريكش.اون موقع يه بار بهم گفت اگه نصف ديگه رو هم بخريم دو دانگش رو به نام تو ميزنيم منم فقط خنديدم و همين.ولي ديگه از اون موقع حرفي نزد.
منم عقيده ام اينه حالا اگر هم نخواد اين كار رو بكنه ،اگه من دم نزنم و حرفي نزنم اون هم بدش ننمياد كار خودش رو بكنه و چيزي از خونه به نام من نزنه.ولي بايد بدونه كه من هم ميفهمم ناراحتم ميكنه نه بخاطر اينكه به فكر مادياتم بلكه از اين جهت كه ناديده گرفته ميشم نه به عنوان يه زن كارمند.بلكه به عنوان شريك زندگي كه انتظار داره تو سختي ها شريكش باشم پس حق دارم كه انتظار داشته باشم تو خوشي ها و موفقيتهاي مادي و معنويش هم شريك باشم و ناديده گرفته نشم.
فقط تو اين جور ،نميدونم ميتونيد درك كنيد نه اينكه جو سنگين شده،الان هم هول ورم ميداره و هر چي هم قرار بود بگم يادم ميره بهم كمك كنيد چي بگم و از كجا شروع كنم،
ممنون دوستان...

البته نسبت به اوايل زندگي بهتر شده ها ولي خوب هنوز هم غد و يكدنده است و عصبي و زودرنج....

[سارا@]

کار خوبی میکنی که میخوای حرف دلت رو بزنی چون حرف حق هست
ازش کادو که نخواستی بهت بده بلکه نتیجه کار و زحمت خودت هست
به نظرم وقتی که خونه هستی و فضای خوب و صمیمی بین تون هست کم کم در مورد وضعیت خونه دار شدن و خریدن صحبت کن و با مهربونی بهش بگو خوشحالی که تلاش هر دوی شما به ثمر نشسته و اینکه حالا هر دوی شما سهمی از خونه دارین و خستگی اینهمه کار کردن از تن جفت تون در میاد ..........
یه جورایی غیر مستقیم اشاره میشه که شما هم بخاطرش کار کردی و زحمت کشیدی و حالا میخوای نتیجه زحمت کشیدنت رو ببینی

[سید1387]

سلام

ببینید به این قضیه میشه از ۲ زاویه نگاه کرد

یکی اینکه شما زحمت کشیدید و پولتون را دادید برا خرید خونه پس بهتره یا حقتون همسرتون خونه را به اسمه شما کنه. میفهمم که این میتونه شما را دلگرم کنه


از طرف دیگه این که این سند بسم زدن به چه قیمتی خاهد بود. بهر حال زندگی مشترک یعنی همین که هر دو داریم براش تلاش میکنید. خونه آبروی شما هم هست رفاه شما هم هست. پس این که سندش به اسمه کی باشه چقدر در احساس آرامش و خوشبختی شما موثر هست.

به نظر من بگذارید اگه خودش خاست به اسمتون کنه بکنه اون وقت خیلی دلنشین هست اگه هم نخاست که شما با بزرگواری و آرامش از کنار این موضوع رد بشید.

من نظرم کارشناسی نیست و انچه بذهنم اومد را گفتم.

[مي مي]

ممنونم عزيزان
راستش من هم دو بعد رو در نظر ميگيرم يكي اينكه چقدر زيبا ميشه خودش اين پيشنهاد رو بده و اينجور خيلي شيرين خواهد بود،تا منم اينهمه تو ذهنم با خودم كلنجار نرم و همش اين فكر نياد تو ذهنم كه اون منو ناديده گرفته،اون بدجنسه و همه چيز رو براي خودش ميخواد.
دوم اينكه من بهش بگم،درسته كه سيد عزيز خوب گفتن، ولي اين واسه وقتيه كه من ميدونم كه اگه اين كار رو نكنه من فكراي ناراحت كننده رو ميذارم كنار ولي متاسفانه نميشه،فكر ميكنم اكثريت دوستان اين ذهنيت براشون پيش خواهد آمد كه اگه همسراشون اينكار رو براشون نكنه ناديده گرفته شدن و بدتر اينكه به اسم زندگي مشترك مورد سوءاستفاده قرار گرفتن.
براي همين در نظر دارم تا دقيقا روز معامله صبر كنم و بعد ببينم چيكار ميكنه آيا حرفي به ميون مياره؟اگه نشد قبل بنگاه رفتن حرفش رو ميندازم.نميدونم به نظرتون اينجوري خوبه؟
از طرف ديگه يه سوال داشتم:
خونه شريكي خريده بشه يعني تو بنگاه هر دومون بايد بريم؟ مگه هزينه اش بيشتر از زمانيه كه تنهايي ميخواد بره؟
راستش اين روند رو در جريانش نيستم اگه آشنا هستيد بهم بگيد كه آيا تو قولنامه نوشتن هم هر دومون بايد باشيم و اسم هر دومون بايد ثبت بشه ؟نميشه بعد از قولنامه موقع سند خوردن فقط من باشم در صورتي كه تو قولنامه فقط اسم همسرم باشه؟