دودلی در انتخاب همسر و اجازه خواستگاری

[mehrabooni]

سلام دوستان خوبم
طاعات و عباداتتون قبول باشه الهی
راستش مشکلی برام پیش اومده که نیاز به همفکریتون دارم. چون میدونم چقدر همتون خوب و با شعور هستید و قول میدم از نظراتتون استفاده کنم.
4 سال پیش با جوونی تو محل کارم آشنا شدم. خیلی جالب آشنا شدیم به همین دلیل همون روز کلی صحبت کردیم .
من شیفت عصر و شب جایی کار میکردم و همکارای شیفت صبحم این آقا رو سر کار گذاشته بودن و فامیل منو به جای خودشون گفته بودن . وقتی رفتم سرکارم نمیذاشت برم تو و میگفت شما کی هستی . هرچی خودمو معرفی میکردم میگفت نه این فامیل شما نیست . تا اینکه مجبور شدم کارت شناسایی مو نشونش بدم و فهمید همکارا گذاشتنش سر کار.
البته من روحمم خبر نداشت و اونروز از همکارام ناراحت شدم . اما به هر حال این باب آشنایی بود که اون آقا بیاد و ازم عذرخواهی کنه و اینطوری شد که هرروز میاومد بهم سر میزد و چند دقیقه ای پیشم مینشست و میرفت. لپ تاپشو میاورد و چیزی نشونم میداد. یا از رشته ورزشی کار مدال آورده بود حرف میزد و...
اینارو گفتم که کمی با شرایط من آشنا بشید.
بعد از مدتی حس کردم بیششتر اطرافم هست یا بیشتر سعی میکنه ارتباط بر قرار کنه. اما من....
من همش بخدا از برقراری رابطه عاطفی باهاش اجتناب میکردم . همیشه سعی میکردم بش نشون بدم که فقط همکار و دوست هستیم و نباید رابطه ای خارج از این داشته باشیم. دلایلم اون موقع این بود:
1- عاشق فرد دیگری بودم. (خودتون میدونید)
2- فکر میکردم از لحاظ سنی خیلی بچه است (2 سال ازم کوچیکتر بود)
3- فکر میکردم از لحاظ فکری هم خیلی ناپخته است.
به هر حال اون مرتب سعی میکرد باب این رابطه عاطفی رو باز کنه. میخواست که همدیگه رو بیرون ببینیم. یا با الفاظ خاصی صدام کنه ولی من همیشه اجتناب میکردم.
حرفش این بود که بهم علاقه داره و من باورش نکردم.
ازم خواست که بیاد خونمون برای خواستگاری . من نذاشتم و گفتم به درد هم نمیخوریم.
ازم خواست که لااقل پیشنهاد دوستی شو قبول کنم. من قبول نکردم .
ازم خواست که فقط باشم ، گفت با هر اخلاقی فقط باشم و اون شرایطمو میپذیره . اما من نخواستم.حتی بهش گفتم که به کسی دیگه علاقه دارم که بذاره بره.
رابطه رو کات کردم. همیشه با خودم میگفتم چرا به من علاقه داره.
این اتفاقات به دفعات برام می افتاد و واکنش من همون بود. تا اینکه بعد از مدت ها دیشب برام مسیج داد.
بهم از موفقیت های ورزشیش گفت . از موفقیت های تحصیلیش و ...
دوباره ابراز علاقه کرد و من مثل همیشه ....
اما بعدش خودم دیگه ناراحت شدم . چرا کسی که اینقدر خواهش میکنه و من این رفتار رو دارم.
میخوام ازتون خواهش کنم راهنمایی کنید . با این شرایط :
1- دو سالی از من کوچیکتره .
2- میدونه قبلا به کسی علاقه داشتم (در همین حد)
3- بسیار بسیار باهوش و اهل پیشرفته.
4- چهار ساله که مدام از علاقه اش به من حرف میزنه .
5- هنوز شرایط کاری خاصی نداره اما با توجه به شناخت کمی که دارم میتونه در آینده این شرایط رو فراهم کنه.
راستش تصمیم گرفتم بهش اجازه بدم که برای خواستگاری بیاد . اما اصلا از درستی این تصمیم مطمئن نیستم. واقعا توانایی یه ضربه عاطفی دیگه ندارم . نمی خوام هم وارد فاز احساسی بشم . میخوام درست تصمیم بگیرم.
ببخشید اینقدر پستم طولانی شد. خواهش میکنم راهنماییم کنید. دوست ندارم کاری کنم که نتونم خودمو ببخشم. اگر سوالی بود بپرسید.

خواهش میکنم از کارشناسای محترم که راهنمایم بفرمایید. خواهش میکنم.

[نادیا-7777]

عزیزم هر چی نگاه میکنم اشکال و موردی نمیبینم هم در نحوه آشنایی و هم از طرز برخورد شما.
بهتره که اجازه بدید بیان خواستگاری تا هم خودتون و هم خانوادتون بیشتر با خودشو خانوادش آشنا بشین.

وقتی پای خانواده ها به وسط بیاد خوب جریان یکم فرق میکنه و خانوادتونم میتونن تحقیق کنند و مشورتهای خوبی بهتون بدند.خودتونم که ماشالله میدونید نباید وارد فاز عاطفی قبل از شناخت کامل شد.

پس انقدر از چیزی نترسید.فوقش با هم تفاهم ندارید و خداحافظ شما.وقتی وارد فاز عاطفی نشید که ضربه ای نمیخورید.بالاخره هر دختر با کمالاتی خواستگار داره دیگه.قرار نیست که همشون به ازدواج ختم شه.

پس نترسید و اجازه بدین با خانوادش بیان خواستگاری

[ویدا@]

mehrabooni سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

به نظر من اجازه بده رسما به خواستگاریت بیاد

در امر انتخاب و ازدواج اگه خانواده کنار آدم باشن راحتتر میشه تصمیم گرفت

امیدوارم در کنار خانواده و زیر نظر اونا بتونی تصمیم درستری بگیری

موفق باشی

[mehrabooni]

ممنون دوستای خوبم
به راهنمایی بیشتری نیاز دارم
همین که از من کوچیکتره .............
لطفا کرشناسا بهم سر بزنید . واقعا احتیاج دارم

[mehrabooni]

چرا بهم راهنمایی و کمک نمیکنید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بخدا به کمکتون احتیاج دارم.
نمیخوام بی گدار به آب بزنم.

چرا کسی به تاپیکای من سر نمیزنه؟
همیشه در حال خاک خوردن..........

[نادیا-7777]

عزیزم نظر خودت در اینباره که سنش کمتره چیه؟

خب اینم بستگی به خیلی چیزا داره.مثل اینکه از نظر قیافه و ظاهرم معلومه که کوچیکتره؟ از نظر اخلاق و رفتار و طرز برخورد با مسائل چطوره؟ پختگی لازم رو داره؟
من میشناسم افراد زیادی که خانوم بزرگتر از آقا بوده و چندین و چند ساله دارند زندگی میکنند و حتی عروس دارن دوماد دارن و نوه هم دارند.
من خودم خواستگارام الان ازم کوچکتر هستند چون فکر کنم پسرا دیدشون نسبت به ازدواج یکم تغییر کرده .مثلا وقتی ازشون میپرسم خب شما از من کوچکتر هستید واین از نظرتون اشکالی نداره؟؟؟
میگن ما میخوایم خانوممون باتجربه و پخته باشه و حوصله نداریم با یه دختر کم سن و سال سروکله بزنیم و تازه بعد چندسال بفهمه زندگی یعنی چی و هی ناز دختر بچه رو بکشیم!!!!

البته طرز فکرشونو تایید نمیکنم ولی بعضی از پسرا اینجورین دیگه..
به خاطر همین میگم بستگی به عواملی داره که در درجه اول خود شما هستی که ببینی میتونی با این قضیه کنار بیای یا نه.

[پیدا]

مهربونی عزیز،

اسمت هم مثل نوشته هات یک حس آرامش بخشی داره. امیدوارم که خودت هم به همین اندازه آرامش داشته باشی.


1- اختلاف سنی به نظر خودتون و شرایط روحی جسمی طرفین بستگی داره. گاهی یک دختر 30 ساله سرزندگی و شادابی 25 ساله ها را داره و گاهی هم یک دختر 20 ساله خسته و افسرده و هزار جور بیماری جسمی و روحی.

فکر می کنم دو سال تفاوت زیادی نیست اگر بقیه شرایط خوب باشه.

2- مهربونی عزیز،
دلم نمی خواد غصه ها را تازه کنم. اما فکر می کنم سخت ترین قسمت سوالت اینجاست. مساله قبلی چقدر برات تمام شده است؟ چقدر تونستی روحت را ترمیم کنی و به روال زندگی شاد و با اعتماد برگردی؟ آیا از متخصص کمک گرفتی؟ یا فقط به سکوت و صبر گذروندی؟
بهتر نیست قبلش تنهایی بری مشاوره ببینی چقدر آمادگی داری؟

می خوای در مورد علاقه قبلیت چی بگی؟ با توجه به این که تا حدودی در جریان است، اگر سوال کرد چی می گی؟

به نظر من بهتره نگی که مساله به چه شکلی تمام شده و اینطور فکر نکنه که شما در اون عشق شکست خوردی. چون هم خودش احساس خیلی بدی خواهد داشت ( شما بعد از اون آقا، ایشون را می خواهی. اگر اون بود نه ) و هم ممکنه بعدها این مساله را به روتون بیاره.
بهتره یک مطلب ساده و خلاصه ( نه غیرواقعی، اما بدون جزییات و خیلی سربسته ) آماده کنی و یکبار براش توضیح بدی. جوری که بعدها دوباره سوال نکنه یا حرفش دیگه پیش نیاد.

3- این که باهوشه و اهل پیشرفت خوبه.

4- من به این قسمت خیلی اعتماد ندارم. این که شما را برای شناخت و ازدواج پسندیده باشه و بخواد با چشم باز و بررسی تصمیم بگیره خوبه. اما اینکه همینطوری عاشق شما شده و بهتون علاقمنده ؟
منظورم این نیست که به این علت ردش کن. اما به این علت قبولش نکن.

5- می تونی برای تثبیت شدن وضعیتش شرط بذاری. مثلا بگی شش ماه نامزدی تا وضعیت کار ایشون مشخص بشه و بعد عقد یا ...
البته اگه بتونی بگی قبل از خواستگاری وضعیت کاریش را مشخص کنه بهتره. شما هم یک چند ماهی وقت داری که آمادگی خودت را بسنجی.

در مجموع فکر می کنم الان سوال مهم یکی این است که اولا خودت در چه شرایط روحی هستی و دوما ایشون برای کار تصمیمش چیه.

[monayi]

بنظر من اجازه بده بیاد خواستگاری
اگه همه شرایطش خوبه و مشکلت فقط سنشه طبعا خونوادت میتونن با حرف زدن باهاش تشخیص بدن که از لحاظ فکری در چه حدیه
شاید طرف با اینکه سن کمتری از شما دارن اما ممکنه به اون بلوغ عقلی که برا یه زندگی ایده ال لازمه رسیده باشن
موفق باشی

[mehrabooni]

مهربونی عزیز،

اسمت هم مثل نوشته هات یک حس آرامش بخشی داره. امیدوارم که خودت هم به همین اندازه آرامش داشته باشی.

سلام
مرسی پیدای عزیزم ممنونم از نظر لطفت

1- اختلاف سنی به نظر خودتون و شرایط روحی جسمی طرفین بستگی داره. گاهی یک دختر 30 ساله سرزندگی و شادابی 25 ساله ها را داره و گاهی هم یک دختر 20 ساله خسته و افسرده و هزار جور بیماری جسمی و روحی.

فکر می کنم دو سال تفاوت زیادی نیست اگر بقیه شرایط خوب باشه.

نمی دونم . تا حالا تو این شرایط نبودم . همیشه دوست داشتم باکسی ازدواج کنم که ازم بزرگر باشه. نمیدونم واقعا چقدر پذیرش داشته باشم نسبت به این مساله.
سه سالی میشه که ندیدمش.
نمیدونم از لحاظ ظاهری چقدر عوض شده باشه. یا حتی از لحاظ رشد عقلی .


2- مهربونی عزیز،
دلم نمی خواد غصه ها را تازه کنم. اما فکر می کنم سخت ترین قسمت سوالت اینجاست. مساله قبلی چقدر برات تمام شده است؟ چقدر تونستی روحت را ترمیم کنی و به روال زندگی شاد و با اعتماد برگردی؟ آیا از متخصص کمک گرفتی؟ یا فقط به سکوت و صبر گذروندی؟
بهتر نیست قبلش تنهایی بری مشاوره ببینی چقدر آمادگی داری؟

هنوز پیدا وقتی بهش فکر میکنم تمام تنم میلرزه. هنوزم برای اتفاقاتی که برام افتاده گریه میکنم.
جرات رفتن به مشاورو نداشتم. شاید بگم فقط صبر و سکوت و البته توکل به خدا کمکم کرد. برم به مشاور چی بگم. بگم چه غلطی کردم. بگم چی کشیدم و چی بهم گذشته.......
حتی درست نمیدونم الان چطورم. گاهی فلاش بکی به گذشته دارم و یادم میاد چه بلاهایی از نظر جسمی و روحی سرم اومد. حقم نبود به خدا. به خاطر همینه خیلی میترسم. دودلم.


می خوای در مورد علاقه قبلیت چی بگی؟ با توجه به این که تا حدودی در جریان است، اگر سوال کرد چی می گی؟

به نظر من بهتره نگی که مساله به چه شکلی تمام شده و اینطور فکر نکنه که شما در اون عشق شکست خوردی. چون هم خودش احساس خیلی بدی خواهد داشت ( شما بعد از اون آقا، ایشون را می خواهی. اگر اون بود نه ) و هم ممکنه بعدها این مساله را به روتون بیاره.
بهتره یک مطلب ساده و خلاصه ( نه غیرواقعی، اما بدون جزییات و خیلی سربسته ) آماده کنی و یکبار براش توضیح بدی. جوری که بعدها دوباره سوال نکنه یا حرفش دیگه پیش نیاد.

بله عزیزم. با اینکه دوست ندارم با دروغ شروع کنم اما هرگز هرگز هرگز شهامت گفتن حقایق رو ندارم. ترجیح میدم بمیرم . تیکه تیکه بشم ولی راستشو نگم. قطعاً همین که شما گفتید رو بهش میگم.

3- این که باهوشه و اهل پیشرفت خوبه.

مرسی

4- من به این قسمت خیلی اعتماد ندارم. این که شما را برای شناخت و ازدواج پسندیده باشه و بخواد با چشم باز و بررسی تصمیم بگیره خوبه. اما اینکه همینطوری عاشق شما شده و بهتون علاقمنده ؟
منظورم این نیست که به این علت ردش کن. اما به این علت قبولش نکن.

من دوست دارم واقعا یه بار بهش فرصت بدم. قطعا از چند سال قبل تا حالا خیلی چیزا عوض شده. نه من اون دختر کم تجربه ام و نه اون پسر ناپخته دیروز. سعی میکنم با کمک تالار یه شناخت درست رو طی کنم. شناختی که بر پایه منطق و عقل باشه و به کسی صدمه نزنیم. نمیخوام اشتباه کنم. در کنارش از خانوادم میخوام که تحقیق کنن. نظر پدرم برام خیلی مهمه. نظر مامانم همینطور. -


می تونی برای تثبیت شدن وضعیتش شرط بذاری. مثلا بگی شش ماه نامزدی تا وضعیت کار ایشون مشخص بشه و بعد عقد یا ...
البته اگه بتونی بگی قبل از خواستگاری وضعیت کاریش را مشخص کنه بهتره. شما هم یک چند ماهی وقت داری که آمادگی خودت را بسنجی.

بابت این زیاد نگرانی ندارم. . با همین شناخت کم میدونم که واقعا پشتکار گیر و مصممه و خودشم چنین ریسکی نمیکنه که بدون منبع درآمد و شغل مناسب وارد ازدواج بشه .

در مجموع فکر می کنم الان سوال مهم یکی این است که اولا خودت در چه شرایط روحی هستی و دوما ایشون برای کار تصمیمش چیه.

تو خود حدیث مفصل ..........::

دیروز عصر براش پیام دادم. به این دلیل که نمیتونستم چنین چیزی رو رودررو بگم.
گفتم که به حرفاش فکر کردم و حاضرم یه فرصت بدم که اگر میخواد اون علاقه ای که سه ساله ازش دم میزنه رو ثابت کنه.

باورتون نمیشه . جوابمو با چه خوشحالی داد و گفت چقدر برای این لحظه تلاش کرده و چقدر خوشحاله و خدا رو شکر میکنه.

بهش گفتم اگه میخواد ، باید با خانوادش بیاد و با خانوادم آشنا بشه. گفتم قطعا نظر من بر حلال و محرم بودن . بر ازدواجه خیلی سخت بود برام. اما مجبور بودم شفاف توضیح بدم براش.

گفتم تا اونجا که امکان داره باید از هر فاز عاطفی و احساسی فاصله بگیریم تا یه شناخت درست از همدیگه داشته باشیم. قبول کرد.

مرتب در موردش حرف زد. اولین دغدغه اش مسائل مالی بود . دوم اینکه آیا خانوادم با تفاوت سنی مون مشکلی ندارن.
من نمیدونم خانوادم چه نظری خواهند داشت. هنوز صحبت نکردم.
اما ظاهراً اون مشکلی نداشت.

شهرمون نبود و قرار شد وقتی برگشت تو یه ملاقات حضوری در موردش حرف بزنیم. چون با مسیج و تلفن نمیشد.

نمیدونم تا اینجا چطور بود؟؟؟؟؟؟ نمی خوام اصلا بی گدار به آب بزنم.

[bahar.shadi]

سلام مهربونی عزیز

خوب تو تجربه سنگینی داشتی و حق هم داری که نگران باشی.

تا اینجا عملکردت خوب بوده. فقط قضیه رو با مادرت و خانواده از همین الان مطرح کن تا وارد احساسات نشی.

اصلا چه بهتر که این جلسه حضوری رو با مادرش بیاد خونتون که رسمیت و جدیت بیشتری پیدا کنه. اینطوری بهتره

و یک محک اولیه خوبی میشه واست.

بعد میتونی محکش بزنی! ببینی آیا آدمی هست که پشیمان بشه از تصمیمش؟

چند سالشه؟

بگذار بیان خونتون! بعد اگر خانواده ها موافقت کردن با هم برین مشاوره ازدواج تا ببینه برای هم مناسبین یا نه.

بعد اگر مناسب هم بودین مراحل شناخت رو طی کنین.

با تمام قوا از گذشته و تلخی هاش فاصله بگیر و آینده زیبایی بساز گلم

موفق باشی