پیشاپیش سلام عرض میکنم خدمت همه دوستانی که تاپیک من رو میخونن و تشکر میکنم از توجهشون.
من دختر 27 ساله هستم.نامزدم حدود 6 سال بزرگترن ازم.هنوز عقد نکردیم.چند ماه هست که نامزد هستیم.متاسفانه ایشون یه شهر دیگه هستند(1 ساعت فاصله هست).و شرایط کاریشون هم طوریه که معمولا 8 صبح تا 8 شب درگیرن.
هفته ای 1 روز فرصت داشتن هم رو ببینیم که الان حدود 1 ماه هست که به خاطر مشکلاتی . سفر هایی که هم برای من و هم ایشون پیش میاومد فقط یک بار خیلی کوتاه هم رو دیدیم.
از طرفی من شرایط کاریم طوریه که اگه بخوام جایی کار کنم باید قرار داد های 6 ماهه ببندم.ولی چون احتمالا 1 ماه دیگه عقد میکنیم و من شاید مجبور باشم نصف هفته رو شهر اونها باشم نمی تونم اقدامی بکنم فعلا.و بیکار تو خونم.این یکم تو روحیه ام ناثیر گذاشته.
نامزدم ادمه مغروریه خیلیییییی. من هم دختری هستم که احتیاج به محبت دارم و توجه.
اینجا میبینم تو تاپیک ها که نامزذم مثلا اس ام اس زد که رویای با تو بودن نزدیکه و ... افسرده میشم.نامزد من اصلا همچین چیزایی نمی گه بهم.یه بار بهش گفتم گفت چرا این رو میگی؟ من با این همه مشغله تا وقت ازاذ میبینم زنگ میزنم بهت و با این خستگی می کوبم میام پیشت و .... اینها رو نمی بینی واقعا؟!!!!
نمی دونم از بیکاریمه که همش درگیر این مسایلم یا واقعا حق دارم ناراحت شم.اینقدر بهم گفتن تو خیلی حساسی که دیگه نمی دونم کدوم حسم واقعیه کدوم یه حساسیت بی خود.
فرضا فردا قراره بریم بیرون.من از اول هفته حتی لباسم رو هم انتخاب کردم و کلی اس ام اس زدم که اخ جون و ... . اما ایشون امشب زنگ زد در مورد کارهای فرداش حرف زد که صبح ساعت فلان تا فلان اونجام بعد فلان جا.یه کلمه نگفت بعدشم که میام پیش تو!!! منم به رو خودم نیاوردم ولی با اخم خداجافظی کردم/. دلم گرفته
لطفا راهنماییم کنین.اشکال کارم کجاست؟ اصلا حق دارم ناراحت شم یا حساسیت بی مورده|؟
چرا همه فقط میخونن و رد میشن؟ هیچکی نظر نداره؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)